Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 29.03.1936, Síða 8

a
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Gamla Bíó;
„Stúlkan, sem sagði nei“.
Sviona mun brúin yfir Eyrarsund líta út, ef farið verður eftir
uppkasti því, ler gert hefir verið.
ÁST Á FYRSTA FARRÝMI
Frh. af 4. síðu.
mannanna böm áfram að elsk-
ast, þangað til skipið blés til
brottferðar.
RÖÐRARBÁTURINN lagði að
skipsstiganum. — Einar
hjálpaði stúlkunni upp á stiga-
pallinn. Svo borgaði hann ferju-
manninum, greip með annari
hendi um kaðalhandrið stigans
og vatt sér snarlega upp úr
hátnum.
Guðrún var komin upp á und-
an, en nú mættust þau aftur á
þilfarinu.
Farþegarnir, sem gengu um
gólf úti við borðstokkinn, litu
á þau sem snöggvast, en það
var ekkert athugavert við þau.
f>au kunnu sig betur en svo, að
þau bæru ástina utan á sér.
— Eigum við að athuga þetta
með klefann? sagði Einar og
gekk svo á undan henni inn á
fyrsta farrými.
— En það má enginn sjá
okkur, hvíslaði hún, um leið og
þau gengu inn eftir ganginum,
þar sem tölusettir klefar vom
til beggja handa.
— Engin hætta, svaraði
hann. Bara að klefinn sé nú ekki
upp tekinn.
— Víst er það hættuspil,
hvíslaði hún aftur, hálfhrædd
og hikandi. — Það er altaf
mannaferð hér á milli klefanna.
Einar ypti öxlum og hélt á-
fram.
En þegar hann kom að klefa
aínum, voru dymar læstar, og
hvemig sem hann barði, fekk
hann ekkert svar.
— 1 hamingjunnar bænum!
Við skulum fara héðan, áður en
einhver kemur, sagði Guðrún.
Svo gengu þau út úr gangin-
um og upp í reykskála. Þar sett-
ust þau í einu horninu og töl-
uðu saman.
— Þér komið til mín í kvöld,
meðan á matmálstímanum
stendur, sagði Einar.
— Þá verður félagi minn uppi
í borðsal, en ég læzt vera sjó-
veikur og verð eftir kyr í klef-
anum.
Guðrún hristi höfuðið.
— Omögulegt, svaraði hún.
— Allt of mikil áhætta.
— Hver er í klefa með yður ?
spurði hann alt í einu. — Ef
það er einhver stúlka, skal ég
sjá um, að hún hafi um annað
að hugsa á þessum tíma. Ég á
marga kunningja hér um borð.
— Þér erað of ákafur, sagði
hún. — Við verðum að haga
okkur eftir kringumstæðunum.
Áðan gafst okkur tækifæri, sem
við notuðum, en nú er þetta
tækifæri liðið hjá. Þar með er
sambandi okkar lokið.
— Nei, nú er það einmitt að
byrja, svaraði hann. — Ég varð
ástfanginn af yður við fyrstu
sýn og ég mun halda áfram að
elska yður alt mitt líf, og —
hann lækkaði röddina og hvísl-
aði — ég ætla mér að giftast yð-
ur.
Guðrún brosti, og aftur var
bros hennar blandið háði.
— Jæja, við skulum þá gera
það strax, láta skipstjórann
gefa okkur saman.
Einar varð hugsandi á svip-
inn.
— Nei, elskan mín. Það er
ómögulegt. Fyrst og fremst
gefa skipstjórar ekki saman
hjón á milli hafna, og svo þarf
ég að koma öilu í kring, svo að
alt sé löglegt.
— En þá er heldur ekkert
gaman að því, svaraði hún. —
Þá er það bara eins og hver
önnur hversdagsgifting, og þær
era nú ekki sérlega spennandí.
MYNDIN, sem Gamla
Bíó sýnir á næstunni,
heitir: „Stúlkan, sem sagði
niei!“
Aöaltókendur eru Clau-
detfce G'jlbert, Fred Mac
Murray, Ray Millaud, C.
Aubrey Smith og Luis AI-
berni. ,
Texti myndarinnar er eftii'
Melville Baber og Jack
Kirkland. Fært á leiksvið af
Wiesley Ruggles.
Marilyn David (Ciaudette Col-
bert) og Pefce Dawes (Fred Mac
Murney) eru beztu kunningjar. í
miðri New York hafa þau fundið
íriðsælan stað í garði einum, þar
þau sitja saman á bdkk og horfa
á umferðina. Pete elslkar Mari-
lyn og játar henni ást sina með
hæfilegu millibili. Marilyn segir
honum að víst þyíki sér vænt um
hann, en hún er ekki viss um, að
hún elsiki liann.
Aftur á móti verður hún mjög
hrifin af manni, siem hún Iiittir
eitt kvöldið á neðanjarðaxbraíutar-
vagni. Hann segist heita Char-
Iies Gray og yera Englendingur.
Hann virðist vera atvinnulaus og
hafa litlu úr að spila, en er þó í
raun og veru aonur hertogans
af Loamshire og trúlofaður í
Englandi. Þeir feðgarnir hafa
dvalið undanfaxnar vikur í New
York undir öðru nafni.
Nú ber svo við, að Pete toemst
á snoðir um fierðalag þessaxu
tignu Englendinga. Pefce er blaða-
maður að atvinnu og neynir að fá
viðtal við þá, en það fcekst ekkf. í
stað þess nær hann myndum ef
þeim. Daginti efitir sér Marily*1
mynd elskhuga síns í blöðununn.
en þar beitir hann ekki Charlc8
Gray, hieldur Lord Granfcon.
Framhaldið sést í Gamia Bíó-
B B
— Eigum við að reyna aftur
við klefann? sagði hann.
— Nei!-----— Jæja, jú, kann-
ski, svaraði hún. — En ég fer
ekki inn, ef nokkur maður er á
ganginum.
— Nei, auðvitað ekki, sam-
sinnti hann.
En rétt, þegar þau komu inn
í ganginn, opnuðust dyrnar að
klefa Einars og karlmaður og
kvenmaður komu út.
Einar bölvaði í hljóði, en
Guðrún brosti sem fyr.
Hitt parið var nú komið fast
að þeim og staðnæmdist, því að
gangurinn var þröngur.
— Má ég kynna ykkur,
sagði Guðrún. — Einar Ólafs-
son — — og — maðurinn minn,
Bjöm Jónsson.
E nar horfði á þau á víxl eitt
augnablik. Svo sagði hann létt
og glaðlega:
— Gleður mig að kynnast
yður, Bjöm. Hann leit á kon-
una, sem hafði komið út úr klef-
anum með Bimi. — Já, þið
þekkist. Síðan leit hann aftur á
Guðrúnu. — En þið þekkist
ekki. Leyfið mér að kynna ykk-
ur: — Frú Guðrún Magnús-
dóttir — og — Sigríður Bjama-
dóttir, konan mín.
Þiessi mynd er afi Eugente
prinzessu afi Grikklandi,
margir spá að verði drottning Ját-
varðar Englafconungs.
Piltur gekk til stúlku, seei
hann ekki þekti og bauð henni
upp, en hún vildi ekki danza við
hann.
— Afsakið, ungfrú, sagði
pilturinn. — Mér sýndist þér
hafa setið svo lengi.
RITSTJÓRI:
F. R. VALDEMARSSON
STSIMDðRSPRDNT U.V.
9