Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 26.01.1936, Qupperneq 5

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
B
Blóðhund-
urinn.
Eftir Bert Brecht.
NÝLEGA kom fyrir atburður
í Moszropom-Russ-kvik-
öiyndavei'kbóli, sem sannaði það
átakanlega, hve misjafnt menn
óssma framkomu manna. At-
burðurinn var í rauninni mjög
ómerkilegur, og hafði auk þess
engar afleiðingar, en samt sem
áður var eitthvað uggvænlegt
við hann.
Þegar verið var að taka kvik-
r»yndina „Hvíti örninn", sem
áfti að sýna Gyðingaofsóknim-
ar í Suður-Rússlandi fyrir
stríðið og framkomu þáverandi
Jögreglu, kom öldungur nokkur
í kvikmyndasalinn og bað
htn atvinnu. Hann fór inn í
ðyravarðaríbúðina og sagði við
ðyravörðinn, að hann leyfði sér
hármeð að vekja athygli á því,
hve líkur hann væri hinum
fr®ga landstjóra Muratow. —
(Muratow var upphafsmaður
^mna tíðræddu morða og var
teikinn sem aðalhlutverk í
^hyndinni).
Ðyravörðurinn hló að honum,
eö þar sem þetta var gamall
rnaður, kastaði hann honum
ekki út, og þar stóð nú þessi hái,
^gri öldungur með húfuna í
höndinni utan við sig innan um
aukaleikara og áhalda-
^^^öna. Hann hafði bersýnilega
eQn þá veika von um það, að
geta unnið sér fyrir fæði og hús-
eftir sögulegum mjmdum, og
allir gátu séð „hina óvenjulegu
iíkingu", sem öldungurinn hafði
talað um.
HÁLFRI klukkustund síðar
sat öldungurinn meðal leið-
beinendanna og ræddi við þá um
möguleika þess, að hann fengi
atvinnu. Samningarnir gengu
betur, þar sem Kochalow hafði
frá upphafi haft lítinn áhuga á
Vþví, að hætta lýðhylh sinni með
því, að leika annan eins blóð-
hund og Muratow. Hann studdi
strax þá uppástungu, að gerð
yrði tilraun með „Tvífarann“.
Nú er ekkert algengara' í
kvikmyndaheiminum en það, að
söguleg hlutverk séu leikin af
mönnum, sem líkjast þeirri
persónu, sem á að sýna, í stað
æfðra leikara. Þessir menn eru
æfðir eftir sérstökum leiðum, og
nú var þessum nýja Muratow
sagt frá öllum sögulegum stað-
reyndum um þennan sögulega
mann, og hann var beðinn að
sýna Muratow, eins og hann
hugsaði sér hann. Leiðbeinend-
unum datt nefnilega, í hug, að þar
sem hann var svona Mkur
Muratow að útliti, þá væri ekki
ósennilegt, að hann líktist hon-
um einnig í framkomu.
Svo var valin sýningin, þar
sem Muratow tekur á móti
í nokkra daga, vegna þess.u sendinefnd Gyðinga, sem grát-
^nr ^ann var þessum^ ‘ biðja hann um að láta morðun-
ga blóðhundi. ' ®Um linna. (Handrit síðu 17:
Þannig stóð maðurinn í
^hkkustund, og altaf varð hann
að víkja til hliðar, svo að hann
v®ri ekki fyrir, og að lokum
Varf hann bak við stórt skrif-
~°rð. Að lokum var tekið eftir
n°hum.
Leikaramir höfðu nefnilega
kið sér hvíld og fengu sér
ressingu - eða röbbuðu saman.
íy1111 frægi Moskva-leikari
j chalow, er lék Muratow, fór
til dyravarðarins, til þess
a tala í síma. Þegar hann stóð
siniann ýtti dyravörðurinn
honum glottandi, og þegar
1141111 snéri sér við kom hann
f^a á manniim bak við skrif-
rðið. Kochalow var málaður
Sendinefndin bíður. Muratow
kemur inn, hengir húfu og
sverð á snaga, gengur að skrif-
borðinu og blaðar í morgunblöð-
unum). „Tvífarinn" kemur inn,
lítið málaður, í keisaralegum
landstjóraeinkennisbúningi. Svo
lék hann, að öllum leikurunum
ásjáandi, Muratow, „eins og
hann hafði hugsað sér hann“.
Hann sýndi hann á eftirfarandi
hátt: (Sendinefndinbíður Mura-
tow kemur inn). „Tvífarinn“
gengur hvatlega inn úr dyrun-
um með hendurnar í buxnavös-
unum, mjög álútur. (Á að
hengja húfuna og sverð á snag-
ann). Þessu hefir hann bersýni-
lega gleymt. Hann sézt strax
við skrifborðið og lítur í morg-
imblöðin. Hann lítur ekki við
sendinefndinni. Hikandi leggur
hami frá sér blöðin og veit ber-
sýnilega ekki, hvað hann á að
gera næst. Hann tapar þræðin-
um og horfir ráðþrota á leið-
beinenduma.
Leiðbeinendurnir hlægja.Einn
leikaranna stendur brosandi á
fætur, röltir með hendurnar í
vösunum inn á leiksviðið, sézt
á skrifborðið og reynir að
hjálpa „Tvífaranum“ fram úr
vandræðunum.
— Nú komum við að eplaát-
inu, sagði hann uppörvandi. —
Muratow var nefnilega þektur
að því að vera stöðugt að eta
epli. Eplin hafði hann í þess-
ari skúffu, sko, hér era eplin.
Hann opnaði eina skrifborðs-
skúffuna fyrir „Tvífarann". Nú
gengur sendinefndin fram, og
þegar sá, sem hefir orð fyrir
nefndinni byrjar að tala, þá
borðið þér eplið. „Tvífarinn"
hafði hlustað á leiðbeininguna
með mikilli athygli og leit eplin
giradarauga.
Þegar sendinefndin var leikin
aftur, tók Muratow epli upp úr
skúffunni með vinstri hendi, og
meðan hann teiknar bókstafi á
pappír með hægri hendinni,
borðar hann eplið, ekki með
neinni græðgi, heldur eins og af
vana .Meðan sendinefndin styn-
ur fram erindi sínu, sinnir hann
engu, nema eplinu. Að lítilli
stundu liðinni, bandar hann
hendinni óþolinmóðlega, eins og
hann nenni ekki að hlusta á
þetta lengur, svo að foringi
sendinefndarinnar hættir í miðri
setningu.
SVO snýr „Tvífarmn“ sér að
leiðbeinendunum og spyr:
— Hver fylgir þeim út?
Aðalleiðbeinandinn svarar:
— Erað þér þegar hættur?
— Já, ég hélt, að nú mætti
fylgja þeim út.
Aðalleiðbeinandinn leit bros-
andi í kring um sig og sagði:
— Nei, góðurinn minn, svona
létt sleppið þér nú ekki frá því;
þér verðið að gera svo vel og
reyna betur í yður þolrifin. Svo
stóð hann á fætur og fór í
gegnum sýninguna með honiun
einu sinni enn.
Svona hefir Muratow aldrei
hagað sér. Sko til; þér verðið
að hugsa yður um. Þér verðið
að hugsa yður, hvemig þessi
blóðhundur muni hafa borið sig
að. Reynið einu sinni enn.
Hann reyndi nú að útlista
sýninguna frá sjónarmiði leik-
listarinnar. Hann einkenndi og
undirstiikaði. „Tvífarinn“ bar
sig hreint ekki svo klaufalega
að. Hann gerði alt, sem honum
var sagt, og fór það meira að
segja vel úr hendi. Eftir hálf-
tíma æfingu leit sýningin svona
út:
(Muratow kemur inn). Hann
hleypir í herðarnar og þenur
út brjóstið. Þegar hann er í
dyrunum horfir hann amfránr-
um augum á Gyðingana, seœ
hneygja sig mjög djúpt. (Heng-
ir húfuna og sverðið á snag-
ann). Við það dettur frakkinn
hans á gólfið. Hann lætur frakk-
ann liggja. Svo lítur hann í
blöðin og raular lag á meðan.
Svo rekur hann sendinefndina
út.
— Þetta getur ekki gengið,
sagði aðalleiðbeinandinn. Svon*
hefir Muratow aldrei verið.
Leibeinendumir stóðu á fæt-
ur og báðu Kochalow að taka
hlutverkið að sér aftur og fóra
síðan að kappræða um það,
hvemig Muratow hafi litið út
En á hinum sögulega stól
(Frh. á 8. síðu.)
VEKÐ VIÐTÆKJA EB LÆGBA HÉK A
LANDI, EN f ÖÐBUM LÖNDUM ÁLF-
TJNNAB.
Viðtækjaverzluni* veitir kaupendum viðtækja
meiri tryggingu um hagkvsem viðskifti en nokkur
öimur verzlun mundi gera, þegar bilanir koma
fram í tækjunum eða óhöpp bera að höndum.
Ágóða Viðtækjaverzlunarinnar «r, lögum samkv.
eingöngu varið til rekstur útvarpsins, almennrar
útbreiðslu þess og tU hagsbóta útvarpsnotendum.
Takmarkift er: Viltebi ina & hvert heimlh.
liðtækiaverzlnn rikisins,
Lækjargötu 10 B. Simi 3823.