Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 07.06.1936, Blaðsíða 8

8
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
kom, sem fokið hefir af eyði-
mörk Allah.
Það var orðið koldimt og
ekkert heyrðist, nema þungur-
andardráttur úlfaldanna. Hvít
skikkja Arabans lýsti í myrkr-
inu og hann hvesti augun út í
hina leyndardómsfullu nótt.
Hundur spangólaði.
Arabinn stökk á fætur, greip
skammbyssuna og horfði í
kringum sig.
Ekkert.
Hann gekk um kring og
starði út í nóttina. Hann horfði
á úlfaldana, sem lágu í hálf-
hring umhverfis tjald konunn-
ar. Þjónarnir og hundarnir lágu
steinsofandi hjá úlföldunum.
Hann sparkaði í einn þjóninn:
— Hvað var þetta? Þjónn-
inn spratt á fætur.
— Herra minn, ég veit ekki
hvað það var. Engill svefnsins
og engill dauðans börðust um
BQÍg.
— Og hvor sigraði?
Þjónninn féll á kné.
— Engill dauðans, herra
minn, hann sigrar ætíð.
Achmed glotti:
— En fyrst sigrar engill lífs-
ins.
Þjónninn laut höfði:
— Herra minn! Fyrst þér
segið það, þá er það ugglaust
svo.
Svo gekk hann á sinn stað
og lagðist fyrir. Arabinn hélt
áfram að leita. Þegar harrn kom
til tjaldsins aftur sat halti
þjónninn þar og baðst fyrir
mjög hátíðlega.
Achmed horfði á hann undr-
andi:
— Ert þú kominn aftur?
— Já, ég er kominn aftur.
Trúr þjónn kemur aftur; kemur
æfinlega aftur. Svo þögðu þeir
báðir stundarkorn.
Þjónninn leitaði á brjósti sér,
svo tók hann hníf fram úr blóð-
ugri erminni:
— Stingið honum í hjarta
yðar, herra minn!
Arabinn stökk upp í loftið,;
Ateller
Ijósmyndarar
hafa ávalt forystuna í
smekklegri Ijósmynda-
framleiðslu.
Munið það og forðist
lélegar eftirlíkingar.
Ljósmyndastofa
Sigurðar Guðmundssonar,
Lækjargötu 2, Reykjavík.
eins og naðra hefði bitið hann.
— Hvað ætlastu fyrir?
— Farið sömu leið og konan
yðar . . .
Achrned hrópaði upp:
— Allah sé þér miskunn-
samur, morðinginn þinn!
Þjónninn stóð frammi fyrir
honum og laut höfði:
— Allah spinnur þráð lífsins,
en einhvern tíma heggur hann
þráðinn sundur. Og hvers virði
er yður lífið þá, herra minn?
Morguninn eftir, þegar sólin
rann upp yfir hina víðáttumiklu
eyðimörku, var þremur færra
til þess að þylja morgunbænina.
E YÐISBÓNDINN.
Frh. af 5. síðu.
um viðkunnanlegra að deyja í
landi. Ærið var þar rekald um
allar fjörur og mikið af því af
skipum, bæði segl og kaðlar,
borðviður og margt fleira. Fugl
var þar svo gæfur, að taka
mátti með höndunum. Sá hann
nú, að hann mundi hvorki
deyja úr hungri né kulda. Fór
hann að búa sér til skýli og
fleira að laga; leið svo fram
um hríð. Hann sá þar aðra eyju
nokkuð frá og vildi feginn
komast þangað, því hann sá þar
reyki leggja upp, en þegar hann
fór að athuga það betur, virtist
honum það óráð, því þar gætu
búið þrælar, sem dræpu hann,
svo hann sló því frá sér, að
hnisast í það. Leið nú fram á
vorið og fóru að koma hrein-
viðri og góð tíð; sá hann þá oft
í sömu átt dálitla þokubólstra.
Datt honum þá í hug, að þar
mundi vera land. Að þessu gaf
hann mikinn gaum og sann-
færðist um, að þar mundi vera
Langanes. Hann vissi líka að
þar var oft þoka, þótt annars
staðar væri hreinviðri og sól-
skin. Þetta blés honum í brjóst
nýju fjöri og áræði að reyna
að bjarga sér. Hann hafði alls-
kyns rekavið, eins og áður er
.sagt; fór hann nú að velja sér
V stórtré og kantaða bjálka og
\ höggva þá saman í fleka. Hann
, hafði nóg af köðlum til að
binda trén saman, einnig setti
hann á fiekann tvö möstur, og
þegar hann var búinn sem bezt
! að undirbúa fór hann að setja
hann saman um stórstraums-
f jöru niður við flæðarmál. Kept-
ist hann við að Ijúka verkinu,
áður en flæddi. Þetta tókst og
festi hann flekann með landtogi
á meðan hann þiljaði hann að
ofan og bar út á hann bæði
selskinn og matvöru, egg, sela-
og fuglakjöt, ásamt ýmsu, sem
hann hagnýtti af strandgózi.
Eftir það seglbjó hann flekann
Afbrýðisemi.
Bóndi nokkur í Júgóslavíu
hefir bannað konu sinni að þvo
sér. Með þessu móti hugsar
hann sér að leyna fegurð henn-
ar fyrir öðrum mönnum. En
þegar hann klippti af henni hár-
ið líka þótti yfirvöldunum
kominn tími til þess að skerast
í leikinn og dæmdi manninn í
fjögurra mánaða fangelsi.
Skóli í'yrir fíla.
I Bombay hefir verið stofnað-
ur fílaskóli, sem miðar að því
að kenna fílunum ýms störf á
einfaldari hátt en verið hefir.
Eigendur fílanna verða að
greiða skólagjald fyrir þá og
sjá þeim fyrir fóðri meðan
stendur á náminu. En aðsóknin
hefir verið svo mikil að það hef-
ir orðið að stækka skólann.
Dettið ekki fram úr
rúmiim.
Franskar hagskýrslur skýra
svo frá, að þar í landi, hafi 92
menn beðið bana 1934 á þana
hátt að þeir duttu fram úr rúm-
inu sínu.
Er tréð morðingi?
Fyrir nokkur síðan fanst lík
af manni í miðaldabúningi í
holum eikarstofni skamt frá
þorpi einu. Sverðið, sem var við
hliðina á beinagrindinni, var
orðið svo ryðgað að það datt í
sundur þegar snert var á því.
Menn halda helzt að maðurinn
hafi flúið inn í trjástofninn
undan féndum sínum og ekki
komist út aftur. Hafi hann því
, , dáið úr hungri.
ganga a og rifa til í jarðvegin-|
um. Á vængjunum eru 2 klær.
sem fuglinn notar til þess að
hanga á trjágreinum, því hann
heldur sig mikið í skógum og er
þó stirður enda þótt hann
hafi 4 fætur til þess að hreyfa
sig með. Verður því nefið að
koma honum líka til hjálpar við
allar hans hreyfingar.
Ekki getur fuglinn flogið því
til þess er vöðvabygging vængj-
anna of brábrugðin ven ju og um
of lík fótum. Fugli þessum væri
fyrir löngu búið að útrýma, ef
nokkur skepna teldi hann ætan;
sakir þess hve mikla. ólykt legg-
ur af honum.
Betlarablaðið.
I Budapest hóf nýlega út-
komu sína betlarablað, sem ung-
verskir betlarar gefa út. Mark-
mið blaðsins er að vekja eftir-
tekt þjóðarinnar og stjómar-
valdanna á hinum erfiðu kjör-
um ungverskra betlara síðan
kreppan hófst.
enn þá eina.! Þú hefir
ekki kynst kreppunni enn
þá. Nei, ég nota Mána og
kemst hjá öllum hugleið'
ingum um kreppuna.
RITSTJÓHI:
F. R. VALDEMARSSOW.
STKINDÓRSPRENT H.F-
og lagði af stað. Gerði hann
það heit, að ef hann næði landi
á Langanesi, skyldi hann gefa
Sauðaneskirkju flekann með
öllu saman. Hann fékk stöðugt
fremur hagstæða vinda og eftir
6 sólarhringa náði hann landi í
Eyðismöl eftir fulla þriggja
mánaða burtvem. Lofaði hann
guð fyrir líf, og landfesti flek-
ann og gekk heim. Var þá verið
að skrifa upp bú hans; honum
var tekið með miklum fögnuði,
og ætluðu menn að hætta við
uppskriftina, en hann bað þá
. halda áfram, því lífdagar sínir
væru brátt á enda. Staðfesti
hann nú áheitið og þótti gjöfin
gott búsílag fyrir klerk og
kirkju. Hann lifði aðeins þrjá
sólarhringa í landi, fékk hægt
andlát og heiðarlega greftrun.
Árið 1842 stóð síðasta torf-
kirkja á Sauðanesi, og sagði
síra Stefán Einarsson (dáinn
1847), að mikið af borðvið í
henni væri úr gjafafleka Eyðis-
bóndans. Var mörg fjöl frá 20
—24 þumlunga á breidd. Líka
sögðu gamlir menn á Langa-
nesi, að einn kynþáttur þeirra
bænda, sem nú búa á Eyði, væri
frá þessum Jóni. En, ætt sú, sem
býr nú, 1897, er þó mest frá
Ólafi Sigfússyni, er bjó í Sköru-
vík fyrir og um miðja 18. öld
og var ættaður úr Skagafirði.
Nýr Dú-dú-fugl.
Við Amazon-fljótið lifir ein-
kennilegur fugl, sem heitir
Hoatzin. Fugl þessi er mjög
dularfult náttúrusmíði. ITann
hefir að vísu 2 fætur eins og
aðrir fuglar, en þar að auki not-
ar hann vængina til þess að