Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 03.05.1936, Qupperneq 5

ALÞ'ÝÐUBLAÐIÐ
S
Prófasturinn og töframaðurinn.
Spönsk þjóðsaga.
AÐ var einu sinini prófastur;
hann var ákaflega lærður,
eins og prófastar eru stundum,
en aldrei var hanín ánægður mieð
Það sem hann kunni; hann vildi
altaf læra rneira. Hann vildi læra
svo mikið, að enginin prestlærð-
ur maður í landinu væri jafn
lærður.
En til þess var ekki annað ráð,
en að fara til einhvers töfra-
manns og fá hann til pess að
kiennia sér töfra. Prófasturinn
hafði hieyrt getið um töframann
aö nafni Ilían, sem kunni allar
galdra-kúnstir og lagði nú próf-
astur af stað, til að spyrjai töfra-
inanninn. hvort hann vildi benna
sér.
Þegar prófasturinn hitti Ilían,
sat hann á vinnustofu sinni og
tók ágætlega á móti gesti sínum.
Og áður ien prófasturinn hafði
borið fram erindi sitt, hafði Ilían
vieitt hontnn hið bezta í mat og
drykk og veitt honum til umráða
beztu stofuna í húsi sínu. Er þeir
höfðu lokið ágætri máltíð, vék
töframaðurinn honum afsíðis og
prófasturinn bar nú upp ierindi
sitt og bað Ilían að hemna sér
galdra og lofaði honum gulli og
græntun skógum.
— Já, sagði Ilían, það er nú alt
saman ágætt og það er mjög
sennilegt, að þér hækkið mjög
í tigninni. En þegar alt gengur
manni að óskum og maður stígur
í áliti, þá fer tíðum þannig, að
aaður gleymir þeim, sem á einn
•eða annan hátt hafa hjálpað
manni til þiess. Ég er því dálítið
smieykur um, að enda þótt þér
sparið ekki loforðin, þá verði
minna um efndirnar, þegar þér
eruð búinn að læra alt sem yður
lystir.
— En getur nokkrum dottið í
hug, að þjónn herrans, eins og
ég, beri sig þannig að. Prófast-
urinn lofaði með mörgum fögr-
lum orðum að uppfylla allar óskir
Ilians, sem haun gæti, þegar hann
hefði náð tindi metorðamna. —
Þannig ræddu þeir um þetta fram
og aftur, unz kvöldverður nálg-
aðist.
HVERNIG sem orð þeirna féllu,
þá varð það úr, að töfra-
maðurinn lofaði að bemna próflasti
galdra, — en, sagði Ilian:
— Það er ómögulegt að fást
við slíkt, nema í afsíðis hér-
hergi. Þess vegna ætla ég nú
áður en kveldverður er fram bor-
inn að sýna yður herbergið, sem
bennslain fer fram í. Síðan sagði
Ilían þjónustufólki sinu að steikja
kjúklinga til kveldverðar. Að því
loknu fylgdi hann tilvonandi nem-
anda sínum til bemnslustofunnar.
Ilian leiddi gest sinn niður mörg
stieinþrep. Þegar þrepunum lauk
vora þeir staddir við dyr bennslu-
stofunnar, sem var allra þægileg-
asta herbergi, fult af bókum. Þar
fengu þeir sér sæti og tóku að
ræða um það, á hvaða bókum
þieir ættu aö byrja. En áður
en þeir komust að ákvieðinini nið-
urstöðu um það, koma tveir menn
inn og skiluðu bréfi til prófasts-
ins frá móðurbróður hans, bisk-
upinum, þar sem hanu kveðst
vera mjög veikur og bæði syst-
urson sinn að finna sig hið fljót-
asta, ef hann vildi sjá sig ennþá
leinu sinni í lifanda lífi. Prófast-
inum þótti mikið fyrir þessu og
fekrifaði þegar í stað bréf til móö-
urbróður síns, þar sem hann af-
sakaði það, að hiann gæti ekki
orðið við ósk hans.
Fjóram dögum síðar bomu tveir
aðrir bréfberar til prófastsins. Var
nú biskupinn látinn og væri í tráðr
að velja prófastinn að eftirmianni
bans. Hanm skyldi þó ekki ómaka
sig til jarðarfararinnar heldur
búa sig sem bezt undir embættið.
Svo liðu enn nokkrir dagar og
prófasturinn sökti sér miður í llær-
dóminn. Þá koma ennþá 2 menn,
siem kystu á hönd prófastsins og
sögðu honum, að hann væri gerð-
ur að biskupi. Þegar Ilian frétti
þetta, gekk hann til hins nýkjöma
biskupS og sagði honum, að hann
ætti bráðgáfaðann og hálærðan
son, sem vel myndi sóma sér
í prófastsembættinu, sem nú yrði
laust.
— Ja, sjáðu nú til, kæri vinur,
svaraði biskupinn, — þetta væri
nú reyndar ekld meir en maklegt,
en þannig stendur á, að ég á bróð
ur, sem þyrfti nauðsynlega að
fá embættið. Ég skal gera eitt-
hvað annað fyrir þig, og fyrst um
sinn geturðu farið með mér og
tekið son þinn með þér. Við bíð-
um og sjáum hvað setur.
LIAN lét að ósk biskupsins og
fór mieð honum ásamt syni sín-
um til biskupssetursins, þar sem
vel var tekið á móti þeim. Er þeir
höfðu dvalið um hríð, kom sendi-
boði frá páfanum með bréf til
biskupsins, þar sem hann var allra
náðarsamlegast gerður að erki-
biskupi og mætti sjálfur velja
sér eftirmann. Þegar Ilian frétti
þettia, bað hann hinn nýkjörna
lerkibiskup að veita syni sínum
embættið og færði nú fram alt
það, siem erkibiskupinn ætti sér
að þakka. En erkibiskupinn svar-
aði.
— Ja, sjáðu nú til, kæri vinur,
þietta ætti nú að vera meir en
velkomið. En ég á föðurbróður,
sem kæmi sér mjög vel að flengi
embættið. Það væri því fallega
gert af þér, að eftirláta honum
það.
Ilian varð ekkert tiltakanlega|
hrifinn af þessu, og minnti bisk-
upinn á loflorð hans. Samt sagðist
hann skyldi láta svo vera, ef hanm
mætti eiga vísa stöðu handa syni
sínum næst, þiegar biskupinn
þækkaði í tígninUi. Því lofaði erki1
biskupinn upp á æru og samvizbu
og fyrst urn sinn gæti töframaður-
inn og sonur hans fylgst með sér
og dvalið hjá sér.
Þegar þeir komu til erkibisk-
upssetursins tóku á möti þeim
greifar og barónar. Svo liðu tvö
ár. Þá bar þar að garði sendi-
mann frá páfanum með boðskap
þess efnis, að páfanum þöknaðist
allra náðarsamlegast að gera erki-
biskupinn að kardíinála og mætti
hann sjálfur velja sér eftirmanii.
Nú hóf Ilian aftur bænarkvak sitt
við hinn nýkjörna kardínála og
minnti hamn á, að hann hefði tvisv
ar sinnum sviMð sig um embætti
og hað hann nú að veita syni
sínum þetta embætti. En kardíinál-
inn svaraði:
— Ja, sjáðu nú til, kæri vinur,
þú hefir reyndar satt að mæla;
en ég á móðurbróður, sem er
mesti heiðursmaður. Það væii
synd, ef hann fengi ekki stöðuna,
Þar sem ég er nú orðinn kardí-
náli, þá getur þú komið með mér,
til Rómaboigar, og það er ekkl
ómögulegt að ég geti eitthvað
gert fyrir ykkur þar.
T LIAN varð mjög hryggur yfir
þessu, en samþykti þó uppá-
stungu kardínálams og fylgdi hon-
um til Rómaborgar.
1 Róm tóku kardinálamir ágæt-
lega á móti þeim i0g þeir dvöldu
þar langa hríð og á hverjum degi
minti Ilian kardinálann á loforð
sitt og bað hann að gera eitthvað
fyrir son sinn, en kardínálinn bar
altaf einhverju við. Svo dó páfinm
og kardínálarnir völdu hinn nýja
embættisbróður til páfa.
Þá gekk Ilian fyrir hinn ný-
kjöma páfa og sagði, að nú hefði
hans hátign enga afsöktm fram
Prh. á 8. síðu.
fiíísieazfeí ÞVag.
S j ó vátty ggingar,
Bnmatryggmgar,
Rekstnrsstððvun-
artryggingar,
Húsaleigutrygj
ingar.
Lífstryggingar.
VERÐ VIÐTÆKJA ER LÆGRA HÉR Á
LANDI, EN I ÖÐRUM LÖNDTJM ÁLF-
UNNAR.
Viðtækjaverzlunin veitir kaupendum viðtækja
meiri tryggingu um hagkvæm viöskifti en nokkur
önnur verzlun mundi gera, þegar bilanir koma
fram í tækjunum eða óhöpp bera að höndum.
Ágóða Viðtækjaverzlunarinnar er lögum samkv.
eingöngu varið til rekstur útvarpsins, almennrar
útbreiðslu þess og til hagsbóta útvarpsnotendum.
Takmarkið er: Víðtæki inn á hvert heimili.
Viðtækiaverzinn rikisins,
Lækjargötu 10 B. Simi 3823.