Alþýðublaðið - 24.10.1942, Qupperneq 8

Laugardagur 24, október 1942,
ALÞYPUBLAOIO
■iTJARNARBtÓBH
Kl. 7 og 9.
ftrsætisráðherraao
(Tihe Prime Minister)
Ævisaga Disraelis.
Joim Gielgud
Diaua Wynyard.
Framhaldssýning kl. 3—8
RÚSSNESK SYRPA
(Úr Rigoletto. Svanurinn.
Blómavalsinn eftir Tchai-
kowski o. fl.)
Fréttamyndir. Teiknimynd.
DÝRAVINVR í FANGELSI
DAG nakkurn kom fagelsis-
presturinn að einum fang
anum þegar hinn síSamefndi
var að gefa rottu hita af n
sínum.
,,Ójá“', sagði klerkur. „Þarna
eigið þér lítinn vin“.
„Já, prestur minn“j, sagði áf-
hrotamaðurinn og grófgerð rödd
hans mildaðist og göfugmann-
JLegt bros lék um varir hans. „Ég
gef henni að eta á hverjum degi
og mér þykir vænna um þessa
rottu en nokkra aðra lifandi
veru“.
Presturinn komst við og
klappaði fanganum á öxlina.
„í sérhverjum manni er brot
af engli, bara að hægt sé að
vekja hann til lífsins. Hvemig
8tóð á því, að yður varð svona
hlýtt til þessarar rottu?“
,JHún beit fangavörðin í hæl
inn, séra minn“, sagði dýravin-
urinn.
DÓMENDURNIR sátu hljóð
ir og hlýddu á ræ^u verj-
andans.
„Hæstvirtu dómarar“, sagði
hann, „ég spyr ykkur: Hvar gat
ákærði falið úrið? Ekki í vas-
anum, lögreglan segist hafa leit
að á honum. Ekki í skónum, úr-
ið var of stórt til þess. Hvar gat
úrið verið falið?“
Hann þagði andartak til að
gera orð sín áhrifameiri, en þá
skaut sá ákærði fram í:
„Fyrirgefið þér, góði, ég
laumaði því í húfuna mína“.
j iiTn11i■i'iii■■■ i‘i—i Mii ii mmi n) I IIIMmJf
I. KAFLI.
HENDRIK van der Berg og
ohannes van Reenen riðu
hægt yfir vellina. Hávaxið gras
ið slóst við járnsporana þeirra,
lagðist undir kvið kláranna, en
réttist svo upp aftur. Ekkert
hljóð heyrðist nema þyturinn
í grasinu og marrið í söðlinum.
Þeir þögðu, litu aldrei hvor á
annan og létu taumana lafa.
Klárarnir _ stjkluðu léttilega
•QgTgþertu eyrun, öðxái hvortr
fór fitringúr um þá, eins og þeir
byggjust við einhverju óvæntu.
Búarnir riðú fót fyrir fót, til
þess að hlífa hestunum. Verið
gat, að þeir kæmu þá og þegar
auga á hóp zebradýra, og þá
þurftu þeir að ríða þau uppi og
stinga þau með veiðihnífunum
sínum. Þeir höfðu svo lítið af
skotfærum, að þeir vildu ekki
eyða þeim á zebradýrin, en þeir
þurftu á fitunni af þeim að
halda til þesS að smyrja verk-
færin sín og búa til sápu.
2.
Vinstra megin við þá var
vögnum ekið. Þeir stefndu í
norðurátt, þar sem landrýmið
var nóg og engin lög, nema
byssa hvíta mannsins og spjót
Kaffans.
Karlmennirnir riðu fram með
vögnunum, en konur, sem lágu
í hvílum inni í vþgnunum, sem
skýlt var með tjöldum, kölluðu
til þeirra, manna sinna, feðra og
sona, vina og unnusta. Það voru
harðsæknir, sólbrenndir menn,
skeggjaðir eins og spámenn,
sem sátu á litlum hestum og
fnæstu í heitu molluloftinu.
í fjarska heyrðis baul og
kindajarmur, en stöku sinnum
hóuðu ökumennirnir á uxana
sína og létu hvína í svipuólun-
um sínum. Þetta var eins af
hinum mörgu lestum, sem fóru
í norður til hins mikla ókunna.
Eins af hinum mörgu lestum,
sem komu að því nær ókleifum
fjöllum, þar sem karlmennimir
urðu að taka sundur vagnana
og bera þá yfir og setja þá sam-
an á ný hinum megin. Þeir
komu að stórum ám, þar sem
þeir urðu að sundleggja dýrin,
en fleyta vögnunum yfir. Ein
hinna mörgu lesta, sem stofn-
uðu fríríkið, héldu lerigra á-
fram yfir gula fljótið, inn í
Transvaal og ennþá lengra,
norður á láglendið, þar sem
krókódílamir skríða upp á ár-
bakkana.
Þetta var hugraklít fólk, sem
lét sér ekki allt fyrir brjósti
brenna.Þessir menn vissu hvað
þeir máttu bjóða sér, og í brjósti
þeirra bjó þrá Búanna eftir
frélsi og olnbogarými. Þeir fóru
fram með ánum alla leið að upp
•töJpBar^æirra, J^ídu nýjar árc
herjuðu, veiddu og lásu biblí-
una.
Þetta voru miklir flutningar.
rökrétt afleiðing af því, að Eng-
lendingamir gáfu þrælunum
frelsi á miðjum uppskérutíman
um, svo að bændurnir sultu, en
uppskeran fúnaði niður. Þetta
voru menn, sem gátu ekki þolað
meira og voru nú við því bún-
ir að leggja á sig hvað sem væri
til þess að öðlast frelsi sitt á
ný. Meðal þeirra voru ættingj-
ar Stephans, Bothma og ann-
arra, sem höfðu verið hengdir
og ættingi Jacobs de Winther,
sem Kaffarnir höfðu myrt við
van Aards Post. Margir, sem
þá höfðu verið börn, voru nú
fullorðnir menn, og hatrið
brann í brjósti þeirra. Ein lestin
af annarri hafði lagt af stað írá
Höfðanýlendu, og allar fóru b.<r
sömu leið, því að ekki va- um
aðra leið að ræða.
Þeir voru brautryðjendurnir,
konurnar, karlmennirnir og
börnin, sem voru í fararbroddi.
Vagnarnir voru eign Hendrik
van der Bergs og annarra, sem
voru tengdir honum blóðbönd-
um eða vináttuböndum, eða
höfðu sömu skoðanir og hann.
NÝJA BIÚ
Fræoka Gbarley’
(Charley’s Aunt)
Bráðskemmtileg mynd eftir
hinu samnefnda leikriti.
Aðalhlutverk leika:
Jack Beuny
Kay Fraancis
Jaines Ellison.
*
Sýnd kl. 5, 7 og' 9.
ig honum var í skapi. Unga hús
móðir hans var að verða full-
þroska kona, og þroskaðir ávext
ir eru oftast lesnir af trjánum.
Þá myndi hún ekki sitja leng-
ur eins og hún sat núna.
— Jæja, látum ungu húsmóð
urina leika sér eins og hryssu
í stóði. Það myndi ekki standa
lengi yfir og þá myndi hann
ekki framar þurfa að smíða
hjólhlífar úr mjúku, safaríku
GAMLA BIO
Tom, Dick og
Harry
Amerísk gamanmynd.
Ginger Rogers
George Marphv
Atan Marshall
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning kl.
3Vá—§¥z
TÖKUBARNIÐ
(Mexican Spitfire’s Baby)
Leon Errol — Lupe Velez
tré. Það kom líka stundum fyr
ir, að hann fann hunang, þegar
hann vax að leita að heppilegu
tré til þess að smíða úr. Það
var gott að finna hunang og
borða það.
4.
Hermann van der Berg, son-
ur Hendriks, var átján ára gam
all og þegar orðinn maður með
mönnum. Hann var mjög stima
mjúkur við Sannie van Reenen
Hver var sii seka?
Nei, það gerði ég ekki. En
hvað kemur það málinu við. Það
er einhver þarna inni, hlustaðu
bara! Það er auðheyrt, að ein-
hver er að reyna að brjótast
inn í skápinn, — það hlýtur að
vera Eva, hún er sú eina, sem er
svona heiftúðug á móti skurðgoð
inu mínu. Þar að auki hótaði
hún því fyrir tæpum hálftíma
síðan að brenna því eða kasta
því!“ ,,
Meðan Daphrie var að rausa
barði hún fast á hurðina og
rykkti í handfangið.
„Svona nú, vertu róleg,
Dáphne, vertu ekki svona á-
hyggjufull“, sagði Cherry og
legt, hversu oft karlmennimir I ýtti henni til hliðar. „Ég hefi
í þriðja vagninum sat stúlka
við sauma. Hún var mjög falleg
með stór, dökk augu. Hún dingl
aði fótunum, út af vagninum
að aftan, eða lét þá hvíla á hjól
hlífunum. Það var einkenni-
héldu, að þyrfti að smyrja
þriðja vagninn. Þeir notuðu til
þess hvert tækifæri, sem
bauðst.
Jakalas, gamli þrællinn, sem
alltaf þurfti að 'búa til nýjar og
nýjar hjólhlífar, blótaði og
brosti til skiptis, eftir því hvern
aukalykil. Augnablik við sjá-
um bráðum, hvort þú hefir rétt
fyrir þér eða ekki.
Síðan tók hún lykil úr vasa
sínum, stakk honum í skráar-
gatið og opnaði. Daphne þaut
óðara inn í stofuna, en nam
fljótt staðar undrandi.
Þar var enginn. Fuglinn var
floginn, hver sem hann var, og
opinn glugginn sýndi hvernig
hann hafði flúið.
„En hvar er skurðgoðið?“
spurði Cherry. ,,Er það heilt á
húfi?‘\
Vinstúlka hennar svaraði
ekki strax. Hún hljóp að skápn
um hinum megin í herberginu,
hurðin hafði verið sprengd upp.
JHún tók fram lítinn kasssa úr
járni, sem staðið hafði á einni
hillunni. Húri studdi á leyni-
læsingu og lokið spratt upp.
Hún leit ofan í kassann og henni
létti við.
„Við komum á réttum tíma,
hamingjunni sé lof“, andvarp-
aði hún.
Hún tók skurðmyndina upp
og henni vöknaði um augu.
Myndin var átján þumlunga
há, og var í líki afríkansks töfra
manns. Hún var haglega gerð,
en þrátt fyrir það var hún frem
ur óhugnanleg. Það var því auð
skilið að Eva, sem var hjátrúar
pOÖŒD DOWN WITH
EMPTy FU£L 1WK6 >
THE B0M5EE MAK65
ANEMER6ENCY LANDIN6
JN UNKNOWN TERRITORY.
6C0CCHVAND RATAH
S££K (NFORMATION AT
ANEARBY 5ETTLEMENT..
ONLVTOFIND ITIN
RUIN5...
MYNftA-
SAftA.
Þeir hafa orðið áð nauðlenda
í óþekktu landi. Fyrstu verksum
merkin sem þeir finna og benda
til að landið sé byggt er þorp í
tús/bvm.
Raj: íbúarnir hafa ekki kom-
ið aftur til heimila sinna. Það
bendir til þess að Japanir munu
vera hér inn í nágrenninu.
Raj: Eldi fylgir reykur. Hér
er lausnin á gátunni.
öro: Lausnin?
Öm nú skil ég. Japamroir
hafa verið í skriðdrefcum. Skrið
drekar nota 'bensín. Þeir verða,
því að hafa ibyrðir af bensíní
eirihverstaðar á ledðinni.
Raj: Eftir hverju earum við
&S USa.