Alþýðublaðið - 10.12.1942, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
b
JFunmtudagur 19. des. 19421.
S8 NÝJA BIÓ s
„Madame La Zenga“
Fjörug músikmyrnd.
LUPE VELEZ
LEON EBROL
HELEN PAJBRISH
Sýnd Jcl. 5, 7 og 9.
Börn fá ekki aðgang.
rR LÆRISVEINAR
A BÆ einum, á Suðurlandi
við sjávarsíðuna var karl
einn, er þótti nokkuð andlega
sljór og fákænn.
Eitt sinn var lesinn húslest-
urinn, sem hefir guðspjall Lúk-
asar í 5. kap. fyrir texta, þar
sem talað er um, að netið hafi
rifnað af fiskimergðinni.
Þegar lestrinum er lokið,
ir karlinn með saknaðœ,
undrunarhreimi í rómnum
„Mikil fásinna var á
sveinunum
ANN er mjög einkennileg-
* ur maður. Hann hefir ekki
kysst konuna sína í fimm ár, en
þegar annar maður ætlaði að
gera það, ætlaði hann að drepa
hann fyrir það.
*
tT ARRY HOPKINS er feim-
-*■ ■*• inn að eðlisfari. Þegar
hann bað Louise Macy komst
hann svo að orði:
„Eg var að tdla við forset-
ann rétt áðan og ég spurði
hann, hvort hann héldi, að þér
mynduð svara játandi, ef ég
bæði yður að giftast mér, —
og hann bjóst við, að þér mynd-
uð gera það“.
Ungfrúin svaraði:
„Forsetinn hefir rétt fyrir
sér, — eins og vant er“.
*
D IPARJÓMFRÚ ein hældi
sér mikið af því hve mörg
bréf hún ætti frá frægum mönn
um.
Hún átti samt ekkert bréf
frá leikritaskáldinu Moss Hart,
og undi því illa. Hún sendi hon-
um hvert bréfið á fætur öðru
og bað um bréf í siaðinn. Þaú
höfðu aldrei hitzt.
Loks leiddist rithöfundinum
þóf þetta. Hann settist niður og
skrifaði á bréfspjald til jómfrú-
arinnar:
„Til Maríu, frá Moss Hart —
til minningar um hina yndis-
legu daga, þegar við lágum í
faðmlögum í Miami“.
verður að fá góðan mat. Ekki
geturðu búið til mjólk úr loft-
inu.
Hún hallaði sér fram og
hnippti í handlegg Sannies. •—
Þú ert alltof mögur, sagði hún.
— Mögur kona getur ekki
mjólkað, en samt sem áður heíd
ég, að þú munir mjólka betur
en hún móðir þín. Hún horfði
á brjóst stúlkunnar. — Finn-
urðu til í þeim?
— Já, ég finn til í þeim.
Það er ágætt. Þá finnst þér
gott að gefa barninu að sjúga.
Drottinn minn dýri! En hve ég
fann stundum til í brjóstunum
og mjólkaði mikið. En ég var
nú líka blóðrík í þá daga.
Frænkumar sátu ' steinþegj-
andi stundarkorn. Þvaðrið í
Önnu frænku hafði fróað
Sannie. Nærvera hennar gerði
allt á einhvern hátt auðveldara.
Hvergi í veröldinni var stærri
°g hyggnari og lífsreyndari
kona en Anna de Jong.
— Ertu nokkuð hrædd?
spurði Anna frænka.
— Já, Anna frænka, ég er
hrædd, sagði Sannie.
— Þú þarft ekki að vera
hrædd, sagði Anna. Þetta er
ekkert. í okkar ætt hefir þetta
alltaf gengið vel. Eftir tvo
klukkutíma er öllu lokið. Eftir
þrjá daga verðurðu komin á fæt
ur og búin að gleyma öllu. Hún
horfði framan í stúlkuna. Hún
var föl og áhyggjufull á svip-
inn. Það var áreiðanlegt, að
hún átti sín von innan skamms.
— Eg skal vera hjá þér, Sannie.
Eg skal taka á móti barninu, og
við skulum hlæja, þegar allt er
um garð gengið. Og það verður
drengur. Það er áreiðanlegt. Eg
ætla ekki að fara frá þér. Eg
fer ekki heim aftur, fyrr en allt
er#um garð gengið. Faðir þinn
getur látið einhvern Kaffann
sjóða matinn handa sér. Og þeg
ar ég kem aftur mun hann á-
reiðanlega segja, að hann hafi
saknað mín.
— Klaas, kallaði hún. —
Klaas! Spenntu hestana fyrir
þegar í stað og sæktu Louisu og
það, sem ég var búin að taka
til. Og flýttu þér nú, skelmir-
inn þinn.
— Hlustaðu nú á mig, Sannie
mín. Þér er óhætt að trúa því,
að þetta er ekkert, sem þarf
að óttast. Eg skal segja þér frá
mér og mínum börnum, og þá.
sérðú, að þetta er ekkert. Einu
sinni ól ég barn án þess að
hafa nokkurn til að hjálpa mér
nema gamlan Kaffa. Þetta var
í einni styrjöldinni. Jappie var
í styrjöldinni og allt fólkið
hafði hlaupizt á brott. Ó, þú
hefðir hlegið að því, Sannie
mín. Eg hafði þrjár byssur við
hliðina á mér í rúminu. En á
öðrum sunnudegi gat ég farið
til kirkjunnar, til þess að láta
skíra angann iitla. En þá átti
ég líka góðan hest, Sannie mín,
stóran, sterkan og öruggan, og
ég þurfti ekki að vera hrædd
um, að hann dytti, þó að ég
færi yfir fjöllin, og ég gat gef-
ið barninu brjóst, þó að ég sæti
á hestbaki. Þetta er ekki neitt,
og þú hefir hóp af fólki um-
hverfis þig. En það var öðru
vísi hér í gamla daga við landa-
mærin, þegar búast mátti við
árásum viltra Kaffa á hverri
stundu. 0, sagði hún og and-
varpaði. Og hvað hefir svo allt
þetta ferðalag verið. Aðeins
skemmtiferð, sem ég gæti hleg-
ið að, ef Jappie hefði ekki fall-
ið.
Hún tók um hönd Sannie. —
Vertu ekki hrædd — þegar
Anna gamla frænka er nálægt
þarftu ekki að óttast neitt.
XI. KAFLI.
Hendrik var feginn, að fá
Önnu de Jong á heimilið, því
að á meðal Kaffa-kvenna hans
var engin, sem hann gat treyst.
Þær voru allar ungar, hirðu-
lausar og ótrúar. Enda þótt
hann berðist á móti því, þótti
honum vænt um að hafa Louisu
og barn hennar á heimili sínu.
Það lét hann ekki ósnortinn,
að hún notaði hvert tækifæri,
sem gafst, til þess að vera ná-
lægt honum, og horfði á hann
þýðingarmiklu augnaráði. En
þegar hann horfði á hana, leit
hún niður og roðnaði.
En nú var ekki tími til slíkra
hugleiðinga, og hann var löng-
um útivið. Nú var búið að fella
trén og þau voru dregin heim
til þess að búa til úr þeim virki
kringum bæinn.
Nú var svo fnikil kvenna-
hjörð á heimilinu, að hann var
feginn að þurfa ekki að vera
nema sem minnst heima. Anna
gamla mjakaðist um stofurnar
eins og fíll, og hún komst með
naumindum gegnum dyrnar.
Sannie var nú orðin róleg, eins
og hún kviði engu, og Lousia
var enn þá kvenlegri og um-
hyggjusamari, en hann hafði
búizt við.
Þegar hann heyrði hljóðin í
Sannie, söðlaði hann Blakk
sinn, tók byssu sína og fór á
veiðar. Allan tímann, sem hann
var á veiðum, hugsaði hann um
Sannie. Sannie hina fögru, sem
átti að halda ætt hans við,
Sarnnie, sem átti að fær-a hon-
um fleiri börn, mörg börn, því
að til þess hafði hún verið gef-
in honum, fugl, sem veiðimað-
■■TJARNARBfðn
Háspenna.
(Manpower)
MARLENE ÐEETRICH
EDWARD G. ROBINSON
Sýning Jd. 5, 7 og 9.
Bönnuð fyrir börn innan
16 ára.
Aukamynd:
ALT FOR NORGE
(Norsk fréttámjynd)
ur hafði snarað, skip, sem nú
var að afferma, en átti að ferma
á ný.
Sonur hans hafði dáið. Guð
hafði krafizt þessarar fórnar.
En í hvaða skyni? í því skyni,
að synir hans yrðu óteljandi
og barnabörn hans skyldu auk-
ast og margfaldast og uppfylla
jörðina. Veiðimenn, hermenn,
spámenn eins og hann sjálfur.
Þeir skyldu verða aldir upp í
Guðsótta, og þeim skyldi verða
lagt á hjarta að þjóna Guði.
Og með þetta í huga skaut
B lGAMLA BIÖ ■
IStarfsfölkið k)i
latnekeki & Be.
Ihe Shop Around the Comer
James Stewart
Margaret Suliavan
Frank Morgan.
Sýnd ki. 7 og 9.
KL 3(4—63/2: ”
PENINGAF ALSARARNIR
Tim Holt cowboymynd.
Börn fá ekki aðgang.
hann hverju skotinu af öðru,
skaut og drap, drap og skaut.
Það var mikið af villidýrum
hér. Þetta var auðugt land, og
þetta var land hans og bama
hans, en það fyrsta var nú að
fæðast, og það myndi eignast
landið.
Honum hafði iþótt fyrir því.
hve fyrri kona hans færði hon-
um fá börn. Eiginmaður átti
rétt á því að krefjast barns á
hverju ári. Honum varð hugsaS
til van der Merwe, sem var
sjötugur að aldri og þriðja kon-
Kappaksturshet|an.
vagni með uxa fyrir. Oft mun-
aði varla hársbreidd, að árekst-
ur ýrði, en alltaf komst Alfreð
leiðar sinnar heilu og höldnu.
Það var stórfengleg sjón að sjá
handtök hans.
Hvaðanæva dundu við hróp-
in og köllin:
Lítið þið á hann! Þetta er ó-
viðjafnanlegur ökusnillingur!
Hann hefir fullkomna stjórn á
hestunum! Hamingjan góða,
þetta er ungi, brezki konungs-
sonurinn, sem einmitt var ver-
ið að selja í ánauð! Hann er
alltof mikill maður til að
hreppa slík örlög!“
Alfreð reyndi auðvitað alltaf
af öllum mætti að stöðva hest-
ana. En áður en honum tókst
það, voru hestarnir komnir hér
um bil hring í kringum þræla-
markaðstorgið. Þó tókst Alfreð
að afstýra slysum á allri þeirri
leið. Að lokum tókst honum að
stöðva hestana, í fárra metra
fjarlægð frá þrælapallinum.
Þegar þeir höfðu numið staðar,
stökk hann út úr vagninum og
fór að klappa þeim og sefa þá.
Fagnaðar- og aðdáunarhrópum
mannfjöldans linnti ekki.
„Stórfenglegt, unga göfug-
menni“, heyrði hann kallað fyr-
ir aftan sig í undrunarrómi. ,,Ég
hef aldrei á ævi minni sé@
svona frábæran akstur. Þér haf
ið bjargað lífi mínu“.
Þegar Affreð leit við, sá hann
unga rómverska höfðingjann,
sem steypzt hafði út úr vagn-
inum. Það var engum blöðum
um það að fletta , Alfreð hafði:
forðað honum frá bráðum
dauða. Þó að Alfreð hataði Róm
verja, ljómuðu samt augu hans.
af fögnuði.
„Vera má, að ég hafi gert
það! En hvað er um það að
segja?“ sagði hann hranalega.
,,Eg á þér lífið að launa,
drengur minn!“ hrópaði aðals-
maðurinn. Hann hélt um hægri
handlegginn, eins og hann-
verkjaði í hann. „Heyrðu mig!“
bætti hann við ákafur. „Eg
heiti Severus. Eg hefi tilkynnt,
að gráu hestarnir mínir fjórir
taki þátt í kappakstrinum
mikla, sem fer fram fyrsta dag
leikanna. Eg get unnið stórfé í
veðmálum. En ef hestar mínir
tapa, er ég gjaldþrota og alls-
laus —“.
„Svo?“ sagði Alfreð hissa.
„Eg handleggsbrotnaði í
fallinu áðan“, sagði Severus og
kveinkaði sér. „Nú get ég ekki
ekið í kappakstrinum. Villt þú
ekki gera það fyrir mig?“
Alfreð ætlaði varla að trúa
eyrum sínum. Hann hafði hald-
MYNDA
$ A G A
f VE5, TH£Y THINIC P
ME THEIR FEIEND/
THEY t-ET ME COME
AND 60 WHENyj
S IWANT/ J
f IT TOO 500N VET/ '
THE5E FOOLI6H 0NE5
K!LL TAP 6UARD ^
WHOkTNOWME/ W
NOW X CAN NO 6oM
BACK THEEE/ Æ
1X MAKE TAPS \
THINK ME THEIG? \
FRIEND 60 X '
CAN LEARN THEIR
PLAN5F0RUS/ j
i BUTVOUDONOT’
READ TAPANE5E,
BATUR/ THI6 PAPER
IDENT1FÍE6 VOU .
AL5Q A6 AN \
emplqye of í
THE TAPANE5E //
W' VOU ARE A H
W LIAR AND A ^
i FOOL, BATUR/
THE PAPEE VOU
TRIED TO 5WALL0W
15 A TAPANE5E g
. 5AFE CONDUCT I
L PAS6/ J
AND WHAT HAVE
VOU LEARNED,
MV CLEVER ONE ?
f rr 15 BUT PART 1
OF My 6CHEME FOR
AIDIN6 OUR CAU5E,
, O QUICK ONE/ir
! HOW DO VOU
EXPLAIN THI5
NOTE IN
TAPANE5E
IN VOUR
P055E5SI0N,
1 BATUR? J
wepm
Hildur: Hvernig getur þú
skýrt það Bajur, að þessi jap-
anska orðsending er í fórum þín
um.
Bajur: Eg læst vera vinur
Japananna til þess að njósna
fyrir okkur svo að við getum
fylgst með ráðagerðum þeirra.
Hildur: Og hvað hefir þú þá
komizt á snoðir um?
Bajur: Árangurinn var ekki
kominn í ljós, þegar þessir tveir
bjánar drápu hina japönsku
varðmenn, sfem ég þekkti.
Hildur: Þú ert lygari Bajur.
Þetta er japanskt vegabréf, sem
þeir hafa látið þig hafa af því
að þú ert í þjónustu þeirra.
Bajur: Þeir héldu að ég væri
vinur þeirra!
Hildur: En þú lest ekki jap-
önsku Bajur. A þessu vegabréíi
stendur, að þú sért í þjónústu
Japana.