Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 23.08.1936, Blaðsíða 7

AkÞYÐUBLAÐIÐ
7
GRÆNA FLUGAN
Frh. af 3. síðu.
að hann tæki eftir ás'le'.tniimi í
augnaráði hennar, þega1; hún leit
til hans. I>að var bersýniLegt, að
þau láku sér að eldinum ag að
þau skildu hvDrt annað, án al’ra
orða. Hann þurfti bara að fá grun
sinn staðfestan. F>að hlýtur að
vena gömul grasakana h ý'r í þorp-
inu, sem veit um öll ástarœfin-
týii þarpsbúa og bi.uggar ásta-
tyf. Skrirarinn hláut að vita það
og hann vissi það:
— Pað er hún Rebekka gamla
gnasakona, sagði hann. Hún býr
i sömu götu og Jón Gal, þriðju
dyr til vinstri.
Læknirinn réttiir henni tvær silf-
ur flórinirr.
— Ég er ástfanginn sagði hann,
og mig vantar eitthvert lyf, som
gerir bana ástfangna í mér.
— Ó, það er ómögulegt, piltur
minn; svoleiðis fuglahræða eins
'Og þú. Þær líta ekki við svoleiðis
pilfum.
— En ég get gefið benni nóg
silki og flsirl flórinur en hún gæti
kjamið í lóg.
— Og hver er sú hamingju-
sama?
— Konan hans Jóns Gal.
— Þú getur tínt allar rós'r
nema þær, sem búið er að tína.
Það var nú einmitt [re ta, sieim
læknirinn vildi fá að vita.
— Og hver er maður'inn ?
— Páll Nagy, vinnumaðurinn.
Hún hlýíur að elska hann, því að
'nún kemur oft hingað eftir ástar-
Jyfi, sem hún hellir í vínið hans.
— Og grunar Jón Gal ekkert?
— Þó að hann sé slægur, þá er
kanan ennþá slægari. Læknirinn
snéri aftur að húsi Gals og sá
að frúin og vinnumaðurinn varu
ennþá að þvaðra saman, meðan
vinnumaðurinn strauk bakið á
klárunum, sem áttu að flytja
lækninn á járnbrauta.rstöðina. Hún
gróf hendina í barmi s:tr, þegar
lækni inn kom og tó'k fraim 300
flórínur.
— Þetta er fyrir ómakið, herra
Læknir, sagði hún og rétti honurn
peningana.
— Það er nú gott, sagði Læknir-
inn, en það hvílir á yðar ábyrgð
að ég fékk ekki tækifæri til þess
að vinna betur fyrir þeim.
— Ég tek á mig þá ábyrgð,
gerið yður enga rellu út af þvi.
— Það er ágætt, sagði læknir-
inn, láíið ferðatöskuna mína í
vagninn á. meðan ég fer inn og
kveð sjúklinginn.
Jón Gal lá með pípuna sína í
munninum, en honum hafði iáðst
að kveikja í henni. Hann hafði
aftur1 augun og virtist sofandi.
Hann lauk upp öðru auganu
um Leið og dyrnar opnuðust.
— Ég kom bara til þess að
kveðja yður, herra Gal, sagði
læknirinn.
— Eruð þér að fara?
- Já, ég hefi ekkert að gsra
hér.
— Fékk konan yður peningaua?
— Já, þér eigið góða konu,
berra GaL, hún e:r gullfalleg. —
Sjúklingurinn opnaði hitt augað
og rétti lækninum heilbrigðu
hendina.
— Já, er ekki svo.
— Varir hennar eru eins og
kirsiber.
— Já, firrst yður ekki.
— Þessi bölvaöur slæpingur
hann Páll, á ekki amalega fram-
tíð.
Gamli maðurinn fór að titra og
teít upp.
— Hvað voruð þér að segja,
doxi ?
Læknirinn steinþagði, einys og
hann hefði ekki ætlað að segja
svona rnikið.
Það er bara vitleysa; það
kemur mér ekki við; maðar hefir
augu og sér hitt og þefta, og[
skilur sumt. Ég fékk mínar grun-
semdir, þegar hún neifaði mé,r um
að taka af yður handlegginn. En
grunaði yður ekkert? Nú slkil ég
alt saman.
Jón Gal kreppti báða hnefana
og gleymdi því, að önnur hendin
var bólgin. Hann stundi af kvöl-
um.
— Ó, hendin, hendin! Segið ekki
líieira, doxi. Segið ekki mieirla.
Þung stuna leið frá brjósti
sjúklingsins um leið og hann
kreisíi handlegg læknisjns með
hægri hendinni.
— Hvaða Páli, doxi, hvaða
Páll?
— Ætlið þér virkilega að halda
því fram, að þér þekkiÖ ekki hann
Pál Nagy, vinnumanninn yðar?
Gamli maðurinn náfölnaði.
Varirnar skulfu og hlóðið sauð
í æðunum. Hann fann ekki fram-
ar til í hendinni.
* — Helvítis asni hefi ég verið.
Þietta hefði ég áít að sjá fyrir
löngu. Helvítis naðran!
— Það er ástæðulaust að for-
nræla konunni, herra Gal. Hún er
ung og falleg og í blóma lífsins.
Það er nú svo með það. Og hún
getur vierið saklaus eins og dúfa
ennþá. En það er áreiðanlegt,
að hún giftist þegar þér eruð dá-
inn, og þér deyið.
Gamli inaðurinn snéri sér að
lækninum, sem hélt áfram:
— Það kemur yður ekki við, þó
að hún giftist þegar þér erað
diauður. Þér hafið ekki hugmynd
um það og auk þess ætti það
að vera yður til ánægju, a'ð vita
hana vel gifta og eiga fallegan
mann; það er snotur piltur hanin
Palli. Gamli maðurinn nlsti tönn-
um.
— Þér megið ekki standa fyrir
þessum ráðahag, herra Gal. Það
væri miskunnarlaust að láta svona
fallega konu tærast upp af ást-
leysi; og Palli er enginn asni.
Hann læíar ekki svona gimilega
konu ganga úr greipum sér: Auk
þess fær hann búgarðinn og alla
peningana. Eina fíflið af ykkur
þremur, eruð þér herra Gal.
Gamli bóndinn stundi aftur og
svitinn draup af enni hans.
— Þér sjáið það, herra Gal, að
það 'er betra að faðma hana að
sér með öðrum handLeggnum, en
verða alveg af þeirri ánægju. —
F>etta var nú ofmikið fyrir gamla
manninn. Þetta gat hann ekki þol-
að. Hann stökk á fætur og rétti
bólgnu hendrna í áttiina til lækn-
isins:
— Upp með kutann, doxi, upp
með kutann og skerið í herrains
nafni.
Fyrii dómstólunum.
Það eru ekki að eins eiginmenn,
sem misþyrma kanum sinum, það
getur oft konrið fyrir, að konurn-
uinar misþyrmi mönnunum.
Nýlega krmu hjón fyrir dóm-
tetóiana í Vínarborg. Maðuninn \ar
aflraunamaður, ,en konan lííil og
grönn. Það kom í ljós fyrir réttin-
um, að konan barði manninn oft.
„Hann átti það líka skilið, síðast,"
sagði konan, „því í s'að þess að
skúra gólfið, eins og ég hafði sagt
honum, tók hann sig til og se.tjst
inn á veitingahús."
Maðurinn skýrði frá því, að sér
væri ómögulegt að verja sig, því
að ef hann tæki á konunni, gæti
hann átt á hæítu að stórslasa
hana. En nú sagðist hann ekki
geta þolað þetta lengur, því að
síðast hefði hún barið sig nneð
eldaskörungnum í andlitið. Dóm-
arinn hélt þrumandi ræðu yflr
konunni og sagði, að ef hún hag-
aði sér ekki betur eftirleiðis, þá
myndi rétturinn ekkert hafa við
það að athuga, þó að maðurinn
hennar tæki á henni svo að um
munaði.
í góðri trú.
Kl. 3 mn nóttina framdi þjóf-
ur innbrjt í hús Hansens. Hann
var svo óheppinn að rekast á
írú Hansen í stiganum og hún
barði hann til óbóta og hringdi
svo á lögregluna.
Blaðamaður átti við'al við
frúna um atburðinn og spurði:
— Voruð þér hreint ekkert
hræddar?
— Ja, þér skiljið, svaraði frú-
in hæversklega. Ég var í góðrl
trú, því ég hélt að þetta væri
maðurinn minn að koma heim.
Alþýðubrauðgerðin,
Laugavegi 61. Sími 1606.
Seljum okkar viðurkendu
brauð og kökur með sama
lága verðinu:
Rúgbrauð á 40 aura.
Normalbrauð á 40 aura.
Franskbrauð heil á 40 au.
— hálf á 20 aiL
Súrbrauð heil á 30 aura.
— hálf á 15 aura.
Vínarbrauð á 10 aura.
Kökur alls konar, rjómi og
it. Sendum um allan bæ.
Pantið i síma 1606.
Brauðgerðarhús:
Reykjavík, Hafnar-
firði, Keflavik.
VEKÐ VIÐTÆKJA ER LÆGRA HÉR A
LANDI, EN I ÖÐRUM LÖNDUM ÁLF-
UNNAR.
VlOtœkjaverzlunin veitir kaupendum viðtækja
meiri tryggingu um hagkvæm viðskifti en nokkur
önnur verzlun mundi gera, þegar bilanir koma
fram i tækjunum eða óhöpp bera að höndum.
Ágóða Viðtækjaverzlunárinnar er lögum samkv.
eingöngu varið til rekstur útvarpsins, almennrar
útbreiðslu þess og til hagsbóta úfvarpsnotendum.
Takmarkið er: Vlðtækl inn á hvert heimili.
Viðtækjaverzlon rikisins.
Lækjargötu 10 B. Simi 3823.