Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 06.09.1936, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
GESTKOMANDI HJÁ ESKIMÓ-
UM. (Frh. af 2. síðu.)
það væri siður hjá minni þjóð.
Það væri ekki furða, þó að menn
sem væru svo langt að komnir,
hefðu aðra siði en þeirra. En
þeim væri ánægja að svara
spurningum mínum og ég yrði að
dvelja marga daga áður en þau
þreyttust á, að gera alt, sem þau
gætu, til að sýna, að þeim þætti
vænt um komu mína.
Við sátum og skröfuðum svo
sem klukkustund eftir máltíðina,
þangað til boðberi kom (boðber-
arnir voru alt af börn) til að
segja okkur, að félagar mínir
væru farnir til hússins, sem gert
hafði verið handa okkur, og að
fólkið vonaði, að ég kæmi þang-
að líka, því að húsið væri stórt
og margir gætu setið þar í einu
og talað við okkur. Þegar ég
kom heim, sá ég, að þótt helm-
ingur þorpsbúa væri þarna kom-
inn þá var nóg rúm innan dyra
fyrir þá fjóra eða fimm, er komn-
ir voru með mér til að líta á bú-
stað minn. Gólfið í innra hluta
hússins hafði verið hækkað um
tvö fet með snjó til að gera úr
því vanalega svefnskák, sem var
þakin skinnum, og áttum við sum
þeirra, en sum voru viðsvegar
úr húsunum, lánuð okkur til þæg-
inda. Sellýsislampi hafði verið
settur upp til að hita og lýsa.
Þarna var vistlegt í húsinu og
hitinn 16 st. C., þó að góð loft-
ræsting væri um dyrnar, er stóðu
opnar dag og nótt, og um gat í
þakinu, sem líka var alt af opiö.
Á rúmskákinni gátu tólf eða fimt-
án manns setið á Tyrkjahátt, og
á gólfinu framan við gátu aðrir
fimtán hæglega staðið.
Þótt húsið væri fult af gestum,
)er ég kom, þá dvöldu þeir aðeins
fáar mínútur, þvi að einhve;
mintist á það, að við værum ef-
laust þneyttir og syfjaðitr og kys-
Olympíuleikarnir í Berlín.
Ein íþróttakeppnin, ssm frarn
fór á Olympíuleikunum í Berlsn,
var kappróður í Grunau, ssm er
nétt fyrij-’ utan borgina. 1 kapp-
róðrinum unnu Þjóðverjar fyrs.a
gullpeninginn, þ. e. a. s. fyrstu
verðlaun. Myndin sýnir, þegar á-
horfendafjöldinn er að fagna
þýzku kappró ðurs:mönnunum efíjr
sigurinn.
lum að verja í næði. Það yrði næg-
ur tími til að skrafa saman á
morgun, sögðu þeir. Þegay; þeir
voru allir fasrnir, fórum við þó
ekilii að sofa, en sáturn uppi vel
hálfa nóttina að skrafa um hina
undarlegu hluti, er við höfðum
séð. Eskimöarnir mínip voru enn
gagntieknari af þessu öllu en ég.
Þeir sögðu, að þietta væri eins og
með okkur væri að genast einhver
sagain, sem gamla fólkið segir í
samkomuhúsinu, þegar sólin er
hiorfin á veturna. En hvað þetta
fólk var vingjarnlegt og meinleys-
islegt, en sjálfsagt voru þarna
VERÐ VIÐTÆKJA EE LÆGKA HÉR Á
LANDI, EN I ÖÐRLJM LÖNDUM ÁLF-
UNNAR.
Viðtækjaverzlunm veitir kaupencium viðtækja
meiri tryggingu um hagkvæm viðskifti en nokkur
önnur verztun mundi gera, þegar bilanir koma
tram í tækjunum eða óhöpp bera að höndum.
Ágóða Viðtækjaverzlunarirmar er lögum samkv.
eingöngu varið til rekstur ötvarpsins, almennrar
útbreiðslu þess og til hagsbóta útvarpsnotendum.
Takmarkið er: Viðtæki inn á hvert heimili.
ViðtækiaverzloB rlkisins.
LækjargÖtu 10 B. Sími 3823.
voldugir og hættulegir töfrömenn,
eins og þeir, sem sögu.rna.r segja
frá, og eins og þeir, sem feðuk
félaga minna höfðu þekt á yngri
árum sínum. Þetta var oauinar
bezt af nokkru, sem Tainnaumirk
hafði hieyrt, því að hann hafði
borðað hjá manni, er síðastliðinn
vetur hafði mist hnífinin sinn of-
an um selholu I ísnum, þar sem
sjórinn var djúpu'r; en svo ranima
galdra þuldi hann, að þegar hann
rétti hiendina ofain í vatnið, þá
tók þaö honum aðeinís í olnboga,
og hann greip hnífinn upp af
botni hafsins. Og þó var ís'inn,
sagði Tannaumiik, að mirista
kosti faðmur á þýkt og vatnið
svo djúpt, að steinn, sem kastað
hiefði verið í það, mundi eflaust
hafa verið lengi að sökkva til
botns.
Ég spurði menn mina, hvort
þeir tryðu þessu, þótt ég vissi,
hverju þeir mundu svatrla. Auð-
vitað gerðu þeir það. Hve’.þ
vegna skyldi ég spyrja um það?
Höfðu þeir ekki oft sagt mér,
að þeirra menn gátu slíka hluti,
þangað til þeir fyrfr fáum ár-
um afneituðu þjónústuöndum sín-
um, af því að trúboðinn fræddi
þá um himnaríki og helvíti, og
að enginn getur orðið sáluhólp-
inn, sem lætur anda rska erindi
fyrir sig. Það voru ljótu vandræð-
in, að .sáluhjálp oggaldrar skyldu
eklki geta farið saman; ekki fyrir
þá sök, aö milkið væri komið
undir öðrum eiins smámunum og
að fimna týnda hluti, en bænir
virtust miklu 'kraftminni en hin-
ir gömlu galdrar til að lækna
sjúkdóma og stjóma veðri og ís-
reki. Þó hörmuðu þeir auðvitaö
jekki í alvöru, að þeir befðu mist
hina gömlu kusnnáttu og mátt,
þar siem þeir höfðu hina ómetan-
legu von um sáluhjálp, s^em for-
feðmm þeirra gat ekki auðnast
að fá, vegna þess að trúboðamit
iliu hieilli komu svo sieint. Það
var ekki annað en skammsýni
að sjá eftir því, að hafa afsalað
Alþýðubrauðgerðin,
Laugavegi 61. Sími 1606.
Seljum okkar viðurkendu
brauð og köktir með sarna
lága verðinu:
Kúgbrauð á 40 aura.
Norntalbrauð á 40 aura.
Franskbrauð heil á 40 au.
— hálf á 20 au.
Súrbrauð heil á 30 aura.
— hálf á 15 aura.
Vinarbrauð á 10 aura.
Kökur alls konar, rjómj og
Is. Sendum um allan bæ.
Pantið í 8ima 1606.
Brauðgerðarhús:
Reykjavík, Hafnar-
firði, Keflavík.