Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 26.01.1936, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Bjarni Björnssori lýsir leikstarfsemi sinni
í Reykjavík, K.höfn, Chicago, Winnipeg og Hollywood
BJARNI BJÖRNSSON.
Eftir V. S. V.
BJARNI BJÖRNSSON mun
vera vinsælastur allra ís-
lenzkra leikara, og hann nýtur
ekki einungis vinsælda allra, er
venjulegast sækja leikhús og
unna leikiist, heldur allrar þjóð-
arinnar, jafnt Reykvískra leik-
húsgesta, sem gagnrýna leiklist
með lærðum orðatiltækjum
og sjómanna og verkafólks
í hinum ystu byggðum. —
Bjama hefir tekist á und-
anförnum árum, að gera list
sína að alþjóðareign, ekki ein-
ungis eign þeirra, sem venjulega
hafa efni á því að kaupa dýra
aðgöngumiða að leikhúsum,
heldur einnig þeirra, sem hafa
ekki ráð á meiru en að kaupa
aðgöngumiða á 100 aura. Það
mun líka vera vafamál að ann-
ar atburður gerist skemtilegri
í fjöldamörgum sjávarþorpum
og í mörgum sveitum, en þegar
Bjami Björnsson kemur þangað
einu sinni á ári með:
„Sól úti,
sól inni,
sól í hjarta,
sól í sinni,
sól, bara sól.“
Og vekur gamla serri unga til
hlátra og gleði.
Núna eftir áramótin átti
Bjarni Björnsson 25, ára leikara-
afmæli, og eftir að hann var
buinn að halda sjálfur upp á
afmæl'ð með vinum sínum, því
að enginn mun hafa tekið sér
fram um að heiðra þennan vin-
Betri er ein kráka í hendi
en tíu í skógi.
'Vis.it eða Kabinet
Atiler-ijósmynd
sækjast ailir eftir að fá.
Betri er ein mynd góð
en margar slæmar.
Ljésffipdastofe
S igurðar G uðmundssonar,
Lækjargötu
Sími 1980.
Ileima 4980.
sæla mann við þetta tækifæri,
náði ég í hann til að spyrja
hann. Ég vissi, að Bjarni gat
sagt mér margt skemtilegt, sem
ég gæti svo skotið að lesend-
um Sunnudagsblaðsins, bara ef
hægt væri að koma honum af
stað, því að enginn getur trú-
að því, að þessi maður, sem enga
feimni og óframfærni þekkir,
þegar hann er kominn upp á
leiksviðið og töfrar þar áheyr-
endur sína og ræður yfir þeim,
eins og einvaldur, sé í raun og
veru óframfærin og til þess lítt
fallinn að trana sér fram, sem
er þó aðalskilyrðið fyrir leikara
og þess háttar fólk, sem þarf á
„reklame“ að halda, flestum
öðrum fremur.
— Hvernig er það Bjami,
hvenær byrjaðir þú eiginlega á
þessum ieikaraskap?
Og svo segir Bjarni Björns-
son frá, en ég skaut inn spurn-
ingum við og við:
I3jarni fer 15 ára iil
Kaupmannahaf nar«
Á merkilegi atburður gerð-
^5 ist árið 1905, að ég varð
15 ára. Ég var þá með höfuð-
ið fult af alls konar draumum
um frægð og frama.
Það varð úr þetta ár, að ég
færi til Kaupmannahafnar og
ætlaði að gerast skrautmálari.
Ég réðist á listháskóla og,'var
á honuxn í 3 ár. Var ég einnig
þá og tveim árum betur við
leiktjaldamálun við Dagmar-
Ieikhúsið, sem var þá eitt helsta
leikhúsið í Höfn. Þó að ég væri
á teikniskólanum, var allur
áhugi minn tengdur við leiklist-
ina, og notaði ég hvert kvöld
og hverja tómstund til að lesa
góð leikrit og gagnrýni á leik-
ritum og að sækja ieikhúsin.
Ég sá oft mína uppáhalds-
leikara og vorú meðal þeirra:
Oluf Paulsen, dr. Mantz-
ius, Neiendam, Anna Larsen,
Fr. Jensen, Poul Reumert,
Stribolt hinn feiti o. fl.
Ég gekk þegar á þriðja ári
mínu í Höfn í leikfélag nokkurt,
sem viðvaningar höfðu stofnað
og hét það „Det lille Casino.“
. Var það félag alt skipað áhuga-
mönnum, flestum ungum, en
engum atvinnuleikara. Þetta fé-
lag hafði það fyrir reglu, að
sýna leikrit að eins einu sinni
á rnánuði og þá alt af nýtt leik-
rit. Leiksýningarnar fóru aðal-
lega fram í stóra salnum á
„Hótel Kongen af Danmark‘3
Síðar komust ýmsir af félögum
mínum frá „Det lille Casino“ til
vegs og virðingar í dönsku leik-
hússlífi, þar á meðal Lissie
Thaler og Egil Munch, sem var
formaðurinn í félaginu og skrif-
aði „revyer“ og samdi „slagara",
sem náðu miklum vinsælum.
Hann byrjarað leika
hjá L R.
Árið 1910 fór ég svo heim
og hafði þá lokið. námi og var
þá auðvitað eins og áður fullur
af áhuga fyrir leiklist og undir
eins og ég var kominn hingað
var mér boðið að leika hjá Leik-
félaginu, en formaðúr þess var
þá Árni Eiríksson. Fyrsta leik-
ritið, sem ég lék í var „Kinnar-
hvolssystur", lék ég hlutverk
bergkóngsins, en hann kom
fram í þremur gerfum og lék
frú Stefanía Guðmundsdóttir
hitt aðalhlutverkið á móti mér.
Hefi ég, held ég, sjaldan orðið
eins hrifinn af leik nokkurrar
konu og frú Stefaníu. Kinnar-
hvolssystur fengu geysimikla
aðsókn, enda var leikritið eitt.
merkilegasta útlenda leikritiðr
sem þá hafði verið sýnt. Með-
ferð leikenda fekk ágæta dói»a
og dómarnir um mig voru betri
en ég hafði getað búist við.
En þrátt fyrir þessa. góðu
dóma um leik minn komst Dl1
afturkippur í starfsemi mina
hjá Leikfélaginu. Ég fekk
___________________________
HafLbætir.
Það er vandi
að gera kaffi'
vinum
hæfis, 3vo
hinn r étti
kaffilteimiH’
haldi sér.
Hatui svílto^
engan.
iteynið sjátí'
Munið að
biðja næst
om G. S-
kaffibæti.
JBeynstan er
ólýgnust.
Þetta hefir
G. S. karii'
bætír teldsk