Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 26.07.1936, Qupperneq 8

8
A L Þ Ý Ð U B L A Ð I Ð
Talmynd frá Abessmíu.
Nýlega var sýnd á einu kvik-
!tnyndahúsina í Fiarís talmynd frá
Abessiníu. Seíti þá svo mikinn
hlátur að áhorfendum, að það
varð að hætta sýningunni og
kalla lögregluna til aðstoðar. Á
lögreglusteðinni voru menn mjög
aeslir yfir framkomu biógeslanna
og álilu, að ástandið i Abesisiníu
væri alvarlegra en svo, að haigt
væri að hlæja að þvi. Söiiudóig-
arnir svpruðu þvi til, a'ð það
væri hvorki landið ná þjóðin, sem
þeeir hefðu verið að hiæja að, en
málið hefði veriö svo kostulegt,
að það væri ekki annað hægt en
hlægja að því. Það viríist vera
sambland af mörgum málum.
Lögreglan var ekki ánægð mieð
þessa skýringu >3g vildi rannsaka
mállð betur. Daginn eftir v.ar
myhdin sýnd aftur fyrir menn,
sem kuntiu abessinskar mállýrk-
iur. En þeirn fór eins og iiinum.
að þ.eir gátu ekki varist hlátri.
Nú var náð í eiganda kvikmynd-
arinnar, og loks kom sannleiku; -
inn í ljós. Hann sagðist liafa
búist við að geta græ.t dálítið á
þvi að sýna mynd frá Abessiníu,
þar sem hún væri aðalumræðu-
efniö nú á tímum. Fór hann því
að leita í draslj sínu og fann
gamla þögla mynd frá Abe&siníu.
Auglýsti hann nú eftir manni,
sem kynni atessinska tungu, en
enginn gaf sig fram. Baít hart-
lum þá snjallræði í hug. í hvert
sikifti sem hinir innfæddu opn-
uðu munninn á filmunni, spilaoi
hanri tvær grammófónplöíu í
einu, aðra á kínversku, an. hina
á negramállýzku.
Yfirvöldin í Paris hölðu litla
samúð með þessu verzlunarbragði
og bönnuðu myndlna.
enn þá eina! Þú hefir
ekki kynst kreppunni enn
þá. Nei, ég nota Mána og
kemst hjá öllum hugleið-
ingum um kreppuna.
Síolna óperettan.
Enska tónskáldið Sullivan varð
frægastur af ópeietíunni „Mika-
dóinn“, sem sýnd var urn allan
heím. Sullivan var fyrsii ópiert-
ettuhöfundur, siem heimíaði borg-
un fyrir sýningar á verkum sín-
um á .erlendum leiksviðuim. Leik-
hússtjórar víðs vegar um heim
fóru því að brjóta heilann um
það, hvernig þeir gætu ná'ð þess-
ari ópeiettu ókeypis. Þeir sendu
þvi á sýningarncar í London
menn, sem áitu að skrifa upp
bæði textann og nó umar. Að lok-
um tók Sullivan eftir þessu, og
eitt kvöld, þegar þeir sáiu kóf-
sveittir við a'ö skrifa niður, þaut
hann upp í bræði sinni, en fékk
engu til vegar komið. Þá bar
það við, aö leikhússtjóri einn i
Austurríki sendi tvo menn ut af
örkinni, hraðritara og íónskáld,
og bjó þá ríkulega að skors'.lii'i,
og áttu þeir að afriia ópierietíuna.
Kii ópereiíuþjófarnir komust ekki
lengra en til Vínarborjgar, þar
sem þeir lögðust í fyllirí og
kvennafar ig eyddu psningunum
Þegar þeir röknuðu úr rotinu,
þótti þeim vandast málið, því
nú voru þeir orðnir peningalausir,
en ekki dugði að deyja ráða-
laus. 1 örvæniing'u sinni samdi
hraðritarinn textanh, en tónskáld-
ið lögin, og svo reistu þeir með
mikilli prýði heim íil Leikhús-
stjórans og þöttust vera þeir
einu, sem hefðu náð óperettunni
,,Mikadóinn“- Alt gekk vel og
leikhúsgestir v.oru stórhrifnir,
þangiáð til á tíundu sýningUinni.
Þar var maður, sem hafði séð
og heyrt „Mikadöinn" i London
og þótíi hann hafa tekið all.ein-
kennilegum breytingum í mað-
ferö þessara íveggja félaga. Stóð
hann á fæíur og lýsti þVí yfir,
að eitthvað hlyti að vera bogið
við þetta, því að þessi operetta
vaeri ekki svipuð öperettunni
„Miikadóinn“ eftir Sullivan.
Yíirvöldin í Kína hafa löng-
um röið öllum árum á móti
evrópiskri tízku i klæðnaöi
kvenna. — Allar þær stúlkur, sem
voga að sýna sig á almanna-
rfæri rneð hera handleggi og
flegna kjóla, eru miskunnarlausi
dregnar fyrir lög og döm, og.
dæmdar í þungar sektir. - En
kínversku ungrrúrnar hafa ekki
að þessu verið á því að gefa
eftir, og svo aö segja undan-
tekningarlaust allar neitað að
borga sektirnar. Afleiðingarnar
eru svo þær, að fangelsin eru
yfirfull. Yfirvöldin hafa því
nú ákveðið að hætta um tíma
þessum ofsóknum á hendur kven-
þjóðinni.
í hiiium miklu sumarhitum þyk-
ir öllum það hressandi að ge.a
varpað af sér flíkunum og heni
jsér í vatnið, og þó sjóinn fynst
og fremst. Þúsundir manna fara
daglega í sjöinn um öll lönd
jarðar, og aðnar þúsundir fjia i
sundlaugar og sundhallir - og
njóta þess að láta svalandi vatnið
leika um heitan Iíkamann.
Sundiaugarnar hér fyrir inna»
bæinn hafa um langt skeið verið
í hinu versta ásigkoinulagi, en
nú >er loksins efiir mik.ð þjark
og þref og nudd farið að lagfæia
þær. — Hér á myndinni s*ó,st
myndarleg sundlaug, og sjá menn
a hinum allsberu Ííkömum á-
nægjuna i hyerri hieyfingu.
Knattspyrnuíþróttin mun veria
allra íþrótta vinsfelusí, og vita
menn það af neynslunni1 hér
hedma. Erlendis sækja íugir þús-
unda þá kapplsiki, sem fara fram
milli beztu félaganna eða milli
kappliða frá tveim þjóðum.
Myndin hér að ofan er frá kapp-
l.eik, sem fór fram í suimar milli
úrvalsliða frá Danmörku og Sví-
þjóð. Myndin sýnir sænska mark-
vörðinn stökkva í loft upp gegn
knettinum, en sænski bakvörður-
dnn stekkur einnig upp honum
til hjálpar.
ínnanríkisráðuneyíiö í Kairo
hexir gefið út skýrslur yfir hjóna-
bönd í -Egiptalandi, . og sam-
kvæmt þessum skýrslum eru 17
þús. 950 tnenn, sem eiga tvær
konur hver, 1456 eiga 3 konur
hver og 147 eiga 4 konur hver.
Það eru einkum bændurnir,
sem eru hneigöir til fleirkvænis.
I Egyptalandi hagar nefnijéga
pannig til, aö konur eru látnar
vinna á ökrunum, og bændurnir
giftast svona mörgum konum að
eins til þess að fá ódýran vinnu-
kraft.
í fyrra fóru svo egypzkar kon-
ur í kröfugöngu og neituðu þess-
ari meðferð og þóttust ekki of-
haldnar af því, að hver þeirra
fengi einn karlmann, heilan og
óskiftan.
Ritstjóri;
F. R. VALDEMARSSON.
Alþýðuprentsmiðjan.