Alþýðublaðið - 19.12.1942, Síða 8
8
■ n«ia sfö aa
SlnngiDH
frétíaritnii
(His Girl Friday).
Cary Grant
ftosalind Russell
Ralph Bellamy
5, 7 og 9.
ÓTT mig allir tyggi
tönnum,
og töngl hold með beinum,
samt er ekki mörgum mönnum
matur í mér einum.
Sr. Benedikt Jónsson
í Bjarnamesi.
*
11 ALDA átti uppboð í húsi
einu. Uppboðshaldarinn
sendi aðstoðarmann sinn á
vettvang til að skrija upp mun-
ina, sem átti að selja. Ekkert
athyglisvert kom jyrir í starji
þessa manns jyrr en ham knm
inn í borðstojuna. Þar hélt hann
ájram vinnu sinni og skrijaði
upp húsgögnin hvert á jætur
öðru.
í bókinni hans stóð skrijað
með æjðri og snyrtilegri rit-
hönd:
„Eitt borðstojuborð úr ma-
honí.
•Sex borðstojustólar úr sama.
Eitt hliðarborð úr sama.
Ein jlaska aj skozku viskí,
jull.“
Svo var auðséð á bókinni, að
aðstoðarmaðurinn hajði jeng-
izt við eitthvað annað. Loícs
hajði hann slegið botninn í dags
verkið og hajði skrijað hikandi
hendi og hlykkjóttum og ójöjn-
um stöjum:
„Ein jlaska aj skozku viskí,
tæplega hálj-jull.
Eitt tyrkneskt góljteppi, sem
gengur í bylgjum.“
*
|7 G heyri sagt, að sonur
-®-“l þinn sé orðinn sterk-ejn-
aður.
— Já, hann er það. Og nú
þarj ég engin jöt að kaupa —
geng bara í því, sem hann jleyg-
ir!
*
VÍSA EFTIR K. N.
Að vita á mér einhver skil,
ej ykkur skyldi langa til:
hingað kom ég Fróni jrá,
jlækst hej víða um lönd og sjá
Kvenjólkið mér kærast er,
og konur jlestar unna mér.
Getinn er ég og jæddur jlón
í Flóanum og heiti Jón.
— En, höfðingi, —
— Já, Maimba?
— Böfðinginm á að sjá um,
að kúahjörðin, sem mér var
ætluð tímgist vel, og harnn á að
láta sérstaka hjarðmenm gæta
'hennar. Hann á að láta tala um
ihama sem hjörð ÍLitla skýsins,
sem kemur á undan storminum,
h-jörð hams, sem einu sinmi var
kaillaður Litla hlómið. Þannig
verður nafni mínu haldið á lofti
og hjarðir þínar aukast og
margfaldast.
)
1 6.
Zwart Piete var að tala við
Söru, þegar Rinkals kom aftur.
—• Ertu foúinn að losa jþig við
kýrnar? spurði hamn.
— Já, húsfoóndi, ég er laus
við þær, en mikið sé ég samt
eftir þeim. Þetta voru svo fal-
legar kýr.
— Vertu jþá umdir það búinn,
að fara héðan á morgun.
— Fyrst húsbóndinn skipar,
hlýði ég. Ég skal safna saman
dóti mínu. í dögun skal ég verða
reiðufoúinn að fylgja húsfoónd-
anum til lands hvítu miannanna
við stóra vatnið. Áður en tvö
tungl eru af lofti verðum við
'komin þangað, og þá mun hús-
foóndinn sjá fleiri umdur. Og af
því að ég er ekki hefnigjarn
maður, ætla ég að sýna hús-
foóndanum þetta, enda þótt hann
léti ljónynjuna leika mig grátt.
Morguninn eftir, þegar Zwart
Piete, Sara og de Kok höfðu
kvatt höfðingjann, foiðu þau eft-
ir gamla Kaffanum.
— Hvað er nú orðið af töfra-
manninum þínum, Sara? spurði
Piete.
— Ég veit það ekki, en ég
býst við hann skili sér, sagði
hún.
Hann kemur áreiðanlega,
sagði de Kok. Og hann kemur
áreiðanlega ekki einsamall.
Þau litu í átt til þorpsins og
sáu þar ♦ einkennilega skrúð-
göngu á leið til þeirra.
Unga stúlkan, systir konu
höfðingjans gekk á undan og
teymdi hvítan uxa. Á baki ux-
ans sat Rinkals. Á eftir uxan-
um gengu fjórar kerlingar, sem
báru á höfðinu alls konar skran
— potta, koppa og kyrnur.
— Hvað á þetta að þýða?
hrópaði Piete og reið til þeirra.
Hvern fjandann hefirðu í
hyggju?
— Þetta er ekki alvarlegt. —
Þetta er stúlkan, sem andarnir
eru orðnir hrifnir af og vilja
ekki skilja það. Uxinn er gjöf,
frá höfðingjanum, sem sá, að
ég gat ekki gengið og sagði
þess vegna, að ég yrði að bíða.
Húsbóndinn má ekki gleyma
því, að ég datt á stein.
— Nei, ég man það, en hvað
ætlarðu að gera með þessar?
Piete benti á kerlingarnar.
— Ó, þessar, sagði Rinkals.
Þær keypti ég af höfðingjan-
um. Þær eru mæður hinna
ungu kvenna hans, og þær
kunna húsverk og akuryrkju
betur en aðrar konur. Þær
munu gera mér daglega lífið
þolanlegra, og daglega vex þörf
mín á lífsþægindum.
— En verða þær þér ekki til
óþæginda?
—Hvers vegna ættu þær að
vera það? Ekki sef ég hjá
dætrum þeirra. Hann horfði á
þær með fyrirlitningu. — Eg
gaf fimm kýr fyrir hverja
þeirra, og þær eru mjög upp
með sér. En ég hefði getað feng
ið þær fyrir ekki neitt.
— Og hvað borgaðirðu fyrir
ungu konuna?
— Tíu kýr.
— Dýrt er drottins orðið,
sagði Piete og brosti.
— Þetta er yndisleg stúlka,
vel vaxin og ung.
— Vissulega ertu mikill
töframaður, sagði Piete. Én
segðu mér eitt. Hvers vegna
léztu þér nægja aðeins eina
unga konu?
— Þetta er sönnun vizku
minnar, ó, hvíti maður. Því að
ég er ekki lengur ungur maður
og hugur minn er heitari en
blóð mitt — miklu heitari — en
er hægt að verma ungar konur
einungis með huganum? Við
skulum halda áfram húsbóndi
góður.
XIII. KAFLI
í litlu nýlendunni gekk lífið
sinn vanagang. Kýrnar voru
feitar og vel fram gengnar, en
brátt komust þeir að raun um,
að hægt var að forðast hrossa-
sóttina á þann hátt að beita
hestunum uppi á hásléttunni.
Gróður var ágætur þarna í ný-
lendunni og spretta ágæt í því,
sem Anna frænka hafði sáð í
garðinn sinn. Hefði aðeins ein-
hver markaður verið, var hægt
að selja framleiðsluna og verða
auðugur. En þetta var snara og
blekking. Var ekki auðveldara
fyrir úlfalda að komast í gegn
um nálaraugað en ríkan mann
að komast gegnum hlið himna-
ríkis?
Hendrik sagði, að hitasóttin
myndi líða hjá, þau myndu
harðna og verða ómótstæðileg
fyrir hitasótt, og þetta varð, en
margir dóu þó. Litlu grafreit-
irnir stækkuðu og krossunum
fjölgaði.
Þau höfðu nú náð sambandi
við aðra leiðangra, leiðangra,
sem numið höfðu staðar og sezt
að skammt frá þeim, aðeins sjö
daga ferð á hestbaki. Af manni,
sem kom til þeirra í leit að
(The Jungle Book)
Myndin í e'ðlilegum litum.
Eftir hinni heimsfrægu
bók B. Kiplings.
Aðalhlutverkið leikur
Indverjinn SABU.
Sýnd /kl. 3, 5, 7 og 9.
konu, hafði Anna de Jong feng-
ið fréttirnar um svínið.
Smám saman, með því að
lokka manninn með brennivíni,
hafði Anna frænka togað út úr
honum söguna. Hún var á þá
leið, að maður nokkur hafði
lagt af stað frá Höfðanýlend-
unni með tvö svín. Maðurinn
hafði dáið og öll svínin nema
ein gylta? Ekkjan kunni ekki
að fara með svín.
— Já, ein gylta, sagði Anna
frænka. — Það er sannanlegt.
Og hvað er þessi gylta gömul?
spurði hún.
Laugardagur 19. desemJber 1942
...................
|
ðgnarðld
(Wyoming)
Wallace Beery
Leo Carillo
Ann Rutherford
Sýnd kl. 7 og 9.
Börn fá ekki aðgang.
Kl. 31/2—61/2.
I GAMLA DAGA
(Those Were the Days)
Wm. Holden —
Bonita Granville
— Hún er átta mánaða.
— Það er raunalegt að vita
átta mánaða gamla gyltu án
maka. Og hvenær drápust hin
svínin?
— Rétt áður en ég lagði a£
stað. Það var lítill göltur, sem
hlébarði drap.
— Og þú segir, að konan,
sem á gyltuna, sé veik og eigi
ungbarn, sem ekki fái neina
mjólk. Það er raunalegt. Og
þú segir, að konan heiti de Tri-
eses. Einu sinni þekkti ég fólk
með því nafni. Gaman þætti
Kappa ksturshetjðsn.
Severusar, sem var inni í skóg-
inu.m.
Þetta var hlýtt kvöld og hinn
ungi rómverski aðalsmaður Var
á gangi við opna sundlaug, sem
var í garði hans. Hann bar
fatli.
Honum brá mjög í brún, þeg
ar hann sá Alfreð koma hlaup-
andi gegnum runnana, hlekkj-
aðan og berandi þungt járn,
sem fest var við hægri fót hans.
„Hamingjan góðza,“ hrópaði
Severus undrandi. ,,Er þetta
ekki Alfreð, brezki fanginn,
sem ég reyndi' að fá keyptan á
þrælamarkaðinum! En hvað
hefir komið fyrir? Hvernig
komst þú hingað?“
Alfreð glotti við.
,,Eg hefi sloppið frá Manusi,
fantinum.“
,,Þú slappst, Breti,“ sagði
Severus og undraðist enn meir.
„Það var rösklega gert! En
þetta er hættulegt! Og hvernig
geturðu búizt við því, að ég
geti hjálpað þér?“
„Hafir þú enn ekki getað
fengið þér vagnstjóra, þá leyf-
ir þú mér að aka vagni þínum í
kappakstrinum mikla, tigni
Severus,“ sagði Alfreð ákafur.
„Þess vegna er ég hingað kom-
inn. Ef ég sigra, get ég beðið
keisarann um frelsi. Þú verður
að leyfa mér að gera þetta! Það
er afar áríðandi fyrir mig.“
„Betri vagnstjóra en þig er
varla hægt að fá, Alfreð,“ sagði
Severus ánægður. „Eg hefi
reynt að útvega mér góðan
síðan Manus. keypti þig, en á-
rangurslaust. Það er mér líka.
afar áríðandi, það að þú akir.ft
„Húrra!“ hrópaði Alfreð £
gleði sinni. „Ef ég vinn ekki,
er það ekki mér að kenna.“
„En þú hafðir strokið frá
Manusi, Alfreð.“
„Já, ég strauk frá honum og
tók vagn hans traustataki,“ —
sagði Alfreð. „En nú er ég laus
við hann.
„En hann á rétt á þér, hve-
nær sem hann nær í þig,“ sagði
Severus áhyggjufullur. „Þannig
ru rómversk lög.“
Alfreð beit á vörina. Var
hann þá sigraður, þrátt fyrir
allt?“
„Bíddu við!“ hrópaði Sever-
us. „Hann hefir þó ekki elt þig;
hingað? Gott! Eg skal fela þig,
Breti. Og ef hann finnur þig;
ekki, skalt þú aka vagni mínum
í kappakstrinum.“
Gleði Alfreðs átti sér engin
takmörk. Hann strengdi þess
heit að vinna sigur í kappakstr-
inum. Severus benti á hlekki
Alfreðs og sagði, að þá yrði að
Wide World Fcjlo»cj
^COKCHY HAS
FINALLy SUCCEEPEP
1N PRE5ENTING HI5
PLAN FOR ATTACIONG
THE JAPAIK 0A6E
TO MI55 QUICK.
GTRUCK 0y IT5
PARING ANP
\NGENUITX5HE
AGREE5T0 IT„.
... ANP IFTHEIs AIk EA5E
GET5 IT5 5UPPLIE5 PYTPUCK
CONVOY FKOM ACK055THE
I5LANP ITWILL 5E A ClNCH
FOR U5TO INTEKCEPT lT/ /
THAT CAN BS PONt.
ajTWIU_>Oj0Er
ableto 0inu? \
yOUR GLIPER6 j
WITH WHATWE J
T HAVE? I—
A *AN P.M\ED WRIGHT 5AtV
HE COUUP MAKE A KlTCHEN TA0LE
,FLY/ YOö 6ET N\E THE MATERIAL5
J NEEP.MI55 QUICK... ANPTHEN/
"-----r HOLP YOUR HAT/1---
YOUR PLAN 15 FANT--.6TIC TO THE
POINTOF INSANITX..ANP PAN6ER0U5...
BUT ITMAY WORK/ TLL GE7 YOU
---1 WHAT YOU NEEP/ 1—
' -wm. 1
MYNDA'
SAGA.
Örn foefir Iþá loksins unnið
fylgi foringjans — Hildar —
við ráðagerðir sínar um loftárás
á flugvöí'l Japana.
Örn: Og ef þeir flytja birgðir
sínar til flugvallarins yfir þvera
eyna. þá ættu að vera mögu-
leikar fyrir okkur að ná í þær.
Hildur: Það ætti að vera hægt
að g-era það. En heldur þú, að
þú getir smíðað svifflugur þín-
ar úr því efni, sem við höfum?
Örn: Hinn frægi flugmaður
Wright gat smíðað flugvél úr
eldhúss'borði! Þú lætur mig 'hafa
það efni, sem ég þarf, Hildur,
og við höfum pálmann í hönd-
unum!
Hi'ldur: Ráðagerð þin er svo
furðuleg, að hún gengur brjál-
æði næst og er mjög hættuleg.
En þetta verður að gerast, og ég
mun sjá um það, sem þú þarft
að nota til þess.
/