Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 12.04.1936, Page 8

8
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
dryfckjarföngín og sælgætiö, hafi
sfcotið furstanum ref fyrir rass og
notað óskaðleg efni. En pegar
Jussupoff fursíi greip til marg-
feleypu sinnar og Skaut á Ras-
putin nokkrum skotum, lét hann
lífið á augabragði.
Banatilræði
við Lloyd George.
ARIÐ 1917 komst í Englandi
upp um samsæri, sem hafði
það að markmiði að drepa Lloyd
Georg-e 6 eitri. Samsærismennirn-
Ir voru ofstækisfullir friðarvinir,
sem aetiuðu á pennan hátt að
hindra þátttöku Englands i
heimsófriðnum, og töldu j>eir
Ll-oyd George einkum eiga j>átt í
því, að England flæktist inn í
ófriðinn. Mál petta komst svo
langt, oð lögreglupjóni einum,
sem var á bandi samsærismanina,
var fenginn skamtur af stryknin.
En ráðabruggið komst upp í tíma
og var hindrað. Nákvæm rann-
sókn á réttarskjölum pessa máls
færir manni pó pann grun, að
hér hafi að-eins verið um lýðæs-
ingar að ræða. Samsærið hafi ver-
ið Iogið upp til pess að veitast
hægara að halda friðai’vinunum
l skefjum. Þetta kemur jafnvel
fram í málsvörninni fyrir rétt-
inum, -enda voru allir „samsæris-
m-ennirnir“ dæmdir í væga refs-
ingu, frá 5—10 ára fangelsi.
CHAPLIN.
Frh. af 3. síðu.
er Iítið borð. Þar er litur og
spegill. Hægra megin er bað-
klefinn. Einu sinni vorum við
að drekka te síðdegis. Þá kom
fræg kona, ein af beztu vinkon-
um Chaplins. Ég dró mig í hlé
og fór inn í hliðarherbergið.
Fyrir framan spegilinn lá hvít
hárgreiða. Hún var ekki vel
hrein og í tönnunum var ólögu-
legur hárbrúskur. Ég fleygði
honum á gólfið og tók að greiða
mér. En svo datt mér í hug, að
Ijótt væri að sjá þennan hár-
brúsk á gólfinu og tók hann
upp og setti hann á borðið. 1
sama bili kom inn í herbergið
Harry Crocker, einn af sam-
verkamönnum Chaplins. — Sko
til, sagði hann og benti á hár-
brúskinn. — Þetta er hið heims-
fræga skegg Chaplins. Þetta
skegg hefir hann haft í 15 ár.
Það er búið til af einhverjum
hárgreiðslumanni í New York.
Chaplin vill ekki hafa annað
skegg og segir, að þegar þetta
skegg sé orðið ónýtt, þá ætli
hann að leika skegglaus.
Ég náfölnaði af skelfingu.
Hugsið ykkur Chaplin skegg-

■
ÍÍÍ
ýiíííii-iíWxí

mm
p§ ^jjlt 101 M1 | WM ] v’ Viíf I
< C. ' i. '■■' .■■■' ': ■ : 1 ; [ 'Wm f í 5§
■gjg ■Ppl i L ■ M K, /tSírtL '-í ,ÍSl
Fyrir noitkru kom Carol Rúm- h-onum t-ekið par með mikilli við- fram hjá frönsku h-eiðursfyiking'
eaíukionungur til Parísar, og var höfn. Á myndinni sést hann ganga unni fyrir framan forsietahöliina.
Sigurhátíðin í Rómaborg: Nýlega fóru fram mikil hátíðahöld
x Rómaborg vegna sigra ítala í Abessiníu. Á myndinni hér að
ofan sjást þeir Vietor kóngur Emanúel og Benito Mussolini á
einu hátíðarsvæðinu.
lausan, og það hefði verið mér
að kenna.
C* KÖMMU seinna sit ég við
hlið Chaplins og horfi á
myndina „Axlið byssurnar“.
Hann situr við hlið mér og
hvíslar stöðugt: — Taktu nú
eftir, nú kemur grínið. Sjáðu til,
þessi sýning er fallegri en smá-
saga Gorkis um stúlkuna, sem
lét bréfritarann skrifa fyrir sig
bréf til ímyndaðs elskhuga.
Hermaðurinn er ákaflega stúr-
inn yfir því að hafa ekki fengið
neitt bréf að heiman, ekki svo
mikið sem bréfspjald. Hann
verður því að láta sér nægja
að gægjast yfir öxl félaga síns
og lesa bréf hans. Chaplin kink-
ar kolli ánægður þegar hann les
það, að öllum líði vel heima hjá
félaga hans. Chaplin hlær að at-
hugasemdum, sem börnin hafa
skrifað um skjöldóttu beljuna,
sem veiktist fyrir 8 dögum og
dó með mestu harmkvælum.
Chaplin grætur yfir afdrifum
beljunnar, svo að tárin hrynja
ofan á hnakkann á félaga hans,
sem snýr sér við fokvondur.
Chaplin skakklappast burtu
eftir útreiðina, sem hann fær.
Hann hefir sníkt sér réttinn til
hláturs og tára; þetta var ekki
bréf til hans og nú er eins og
maður sjái samvizkubitið á bak-
svipnum á honum, þegar hann
röltir skömmustulegur burtu.
Hann þorði ©kki.
— Farðu inn í svínastíuna
fyiir mig og taktu til hjá svín-
unum, sagði húsmóðirin við
vikapilt sinn.
— Nei, það þori ég ekki.
— Vegna hvers?
— Þau eni svo reið við míg.
— Af hverju?
— Eg hefi étið frá þeim mat-
inn siðasthðna 8 daga.
Þakkarhátíð.
Schrödersee kammerherra
var eftirlætisgoð Friðriks
sjötta. Hann var mjög fyndinn
maður og hafði konungur mjög
gaman af honum.
Árið 1814, þegar Noregur
gekk undan dönsku krúnunni
var haldin mikil þakkarhátíð í
tilefni þess, að stríðinuvarlokið,
Schrödersee mætti ekki í kirkj-
unni, en kom í leitimar, þegar
sest var að drykknum.
— Hvers vegna vorað þér
ékki í kirkjunni í dag, Schröder-
see, sagði konungur.
— Ég var þar, yðar hátign,
svaraði Schrödersee.
— Hvar voruð þér þá?
— Ég var bak við altarið.
— Hvað voruð þér að gera
þar?
— Ég vildi heyra, hvað drott-
inn segði, þegar þér þökkuðuð
honum.
— Hvað sagði hann þá?
— Verði þér að góðu.
RITSTJÓRI:
F. R. VALDEMARSSON.
Steindórsprent h. f.