Alþýðublaðið - 17.11.1942, Blaðsíða 5

ÞráðyaÆiignr 17. aóvemfoeir 194S
ALÞYDUBLftOIÐ
Þ AR EÐ raamvlegar verur
foafa noJtkurn vegirm jafnt
maa'agildi 2114-531 allra þjóða og
kynþátta, foýst ég eldki við, að
kónver.ikar konur séu foetur
foæfiieikuiiii búnar en ikonur
annarr.a þjóða. Hin góða aðstaða
þeirra í þjóðfélginu um þessar
mundir er að eins sú réttarbót,
.sem 'Mnverskum karlmönnum
hefir fur.dizt sjálfsagt að veita
þeim. i>að er því fr-amur axleið-
mg umfoverfis og uppeldis en
fiornra venja.
Hvernig komst kínverska
konan á ijietta stig? Hvemig gat
foun óðlazt svona mikla siálfs-
viringu og svona mikla virðingu
■ karimannsins ? Án nokkurrar
foaráttu eða áróöurs foefir kín-
verslca konan öðlazt það, sem
vestræn&r konur eru ennþá að
berjast fyrir. Þegai- byltingin
varð í Kína, tófcu konurnar öfl-
ugun þátt í foenid, og iþ*egar
stjómaiskráin va.r samin, þótti
sjálfsagt að konur nytu fullkom-
ins jafnréttis við k&rlmenn. Þeg-
ax skólakerfinu var breytt, vav
samvinna foaf in milli allra skóla.
Þegar Kínverjar foættu að nota
fourðarstól, en tóku ao ferðast í
flugvélúrn, varð jafnmikil foreýt"
ing á aðsvöðu kvenna, og þetta
síkeði án ibaráttu árum saman,
svo sem var um konur á Vest-
urlöndum.
Ég álít, að ráðningin sé í því
fólgin, að kínverska konan hefir
alltaf trúað á iTnildlvægi sitt.
Hún foéfir aldrei verið á því stigi
að apa eftir karlmannxnm, af
þvi að foún foeíir vitað, að til
þess var foún of þýöingarmikil
sjálí og þurfti akki að apa eftir
neinum. Hún hefir tekið alvar-
lega það hlutve.rk sitt &ð verða
kona. Þi.;gar nýir tímar komu
með ný vandani;il, hoa-fðust kín-
verskar konur í augu við erfið-
Ieifcana ón nofckurs ótta, því að
þeim’datt ekki í foug, að þeim
gfceti misheppnast nokkuð, sem
þær tækju sér fyrix foendur.
En auðvitað hefði kínverska
konan elcki geiað öðlast þetta
sjálfstraust, ef foún foefði ekki
alizt upp í umfoverfi, sern mat
foana eins og foún átti skilið. Enn
eru 'þetta mótsetningar milli
Atistur- og Vesturlantía.
'Þjóðfélagslega séð foafa Kín-
Tarjar allt af metið konuna eins
að hún átti skilið. Ves trænir
merm ihafa gefið konunni varalit
og gert hana áð eins konar foeim
ilisgyðju, en éfcki knmivað að
aneta' foana sem einstöLkling.
Vestrænh- jcs.-lmenn foafa gum-
að af því, að þeir gætu gert alit
foefcur en konur, nema eð ala
foörn og hjúkra þeim.
Þannig geta kínverskir karl-
menn ékki fougsað sér þjóðfélag
án kvenna, vegna þess, að hið
Mnverska þjóðfélag foyggist á
samvinnu karla og kvenna. Kín-
verjar eru ágætir matsveinar
og 'ícarlrtK-nn eru matsveinar í
flestum kínverskum matsölu-
foúsum. En matseld er ekici fyrst
og fremst talin lcvermaverk, eða
neitt verk öðru fremur sérstak-
lega talið foæfa konum, Konan
er metin í Kina fyrir það, sem
foún er, aamar foelmingur þjóð-
félagsins. Konning Yang og Yn,
sera öll kínversk foeimspeki er
ibyggð á, er grundvölluð á tví,
að kornn- og karlm. séu nauð-
synleg fovort öör.5, elcld einung-
ás 'lfkamlega, foeldur og ar.dlega
Kvöldvaka í Buckinghamhöll
A myndinni sést Georg konungur VI og fjölskylda hans í herfoergi einu í Buckingham-
höllmni og er konungurinn að lesa fyrir drottningu sína og dætur. Við folið móður sinnar
Elísarbetar drottningar situr Mai-graret Rose prinsessa en upp við arinliilluna stendur
Elísafoet krónprinsessa með prjónana í foöndunum.
Pé@pl S. Buelc ubh
Konur 1 Kina.
j p FTIRFAKANDI GREEM ^
\ Fl um kínversku konuna (
stöðu hennar í þjóðféíag- $
)in« er eftir skáldkonuna
^Pearl S. Buck. Hún er mjög^
Skunnug kínvcrskum máluia S
^og hefir dvaiið langdvölum^
ijí Kína, entía gerast margar^
ii>ikáIdsÖ£tir heirnar þar. S
í •
í öllutn vandamálum lífsins, og
ef annar aðilinn a>tlar að ráða
'yfir foinum, skapast jafnvægis-
leysi, sena veikir þjóðina.
Þannig foeiir verið rýmt til
fyrir lconunni í kínyerskum
þjóðfélagsmálum, þar sem hnn
nýtur jafnréttis við 'karlanenn-
ina. Hvorugt er talið foinu æð::a.
Meim sýna konunni ekki ciðru
visi kurteisi en karlmönnum,
nema sem húsmóður meimilisins
er henni sýnd meiri virðing en
öðrum. Ménn rísa ekki á fætur
fyrir konu vagna þess, að hún
sé kona, foeldur vegna þess, að
foún foafir untíð sér alþjóðar-
virðingu sem einstaklingur verð-
ur hún að taka á sig ábyrgð, og
éffcir því, hvernig foún Íeysir af
höndum vandamál sín er foún
dæmd.
Vegnai aðstöðu sinnar foefir
kínversba konan náð miklum
manngildisþroska. Hún krefst
engra forréttinda vegna þess,
að hún sé kvenkyns, því að
henni dettur ekki í foug, að foún
eigi að njóta nokíkurra forrétt-
inda. Hún vinnur verk sitt á sinn
foátt, og þar eð hún veit, að hún
foer af konum ainnama þjóða,
leggur foún metnað sinn í að
vinna störf sín yel.
Þetta þýðir þó ekki það, að
starfssvið hennar þurfi nauðsyn-
lega að vera öðru vísi en karfo
mannsins. Vissulega hafa þjóð-
félagsstörf foennar verið margs-
konar og á mörgum sviðum
foefir byrði foins kínverska þjóð-
félags fovílt á foeimar foerðum.
Því að þýðingarmetsti foom-
steinn Kínaveldis er foeimilið,
ekki einungis þjóðfélagslega,
ifoeldur «g stjórnmálaiega séð,
Jafnvel þrátt fyrir þetta er
það fjölskylda, sem stjórnar
stjórmnálunum í Kína. Auðvitað
er það hátt sett f jölskylda. Það
er kona, sem er foöfuð 'þe&sarar
fjölskyMu, og það er viður-
keimt að svo sé Enda þótt mað-
urhennar stjórni öllu foinu
iæknilega, leitar foann ráða
foennar um öll stærstu vanda-
málin. Hún kaupir foirgðirnar,
helclur reikninga, foorgar launin,
gerir áætlanir um framlcvcemd-
ir og lítux eftir íramíerði ein-
fjölskyldu sína einungis sefoi
foóp vandmanna, foeldur sem
hluta af þjóðfélaginu. Hún veit,
að hún er ómissandi, og þannig
hefir sjálfsvirðing hennr vakn-
að.
Um iþessar mundir eru mörg
heimili í upplausn í Kína vegna
styrjakiarinnax. En jafnvel nú,
þegar þjóðfélagið gerix nýjar
og meiri kröfur til fcommnar,
foeldur foún sjálfstrausti sínu.
Hún ber ekki, eins og vestrænax
konur, kvíðboga fyrir því, að
foún verði tekin út úr iðnaðinum
að stríðinu loknu, eða verði
svipt leiðtoga- og stjórnarstörf-
um.
Kunverska konan hefir aldrei
verið á baksviðinu. Aðalstarfs-
svið Kínverja foefir veiið sveita-
búskapurinn, og þar hefir konan
unnið jafnt manninum, og jafn-
vel aðaliðnaðurinn hefir verið
á heimilinu, þar sem konan og
karmaðurinn foafa spunnið og
ofið silkið, og foúið til klæði úr
ifoaðmullinni og stráfoatta og hár-
net. Við bæinn sinn foafa þau
enn fremur hirt um teakurinn
og rísakurinn, séð bæði um iðn-
aðinn og landfoúnaðarfram leiðsl-
una.
Eftir þessa styrjöld munu.
nýir tímar rísa yfir KíiiaveldL
Upp munu rísa ný iðnfyrirtæki
og mikið starf þarf áð leysa af
hendi utan foeimilis. Hvað verð-
ur Iþá um kinversku konuna?
Ég er ekki foræddur um hana
yegna þess, að kínverski karl-
maðurinn veit, um þýðingu
konunnar sem mannlegrar
veru, en efcki einungis með til-
liti til framfoalds lífsinis. Ég
foýst við, að konan þyki ekki
síður ómissandi í verksmiðjunni
en á heimilinu. Alveg eins og
konan þykir nú ómissandi í
stjóminni, til þess að halda við
jafnvæginu milli karlmannsins
og konuimar.
Marga 'Vesturlandábúa foefir
furðað á því, að Soong-systurn-
ar dkuli vera svona þýðingar-
miklar í núverandi stjóm Kína-
veldis Vestrænar konur segja,
að þetta hljóti að vera óvenju-
legar systur. En enginn í Kína
furðar sig á iþeim. Kínverjar eru
vanir því, að konux hafi áhrif á
gang málanna. Það er borin
meiri virðing fyrir skoðunum
konunnar í Kína en í nokkru
öðru landi, sem ég foefi kynnzt,
vegna þess, að menn ólíta
ekki sínax eigin skoðanir í jafn-
vægi, ef skoðunar konunnar
gætir ekki, alveg eins og kín-
verskum konum þykir nauðsyn-
legt, að skoðanir karlmanna
komi jafnvægi á sínar skoðanir.
Gagnkvæonni er orðið. Það er
fagurt orð, fullt jafnvægis og
vizku. Það er orðið, sem lýsir
bezt sambúð kínverskra karla
og kvenna.
Vspa síyítipF i liiiÉia
BV*
wstjitBJF mohkrm
II,

bfiikrKnarkOiiiiimiii i sii&ia Sftll
m•
stalciinganna, sem exu undir
eftirliti foennar.
Þag er í hennar ver'kaforing,
að sjá um, að bömin fái viðun-
anlégt uppeldi og það starf, sem
því ■ íir, þegar það er farið að
ge-.a unnið. Hún á eínnig að sjá
um kristilegt uppeldi foarnanna
og -uð foau haldi í heiðri rninn-
ingu foríeðranna.
.petta. eýnir, að konur í Kína
foafa fengið ag taka þátt í opin-
beram störfum. Hún fougsar
ekki eins og vestrænar konur,
aðeins u.m foinn fámenna hóp
íjölskyldunnar, heldur um með-
limi heilúar ættar, þar sem fólk
er á ýmsum aldri og misjafn-
lega skapi farið, og þetta fólk
verður foun að sameina í eina
foamingj us axna vinxiandi foeild.
Aúk: þess, fougsi^ þÚA, :^i, .píg..
Bréf „prestsins óheppna“ um það, sem hann átti við
með fyrra bréfi sínu og athugasemdir mínar við það.
— Kona sendir rnanni orðsendingu. Um oókaút-
gáfu, kvikmyndir og afbrot. 4
RESTCRINN ÖHEvPPNI”
skrifar: „Eg skrifaSi þér
á tilefni af árás Kr. Sig.d. á þjóð-
kórs„wámer'‘ Páls ísólf í ót-
varpinu, en hagaði orðmn míimm
á þaiín veg, að ásúeða rmm liafa
croiiS tii misskiinings á skoðanam
minum og tillsgsim, sem sé á þá
U'nd, að ég vsídi, að þú hleyptir
ekki að gjalku-horni þínu rðddnm,
er þú værir ósammála eða viðheíð-
ir m. ö. o. nokkurs kcmar stranga
ritskoðun, er færí ectir skoðnnum.
Gagnvart þesuu Lendir þó á, að
verðlcikar dálka þinna fellst fyrst
og fremst í því, að þar sé eiginleg i
einí . vettvangnr . raimverulegra
skoðana og óska almennings í
blöðunum og að með þvi aJ lofa
hinum mismunam . xðunum og
óskum að koma frjáist fram, séu
beztar líkur til sfc-ynsajmíegrar og
hciiiavænlegrar nifurstöðu".
mælum Kr. Sig.d., þó tel ég méi*
baiði rétt og skylt að taka það
fram, að ég er í þessu á sömu
skoðun og þó. Og íel ég þörf á, að
þetta fái að korna fram í dags-
ljósið, þ ' si ég sé ekki betur, en
að hið urt rædda bréf. mitt og um-
mæii þin í tilefni af því kasti ó-
verðskuldað nokkurum skugga á
frjálslyndi og víðsýni prestastétt-
arinnar, þar sem „einn af viosýn-
ustu prestunum'" er þó eklci víð-
sýnni en þú tolur og átelur f. um-
sögn þimri um bréf niitt“ .
„EN HYERNIG gat ég þá kor.i-
izt þannig að orði, að þú gætir
misskilið mig svona? Pað var auð-
vitað minn klaufaskapur, sem ég
má sjálfum mér um. kenna .Eg leit
svo á, og geri það enn, að umroæli
Kr. Sig.d. um nytsemd þá:tarins
„Takið undir“ og skemmtunina af
rabbi Páls í upphafi hvers ,tíma*f
J>Ó AÐ MÐ virðist e. t. v. ekki j og ínn á milli laganni., séu sprott-
í sem beztu samræmi við bréf það, i ln af mjög ómaklegu yanmati og
«r ég skriíaði þér £ titeÉpí «t .tuný j. / Frisu 4 6- SÍðu.