Alþýðublaðið - 20.12.1942, Blaðsíða 8

8
ALE>Ý®UBLAÐEÐ
Laugardagur 19. desember 1942:
BS NÝJA BIÖ
Dnlarfnlla skipið.
(Clouds oveir Europe)
Spennandi nj ósnaramy nd.
Laurence Oliver
Valerie Hobson
Balph Bichardson
Böm yngri en 12 ára fá
ekki aðgang.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
TVÖFALDUR PRESTUK
jD RESTUR nokkur var í
veizlu mikilli ásamt með-
hjálpara sínum. Þeir skemmtu
sér prýðilega og fengu sér rösk-
lega neðan í því.
Presturin var ókvæntur, en
bjó með ráðskonu. Hún var
hörð í skapi, og var klerkur
smeykur við að koma ölmóður
heim. Hann gerðist því á-
hyggjufullur og sagði við með-
hjálparann:
„Þorsteinn, ég held að ég
smjúgi inn um bakdyrnar í
kvöld".
Meðhjálparinn vildi gæta
virðingar kirkjunnar til hins
ýtrasta og svaraði einbeittlega:
„Það megið þér ekki láta um
yður spyrjast,' prestur minn.
Þér eruð sálnahirðir þessarar
sóknar og gangið auðvitað um
aðaldymar í yðar eigin húsi“.
„Jæja þá“, sagði guðsmaður-
inn. ,,En nú ætla ég að ganga
á undan þér dálítinn spöl, svo
að þú getir séð, hvort það sér
á mér“.
Prestur gekk nú á undan og
sperrtist við að slaga ekki. Með-
hjálparinn slettist eftir óstöð-
ugur í gangi og reyndi að
skerpa sjónina.
Svo kallaði presturinn um
öxl sér til meðhjálparans:
„Sér mikið á mér, Þor-
st einn?“
„Ekki baun“, svaraði með-
hjálparinn. „En hvaða náungi
gengur við hliðina á yður, séra
minn, — higgs?“
*
TS AÐ var komið að jólum,
** og börnin á skozku heim-
ili voru að telja upp, hvað bnn
vildu, að jólasveinninn færði
þeim. Faðirinn hlustaði á með
athygli. Svo stóð hann á fætur
og sagðist ætla að ganga út
stundarkorn.
Skömmu seinna heyrði fjöl-
skyldan skammbyssuskot og
varð mjög hverft við. Litlu síð-
ar kom faðirinn inn mjög al-
varlegur og sagði:
„Kæru börnl Því miður verð
ég að tilkynna ykkur, að jóla-
STUAf?T CLOETE
S5( SHaíp tgíA <

mér að vita, hvort hún er í ætt
við það.
— Nei, de Tries heitir hún
ekki. Nafn hennar er Coetzee.
— Jæja, jæja, Coetzee, sagði
Ánna frænka. Dæmalaus auli
get ég verið. En ég er nú orð-
in gömul og minnið farið að
bila. Einu sinni gat ég munað
alla hluti. Já, kvæði gat ég
meira að segja lært. Hvernig
var nú aftur þetta kvæði? Það
var um konur og blóm, svo mik
ið man ég. Ef til vill manst þú
þetta kvæði? Mér sýnist þú
vera menntaður maður, furðu-
lega lærður maður. I samtali
ertu bæði fróður og skemmti-
legur. Anna frænka lyfti hönd-
unum úr kjöltu sér snöggvast
og þrýsti þeim að brjósti sér.
Hún andvarpaði. Þessi maður
virtist ekki kunna að meta
kvenlega töfra enda þótt hann
þættist vera að leita sér að
konu.
Hún kallaði á Louisu og
sagði: — Sendu dreng eftir son
arsyni mínum, Gert Klein-
house, og segðu honum, að
koma hingað í flýti. Þú borðar
hjá okkur, herra minn. Hún
hugleiddi, hvort Sannie myndi
vera búin með fiskinn, sem hún
færði henni, og hvort það væri
ómaksins vert að senda dreng
þangað til þess að grennslast
eftir því.
— Þetta er snotur stúlka,
sagði ókunni maðurinn, þegar
Louisa var farin.
— Þetta er kynblendings-
grey, sagði Anna frænka.
— En lagleg stúlka samt, —
sagði maðurinn.
Ja, svei, alltaf voru þeir eins
þessir karlmenn. Þeir létu aug-
un hlaupa með sig í gönur, án
þess að hugsa um dyggðina. —
ég aðeins yngri, hugsaði Anna
frænka, skyldi ég sýna Louisu
í tvo heimana. Ekki kann hún
helminginn af því, sem ég kunni
áður fyrr. Tár læddust fram í
augu hennar, þegar henni varð
hugsað til þess, hvernig áhrif
hún hefði haft á karlmenn áð-
ur fyrr.
— Þú ert í þungu skapi, sagði
gesturinn.
— Já, mér verður órótt, þeg-
ar ég hugsa til konunnar með
barnið, sem enga mjólk fær.
Gert Kleinhouse kom ekki
fyrr en um morguninn og þá
var gesturinn farinn. Honum
hafði ekki litizt á Önnu
frænku til hjúskapar.
sveinninn er búinn að fremAa
sjálfsmorð. Hann skaut sig áð-
an“.
— Jæja, Gert, sagði Anna
frænka — nú ferðu með góða
mjólkurkú, kálf og fjóra tamda
uxa og ferð með það til ný-
lendu Lemons. Þar finnurðu
ekkju, sem enga mjólk á.
— Hvernig á ég að þekkja
hana? spurði hann.
— Þú ert fífl. Annars heitir
hún Coetzee. Þessari konu seg-
irðu að Anna de Jong hafi
frétt um neyð hennar og vilji
gefa henni þessa kú.
— En til hvers á ég að fara
með uxana.
— Ertu þá almáttugur, fyrst
þú álítur, að þú getir rekið xú
eina. Að vísu held ég, að sá al-
máttugi geti það ekki heldur.
— Hvað á ég svo að gera?
— Þú átt að dvelja hjá henni.
— Hve lengi?
— Þangað til hún velur mér
gjöf í staðinn. Hún mun segja
við þig: — Hvað' get ég gefið
Önnu de Jong í staðinn, Tvær
geldkýr eða fáeinar kvígur? En
þú átt að hafna öllu, sem hún
býður þér, þangað til hún býður
þér litlu gyltuna sína. Þú
þiggur hana og færir mér
hana .
— Ætlarðu að gefa góða
mjólkurkú fyrir gyltu? Þú
hlýtur að vera gengin af vitinu
— sagði Gert.
— Gyltan er ekki eins lítil
og þú hyggur. Hún eignast
bráðum grísi, því að hún er 8
mánaða gömul, og þannig er
eðli svína. Þetta virðist enginn
hafa gert sér ljóst. Flýttu þér
nú af stað, og gættu þess vel að
mjólka kúna á leiðinni, því að
hún mjólkar meira en kálfurinn
getur drukkið.
— Þú lætur þér ekki allt
fyrir brjósti brenna, ef þú ætlar
að leika á fátæka ekkju á þenn-
an hátt.
— Þetta eru einungis hygg-
indi. Og bráðum verðum við
þau einu, sem eigum svín hér
um slóðir.
— Hvað fæ ég fyrir ómakið?
Fæ ég litla gyltu?
— Nei, þannig læt ég þig ekki
gölt, og það skaltu fá á hverju
ári, en gylturnar ætla ég að
eiga sjálf. Þær skil ég aldrei
við mig.
Það var ekki í lítið ráðist að
reka fjóra tamda uxa, eina
mjólkurkú og kálf um svæði,
þar sem krökt var af ljónum,
og Gert var áhyggjufullur á
svip, þegar hann lagði af stað
ásamt tveim ríðandi Köffum.
Ekki var gaman að eiga aðra
eins ömmu, sem sigaði barna-
barni sínu út í lífsháska og tor-
færu fyrir eina gyltu, en ekki
B38TJARNABBI6BB !■ SSGAKSLA BI6 SS ■
Mowgli lÓSBarðlM i lyomiBfl.
(The Jungle Book) (Wyoming)
Myndin í eðlilegmn lituin. Wallace Beery
Eftir hinni heimsfrægu . Leo Carillo Ann Butherford
bók B. Kiplings. Aðalhlutverkið leikur Indverjinn SABU. Sýning kl. 3, 5, 7 og 9. Börn fá ekki aðgang. Aðgönguaniðar seldir frá kL
Sýnd M. 3, 5, 7 og 9. 11 f. hád.
tjáði að malda í móinn, þegar
hún var annars vegar. Jafnvel
vonin í geltinum veitti honum
enga huggun. Hvernig gat
amma hans verið svona örugg
um, að gyltan myndi eiga grísi.
Og hvernig átti hann að nálgast
þessa ekkju? Hann var hrædd-
ur við ekkjur. Þær vissu svo
margt. Hann efaðist um, að
hann væri maður til þess að
sleppa frá vergjarnri ekkju. —
Já, amma hans krafðist of mik-
ils af honum, þegar hún sendi
hann í þetta tvísýna ferðalag.
Ekki voru allar ekkjur gamlar
nú orðið. Honum varð hugsað
til Marietje de Wott, sem hafði
gifzt og hann brosti. Ekkjur
voru miklu hyggnari en ungar
stúlkur. Þær höfðu reynzlu. —
Hann hugleiddi, hvort þessi
ekkja myndi vera dökk á brún
og brá eða ljóshærð, og hvort
hún væri stór. Hann vildi stór-
ar og feitar konur, með bung-
andi brjóst og breiðar mjaðmir.
Mikla huggun var hægt að öðl-
ast í faðmi slíkrar konu.
Vitandi um hættuna reið
hann áfram, en Kaffarnir riðu
á eftir honum og þvöðruðu
Kappakstarshetlan.
sprengja af honum strax.
„Komdu, ég hefi ágætan
járnsmið í hesthúsunum,“ sagði
hann. „Vertu óhræddur, Alfreð.
Það er óhætt að treysta vinnu-
mönnum mínum, þeir svíkja
þig ekki í hendur Manusi. Ég
held, að þeir hlýði skipunum
mínum með góðu geði Eg þarf
ekki að hafa sterkar gætur á
þeim, eins og Manus á sínum.
Þeir bera virðingu fyrir mér
og reyna ekki að strjúka.“
Brátt komu þeir í fallegu
hesthúsin hans Severusar. Með
an járnsmiðurinn var að losa
Alfreð við hlekkina sagði Al-
freð frá því, hve Manus hefði
farið illa með hann. Severus
var mjög gramur, þegar hann
heyrði það.
„Margir grimmir húsbændur
eru til i Róm,“ sagði hann. —
„En öllum er illa við Manus.
Hann er ríkur, hins vegar er ég
á barmi gjaldþrotsins. Eg hefi
jafnvel veðsett hús mitt og allt
er undir því komið, að ég vinni
kappáksturinn. “
En báðum var þeim ljóst, að
nú voru aðeins tíu dagar til
leikjanna og gráu gæðingarnir
þurftu mikillar æfingar við, og
það varð Alferð að gera, ætti
hann að stýra þeim í kapp-
akstrinum. Þeir urðu að þekkja
hann vel, og hann varð að
þekkja þá vel í smáu og stóru,
áður en hin stóra stund rann
upp.
Severus lagði til, að Al-
freð æfði hestana út á slétt-
lendinu á næturþeli. Á daginn
skyldi hann fela sig í húsum
inni.
Þetta gekk vel í nokkra daga
Alfreð æfði þá gráu á nóttunni
og Severus hafði vakandi auga
á því, sem fram fór.
Alfreð hafði aldrei stýrt
betri hestum en þessum fjór-
um gæðingum. Tveir þeirra
höfðu fælzt þarna um daginn,
þegar Severus meiddist. Þeir
voru fallegir, fjörugir og sterk-
ir og fljótir eins og stormbyl-
ur. Og bráðlega létu þeir prýða
vel að stjórn Álfreðs.
„Það liggur við, að ég sé feg-
inn því, að ég skyldi handleggs-
brotna, Alfreð,“ sagði Severus
hlæjandi, þegar þeir vor,u á leið
heim áttundu nóttina eftir að
Alfreð hafði strokið frá Manusi.
I LOOK FOR you/ CHEF W-E-L-L... }
SENP ME INVITE yOU ANP LOOKS LIKE THEI
FRIENP5 Tö HAVE FOOP /MOUNTAIN HA5
WITH HEKTO-NISHT/i COMETO 3
MOHAMMEP/i
VOU’LL PROSAPLY
MEE7* HEK AT
THE NEXT PINK
TEA 50CIAL 5H B'S
NÖT HOLPING/ f
C'MON.SETTO
WOKK.KOMEO/)
ANY WOMAN WHO 50UNP5
THATTERKIFYING 5H0ULP
BB FA5CINATING/ WHEN
PO I GETTO MEETHER,
OR AREVQUTRYINGTO
CORNER THE MARKET?i
—TÍÍW
THAT'5 WHATGET5 ME/ 5HE5 6KIM... 1
THE BI6,0AP,MY5TERIOUS CAPA0LE... ANP
GUERRlLLA CHIEF TURN5yCONCERNEP ONLY
OUTTO 0E A YOUNG J IN WlPING OUT
WOMAN... ER.WHAT'P \ NIP5' NOTYOUR
YOU 5AY 5HE5 LIKE?J TYPEATALL, .
FLETCH/ PEFINITELY
NOTLU5CIOU5/
THAT MISS QUICK CERTAINLY/ 5HE 15
ZOOM5 0NTHETAKE-OFF/ \ HIGH-POWERER
NO 500NER PO YOU SU6GE5T \ FLETCH. ..HAS
GLIPERS.THAN SHE GETS TO, 0E.TO KEEP
THI5 OUTPOOR CAMOU- / THI5 5HOW
FLAGEP W0RK5H0P Epdig GOINg/jráj
5ET UP FOR U6/

IVV*.*- ’-'Y'
Hildur hefir látið byggja
skýli fyrir Örn, þar sem hann
smíðar svifflugurnar. Stormy,
sem er að hjálpa Erni við smíð-
arnar er mjög undrandi yfir
því, að það skuli veri kvenmað-
ur, sem er foringi skæruher-
mannanna.
Örn: Hún er dugleg. Hún
verður líka að vera það ef þetta
á að geta gengið fyrir sig.
Stormy: Það var svo sem auð
vitað, að hinn mikli, vondi,
leyndardómsfulli foringi smá-
skæruhermannanna væri kven-
maður. En hvernig lítur hún út.
Örn: Hún er ljót og harðger.
Eg held þér falli hún ekki í geð.
«1í/r'
Stormy: Hvenær heldurðu,
að ég fái að sjá hana, eða ætl-
ar þú að fela hana fyrir mér.
Örn: Það verður ekki langt
þangað til þú færð að sjá hana,
Stormy.
Í
Undirforinginn: Eg var send-
ur til ykkar til að bjóða ykkur
til kvöldverðar með foringjan-
um í kvöld.
Stormy: Það er eins og fjallið
hafi komið til Múhameðs.