Alþýðublaðið - 22.10.1942, Blaðsíða 5

Ss&S&SKííSiK
mmMBM

■■ :-V/ ■ . ■ ■'
KfiSS
MHi
*ill|
.
'l-lsi

- c -•> ,
■ ■ ■.

£'• y', í,'\' •'
■&£ & ''4' ;
’■■:■■ '■■
■* i

PSM|
J»bps®» -a. «fty
.;: :
ii*
WiMm
mim

::■ :■■■.■' ':. •:
ÍvSÍíÍSm:-:
' * ' <
f
{{ÍVx:::
; ■• .■ :
V-VVVxVxVvSi
«%* Í
- V- '
1§ '::\V'VVV:: WÍ
Wm'
&&</. 1
k 11| -y I | 11 <

Fimmtudagtw 22. ohtóber 1&42.
ALÞlÐUBLAÐSÐ
hrátt ritari hins volduga leyni-
félagsskapar „Svarti dretkirm",
en Toyama var forseti hans.
Subhas Bose var fljótur að
tileinka sér starfsaðferðir félaga
sinna. í áróðurserindum sínum
í útv. sakaði hann Dr. Azad og
Pandit Nehru um það, að þeir
væru í þjónustu Breta og á Liun-
um frá þeixn. Þessi ásekun var
því kaldhæðnislegri sem það
var vitað, að Bose hafði fengið
fé frá möndulveldunum til
starfsemi sinnar.
Churchill horfir á ameríkska fallhlífarhermenn.
Þessi mynd var tekin, þegar Churchill var vestur í Amenku i vetur. Þa var hann viðstaddur miklar æfingar amenkskra
fallhlífahermanna við Fort Jackson í Columbía. Churchill, maðurinn með Panamahattinn, hefir hiustunartæki til að
heyra fyrirskipanir samtímis því, sem hann horfir á æfingar f'allhlífahermannanna. Við hllið hans er William C. Lee
v:í6ív.ör^nafSí-K,rm yfirxnaður ameríksku fallhlífarhermannanna.
í Jíh: i
2’ • ' •• ' ' X*. • ,f
Þ JÖÐVERJAR og ítalir 'íita
ekki á Indverja sem óvini
sína. Margir indverskir stríðs-
faaigar, sem herir möndlulveld
anna ixafa náð á sitt vald, hafá
verið látnir lausir og fengið að
velja utrn það, hvort þeir vildu
faona heim til sín urn hlutlausar
hafnir, eða vera kyrrir í möndul
ríkjunum. Um þrjátíu þúsundir
Indverja hafa um þessar mund-
ir atvinnu á Þýzkalandi einu.
Airóður möndulveldanna í
Indlandi er auðvitað grundvall-
aður á sjónarmiðum Hitlers und
ir forystu Subhas Bose. Þessi
maður stjórnar frá Evrópu
. , Jndversku frelsishreyfingunni“
í Tokío. fiann er í nánum kunn-
ingsskap við Göbbels og Musso-
lini og ræðir oft við Ribben-
trop og Hitler. Hinn 39 ára
gamli Subhás er hinn indverski
„Haw Haw lávarður“ „frelsis-
stöðvarinnar“ í Berlín.
Hvað kom þeim Hitler og
Mussolini til þess að velja þenn-
an tiltölulega unga Indverja til
þessarar starfsemi?
Arið 1923 fór Subhas Bose til
Indlands, eftir að hann hafði
lokið námi í Cambridge. Honum
Qu5ling Inölanðs.
ustu Bi'eta, en hann hafnaði
því vegna þess, að hann hafði
meiri áhuga þ. jndverskum
stjórnmálum. Hann varð öfga-
maðux í flokki Gandhis, blind-
aður af hatri á Bretum.
— Takmark mitt er, sagði
hann — að reka Breta frá Ind-
landi, og mér er sama, hvaðan
ég fæ hjálp til þess.
Arið 1933—34 tjáði hann sig
vera kommúnista í bók sinni:
Baráttan í Indlandi. Um þetta
leyti lá hann veikur í Vínar-
boxg og var sendur til Svarta-
skógar sér til hressingar. Hann
hafnaði móttöku Göbbels og
hataði Hitler enn «þá vegna
þeirra athugasemda, sem hann
gerði um Indland í bók sinni,
Barátta mín. Hitler vaxð að láta
strika þær setningar út í síðari
útgáfum bókarinnar, áður en
hann gat unnið Subhas á sitt
má!..
Frá Svartaskógi fór Bose tij
var boðið starf í IndJandsþjón- [ Prag, Vínarborgar og Ankara

nýslátrað, selt í dag.
Getum saltað í nokkrar tunnur.
Frystihásið HERÐUBREIÐ.
Sími 2678.
og stofnaði þar félög. Hann
heimsótti Benes og Ataturk. En
þegar hann heimsótti ítalíu, var
framtíðartefna hans ráðin. Hann
mis-sti alla trú á Kominterh.
Fyrrr hvatningu Mussolinis
stofnaði hann Austurlandaskóla.
Mussolini kom. honum í kynni
við aðra þjóðarleiðtoga, og hann
heimsótti de Valera og Mustafa
Nahas Pasha.
Þegar hann kom heim til Ind-
lands, varð hann eftirmaður
Gandhis.' Hann var oft grunað-
ux um að vera leiðtogi „Lýð-
veldishers Hindustan". Þegar
stríðið hófst, setlaði liann aö
stofna svo nefnda „Óhlýðnis-
hreyfingu“, en sú huigmynd
komst aldxei til framkvæmdar.
Var tekinn fastur fyrir skemmd
arstarfsemi í Kalkutta, en lát-
inn laus ári seinna vegna eilsu-
bilunar. Með hjálp möndul-
veldanna tókst honum að kom-
ast til Japan og þaðan til Ber-
línar, enda þótt ekki sé vitað á
hvern hátt hann komst þangað.
ÞEGAR Subhas Bose kom til
Tokio, hóf hann þegar að
stofna „Indversku frelsishreyf-
inguna'*. Japanskir, herforingj-
ar æfðu indverskar hersveitir,
sem .notaðax voru í fallhlífa-
hemaði o:g til njósna í barátt-
unni gegn Bxxrina.
Bose gekk í Al-Asíuhreyfing
una, sem stofnuð var af Rash
Behary Bose, sem hafði leitað
sér hælis í Japan árið 1910.
Þessi frægi Bose flýtti sér að
ganga að eiga dóttur hins há-
aldraða Toyama og öðlaðist þar
með japanskan borgararétt. Á
þann hátt slapp hann við að
Vera rekinn úr landi. Hann ,varð
ÉLAGSSKAPUR haœ hef-
ir margs konar starfsemi
með höndum.
(1) Hihar svo kölluðu „frels-
isstöðvar" í Tokio, Berlín, Baii
Og París útvarpa stöðugt and-
hrezkum áróðri, þar sem Ind-
verjar eru hvattir til þess að
styðja Japani með skemmdar-
starfsemi og njósnum, og Bose
fullvissar þá um, að á þann hátt
geti þeir fengið fullkomið
frelsi sem bandamenn möndul-
veldanna.
(2) Með því að ráðast á Pan-
dit Nehru reyna. þeh- að vinna
Gandhi á sitt mál með því að
lofsyngja hann, og þeir vitna í
þjóðerniskennd þessa brautryðj-
amda. Fram að þessu hefir þeim
aðeins heppnast að kynda undir
„óhlýðni" Indverja, en Gandhi
hefif opiniberlega tekið afstöðu
gegn stefnu Bose.
(3) Til þess að ráðast inn í
Indland hefir Bose lofað Hitler
því, að mynda vígstöðvar í
norðvestri, en Japanir geri árás
að sunnam um Bengal og Assam.
Með tffliti til þessa átti Bose við-
ræður við muftann af Jerúa-
lem, Rashid AIi frá Iraq, og
Amamfflah frá Afghanistan, en
þjóðir þeirra átti að draga inn
í þessa styrjöld. Harm er mjög
ólíkur Gandi að því leyti, að
ann trúir einumgis á valdið.
(4) Á megmlamdinu rekur
hann mikinm áróður fyrir stefnu
Frh. á 1 . síða
Zakkarías lætur dálítið vaða á stiðúm um músik og
pólitík. — Forvitinn skrifar um byrgi og byrgisverði.
AÐ ER ÁNÆGJULEGT að
margir viðurkenna nú að Al-
Jiýðublaðið sé vel skrifað blað. Það
er mikill mimur á því og hinum
músík-útvarpi Bretanna,
líka oft mjög gott.“
sem er
,JÆJA, nú tála menn mest um
blöðunum. Ef einhverjir eru, sem j stjórmnálin. Ég er ekki pólitískur,
ekki hafa komið auga á þetta, ættu » en samt finnst mér sjálfsagt að
þeir bara að athuga sunnudags-
blöðin síðnstu." Þannig skrifar
„Zakharías" mér. Og hann heldur
áfram:
„MIG LANGAR TIL að leggja
orð í belg hvað viðvíkur klassisku
hljómlistinni í útvarpinu. Sígild
hljómlist er og verður alltaf góð.
En það má líka drepa menn á því,
sem gott er, ef þar er ekki hóf.
Mér finnst vanta mjög mikið á að
hljómlistarmólin við ÚtvarpiÓ séu
í góðu lagi. — Þetta einraddaða
söngl í útvarpinu er áreiðanlega
langsamlega flestu sönghneigðu
fólki til leiðinda. Brandararnir
hans Páls geta verið góðir í heima-
húsum með tilheyrandi grettum og
fettum, en næsta óeðlilegir og
bjánalegir í útvarp. Sýnilega þarf
miklu meiri og einlægari viðleitni
við val sönglaga og tónverka við
útvarpið. Unga fólkið sækist eftir
en samí
styðja þá, sem í einlægni hafa stutt
lítilmagnann. Ég held að Alþýðu-
flokkurinn hafi alltaf gert það.
Mér líkaði að mörgu leyti vel ræða
frú Jóhönnu í útvarpið. Betur en
Kötu komma hér á dögunum. Það,
sem Jóhanna sagði, kom frá hjart-
anu. — Ekki er hann síra Bjarni
minn stór upp á sig. Hann rekur
lestina á ,fína listanum.' Eg held
nú að til þess gæti komið að heild-
salarnir í Reykjavík þurfi stuðji-
ing. Þeir vita hvert þeir eiga að
leita. Voru postulamir noltkum
tíma í kjöri, Hannes?"
„MAGNÚS PRÓFESSOR er
vondur við utanbæjarmenn. Hvar
ert þú fæddur, Hannes minn? Ég
kom hingað alkominn í vor. Er
dauðhrædur um. að ég lendi í
hreinsuninni. Ég er að hugsa um
að leita á náðir Reykjavíkurfélags-
Framh. á 6. síðu.