Alþýðublaðið - 21.10.1942, Blaðsíða 5

Miðvikudagur 2L október 1942.
ALÞYÐUBUÐIÐ
De Gaulle skrífar um
Trúarjátníng hins striðandi Frakklands.
GREININ, sem hér birtist, er ejtir Charles de Gaulle
hershöfðingja, hinn fræga forystumann hinna strið-
andi Frakka.
Greinin er þýdd upp úr brezka mánaðarritinu „The
World Digest.“
EF ÞAÐ ER RÉTT, sem ég
álít, að þjóðir, eins og ein-
staklingar, hafi sál, samvizku
og hlutverk að inna af höndum,
hlýtur að leiða af því, að þær
geta neitað sér um ýmislegt og
lagt hart að sér á tímum 'þreng-
inga. Það er af þessari ástæðu,
sem landflótta Frakkar, sem eru
sannfærðir um, að franska þjóð-
in verði að inna af hendi hlut-
verk sitt, hafa ekki viðunkennt,
og snunu aldrei viðurkenna,
uppgjöf Frakklands í júní árið
1940.
Þannig eru franskir ættjarð-
arvinir sinnaðir. Þannig eru til-
finnjngar allra þeirra, sem trúa
á framtíð Frakklands. Sál
Frakklands á engan þátt í bak-
tjaldamakkinu, blekkingunœn
og tvísinnungshætinum, sem fá-
einir franskir stjórnmálamenn
og hernaðarleiðtogar hafa sýnt,
og hún birtist ekki heldur í
heigúlshætti þeirra, sem segja,
að Frakkar séu sigruð þjóð.
,,Frakkar hafa tapað orrustu,
en 'þeir hafa ekki tapað strið-
inu.“ Þetta sögðum við í júní-
mánuði 1940. Þetta er alheims-
styrjöld og örlög mannkynsins
eru undir þessari styrjöld kom-
in. ÍHvernig gætu þá Frakkar
staðið utan við? Ef við reynum
að réttlæta þá eða veita þeim
hugrakki, þá ljáum við 'þeim
mönnum, sem eu að reyna að
grafa. undan grunni Frakklands
og búa Frökkum gröf.
Þótt við látum fortíðina eiga
síg og hugsum ekkert um fram-
tíðina, getum við ekki neitað
því, að Ijómi hefir staðið um
nafn Frakklands:
Sérhver þjóð hefir lagt sitt til
þróunar mannkynsins. Ef til
vill er eitt höfuðeinkenni
Frakka það, hversu mjög þá
langiar til þess að vera alþjóð-
legir. Þeir unna frelsi, jafnrétti
og bræðralagi. Að minnsta kosti
tvisvar sinum hafa Frakkar ver-
ið aðalþjóðin í alþjóðlegum
hreyfingum. Krossferðunum og
stjórnarbyltingunni. Annar at-
burðurinn var vegna Krists,
hinn vegna frelsisins.
Bergmál þeirrar raddar, sem
hljómaði frá landi voru fyrir
hálfri annarri öld, hefir ekki
þagnað enn þá. Það var víst
Roosevelt forseti, sem minnti
Vichystjórnina á þáð, að enn þá
væri Frakkland land frelsis,
jafnréttis og bræðralags. Þetta
eitt nægir til þess, að Frakkar
geta ekki verið hlutlausir í þess-
ari styrjöld.
Vegna þess, að réttlæti og
þolinmæði eru höfuðeinkenni
franskrar skapgerðar, geta rit-
höftmdar Frakklands enn þá
skrifað í sama stíl og Voltaire
eða Lamennais. En Vichystjórn-
in er skrípamynd af Frakklandi,
og hún vill, að allir Frakkar
hugsi eins. Hún vill, að allir
Frakkar gangi í takt.
*
jO RELSI, jafnrétti, bræðra-
«■ lag! Þesái hugtök hljóta
að verða ráðandi við framtíðar-
skipun þjóðfélaganna. Áður fyrr
skilgreindum við þessi hugtök.
Það, sem nú er hlutverk okkar,
er að koma þeim í framkvæmd.
Að þessu máli mun franska
þjóðin vinna með áhuga, því að
hún hefir alltaf verið hliðholl
þjóðfélagslegum endurbótum.
En ef hún á að vinna að þessu
af fullkomnum áhuga, verður
hún að vera vitandi um sína
eigin þýðingu og mikilleik.
EITT af höíuðáhugamálum
Hitlers hefir verið það, að
spilla sál Frakklands. Væri það
ekki mikid sigur fyrir Þjóð-
verja, eftir' að þeir hafa afvopn-
að frönsku þjóðina og sundrað
henni, ef þeir gætu líka spillt
sál Frakklands? Iivílíkur dýrð-
arljómi myndi ekki sveipast um
möndulveldin, ef þjóð þeirra
Descartes og Pascals, Pasteurs
og Cuxies aðhylltist fagnaðar-
erindi Hitlers, sem hann boðar
í guðspjalli sínu í Barátta mín!
Til þessarar starfsemi hefir
Hitler verið svo ósvífinn að nota
þá af leiðtogum Frakka, sem
áttu sök á uppgjöfinni 1940, og
vonast eftir sigri Þjóðverja sem
hinum eina möguleika til þess
að sleppa við refsingu glæps
síns. En þótt honum hafi tek-
izt að finna menn,. sem vilja
svíkja land sitt, þá er almenn-
ingsálitið þannig, að það lætur
ekki blekkja sig.
Nú skuluð þið, ef þið viljið,
hlusta á raddir Frakklands.
Leggið eyrað niður að jörðinni
og hlustið á þessar raddir. —
Hlustið á bréfin, sem hafa
sloppið gegnum bréfaskoðunina.
Við vitum, hvað þessir menn
hugsa, og við vitum jafnvel,
hvað þeir segja eða hvísla
heima hjá sér, á strætunum, í
verksmiðjunum og á markaðs-
torgunum.
Hlustið á, hvað konan sagði,
þegar hún stóð yfir rústum
heimilisins í Billancourt, en
brezki flugherinn hafði sprengt
húsið í loft upp. — Þetta skiptir
engu, ef það aðeins flýtrr fyrir
því, að við verðum frjáls á ný.
Dvöl þýzkra hermanna á
Fraikklandi hefir haldið við
hatrimi á óvinunum. Þegar
Bandaríkin fóru í stríðið, var
Frökkum það ljóst, að þeir
máttu ekki gefast upp.
En löngu áður höfðu margir
Frakkar getað sloppið úr landi,
og nú hafa þeir allir gengið
undir eitt merki. Þeir haí'a án
afláts barizt fyrir frelsi lands
síns og endurreisn ,þess. Þetta
hefir gefið þeim Frökkum, sem
heima búa, byr undir báða
vængi og gefið vonum þeirra
aukinn mátt.
*
TIL þessara manna mæna nú
vonaraugum allir þeir
Frakkar, sem elíki hafa misst
trúna á sjálfa sig. Það er bar-
átta þessara manna, sem fær
meiri hluta frönsku þjóðarinnar
til að líta enn þá á óvinina sem
óvini, svikarana sem svikaxa og
bandamenn sem bandamenn.
Sál Frakklands býr ekki í harð-
síjóranum, heldur í baráttu-
mönnuœ frelsisins og nsannúð-
arinnar.
Vantar nokkra
verkamenn í innanbæjarvinnu
Jén Ganti.
Sími 1792
-----------------------
Hia margeftirspurðii
ulBartepp! KomiD aftnr. Enn~
fremar goff ímí af kasngaras
©S drengjafataefainui.
Verksmiðjuútsalan.
• 6
\ _ I 'j ;
fiefjn-Um,
Aðalstræti
Góður eiginmaður.
Cliff Thompson er sölumaður í Bandaríkjunum. Hann vegur
460 pund og er talinn vera yfir 8,7 fet á hæð. Á myndinni
sést hann vera að hjálpa konu sinni við eldhússtörfin. Thomp-
son hefir látið smíða, sér sérstaka bifreið, sem hann ekur í
á söluferðum sínum.

Hrunadansinn okkar. — Vísitalan nýja og kosningarn-
ar. — Þróunin heldur áfram.
ÍSITALAN ER KOMIN upp í
#50, kommarnir komnir npp
í tæp 6000 atkvæði í Reykjavík.
Svona Ieikum viff okkur héma.
Þaff eru ekki allir leikir eins!
Beztir eru þeir, sem ekki krefjast
neinnar hugsunar, dansandi líffum
við um leiksviffiff, ekki þó meff
gleffi í augunum, heWur hatur og
tortryggni, úlfúð og íllgirni. Skál í
vodka!
NÚ KEMCR stjórnartímabil Ól-
afs Thors og Jónasar Jónssonar.
Það verður stjórnað með harðri
hendi atvinnumálum, félagsmál-
um, verzlunarmélum — og svo
andlegum málum. Fólkið vill ekki
heiðarlega, rólega umbótastarf-
semi. Það vill bara slagorð og
hávaða!
Á ÞVÍ KJÖRTÍMABILI, sem nú
er að hefjast, er hætta á að al-
þýða manna tapi miklu af því, sem
Alþýðufl. hefir aflað henni af'rétt-
indum og umbótum á undanförn-
um árum. Og það mun taka lang-
an tíma fyrir hana að afla sér
þess alls aftur.
KOMMÚNISTAR HALDA, að
þetta muni auka byltingarhneigð
fólksins og flýta fyrir framkvæmd
sósíalismans. Ég trúi því ekki. Mér
finnst reynslan annars staðar hafa
afsannað þetta, Það er hægara að
kúga atvinnulausa alþýðu en
bjargálna. En úr þessu deilumáli
sker reynslan.
OG ÁRNI FRÁ MÚLA komst
ekki að. Gefst hann nú upp við
flokkinn sinn? Hann jók þó fylgið
að miklum mun, enda hafði ?j§nn
ekkert fram að færa í kosninga-
baráttunni frekar en kommúriist-
ar, en það er nú skilyrði fyrir því
að vinna fylgi!
ÉG BÝST ÞÓ EKKI VIÐ því að
Alþýðuflokkurinn bregði út af
sinni venju. Hann mun halda á-
fram að gera ráð fyrir því að
hann tali við hugsandi fólk. Hann
hefir ákveðna stefnu. Hann berst
fyrir henni — og svo ræður fólkið
hvort það vill hana eða ekki. Þess
er að velja á milli.
NÚ ER KOMMÚNISTAFLOKK-
URINN orðinn allstór flokkur. Nú
á hann að standa á verði fyrir al-
þýðuna. Nú krefur hún hann
reikningsskapar. Nú. á hann að
halda í þær umbætur, sem Alþýðu-
Framh. á 6. síðu.
I