Alþýðublaðið - 24.10.1942, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAPIP
Stumudagur 24. október 1942.
ITJARNARBÍÓI
Kl. 3, 5, 7 og 9.
Forsætisráðherrano
(The Prime Minister)
Ævisaga DLsraelis.
John Gielgud
Diana Wynyard.
Á morgun kl. 5, 7 og 9.
MEÐ ÁSTARKVEDJU
(Aífectionately Yours
Amerískur gamanleikur.
Merle Oberson
Dennis Morgan.
TEIKN Á HIMNI1664.
IANNÁL Péturs á Ballará
stendur við ártalið 1664:
„ítem á jólunum öndverð-
lega sáu margir um morgun, um
dögun eða litlu fyrri, bjarta ský
flekki á austurloftinu ýmislega
lita, svo í húsum birti mjög af
þeim. Item Norðanlands sást á
einu kvöldi af mörgum mönn-
um niaður hjá tunglinu og svo
alla nóttina, þar iil tungl kom í
vestrið, þá varð af því tilsýnd-
ar sem dauður maður lægi á
líkbörunum. Sama ár er þess
getið að Jón Illugason Hóla-
stólsráðsmaður hafi um vorið
séð teilcn á himninum ásýndar
sem sparlak með fögrum og ým
islegum litum“.
*
DRENGUR kom inn í búð til
kaupmanns og var stilltur
og prúður.
„Eg sé á gluggaauglýs-
ingunni, herra kaupmaður, að
yður vantar háttprúðan og orð-
varan dreng“.
,iJá, xétt var nú það“, sagði
kaupmaðurinn. „En ég réði
dreng í starfið í gær“.
„Nú, og því í helvítinu ríf-
urðu þá ekki auglýsingaraf-
styrmið af gluggafjandanum,
mannfýla?“
*
Tlíí 1 wkkur fékk bréf frá
*-systur sinni. Helztu tíðindi
í því voru þau, að hún hefði
nýlega eignast barn.
„Var það drengur eða telpa?“
var hann spurður.
„Það er nú það, sem ég er
með dökku augun og grönnu
fótleggina. í hvert skipti, sem
hann reið fram hjá vagni föð-
ur hennar, og það var oft,
horfði hann á þessa fótleggi,
sem dingluðu aftur af vagnin-
um.
Annars átti hann að ríða á
undan og átti að gæta að því,
hvort óvinveittir Kaffar væru
ekki á næstu grösum.
Beygjurnar á þessari gömlu
vagnaslóð, sem svo margir
fylgdu seinna, voru allar Her-
mann van der Berg að kenna
eða þ.akka. Það var hann, sem
benti ökumönnunum, hvar- þeir
ættu að beygja fyrir tré, eða
bjarnarbæli. Sumar beygjurn-
m
ar voru líka því að kenna, að
hann hafði gleymt sér og farið
að tala við Sannie, ökumennim
ir urðu syfjaðir og létu uxana
ráða ferðinni. Við og við ræddi
hann alltaf um það, hvað hann
ætlaði að gera í framtíðinni,
og hvað hann hefði þegar gert.
Vissulega var Hermann glæsi-
legur ungur maður, ágætur
hestamaður og bezta skytta, en
samt hafði hún ekki enn þá af-
ráðið, hvað gera skyldi. Hann
var enn þá óreyndur, hafði
ekki enn þá hlotið eldskím
bardaganna. Meðan Sannie
talaði við drenginn, hugsaði
hún um föður hans.
Móðir Hermanns var dáin.
Hún hafði látizt af barnsförum.
Dauðinn var algengt fyrirbrigði
og ekki óttalegur. Sumir fómst
'af höggormsbiti, aðrir féllu fyr-
ir byssukúlu eða spjóti villi-
mannanna, enn aðrir urðu und-
ir vagni eða duttu af hestbaki.
Sumir skáru sig í höndina og
fengu blóðeitrun, aðrir lentu í
gini ljóns eða hlébarða. Hún
var aðeins sextán ára gömul og
hafði kynnzt dauðanum í ýms-
um myndum og bliknaði hvorki
né blánaði þótt hún sæi blóð úr
særðum manni.
— Hvers vegna ætti ég að
giftast þér, Hermann? Ert þú ef
til vill eini maðurinn í veröld-
inni spurði hún.
— Nei, ég er ekki eini maður-
„Hún gat ekkert um það, og
svo hefi ég enga hugmynd um,
hvort ég er föðurbróðir eða
alltaf að hugsa um“, sagði írinn. móðurbróðir.
inn í veröldinni, en ég væri
heppilegasti maðurinn, sem þú
gætir fengið. Hver ætti það að
vera annar? Ef til vill Gert
Kleinhouse, sem barmar sér?
sagði hann með fyrirlitningu.
— Eða Cornelius Brandt? Eða
Joachim Joubert? Geturðu
hugsað til þess að ganga að eiga
einhvern af þessum náungum?
Nei, það getur ekki átt sér stað.
Þetta eru litlir menn, lítilsigld-
ir andlega og líkamlega, Sannie
mín.
— Hlustaðu á mig, sagði
hann. — Ég þori að mæta
hverjum þeirra sem er og
þreyta við þá í skotfimi, veið-
um og á hestbaki. Og saman-
borið við mig eru þeir fátækir
menn. Hann sat beinn í söðlin-
um og beið eftir svari hennar.
Hann hafði tekið fæturna úr
ístöðunum og lét þá dingla
niður með fótum hestsins.
Sannie leit á hann, leit á
þreklega kálfa hans og hné.
Hann var þegar orðinn stór, og
hann myndi verða enn þá
stærri, en þó var faðir hans
stærri. Miklu öruggari maður.
Hann var reyndur. Rúnirnar í
andliti hans báru vott um eig-
inleika hans, að vísu ekki
legar, en þær báru vitni um, að
hann hefði þolað margt og gæti
þolað margt enn þá. Heima í
Höfðalandi hefði hún án efa
kosið soninn. Þessi djarfi piltur
var mjög hraustlegur og karl-
mannlegur, en hér úti í ó-
byggðunum horfði allt öðruvísi
við, og hugsunin um Hendrik
van der Berg með gráa skegg-
ið, villtu augun undir loðnum
brúnum, sterklegu tennurnar
og kraftalegu hendurnar, sem
gátu snúið naut niður á horn-
unum, hafði meiri áhrif á hana
en æska piltsins, því að hún
þráði öryggi. Hún vissi, að
Hendrik hafði horft á hana,
mælt hana með augúnum,
brjóst hennar, fótleggi og fram-
ar öllu öðru mjaðmirnar. Hún
ók sér óþolinmóðlega á sætinu,
þegar henni varð hugsað til
þess, hvernig hann hafði horft
á hana.
En ef Hendrik þráði hana,
hvers vegna hafðist hann þá
ekki að? Ef til vill beið hann,
Ef til vill fannst honum hún

SB NÝJA BÍÚ
Frænfca Gharley’s
■■(Charley’s Aurit)
Bráðskemmtileg mynd eftir
hinu samnefnda leikriti.
Aðalhlutverk leika:
Jack Beimy
Kay Praancis
• James Ellison.
Sýnd M. 5, 7 og 9.
Sýningar í dag kl. 3, 5,
7 og 9.
GAMLA BiO S
Granur eigin-
konnnnar.
(Suspicion)
CARY GRANT og
JOAN FONTAINE
Sýnd M. 5, 7 og 9.
of ung enn þá. Það hefði verið
gaman að tefla syninum gegn
föðumum og láta sigurvegar-
ann hirða vinninginn. Sá, sem
sigraði, væri henni heppilegast-
ur eiginmaður. Og áreiðanlega
myndi annarhvor þeirra hljóta
hana, fyrr eða seinna.
— Já, Hermann, sagði hún,
— ef til vill hefirðu á réttu að
i
standa. Hver annar ætti að
verða maðurinn minn, þegar
Sýnd kl. 3 vegna fjölda
Waterloo-brúin
áskorananna.
Allra síðasta sinn!
alls er gætt?
— Ætlarðu þá að giftast mér?
— Það sagði ég ekki, en ég
sagði ekki heldur, að ég ætlaði
ekki að giftast þér.
Hún horfði á hann aftur.
— Það er kominn tími til
þess að ég giftist, sagði hún,—
og eins og þú segir, þá er ekki
um aðra að ræða. Ég hafði ekki
hugsað um þetta fyrr, að meðal
allra þessarra manna er það
mmmjocmmw.
Mver var sú seka?
full, hafði svona mikla andúð
á goðinu, en ekki gat Cherry
samt skilið hvers vegna Evu
ætti að vera það svona mikið
kappsmál að eyðileggja það.
En ef það var nú ekki eftir
allt saman Eva, sem sprengt
hafði upp skápinn, hver var þá
sú dularfulla persóna, sem
hafði verið þarna að verki?
Cherry hleypti í brýrnar og
leit af járnöskjunni, og tók síð-
an upp hlut, sem lá á gólfinu.
Það var lítið rifjám, sem verið
hafði úti í bifreiðarskýlinu.
Þarna var einmitt verkfæri,
sem hafði átt að nota til að
sprengja upp kassalokið.
Cherry skoðaði það í krók og
kring. En nú heyrðist fótatak og
sú, sem kom, hrópaði undyandi:
„Hvað eruð þið að gera?“
Stúlkurnar litu báðar við, og
Cherry brá í brún þegar hún sá
Evu Grant standa á þröskuldin-
um. Eva var dökkhærð, skap-
mikil og viðkvæm. í svip hennar
nú lýsti sér undmn og forvitni,
en henni varð ekki um sel þeg-
ar hún kom auga á myndarófét-
ið, sem henni var orðið svo mein
illa við.
Þegar hvorug þeirra svaraði
varð Eva gremjuleg á svipinn.
„Hvað er að hjá ykkur?‘ sprði
hún. „Þú ert þó ekki reið við
mig, Daphne, út af því, sem ég
sagði áðan? Ég var reyndar
hvassyrt, en ljóti karlinn, sem
þú átt þarna, er svo andstyggi-
legur, að hann getur gert öll-
um gramt í geði. Ég vildi að þú
vildir hafa mín ráð og kasta
honum“.
„Hafa þín ráð?“ Daphne blóð
roðnaði af gremju. „Hvemig
leyfirðu þér að tala svona við
mig? Hvernig vogarðu þér!
Cherry var fljót að ganga á
milli. Hún vildi aldrei að stelp-
urnar lentu í rifrildi. Hún ósk-
aði einskis fremur en að sætta
þær, missætti þeirra mátti alls
ekki vaxa.
„Stilltu þig“, sagði hún við
SOON A ROW OF TREES 'PLANTED''' IN
FRONT CONCEALÍ?THE PLáNE FROMVlEW
ON LANt} WHILE 5HR0BBERY 5TREWN
OVER THE TOP HiDES IT FROM EYES
IN H05TILE PLAN&S...«^-5>5-
HAVE TO BE
PSVCHIC TOTELL
THERE’S A PLANEÍJ AND PULL A
YNDA’
S AG A.
Raj: Við verðum að tinna
benzínhirgðastöð Japana og
ræna frá þeim benzíni. Þá er-
um yið sloppnir héðan.
öm: Já; það er það eina, sem
við getum gert.
Stonmy: Við verðum að
byrgja íiugvélina, áður en við
leggjum af stað.
Þeir þekja flugvélina með
trjám, svo ómögulegt er að sjá
hana.
Stoxmy: Hver ykkar iþorir að
segja, að flugvél sé geymd hér?
örn: Við skulvm taka með
ökkur nauðsynlegan úfbúnað
og leggja svö af stað.
Þeir fara inn í flugvélina til
þess að ná í nauðsynlegan út-
búnað, en ókunn augu fylgjast
mað öllum hreyfingum þeirra.