Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 15.03.1936, Blaðsíða 5

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
I
Hervarnarráðstafanir Englend- útbúin með gasgrímur, ef stríð að ofan sést hópur nngra kvenna.
inga: I Englandi er nú öll þjóðiin ber að höndum. Á myndinni hér Þær eru að máta gasgrímumar.
Skotasaga.
Sandy sta'kk af með konu Dans
vinar síns, en þeir urðu að gera
út um málið. Dan sagði: — Ja,
það >er þetta með hana Mary; hún
foemur vonandi ekki aftur? —
Nei, vertu blessaður, sagði San-
dy. — Hún vill gjarnan s'kilja.
— Það er meir en velkomið, sagði
Dan. — Þá verðum við að koma
okkur saman um skaðabæturnar,
sagði Sandy, — því það er aug-
ljóst, að ég v>erð þó að borga þér
einhverjar skaðabætur. Dan hugs-
aði sig um stundarkorn, en sagðl
svo: — O. K., en þú færð ekkl
eitt penny fram yfir hundrað
ptrad. f
Rólyndi
Saumakonan hafði gleypt nál
og feallaði á hjálp. Maður hennar
kiom hlaupandi að og sagði:
— Taktu þessu með stillingu,
hér er önnur nál.
Ný lega gerðu yngri herfor-
ingjar í Japan uppreisn gegn
stjóminn. Töldu þeir hana of
friðarsinnaða. Þessi mynd sýn-
ir hermenn á reiðhjólum á götu
einni í Tokio.
DAGINN EFTIR
„Varstu fullur,
vantar þig skilding,
eða vildurðu faðma og kyss’ hana?"
Ég svaraði,
eins og satt var:
„Jú! Mig sveið undan, að miss’ hana."
Svona velta
vinir mér í háðinu
á veikum stundum mínum:
„Vertu feginn
að vera sleginn.
„En, vantar þig kanske snoppung, hinumegin?"
Litli Siggi,
sár og hryggur,
við sannleikann — í kveðskap — tryggui',
svaraði: „Er það siður
og sómir vel hjá yður,
aðalsmöimum, mentamönnum fínum,
að segja satt það smáa,
en smjatta á lyginni að vinum sínum?“
-----Ég festi þetta í minni mér
og máske í þessum línum.
Sigurður Sigurðssou
fríi Armurholti
Þríburar.
Kona í Rómaborg hefir ný-
^ega alið þríbura, 2 drengi og
stúlku. Konan er bæði kon-
^hgholl og þjóðrækin og hugs-
að* lengi um það, hvað bömin
«*tu að heita. Að lokum skírði
hún þau Vittorio (konungur-
inn), Italíu og Benito (Musso-
lini). Eitt sinn kom grannkona
hennar til hennar og spurði,
hvemig bömunum hði. Konan
svaraði: Vittorio sefur, ítalía
grætur, en Benito öskrar, ef
hann fær ekki mat.
Hafið þér
flogið?
Iindberg flugkappi segir þesaa
smásögu:
Það var rétí eftir Atlantshafs-
flug mitt, sem ég sá í fyrsta skiftl
k-onuna mína. Faðir hennar, ræðis-
maður í Mexico, hafði boðið mér
til miðdegisverðar, >ag við sátura
þrjú við barðið. Mig langaði til
þess að hefja samtal við hana
og sagði:
— Hafið þér noíkkra sinni flog-
ið, ungfrú Morrow?
— Nei, en þér? spurði hún og
roðnaði.
— Sko, Ferdinand, þaraa er
bekkurinn, sem við sátum á,
þegar við kystumst í fyrsta
sinn.
— Ég man, að ég kysti þama
einu sinni, en það varst ekki þú.
— Nei, það er alveg satt, það
var líka annar maður.
Góður verzlunarmaður er hygg-
inn og heiðarlegur, sagði faðirinn
við drenginn sinn.
Hvað er það að vera heiðarleg-
ur, pabbi minn? spurði diengur-
inn.
Það «r að halda öll sin loforð.
En hvaðer þá aðvera hygginn?
Það er að lofa aldiei neinu.