Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 08.03.1936, Blaðsíða 2

»
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
\f ERKFALLSBRJÓTAFÉ-
LÖG er sérkennilegt fyrir-
brigði, sem einungis þekkist í
Ameríku.
Það er sagt, að slík félög
græði of fjár. Þektasta félagið,
sem stundar slíka atvinnu, fé-
lagið P. Berghoff í New York,
hefir síðastliðin 10 ár haft 10
miljón dollara umsetningu.
Tökum dæmi um það, hvemig
▼erkfall er brotið niður. Jackson
& Co. hafa 500 verkamenn í
▼erksmiðju sinni. Dag nokkum
kemur sendinefnd verkamanna
á fund verksmiðjustjórans og
tilkynnir honum, að verkamenn-
irnir vilji fá launahækkun, er
nemi 50 centum á dag, verði
því ekki sint, hef ji þeir verk-
fall frá tilteknum degL
Með 300 vinnudaga í ári þýð-
ir þetta því það, að Jackson &
Co. verða að borga 75.000 doll-
urum meira á ári í vinnulaun.
Ef verksmiðjustjórinn gengur
ekki að kröfu verkamannanna,
á hann langvarandi launadeilu
yfir höfði sér, sem auk þess get-
ur endað með því, að hann verði
að láta í minni pokann.
Hann fær 8 daga umhugsun-
arfrest og sendinefndin fer.
Sama dag kemur sendimaður
frá einni af hinum mörgu leyni-
lögregluskrifstofum. Það er
ekki ómögulegt, að hann sé
sendur af P. Berghoff-félaginu.
Samningarnir enda á því, að
P. Berghoff tekur að sér að
eyðileggja verkfallið. Ef það
tekst lofar Jackson & Co. að
borga lejmilögregluskrifstof-
unni 40.000 dollara.
Fresturinn rennur út og verk-
fallið hefst. Sama dag koma
margir verkfallsbrjótar, sem
þegar í stað taka að sér verk
verkamannanna.
Verkfallsbrjótamir fá í laun
2,50 doll. hver á dag auk fæðis.
Á meðan verkfallið stendur yf-
ir halda verkfallsbrjótamir sig
í verksmiðjunni. Þangað fá þeir'
föt og vistir.
Verkfallsmennimir sjá fljótt
að verkfallið er tapað, og koma
því aftur og biðja um vinnu.
Því fleiri verkföll, því hærri
tekjur hafa verkfallsbrjótafé-
lögin. Þeim er því mikið áhuga-
mál að knýja fram sem flest
verkföll. Þess vegna eru flugu-
menn sendir af stað. Þeir koma
í verksmiðjumar og reyna að
nafa áhrif á verkamennina.
AD er ekki erfitt verk að
sannfæra verkamann um
það, að Jaunin hans séu of lág,
eða vinnutíminn of langur.
Dag nokkum hefst svo verkfall-
ið og lýkur eins og áður var
skýrt frá.
Verkfallsbrjótafélögin hælast
um það, að þau hafi njósnara
í öllum iðngreinum í Ameríku.
1 aðaliðngreinunum em flugu-
menn, sem vinna ásamt hinum
venjulegu verkamönnum.Flugu-
mennimir era ráðnir í verk-
smiðjurnar af leynilögreglu-
skrifstofum þeim, sem eru í
þjónustu verfallsbrjótafélag-
anna og með vitund og vilja
iðnrekendanna. Hlutverk þeirra
er auðvitað það, að uppgötva
hverjir verkamannanna era
„rauðir“, með öðram orðum,
þeir eiga að komast fyrir það,
hverjir þeirra era sósialistar.
Þessir verkamenn era skráðir á
svarta listann og síðan reknir.
Það er árangurslaust fyrir þá,
að ferðast til annarar borgar, til
þess að leita atvinnu, því þó að
þeir séu heppnir og fái vinnu,
varir gleðin ekki lengur en
þangað til þeir era „uppgötv-
aðir“ og tafarlaust reknir.
Verkamenn í stáliðnaðinum
hafa aldrei unnið verkfall,
vegna þessara flugumanna.
Meðan á verkfalli stendur
leita verkfallsbrjótar uppi hina
óstéttvísu og reyna að fá þá til
að taka aftur upp vinnu. Slík-
ir flugumenn era hátt launaðir
og þaulæfðir. Þeim veitist það
mjög auðvelt að fá verkamenn-
ina á sitt mál, því í Ameríku
era ótrúlega margir óstéttvísir
verkamenn. Það er einkum
mjög auðvelt að hafa áhrif á
konur verkfallsmannanna. Og
þegar búið er að snúa konunni
frá villu síns vegar, þá er auð-
velt að fást við manninn. Margt
verkfallið hefir verið bælt niður
gegnum eldhúsdymar.
EITT af hlutverkum þessara
skipulögðu verkfallsbrjóta
er það að brjóta niður hugrekki
og kjark verkfallsmannanna
með stöðugum móðgunum,
pyndingum og hótunum um líf-
lát. Ekkert meðal er látið ónot-
að, enda eru amerísk verkföll
þekt fyrir blóðsúthellingar.
Heyrst hefir um verkamenn,
að þeim hafi verið velt upp úr
tjöra og síðan látnir velta sér
í dún. Sosialistiskir verkamenn
hafa verið teknir fastir og
látnir sæta hörðustu pyndingum
í fangelsinu. Allir vita líka um
þær hótanir, sem Eugene Debs
og Lindberg eldri hafa orðið
fyrir vegna þess, að þeir tóku
málstað verkamannanna.
Meðan á verkfallinu stendur
reyna yfirvöldin að gera leið-
togana hættulausa. Þeir eru
teknir fastir undir einhverjö
tilbúnu yfirskyni. Og án leiö -
toga er auðvitað ervitt að heyj*
verkfall.
Ef það hepnast ekki að
leiðtogimum era verkfallsbrjót-
ar óðara sendir á vettvang. Þ*r
reyna þeir að koma óeirðum af
stað milli verkfallsmanna og
lögreglunnar, og hersins. Venju-
legasta aðferðin er sú, að æsa
lögreglima upp, svo að hún ráð-
ist á verkamennina. Jafnfraöit
æsa þeir verkfallsmennina tii
óeirða, en það gerir verkfalls-
mennina óvinsæla og þá niá
segja að verkfallið sé tapað.
þegar almenningsálitið snýst *
móti verkfallsmönnum.
Hér verður sagt frá ei»u
verkfalli, sem leiddi til blóðs-
úthellinga eingöngu vegna hinn3
leigðu verkfallsbrjóta. Á hálf'
tíma vora drepnir tveir atvinnu-
rekendur, sem vora vopnaðn
kylfum ög um 100 manns vorö
fluttir í sjúkrahús. Óeirðirnar
byrjuðu á því, að leigðir verk-
fallsbrjótar í liði verkfalls-
manna hófu skothríð með fál-
eggjum. Lögreglan, með aðstoó
1400 leiguherdeilda reyndi að
skakka leikinn, en beið algeraJ*
ósigur. Hinir æstu verkfalls-
menn ráku leiguherdeildirnar &
flótta, en að því loknu hjálp'
Frh. á 6. síð»-