Alþýðublaðið - 17.04.1920, Page 1

Alþýðublaðið
Greíið út aí A.]þýðuflokknum.
1920
Laugardaginn 17. apríl
85. tölubl.
Noregsfréttir.
Fréttaritari Alþbl. í Stavangri
ritar blaðinu eftirfarandi fregnir
dr Noregi, 16. marz.
Hafnarverkfall.
Laugardaginn 13. marz hófst
hafnarverkfall, er tók yflr allan
Noreg, nema fjórar hafnir: Kristi-
anssand, Haugasund, Moss og
Drammen. Ekkert skip verður
fermt eða affermt, af þeim sem
eru í verkmannafélögunum. Hafn-
arverkamenn krefjast hærra kaups,
en atvinnurekendur neita að verða
við ki öfum þeirra. Og er nú málið
komið í dóm.
Lundbnrðnr af síld,
en verðið lágt.
Síldveiðin hefir í vetur verið
ágæt, við Yestur-Noreg. Ógrynni
af síld, en lágt verð. Síldarkaup-
menn þora ekki að kaupa, og hafa
lítið búið sig undir kaup á síld,
vegna þess, að ríkið vildi ekki
ábyrgjast neitt ákveðið verð. Hæsta
verð fyrir strokktunnu af síld hefir
verið 10 kr. Þó aðeíns það, sem
taefir verið fryst og sent til Þýzka-
lands og Englands, en það er
varla meira en 10. hluti af þeirri
síld er veiddist. Það, sem saltað
va^ og sent til niðursuðuverk-
smiðjanna, var selt fyrir aðeins
3 kr. kassinn (strokktunna).
Pirðirnir milli Stavanger og
Haugasunds eru fullir af síld og
taefir veiðst svo mikið, að á höfn-
inni í Haugasundi láu 110 herpi-
nótabátar og á annað hundrað
minni bátar hlaðnir henni. Gatu
þeir ekki selt ve ðina og urðu
margír að moka síldinni í sjóinn
og hætta veiðum, því enginn gat
keypt.
í Haugasundi kostar nú eins
mikið að verka síld í eina tunnu
og síldin í hana kostar. Tima-
kaupið er 3 kr. og alt að 5 kr.
eru borgaðar á tímann í nætur-
vinnu.
Atvinnurekendur hafa margir
hætt verksmiðjurekstri sínum, og
er útlitið mjög ískyggilegt, aðal-
lega þar sem sjávarútvegur hefir
verið rekinn í stórum stíl.
Matvörur liækka.
Verðhækkun á matvörum hefir
orðið hér allmikil, meðal annars
vegna dollargengisins. Hveitisekk-
urinn ný stiginn um 9 kr, og
rúgmjölssekkur um 7 kr. Sykur
kostaði 160 kr. 50 kg., en er nú
180 kr., og Java-sykur kostar
231 kr. 50 kg. Kaffi kostar 6 kr.
kg. og lakari tegund 5,20 kr. í
smásölu.
Kjötverð lækkar.
Kjötverðið fer lækkandi. Ný-
slátrað kjöt kostar 3—4 kr. kg.,
saltað 3 kr. íslenzkt kjöt komst
alt niður í 2,60 kr. úr 3,80 kr. kg.
Veðrið.
Veðráttan hefir verið mjög ó-
stöðug. Enginn vorbloti kominn í
loftið ennþá. Stöðugir umhleyp-
ingar og stormar. Aldrei staðviðri.
Kuldi hæst 18° C. og hiti oft
10° C. Mest frost voru hér um
jólin, 16—18° 'C., en eftir nýjár
hefir verið óviðri annan daginn,
frost og hríð, en hinn daginn
rigning með ofsastormi.
€kkert okur!
Síðast þegar slslands Falk«
höndlaði togara var aflinn seldur
á opinberu uppboði fyrir geypi-
verð. Var þó fiskurinn farinn að
eldast og ekki eins góður og sá,
sem hér fæst alla jafna. Samt var
hahn dýrari. Þá var bent á það,
hér í blaðinu, hve óheppileg og
ill þessi aðferð væri: Að láta
landið okra á bæjarmönnum. Og
því var stungið að hlutaðeigandi
yfirvöldum, að heppilegra væri,
að selja upptækan afla af togur-
um beint til bæjarmanna fyrir á-
kveðið verð. Auðvitað það lægsta,
sem tíðkast og þá frekar lægra.
AUir sjá, hve sanngjörn krafa
þetta er. Og engum getur bland-
ast hugur um, að þing og stjórn
ætiast ekki til þess, að upptækur
afli togara sé hafður til þess, að
nota sér neyð bæjarbúa. Miklu
frekar ætti að nota hann til þess,
að bæta úr henni.
Nú hafa 6 togarar verið staðn-
ir að veiðum í landhelgi og verða
vafalaust sektaðir, og afli, ef
til vill, gerður upptækur. Hér
hefir lengi verið fiskilaust, og er
þess fastlega vænst, að sú aðferð,
sem hér er bent á, verði tekin
upp, hvað snertir sölu ósaltaðs
fiskjar, verði afli upptækur af ein-
hverju skipanna. 7.
Pjóðarsmán.
. Andbanningar virðast nú vera
allir í loftinu vegna þess, hve
mjög bannlögin séu brotin upp á
sfðkastið. Segja þeir spá sína
um aukna ofdrykkju eftir stríðið
vera að rætast, að nú beri hinar
tíðari skipakomur meira áfengi að
landi, en nokkru sinni fyr. Samt
vitum vér allir landsmenn, að
þessi staðhæfing þeirra er raka-
laus ósannindi, aðeins einn liður í
lygakeðju þeirri, sem jjeir mefna
*r'óksemdir«. Áfengissmyglun er
lítil og leynisala ekki sérlega
mikil að heldur. Reyndar hafa
menn eins og þessi illræmdi
íNielsn er var á Bergstaðastræti
verið sektaðir, en slíkum þarfa-
piltum er nú heldur farið að fækka,
en ég mun samt minnast þeirra
með nokkrum orðum seinna. Það
er á hvers manns vitorði, að sú
stéttin, sem sízt skyldi o: lækna-
stéttin, er nú að reyna að opna
fyrir þeim óhollustu gáttum, og
virðist ganga vel slikt þjóðþrifa-
verk. Hver skyldi trúa? Er það
ekki sorgiegt fyrir þjóðina, þ. e.