Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 09.08.1936, Blaðsíða 7

Aiifc'S'ÐUBLrAÐI©
7
hungbrvofan.
(Frh. af 3. síðu.)
tölustöfum. Tölurnar vaxa og
ógna með að éta upp heiminn
— þetta eru hinar óseljanlegu
hveititunnur. Sendimennirnir
horfa óttaslegnir á þessar vit-
firtu tölur. Árið 1930 — 550miIIj-
ónir tunna. Árið 1931 — 630millj-
ónir tunna. Kombúrin tútna út í
Kanada, Ástralíu, Bandaríkjunum,
Argentínu, Ungverjalandi og Ju-
goslavíu. Kornhrúgurnar vaxa.
Verðið fellur. Milljónum tunna er
breytt í ösku. Soltnir menn reika
hvíldarlaust kringum hinn ónýta,
bannlýsta mat.
Við hliðina á skjalahylkjunum
ú borðinu liggja ensk, þýzk og'
frönsk blöð. Haugar af blöðum.
Blöð frá 46 löndum. Við hliðina á
greinum frá ráðstefnunni eru
skýrslur um eymd mannanna. í
Berlín fara sjálfsmorð vaxandi. í
rnaí féllu 178 manns fyrir eigin
hendi. Þessir menn dóu ekki af
óheppni í ásíum eða lífsleiða.
f*eir dóu af því IífiÖ neitaði þeim
um brauð.
Bláleitt vormistrið liggur yfir
Rómaborg. Svölurnar svífa yfir
borginni. Gosbrunnamir skvampa
hljótt. Fulltrúarnir horfa angur-
værir á þessar svimandi tölur.
Hvernig á að bjarga heiminum
frá eyðileggingu?
Fulltrúi Ungverjalands, Grigo-
Bj Pronai barón, biður um orð-
ið. Hann hefir fundið leið út úr
ógöngunum. t landi hans deyja
nienn úr hungri, en Proanai bar-
ón er til allrar hamingju ekki
tepruleg smámey. Hann hugsar
ekkert um mennina, hann lítur
aöeins á tölurnar. Baróninn ber
úlnhyggju fýrir svínunum. Það á
uð fóðra allan búpening, stóran
og smáan, á hveiti.
Það þarf að eyðileggja hveiti-
birgðirnar með Eosin. Eyðileggja
f*aö til manneldis.
Ungversku fulltrúarnir — Juli-
us Kar-jlyi greifi, Ladislegg, Som-
ri greifi og Maximilian Choijos
greifi — andvarpa í viðurkenn-
ingarskyni. Þetta var ágætis til-
laga — ónýtt til manneldis . . !“
A|ít í einu líður skuggi — ef til
vjll skuggi hins rómverska
rökkurs — yfir augu fulltrúanna.
Greifarnir þrír og baróninn eru
á sömu skoðun. Ef til vill kemur
þeim nu í hug sveitaþorpið Disel
. . . ? Þar sem nokkrir menn
höfðu lagst á hræ. Árangurslaust
hafði steinolíu verið helt yfir
hr^eið. Lyktin hafði ekki hrætt
mennina frá því. Hver átti það
víst, að þeir myndu ekki ráðast
að ónýtta hveitinu og að þeir
myndu ekki ræna því frá svín-
unum? Hver átti það víst, að þeir
kæmu ekki ringulreið á þriðju og
fjórðu alþjóðaráðstefnuna? . . .
Mennirnir halda ennþá að of lítið
sé til af brauði í heiminum og
þess vegna fái þeir ekkert brauð.
Það er ómögulegt að koma þeim
í skilning um að brauðið er of ó-
dýrt og að ekki er hægt að kom-
ast hjá því að eyðileggja það.
Dagarnir líða. Fulltrúarnir
drekka létt rómversk vín. Þeir
eru þreyttir og andvarpa. Fulltrú-
arnir eru 140. Þeir halda ræður,
starfa í nefndum og flytja fyrir-
lestra. í dag heldur herra Mad-
gearu, fulltrúi Rúmena, ræðu.
Herra Madgearu er landbúnaðar-
málaráðherra. Hann veit hvernig
á að' bjarga heiminum. Það þarf
að skipuleggja auglýsingarnar.
Það verður að auglýsa brauðið
engu síður en aðrar vörur. Borg-
arbúar verða að borða meira
brauð. Það þarf að kenna hinum
ósiðuðu Kínverjum að borða
brauð. Það er langt síðan Amer-
íkumenn komust að raun um, að
auglýsingarnar eru nauðsynlegair
fyrir verzlunina. Fyirst hægt er að
auglýsa vínföng og kvikmyndir,
því skyldi þá ekki mega auglýsa
brauð? . . .
Það lýsir gegnum hið róm-
verska rökkur . Fullírúarnir
hverfa heim til sín. Nóttin er full
af innblæstri — hún særir fram
ný furðuverk. í staðinn fyrrr
stjörnurnar eru það logandi bók-
stafir, sem lýsa upp himininn':
„Borðið brauð! Gott brauð!
Hveitibrauð! Nærandi brauð!“
Múrveggir Berlínarborgar eru
þaktir af götuauglýsingum:
„Borðið brauð úr „Manitoba“-
flórmjöli!" í norðurhluta Berlín-
arborgar safnast mannfjöldinn
saman. Hann er á sömu skoð-
un. Hann heldur af stað. Hann
krefur. . . . ÞaÖ er einmitt það,
sem við viljum. Brauð úr „Mani-
toba“. Einhver brýtur rúðu. —
Síminn, lögreglan, tveir árásarbíl-
ar. . . . Þetta eru kommúnistisk-
ar múgæsingar! . . . „Það litur út
fyrir, að þið hafið gleymt heims-
kreppunni. . . . Fyrirgefið, hvað
er þetta „Manitoba"? . . . Ríki?
Brauð? Hvað á að gera við at-
vinnuleysingjana? . . . 6 000 000
atvinnuleysingja? „Við höfum
sagt ykkur fyrir löngu síðan, að
ríkið er engin franrfærslustofnun.
Við verðuin að Iækka atvinnu-
leysisstyrkina. Þið getið hætt að
borða . . . .“ Kreptir hnefar, há-
reysti, byssuskot. Þvínæst heyrist
næstum himneskt hvísl. Það er
ekki skordýrasuð Rómaborgar,
það er járn. Sjáið! Krupp og
Schneider vita einnig hvers vel
skipulagðar auglýsingar mega sín.
Yfir Manchester eru ljómandi
auglýsingar: „Borðið hveiti-
brauð." Rafmagnsstafirnir líða
yfir Misnaie-Montaut eins og
samanvafðar eiturslöngur:
„Brauð styrkir vöðvana!" Flug-
vélamar dreifa fannhvítum aug-
lýsingum yfir Kína:
„Brauðið gefur okkur fttelsi!"
Á töngumun í bæjum á Spáni
grenja hátalaranir: „B'rauð! —
Grundvöllur lífsins!“ Prestar og
málafærslumenn apa sig líka:
„Brauð ! Að eins brauð!“
Hinir soltnu engjast af sultar-
þjáningum. Þeir rífa grjótið upp
úr götunum. Þeir brjóta irúður í
bnauðsölubúðunum. Þeir hrópa:
„Brauð!" Þetta er iorðinn millj-
ónaher, sem vildi helzt sprengja
heiminn í loft upp.
í naun og veru er þietta að eins
vofur; hinar svífandi vofur hins
rómverska rökkurs. Forseti ráð-
stefnunnar rís úrmotisínuogþakk-
ar hr. Madgiaru fyiir ágæta ræðu.
Ræður eru fluttar og ákvanðanir
eru gerðar. Það skrjáfar í blöðun-
ium. Tölumar eru aldrei til friðs.
Þær hvína, glotta >og steypa sér
VEKÐ VIÐTÆKJA ER LÆGRA HÉR Á
LANDI, EN I ÖÐRUM LÖNDUM ÁLF-
UNNAR.
Viðtækjaverzlunin veitir kaupendum viðtækja
meiri tryggingu um hagkvæm viðskifti en nokkur
önnur verzlun mundi gera, þegar biianir koma
fram í tækjunum eða óhöpp bera að höndum.
Ágóða Viðtækjaverzlunarinnar er lögum samkv.
eingöngu varið til rekstur útvarpsins, almennrar
útbreiðslu þess og til hagsbóta útvarpsnotendum.
Takmarkið er: Vlðtoki inn á hvert heimili.
Viðíæbjaverzlon rikisinsl
Lækjargötu 10 B. Stmi 3823.
kollhnís. Tölurnar hittu eyru
hjnna 146 fulltrúa.
Fulltrúi Ungverja, Gengij Pron-
ai er á gangi um bryggjurnar
við Víkur. Hann virðir fyiir sér
gluggana hjá bökumnum.
— Brauð, allsstaðar brauð!
Þessi flón skilja ekki, að það er
alltof mikið af bmuði í heimin-
um. Feimin vofa líður fram hjá
baróninum. Það er ein af hinum
hveiisdagslegu vofum hins róm-
venska rökkurs.
„Gefðu mér fyrir bnauði, í GuðjB
nafni! . . . .“
Við að heyra þessi orð, snýr
baróninn sér snúðugt undan. Það
stendur ekki í hans verkahiing
að fnelsa vofur. Hann ætlar sér
að frelsa Ungverjaland og all-
an heiminn. „Bmuð“! segja þeir?
En við höfum afráðið að eyði-
leggja það, gem það óætt og gefa
það svínunum.
Fylgdarmaður barónsins, ame-
riskur blaðamaður, brosir háðs-
lega.
„Mr. Legge hefir orðið hált á
því, því er nú einu sinni þannig
varið, að svínin hafa sinn smekk.“
Aldraðiir auðjarl.
Jón gamii Rockefeller, hinn
þekti milljónamæringur, varð 97,
ára 8. júlí síðast liðinn. Sagði
hann við það tækifæri, að þeg-
ar hann væri orðinn hundrað
ára ætlaði hann að byrja að lifá.
Á yngri árum sínum strengdi
hann þess heit, að lifa í hundrað
ár eða liggja dauður ella. Af-
mælisveizlan var haldin á óðáli
hans, „Golf House“ í Lake-
wood. í New Jersey. Sænski mat-
sveinninn hans hafði bakað helj-
armikla afmæliskringlu, og át Jón
gamli hana upp til agna, án þess
að kenna sér nokkurs meins.
Alíslenzkt félag.
Sjóvátryggingau,
Bmnatryggingar,
Rekstursstöðvun-
artryggingar,
Húsaleigutrygg-
ingar.
Llfstryggingar.