Alþýðublaðið - 06.12.1942, Page 8

*
’ TONI&HT WE FOUND
THI5 LOWiy ONEIN 0LO5E
5PEECH WITH AM t
ACCUREED JAPAME5E/ J
IWE HAVE GREAT NEED
OF 9PEECH WITH YOU,
0 QUICK- OME, ABOUT
l THI5 WgETCH/ rr^
f SOMEONE ATTHE ] WE 5HALLY COME
POOR / EXFtCTINS i 5EE/ X IN/
'""7 VI6ITOR5? r^~\r /y---------"
9 NÝJA BÍO es
t ieyainiónaitB.
(Paris Callin-g)
Eiizabet Bergner,
Bandolph Scott
Basil Bathhone.
Sýnd M. 3, 5, 7 og 9.
Böm yngri en 16 ára fá
ekki aSganag.
Sala aðgöngumiða hefst
•KL 11.
ALfrfflUBUPie
StSTJARNARBlOSS
Sýning M. 4, 6„3® og S. 1
Bæmlð elH I
(AIl TMs And Hea'ven Too) 1
Kl. 2.30: Smámyndir. H
Á morgun kl. 5, 7 og 9:
(Manpower)
Marlene Dietrich
Edward G. Rohinson H
Bönnuð fyrir böm ínnan 1
16 ára.
Þau dvöldu á sama stað í fá-
eina daga enn þá, þangað til
Kaffinn var orðinn ferðafær, og
ræddu um framtíð sína. Rink-
als, eins og þau kölluðu hann,
var kunnugur bæði fyrir norð-
an og austan.
Sem betur fór höfðu þau
Sara og de Kok gnægð skot-
færa.
Zwart Pite trúði ekki eiuu
orði af því, sem de Kok sagði
um eyðileggingu leiðangursins,
en hins vegar hafði hann gam-
Eaugardagwr 6. descznhvr 'S9Í1.
Bamasýning ki. 3%.
ÆSKA EÐISONS
Miekey Rooney
A.ðgöniguiniðar seiöfcr frá
kl. 11 f. h.
an af löngun de Koks til þess
að losna burtu frá leiðangurs-
fólkinu og ferðast um ókönnuð
svæði frjáls og óháður. Þau
þurftu ekki að hirða um vagn-
ana og búpeninginn og láta
slíkt tefja fyrir sér. Þau gátu
farið hratt yfir og þurfíti ekki
að bíða eftir neinum. Margt var
hægt að gera og margt var
hægt að sjá.
Fyrst urðu þau að fara mjög
hægt, því að Kaffinn gat ekki
borið sig hratt yfir vegna sárs-
pamMLA B9ÖMH
Hngvifsniaðiiriiisi
Eéymn
(Edmm, the Mkd).
Sýnd'U. 5, 7. 9.
þrælar héldu á. Hitinn steikti
hálfnakta fangana, sem skipað
hafði verið í röð á pall nokkurn.
Vopnaðir hermenn gættu
þeirra.
Þarna stóðu þeir Alfreð og fé-
lagar hans tuttugu, á milli ó-
gæfusamra Araba og óttasleg-
inna blökkumanna frá Libyu.
Alfreð var meira en þrjár
álnir á hæð, herðabreiður og
vöðvastyrkur. Hann var bæði
hryggur og reiður. Hann hafði
verið snjallastur allra kappakst-
ursmanna í Bretlandi og hafði
veitt forystu þrem þúsundum
hraustra Breta.
En að hvaða gagni kom það
nú? Rómverskur her hafði yfir-
bugað þá og tekið Alfreð og
tuttugu félaga hans höndum og
flutt þá til Róm til þess að selja
þá í þrældóm.
Enn vildi hann þó ekki sætta
sig við ósigurinn. Hann braut
heilann um lausn, meðan hann
leit í kringum sig. Einmitt
þennan sama morgun hafði
hann heyrt, að innan skamms
ættu að heíjast leikar í Coloss-
eum, hinu mikla hringleikhúsi
Rómverja, og fyrsta daginn var
kappakstur aðalskemmtiatriðið
eins og vant var. Það var mesti
íþróttaatburður ársins.
Og þetta ár hafði Títus keis-
ari heitið því, að hann skyldi.
i veita sigurvegaranum hverja þá’
ósk, sem hann bæri fram, ef það
stæði í hans valdi að gera það.
Alfreð óskaði þess ákaft, að
— Og þú ætlar að skjóta Kaff_
ann, húsbótndi góður? Mér geðj.
ast ekki að homim. Hamn sagði,
að einu sinni hefði hann' verið
fcaHaður litla blómið. Já, það er
lykt af honum, en það er ekfci
blómaangan.
— Ef mér geðjast ekki að
honum, þá skýt ég hann., sagði
Zwart Piete. — Komdu nú með
hestinn minn.
Þegar de Kofc var farinn, fór
Sara að hugleiða, hvort þetta
hefði verið rétt gert af sér. Ef
til vill ’hafði de Kok haf t á xéttu
að sfcanda. Ef til vill hefði hún
átt að lofa honum að skjóta
Kaffann. Hún vissi ekki, hvers
vegna hún hafði ekki leyft hon-
um það. Henni var illa við
Kaffa, ekki síður en bróður
’hennar, og hún hafði drepið
nærri iþví eins marga Kaffa og
hann. Var það vegna iþess, að
hann var gamall, eða var þáð
vegna þess, að hann var svo
hugrakkur? Eða hafði hún ekki
getað drepið hann? Þetta var
hræðileg 'hugsun. Var það rétt,
sem hann isagði, að hann hefði
leiðbeint þeim til sín? Hún
reyndi að miinnast þess, hvers
vegna hún ‘hefði látið sér detta
í hug að fara til þorpsins.
Kaffinn horfði framan í hana
og sagði:
— Það eru margar hugsanir
í höfðinu á þér, hvíta kona. Og
það er líkt um þær eins og ef
tveimur ókunnugum uxum er
beitt fyrir sama vagninn. Þeir
kannast ekki hvor við annan og
toga svo sinn í hvora átt. Þú ert
að hugsa um mig, og hvers
vegna þú hafir ekki drepið mig,
og þú ert að hugsa um bróður
þinn, sem guli þorparinn kallar
húsbónda sinn. Úr lítilli öskju,
sem hann bar í öskju um háls-
inn, tók hann duft og brá því á
eldinn. — Ég ætla að bregða
mér stundarkorn inn í framtíð-
ina. Tíminn er eins og hringur.
Það, sem liðið er, og hitt, sem
koma á, er hið sama.
Reykur steig upp frá eldin-
um. Gamli maðurinn hélt uppi
höndunum og horfði fast inn í
eldinn.
— Þetta er einkennilegt, taut-
aði hann. — Mjög einkennilegt.
Eru konur með sítt og ljóst hár
í ykkar hópi? spurði hann.
— Já, sagði Sara.
— Og njóta þær mikillar
virðingar og þykja þær fegurri
en aðrar?
— Já.
— Það er ein slík, sem ég sé
ásamt bróður þínum. Hún hefir
líka björt augu eins og sjakali.
Honum þykir mjög vænt um
þessa konu, og af því að hún er
falleg, mun hún valda þér erf-
iðleikum. Fallegar konur valda
alltaf erfiðleikum. Erfiðleikarn-
ir elta þær eins og flugur kjöt.
Konan, sem fyrst kallaði mig
litla blómið, var falleg, grarm-
vaxin, stolt kona, ,sem ég varð
að borga tuttugu kýr fyrir. Það
er eins mikið og maður borgar
fyrir tvær venjulegar konur. Og
svo vildi hún ekki vinna og að
lokum brást hún mér og fyrir
það drap ég hana, en það var
heimskulega gert. Hefði ég ekki
drepið hana, hefði ég fengið
aftur kýrnar mínar og þær
hefðu átt kálfa. En þá var ég
ungur og þegar menn eru imgir,
er blóðið heitt. Ungir menn
geta aldrei hagnast á ótryggð
kvenna sinna. Vizkuna kaupa
menn sér aðeins með reynslu
áranna. Já, ég sé hann ásamt
þessari konu. Ég sé einnig aðra
konu, stóra og feita eins og
höfðingjafrú, og menn í hvítum
fötum með mikið hár á andlit-
inu og marga menn, sem ganga
allir í sömu átt, eins og þeir séu
bundnir saman og þó draga þeir
ekki neitt. Ég sé líka margar
fílatennur, stóra hlaða af fíla-
tönnum. Meira get ég ekki séð,
nema bróðir þinn er mikill mað-
ur meðal þessa fólks. Ef til vill
sé ég fleira, þegar ég er orðinn
heilbrigður. Ef til vill þori ég
þá lengra inn í tíma hins ó-
komna.
— En líður bróður mínurn
vél? spurði hún. — Er hann í
fullu fjöri?
-— Já, hann er í fullu fjöri.
Hann situr við eldinn og heldur
í hestinn sinn. Hann er saddur
og hamingjusamur. Þessi kona
er ekki farin að ónáða hann enn
þá. Hann hefir ekki kynnzt
henni enn. Nei, vertu róleg,
honum er engin hætta búin, og
ekki okkur heldur. Þegar hætt-
an nálgast, mun ég segja yfckur
frá því, og við gerum ráðstaf-
anir gegn henni. Þeir gammar,
sem munu kroppa bein okkar,
eru ekki farnir að fljúga enn
þá. Eg á lyf gegn öllum hættum
og þegar ég er nálægt getur
ekkert orðið þér að meíni, því
að andi minn er mjög sterkur,
alltof sterkur fyrir líkamann.
Já, andi minn er sterkari og
hugrakkari en Ijón, og andleg
sýn mín skarpari en arnarins.
Þú ert að hugsa um það, hvað
þú eigir að segja við bróður
þinn, sem er frægur fyrir það
að veiða Kaffa eins og mig.
Hann þagnaði, brosti óg sagði
svo: — Segðu við bróður þinn,
að ég sé þér hið sama og hest-
urinn eða uxinn, og það nægir
sem svar við spurningum hans.
Og þetta sagði hún við Zwart
Piete, þegar hann kom.
— Ég á hann, Piete, sagði
hún, og þar með var málið út-
rætt, eins og um hefði verið að
ræða kú eða kind.
lappakstnrshetjan.
I. KAFLI
SELDUR MANSALI
EG vildi, að ég gæti tekið
þátt í kappakstri. Ég skyldi
sýna Rómverjaföntunum, hvað
brezkur vagnstjóri getur! Ef ég
ynni gæti ég beðið keisarann
um frelsi fyrir mig og félaga
mína!“
Alfreð, hinn hrausti, enski
kóngssonur gnísti tönnum í
reiði þegar hann leit á Rómverj-
ana, sem stóðu umhverfis og
fyrir neðan hann.
Þarna var mikill kliður og
háðaði. Allt umhverfi’Si Albert
heyrðust grófir hlátrar, óp her-
manna, köll uppboðshaldarans á
þrælamarkaðinum og kaupend-
anna. Svipuhögg heyrðust í
gegn.
Hann fann sárt til niðurlæg-
ingar sinnar og hjálparleysis.
Nú átti að selja hann, hermann-
inn, son brezks foringja, á
þrælauppboði hér suður í Róm.
Þetta var á stjórnarárum Tit-
usar keisara. Þá voru menn,
sem handteknir voru í bardög:
um, jafnan seldir hæstbjóð-
anda á þrælauppboði. Síðan
áttu einhverjir grimmir hús-
bændur öll ráð á lífi þeirra og
limum.
Sólskinið var brennandi heitt.
Sólin hellti geislum sínum yfir
hóp rómverskra borgara, vagna
og hesta höfðingjanna, yfir ríka
kaupmenn í burðarstólum, sem
MYNDA-
S AG A.
Cf JÓN nokkur voru í vinnu-
mennslcu, sitt á hvorum
bæ og sáust stundum ekki mán-
■uðum saman. Eitt sinn var
manninum sagt frá því, að nú
væri kona hans með barni, og
kom honum það mjög á óvart.
En ekki varð honum annað að
orði en þetta:
„Æ, því kom hún ekki heldur
til mín?“
k
|7 FTIRFARANDl saga hefir
orðið mjög vinsæl í flotan-
■um: 1
Focke-Wulf flugvél sveimaði
yfir skipalestinni mestan hluta
dagsins. Loks sendi enskt her-
skip flugmanninum s vohljóð-
andi skeyti:
„Fyrir alla muni, fljúgið ein-
hvers staðar annars staðar, —
þér gerið okkur alveg ruglaða!“
Focke-Wulf svaraði:
„Allt skal gert til þess að
þóknast Bretum“ og breytti um
stefnu.
En í sömu svifum skaut vopn-
aS kaupfar sex þumlunga kúlu
að flugvélinni. Þá spurði her-
skipið hæversklega:
„Kom þetta nokkuð nálægt
yður?“
„Nei, nei, það kom í margra
mílna fjarlægð, þakka yður fyr-
ir,“ svaraði flugvélin og reyndi
<ið ganga milli bols og höfuðs á
skotmönnum flotans.
Evening Standard.
*
NÝLEG VÍSA
¥ ÓNAS ætti að fá sér frí
" Framsóknar á göngu.
Kveldúlfur er kominn í
karlinn fyrir löngu.
*
KYRRÐ OG RÓ
¥ SVEFNHERBERGJUM
gistihúss eins i Suður-Eng-
landi, þar sem miklar loftárásir
eru tíðar, er eftirfarandi til-
kynning:
„Gerið svo vel að tilkynna
dyraverðinum, ef þér óskið þess
að verða vakinn, ef loftárás
dynur á. Að öðrum kosti verðið
þér ekki ónáðaður.“
SUMIR menn eru kurteisir —
aðrir segja bara sannleik-
ann.“
Wide VVorid Fcaturcs
this must impeep 1
BE OFIMPORTANCE THAT
you COME AT GO LATE
AMHOUR/WHAT HAG
0ATUR DOME? SPEAIC/ j
Öm: Það er einhver við dym-
ar. Kannske er von á emhverj-
um gesti?
Hiildur: Við skuilum sjó. Kom
inn!
Einn hermannanna (við fang-
ann): Það er nauðsynlegt, að þú
játir strax.
Hildur: Það hlýtur að hafa
gerzt eitthvað þýðingarmikið,
fyrst þið omið svona seint. Hvað
hefir Bajur gert af sér?
Hermiaðurinn: Við fundum
bann í kvöld í laumulegum sam.
ræðum við japanska f jandmann.