Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 29.03.1936, Blaðsíða 7

ALÞ'ÍÐUBLAÐIÐ
7
bókavörður.
(Frh. af 3. siðu:.)
ætti við að stríða. Það væru
hógværar, skemtilegar hugsanir
—en þessháttar væri munaður
fyrir hann.
— Ég álít ekki, að hún sé
beint leiðinleg, sagði hann af-
sakandi, en hún hefir enga þýð-
ingu fyrir mig.
—- Ekki það?
Og eftirmaður Molins lítur á
unga, atvinnulausa húsgagna-
smiðinn. Hann veit, að hver
manneskja er heimur út af fyrir
sig -— og Axel Ljungkvist kynn-
ir honum alveg óþekktan heim.
Honum fer að verða það Ijóst,
að hann veit ekki, hvað hrærist
innan takmarka þessa heims.
Yfir hvaða sorgum og umönn-
un býr hann, hvað veldur hon-
um áhyggjum, von hans, lífsmið
hans, hamingja hans ? Eftir-
maður Mohns sekkur sér niður
í djúpar hugsanir, meðan hann
horfir rannsakandi augum á
unga lánþegann við útlánsborð-
ið. Ökunnur heimur fyrir eftir-
mann Molins, sem afneitar hin-
um ytrið veruleika og situr á
daginn á tröppunum fyrir utan
verzlunina sína.
—- Eg held að ég verði að fá
margar bækur í kvöld, segir
ungi maðurinn. Eg hefi hvort
sem er ekki annað að gera en
að lesa.
— Hvernig komist þér ann-
ars af? Bókavörðurinn er með-
aumkunarsamur.
Atvinnulaus síðan í nóvember
°g nú er komið fram í maí.
Móðir hans hefir vinnu við lag-
færingu og hreingerningu í
húsum, svo að hann sveltur ekki
* hel á meðan hún hefir brauð-
hita að skifta á milli þeirra.
Samt nægir það ekki til að eta
sig mettan á hverri máltíð.
Hann er ekki heldur heimilis-
laus á meðan mamma hans hef-
ip herbergi, og legubekk handa
8étta, mjúka gljjhnn
fáið þér aðeins með
Mána-bóni.
honum til að liggja á. Auðvitað
gæti maður átt betri æfi.
Ungi maðurinn fyllist trún-
aðartrausti — gamli maðurinn
virðist hlusta á hann. Og hann
má gjaman fá að vita, við hvað
iðnlærður verkamaður í Allmán-
nige verður að búa.
HANN er orðixm svo leiður á
þessu lífi, að hann veit ekki,
hvað hann á af sér að gera.
Sama eilífa fábreytnin fylgir
hverjum degi. Tíminn er bölv-
anlega lengi að líða; suma
morgnana veit maður varla til
hvers maður á að fara úr rúm-
inu. Og þá liggur hann eins
lengi og hann getur, til að stytta
daginn. Hvað er annað að gera?
Hann hefir enga vasapeninga,
til að fara á kaffihús eða bíó
á kvöldin. Hvað á maður að
taka til bragðs ? Það er ekki um
annað að tala, en að rangla um
bæinn með öðrum atvinnuleys-
ingjum. Þeir standa á götuhorn-
um, rabba saman og totta til
skiftis sama vindlinginn —
labba á járnbrautarstöðina,
þegar lestin kemur og fer —
horfa á þá, sem hafa peninga.
Það er ekki um önnur úrræði
að tala, en að rápa fram og
aftur, alls laus, og horfa á þá,
sem komist hafa hjá allsleys-
inu. Það getur að lokum gert
mann ruglaðan í höfðinu að
rangla svona í margar klukku-
stundir á hverjum degi. Það er
ömurleg hringrás. Það væri
kannske bezt að vera í rúminu,
bæði nótt og dag. Þó að maður
sé ungur og hraustur, iðnlærð-
ur verkamaður.
Axel Ljungkvist talar sig
æstan og leysir frá skjóðunni
við bókavörðinn, sem hlustar
með hæfilegri athygli, næstum
því í auðmýkt. Hann er ekki
lengur hissa, hann fær svör við
spurningum, hann fær innsýn í
heim, sem hann þekkir ekki.
Saga húsgagnasmiðsins er saga
um mann, sem verCur að stríða
við löngu tímana, hina tuttugu
og fjóra löngu tíma í sólar-
hringnum, mann, sem veit ekki,
hvað hann á að gera við lífið,
sem hann hefir einu sinni feng-
ið sem dýrmæta og óendur-
gjaldanlega gjöf.
— Eg held, að ég verði að
fá margar bækur í kvöld, hr,-
Molin! j
• r
Ungi maðurinn velur þær1
sjálfur og bókavörðurinn færir
þær inn í útlánsbókina. Það er
engin af þeim, sem bókavörð-
urinn hefir keypt á eigin
ábyrgð.
Þegar ungi maðurinn er far-
inn, lætur hann Montaigne aft-
ur á hilluna. Mjög skömmustu-
legur. 1 kvöld hefir hann kom-
ist að raun um, að hann er ekki
eins göður bókavörður og hann
ætti að vera. Hann veit alt of
lítið um raunir annara manna,
til þess að geta verið hinn rétti
leiðbeinandi þeirra í bókavali.
Bók, sem ríkur, frjáls hallar-
greifi skrifaði á 16. öld, hefir
hann valið sem hæfilegan lest-
ur handa atvinnulausum æsku-
manni á 20. öld. Fögru orðin
um einveruna og frelsið hlutu
að verka sem nístandi háð á
þann, sem veit ekki hvernig
hann á að láta tímann líða, og
sem verður að stríða við erfitt
og dapurlegt líf. Hann krafðist
þess, að atvinnulausi iðnaðar-
maðurinn Ljungkvist léti fara
vel um sig með hallargreifanum
í Montaigne!
Þegar bókavörður Alþýðu-
bókasafnsins læsir skápunum ík.
kvöld, finnur hann að hann hef-. -
ir lært dálítið: Að vera ekki ’
hrokafullur og halda, að maður
geti ákveðið, hvað annar mað-
ur þarfnast fyrir anda sinn.
Sérhver maður er heimur út af
fyrir sig.
Þannig hugsar bókavörður,
sem gengur heim frá sjálfboða-
starfi sínu í þröngri, daunillri
kytru. Maður, sem vinnur fyrir
bækurnar, en kann ekki að gera
vinnu sína arðberandi.
Krókur á móti bragði.
Nýlega kom Jóti inn á hótel
í Kaupmannahöfn ásamt konu
sinni og bað um mat. Að því
loknu kom þjónninn með reikn-
inginn en Jótinn fann að því,
að eftirmaturinn væri reiknaður
með, enda þótt hann hefði ekki
verið snertur. — Það er yður
sjálfum að kenna, eftirmaturinn
var þama, sagði þjónninn. —
Jæja, gerið svo vel, sagði Jótinn
og fékk þjóninum peninga.
Þjónninn taldi þá og sagði að
vantaði þrjár krónur. — Það er
af því þér kystuð konuna mína,
svaraði Jótinn. — Það hlýtur
að vera misskilningur, svaraði
þjónninn. — Ég hefi ekki snert
hana. — Ja, það er yður sjálf-
um að kenna, svaraði Jótinn. —
Hún var þarna.
4 Eftirmæli.
^ I norsku blaði birtust nýlega
eftirmæli um 75 ára gamlan J
mann, sem var nýdáinn. Grein-
in endaði á þessum orðum:
„Hvar sem Martin gamli kom
fekk hann varmar viðtökur."
Þetta var orð að sönnu, því að
hann var slökkviliðsmaður.
Enski flugmálaráðherramt
Swinton lávarður, sem búist er
við að verði útnefndur hervam-
arráðherra.
Mikilvirkur rithöfundur.
i Ameríkumaðurinn Big Ronald
skrifaði 62 rómana árið 1935.
Hver róman var 200 blaðsíður.
Hann var að meðaltali 5 daga að
semja hvern róman. En — sem
betur fór var enginn þeirra gef-
inn út.
Ungur borgarstjóri.
I borginni Dagahabur í
Abessiníu var 13 ára piltur
gerður að borgarstjóra. Hann
þykir gáfaðisti íbúi borgarinn-
ar og kann 6 tungumál.
Skaðabótamál.
Nýlega bar svo við í Osló, aá
maður nokkur stal bíl, keyrði
ógætilega og slasaðist. Hann fór
í skaðabótamál við eiganda
bílsins.
enn þá eina! Þú hefir
ekki kynst kreppunni enn
þá. Nei, ég nota Mána og
kemst hjá öllum hugleið-
ingum um kreppuna.