Alþýðublaðið - 22.10.1942, Blaðsíða 6
6*
ALPYOUBLAOIÐ _________ Fimmtudagur 22. oktúber 1942.
Þróun félagsmála-
löggjafarinnar.
Frh. á 4. síðu.
standandi stríð vor-u Norður-
Idnd um allan heim viðurkennd
forgöngulönd réttlátrar og full-
kominnar félagsmáJalöggjafar.
Hámark alhliða löggjafar um
alþýðutryggingar og opinbera
forsjá hingað til má.sjálfsagt
telja hinn mikla lagabálk Dana
„Socialreformen“, sem sam-
þykktur var 1033 og kenndur
hefir verið Steincke, þáverandi
félagsmálaráðherra.
Norðurlönd munu fyrir yfir-
standandi stríð haf a verið komin
nær því en nokkur önnur lönd
að gera þá hugsjón að veruleika
sem lýsir sér í orðum hins
danska skálds:
,,Og da har i Rigdom vi drevet
det vidt,
naar faa har for meget og færre
for lidt “
Quisling Indlands.
(Frh. af 5. síðu.)
Hitlers. Eftir dauða Heyderichs
fór Bose, sem var í Prag, til
Sofia, til þess að ræða við Boris.
Því næst heimsótti hann Búká-
rest, Belgrad, Budapest og
Tyrkland. Alls staðar reyndi
hann að útvega stuðning við
„frelsisstyfjöld Indverja“ qg
Allir kannast við ameríkska bófaforingjann A1 Capone, sem
dæmdur var í tíu ára fangelsi fyrir skattsvik, enda þótt hann
hefði marga stæfri og verri glæpi á „samvizkunni. Hahn hefir nú
verið látinn laus og er kvæntur á ný.
[ ■ 1
HANNES Á HORNJONrU
(Frh. af 5. síðu.)
ins — þessara,. sem eru 'yfir 40
ára.“
Eftir námið nítján alda
neyð er signet mannsins valda,
herjar rángjörn hyggjan kalda
höfin, jörð og loftin blá.
Kristnin er sem kalið strá.
Klökkar súlur kærleiks tjalda
klæðir hræsni víma.
Horfa niður herrar vorra tíma.
Stefna hels í hugum manna,
hjartasláttur framfaranna,
víðfeðm bylgja viðburðanna
veifar þungri neyðarspá.
Kristnin er sem kalið strá.
Breiðar elfar blóðstraumanna
býsn og ógnir stíma.
Horfa niður herrar vorra tíma.
Heimskan kitlar valdið villta,
vekur mannsins eðli spillta,
elur hræsni trúar tryllta,
treður spor á bleikum ná.
Kristnin er sem kalið strá.
Stofni lífsins býst að bylta,
bragi hels að ríma.
Horfa niður herrar vor artíma.
Lítil von aö lýsi bráðum
Ijós frá mannsins valda sáðum,
brjálæðis af ríkum ráðum
rósir manndóms falla’ í dá.
Kristnin er sem kalið strá.
Hvergi sést frá hærri gráðum
hagnýt vegar skíma.
Horfa niður herrar vorra tíma.
Jón frá Hvoli.
J. G. SKBIFAR: „Nú iangar
mig til að spyrja þig um hvert sé
eiginlega raunverule'gt starf loft-
varnabyrgisvarðanna og hvar ber
þeim að vera'á meðan hætta stend-
ur yfir. Ég efast um að margir
þeirra viti nokkuð hvert starf
þeirra ér í raun og veru. Ég tel
einnig gott fyrir byrgisgesti að vita
hvað byrgisvörður er. — Er starf
hans' utan dyra eða innan? Og
hvað á hann að gera?“
„HVEK Á AÐ HAFA BEKKI og
annað í byrginu í reglu? Hver á
að hreinsa þar til? Eins og gefur
áð skilja, er þetta oft mjög mikill
átroðningur og ohreinindi, sem
þetta getur borið með sér, og þá
alveg sérstaklega bvimleitt, þar
sem byrgi hafa verið tekin í íbúð-
arhúsi fyrir vegfarendur, svo mað-
ur tali nú ekki um að nokkuð slíkt
sé látið leyfast inni í íbúðum fólks
þó í kjallara sé. Slíkt hlýtur að
vera alveg óþolandi fyrir viðkom-
andi íbúa.“
„ÞEGAR MERKI ER gefið ná-
lega á hverjum degi og stundum
tvisvar, þá gefur það að skilja, að
hér er orðinn mikill átroðningur
og að sumu leyti skemmd á við-
komandi stöðum. Hér verður ann-
að að koma til sögunnar, sem bæði
veitir meira öryggi og önnur þæg-
indi fyrir alla aðilja, sem þessum
störfum eru háðir, og í skjól þessi
þurfa að flýja.“
BYRGISVERÐI ber áreiðanlega
að vera í byrginu eða við byrgis-
dyrnar. Hann verður að hafa eftir-
lit með byrginu og nothæfni þess.
Honum ber einnig að líkindum að
hafa samband við yfirmenn sína
um ræstinguá byrginu.
Hannes á horninu.
reyndi að öðlast samúS með því
að þykjast vera „fórnarlamb
lýðræðisins". Þessi einkavinur
og fulltrúi Hitlers efir reynt
að telja mönnum trú um, að
hinar vestrænu lýðræðisstjórnir
fari illa með þær þjóðir, sem
þær stjómi. Þessi áróður átti
einnig að gilda til þess að ná
vináttu Mannerheims í Finn-
landi og Knut Hamsuns í
Noregi.
Hin hættulega stefna Subhas
Bose er í eðli sínu mjög ein-
föld. Hún r byggð á þeirri í-
myndun, að ekkert gott geti
komið frá Englandi. Vissulega
lítur hann á sjálfan sig sem
mikinn stjórnmálamann og von-
ast eftir, að hann geti teflt
Japönum gegn Þjóðverjum og
ítölum, Indverjum til hagnaðar.
En í raunveruleikanum er Bose
ekkert annað en verkfæri í
höndum einræðisherránna, og
hann leikur sa-ms konar hlut-
verk og kvislingarnír í Evrópu,
sem hafa ger.t þjóðir sínar að
þrælum.
Tiúlofun.
Trúlofun sína opinberuðu á laug
ardaginip ungfrú Lilja Sigurjóns-
dóttir, Leifsg. 9 og Jón Sigurðsson,
Hringbraut 180.
í Hringið í síma \
! 4900 !
i S
$ Og gerist áskrifendur að ^
! Alpýðublaðlna. j
s s
s s
Merkilegur visir tll leiklist-
arstarfseml I Hafnarfirði.
KUNNINGI minn, borinn og
barnfæddur Hafnfirðing-
ur, sem ég átti taí við nýlega,
lét svo um mælt, að sér fynd-
ist sama máli að gegna með
Hafnarfjörð og dreifbýlið, unga
fólkið flykktist þaðan til
Reykjavíkur eða eitthvað ann-
að. Gamla fólkið eitt sæti eft-
ir, rorrandi á húsatröppum, —
sleikjandi sólskinið og veður-
blíðuna, eða „sprangandi eins
og höfuðsóttarrollur á gróður-
lausum öræfum.“
Þetta er aftur á móti alröng
mynd af Hafnarfirði dagsins í
dag. Þar flýgur tíminn, pen-
ingarnir og nú flýgur unga
fólkið aftur í Fjörðinn, ef það
þá hefir nokkurntíma horfið á
braut.
Hitt má til sanns vegar færa,
að miðað við fólksfjölda, hafa
skemmtanirnar verið fáar og
fábreytilegar suður þar, að því
er ókunnugum virðist í fljótu
bragði og mun um það mega
kenna því, hve nærtækt er að
sækja skemmtanir til höfuð-
staðarins.
Engum mun vera betur ljós
nauðsyn úrbóta á þessu sviði,
en einmitt æskunni þar í bæ.
Hafa því nokkrir ungir Hafn-
firðingar bundizt samtökum
um leiklistarstarfsemi og þeg-
ar náð merkilegum árangri. —
Þegar þess er gætt, að starf
þetta er á byrjunarstigi, spáir
það símnarlega góðu um fram-
tíðina, að leikur sá, „Æfintýri
á aönguför,“ er sýndur var þar
á s.l. vetri, var leikinn þá 15
sinnum að sögn, og voru áhorf
endur þó hvergi búnir að fá
nægju sína, ]?ví nú varð, vegna
ítrekaðra tilmæla, að taka leik-
inn til sýningar að nýju. Má
geta þess, að áður hefir enginn
leikur náð fleiri en 8 sýningar-
kvöldum þar syðra í röð. Hvað
vel er af stað farið, hefir að
sjálf sögðu ýtt undir þessa ungu
áhugamenn, að láta ekki svo
búið standa, enda hyggja þeir
til stórræða á næstunni. Ákveð
ið hefir verið að taka hinn vin-
sæla og sprenghlægilega gam-
anleik, „Þorlákur þreytti,“ til
sýningar strax og „Æfintýrið“
hefir farið sigurför sína. Ekki
ætti það að spilla ánægju hafn
firzkra leikhússgesta, að Har.
Á. Sigurðsson hefir ráðizt til
að leika aðalhlutverkið (hann
er líka orðinn gráhærður í al-
vöru) og væntanlega fer núv.
„revyustjarna“ bæjarins, frú
Emilía Jónasdóttir, með aðal-
hlutverk leiksins.
Það, sem staðið hefir í vegi
fyrir þróun leiklistar í Hafn-
arfirði, að því er kunnugir hafa
tjáð mér, er skortur á húsnæði
og aðallega öðrum útbúnaði til
sýninga, óg eru það því léttir
gamanleikir, sem ekki útheimta
leiksviðstækni — svo nokkru
nemi, er helzt hafa verið sýnd-
ir. Hafa þó hafníirzkir leikarar
og leiklistarunnendur fullan
hug á að taka þyngri og veiga-
meiri verk til viðfangs, en það
hefir strandað á ónógum og oft
illum aðbúnaði.
Nú birtir aftur á móti mjög
yfir á þessu sviði, því Hafnar-
fjarðarbær er að láta reisa stór
hýsi eitt mikið við Strandgötu,
þar sem komið verður fyrir á-
gætu leiksviði, svo og tækjum
til kvikmyndasýriinga. — Voru
enda leikararnir þar syðra ekki
lengi að nota tækifærið, heldur
settu sig þegar í samband við
bæjaryfirvöldin og fengu þau
til.að koma útbúnaði þar fyrir
— svo hentugast væri leiklist-
arstarfseminni. Voru óskir
óskir þeirra og tillögur og tekn
ar til greina. Þar verður kopaið
fyrir sérstöku, mjög fullkomnu
búningaherbergi, ,,smink-“her-
bergjum, ljósaútbúnaður settur
upp með leiksviðsnotkun fyrir
augum, leiktjaldageymslur o. fl.
Má segja, að augu þeirra allra,
sem við leiklist fást og leiklist
unna í Hafnarfirði ihæni á þetta
hús. Þar á að verða framtíð-
arheimili hafnfirzkrar leiklist-
ar ,en ekki gráir steinveggir,
sem skýla matvælum og öðrum
nauðþurftum erlendra manna,
vegna framtaksleysis þeirra, er
málum áttu að ráða.
G. S.
Hræsnarar.
ALLTAF eru kommúnistar
samir við sig. Fyrir al-
þingiskosningariiar jusu þeir úr
skálum reiði og rógs yfir Sig-
urjón Á. Ólafsson, birtu af
honum skrípamyndir ög töldu
hann verkalýðssvikara. í blaði
sínu og með rægirófum sínum
eltu þeir hann á röndum með
alls konar óþverra og álygar.
En nú, eftir kosningarnár,
eftir að þeim tókst að firra
Sigurjón þingsæti, taka þeir sig
til að tala um, að það hafi Ver-
ið rétt að efla Sigurjón til for-
ystu á sviði stjórnmálanna.
Vei yður, þér hræsnarar,
Sigfús og Einar. Seinna opnast
augu alþýðunnar fyrir skemd-
arverkum yðar óg skaðsemi,
rógi og yfirdrepsskap.
En Áki Jal^obsson er kallað-
ur „einn skeleggasti baráttu-
maður hinnar ungu íslenzku
verkalýðshreyfingar.“ Hann er
„lítilmótlegur Íögfræðingur,“
svo notuð séu orð Þjóðviljans.
Og auk þess er hann einn af
hinum nýríku stríðsgróðamönn
um, er græðir offjár á striti
íslenzkra sjómanna. En hvað
hefir hann yfirleitt gert fyrir
sjómennina og verkamennina?
Ekkert. En hann er einn í for-
ingjaklíku þeirri, er stráir ryki
í augu íslenzkrar alþýðu.
Síðar koma þeir tímar, er á-
þján þessarar ófrægingarklíku
verður velt af bökum alþýðunn
ar. Sundrungarflokkur alþýðu
— kommúnistaflokkurinn — á
eftir að steita skip Sitt á skeri
— og verða dæmdur óbætandi.
Gamall sjómaður.
Revyan ,
„Nú er það svárt, maðúr", er
sýnd í kvöld.