Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 13.09.1936, Blaðsíða 3

3
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
inin siegir sjálfur að ég eigi iáð
Karl Schultze stanzaði á götu-
horninu, þar sem fyrir var stór
hópur af forvitnum drengjum.
Á horninU hékk glerað skilti
með götunafninu, en nú hafði
verið reistur þar upp stigi, og
S honum var maður, sem var að
losa um skiltið. Þetta fanst
drengjunum spennandi.
Karl Schultze hafði búið í
Friedrich Engels stræti frá fæð-
ingu, og honum þótti kynlegt,
áð nú skyldi alt í einu eiga að
setja upp nýtt nafn. Karl litli
vissi vel hver Engels var. Faðir
hans hafði sagt honum það, eg
kennarinn hafði sagt drengjunum
i skólanum frá hlutdeild þessa
merka manns í baráttusögu
tíetta niður á gangstéttina, og
glerhúðin molaðist. Síðan tók
hann annað skilti upp úr vasa
sínum og skrúfaði það fast. Og
á því stóð alt annað nafn. Fram-
vegis átti þá þessi gata að heita
Horst Wessel stræti.
Karl litli flýtti sér heim, því
'hann mundi alt í einu eftir því,
að mamma tíans átti annríkt, og
hann átti að gæta litlu systur.
eins og hans var vani, en þár
heið faðir hans venjulega eftir
bprium, því að hann var — at-
vinnulcysingi.
' Nú eigum við að fá nýtt götu-
n»ftn - hrópaði Kalli litli — gat-
an okkar á að hieita Hotrst-
Wesselstræti'.
Briosið hvarif af vörurii föður-
ins, og hann starði andartak þög-
«11 á son sinn.
Atelier
liósmyndarar
hafa ávalt forystuna í
smekklegri 1 jósmynda-
framleiðslu.
Munið það og forðist
lélegar eftirlíkingar.
Ljósmyndastofa
Sigurðar Guðmundssonar,
Lækjargötta 2, Reykjavík.
taíaririririririíaiarin
„Hvað er að þér pabbi“?
Ekki neitt drengur minn.
Hvernig geklk þéæ í skólanum
í dag?
Ágætlega, og sjáðu bara hvað
kennarinn fékk méir.. Káxl litli
flýtti sér að týna úr töskunni
sinni, og með fimlegu og smöggu
handtaki, setti hainn faltegan
gyltan myndaramma á boriðið. —
Bak við glerið var mynd af Hitl-
er. ]
Faðirinn irétti’ snögt hendina út
eftir miyndinni, en því vair lík-
ast, sem banm l efði verið stöðv-
aður af ósýnilegu afli. Hönd
hann hné máttvana niður á borið-
ið, og augu hans hvíldu rainm-
sakandi á brosandi andliti son-
arins.
spurði hann þýngslalega.
— Já. Hann spurði mig fyœir
viku síðan, hvort við hiefðum
mynd af foringjanum, og þeg-
ar ég svaraði neilaidi spurði hairim
hvort það væri af því að pabbi
minin væri átvinnulaus. Ég sagði
já og þá lofaði hann að útveg|a
okkur 'mynd ókeypís.
að látia hana pabbi? —
Schu'ltz Svaraði ekki. Höfuð
hans hrneig niður á bririgu, 'og
brosandi svipuir sonaxins brieitt-
Sist í angistar og áhyggjudiifæfti.
— Hvað er að þéjr pabhi? Hef-
irðu lika höfuðverk í dag?
Frú Schultze kom inin úír eld-
húsinu. Hún hafði lokið við niat-
reiðsluna, ien ekki haft tíma til
að borða sjálf, af því hún þuiffti
tii vinnunnar.
Myndiin af Hitler biásti við
henini á borðinu. Hún stakk við
fótum og færði sig nær ag næir.
— Hvað er þeíta? hvíslaði hún,
— Þetta er Hiíler, mamma. Ég
fékk þessa mynd hjá keranaran-
um.. Hvar á hún að vera? 1
— Maturinin er tilbúinn, þú getur
borið hann inn til hans pablba
þíns. Ég er farinn, af þvi ég þarf
að ljúka við þvottinn thjá> frú
Schneiders.
Hún Leit snöggt á myndina og
fór. Kalli litli stóð gnafkyrr og
starði á dymar, sem lokuðust
á eftir henni. Hann skildi ekki
þetta.. Hvað gat verið að.
Afhverju er mamma svonia,
pabbi, hvað er að? —
— Ekki neitt drengur rixinn.
Þú ert aðiéins 13 ária drenghnokki,
og skilur þetta ekki.
Jú.. Ég skil það vist. Kennar-
ganga í félag Hitlersæskunnar,
og hanin segir, að ég sé nógu stóm
til að læra að skjóta. Ég eir þvi
ekkert mjög lítill, pabbi. Má ekki
myndin standa á dragkistunni hjá
Ágúst frænda?
Aftur vartð Kalla litla undarLega
inmanhrjósts, þegar faðir hans leit
á hanin,
— Við skulum borða. Á eftix
setjum við myndina þar sem hún
á að vera, sagði faðirinn og aind
varpaði.
Karl fór fram í eldhúsið og
sótti kartöflujafninginn. Systiat
hanis svaf, ietn hún vaknaði áður
en þeir höfðu lokið snæðingi,
og Kalli litli varð að faara henini
brauðsneið. Síðan bar hann fram
af borðinu, qg pabbi hains hjálp-
aði honum með uppþvottiinn.
Síðan faðirinn vairð atvinnulaus,
höfðu þeir feðgannir innt af hendi
innanhússtörfin eftir heztu getu.
Frú Schultze vann nótt með degi
til að fá sem mesta penimga og
hrökk þó skammt til heimilis_
þaria. Feðgamir ganga frá mat-
aráhöldunum og síðan fór Karl
litli út á götuna íil leiks við jafn-
aldxa sína, Glaðværð þeirra barst
inm um glugganm. Hann hafði
gleymt mypdinni og faðir hans
minrnti hann ekki á hana.
Schultze gek'k inln í sliofuna og
settist við glugganm. Hann snéri
baki að borðinu, þar sem myndin
stóð. Hann studdi höndum að
höfði sér og starði niður á göt-
una, þar sem Karl sonur hans
etóð í miðjum hóp félaga sinna.
Þeir voru víst að koma sér saraan
um Leik. Nú Skiptu þeir sér í
tvo hópa. Annar hópurinn rað-
aði ser í fylkingu. Karl stóð fyrir
framan og skellti saman hælum.
Faðirinn heyirði skæra barnsrödd
hans: — S. A. marsch1. —
Drengimir gengu hergöngu að
hinum hópnum, sem vék undan.
Karl lyfti hendinni og æpti: „Nið-
ur mieð þá rauðu!“ Síðan byrj-
|aði bardaginn, sem auðvitað átti
aöieins að vera leikur, en endaði
mieð því, að einn þeirna „rauðu“
féll og lenti með höfuðið á stein
brú.
Schultze hafði fylgst með Leik-
um með hállluktum augum, nú
lét hanm höfuðið hníga á hamd-
Legg sér og siat þannig tengi.
Dyrabjallan hringdi.
Það var oft búið að hringja
áður en Schultze stóð á fætuí
og gekk til dyra. Ungur blá-
eygur maður, mjög heiðarlegur
útlits, vildi fá að tala við herra
Schultze föður Kaiíls.
— Við hvern tala ég, spuröi
Schultze.
— Ég er kennari Karls litla
nafn mitt er Schmidt.
verkalýðsins.
Maðurinn í stiganum lét skiltið — Fékk kennarinn þétr þiétta?
Margir af félögum mínum hafa
Líká fengið svona mynd með sér
Hanrn tók tröppuimar ’í störum heim ókeypis. Hvar eigum við
skriefum og geistist ính í :stofúniá
— Gjörið þér’ svo vel og gang-
ið inm. i
Schmidt fór inn í stofuna. Hajna
stansaði í dyrunum og leit á
myndina af Hitler. Hann rétti úr
sér eins og ósjálfrátt og hælar
hans námu saman með lágum
skielli,. Hann gekk síðan lengra
ánm í stofuna og settist í körfu-
stólinn, en Schultze tylti sér á
sófann.
— Ég er bekkjarkenmari Karls
og það er skylda mín að heim-
sækja foreldrana. Ég fer dagiegá
í slíkar heimsókriir, og
á þantn hátt hi.ti ég alla fpr-
eldra, sem eiga börn í míinum
bekk. Samvinna verður að vera!
Schultze hneigði höfuðið eins og
til samþykkis.
Samvinna milli foreldra og skóla.
— Mér finnst mikið til urrs
drenginn yðar. Karl er álitleg-
ur piltur, það verður eitthvað úr
honum.. , !
— Ég vil persónulega gera allt
sem í mínu valdi slendur til.aft
koma honum áfram eins og unnt
er , Hann er gáfaðasti dnetng-
urinn í bekknum. — , !
— Það gleður mig, ansaði
Schultze,
Schmidt sat andartak þegjandi
eins og hann væri að leita að
orðum, því næst bandaði hann
út með hendinni og hélt áfram:
— Það er þó mjög takmarkað,
sem ég get gert fyrir hann af
því fopeldrar hans eru ékki i
Nazistaflokkrium. Ef ég á aft
sækja um ókeypis skciavist fýrir
hantn í ’æðrí skóla, verð ég að út-
fylla eyðublað, og éf ég get ekki
sagt, að foreldrar hans séu í
Nazistaflokknum, þá fæ ég néit-
un. . . '
Schultze hneigði sig þögull,
svipur hans var þrunginn alvöru
Schmidt sat lengi og fceið eftin
svari, en fékk ékkert svar. Hanni
(Frh. á 6. síðut)
Haifibætir.
Það er vanði
að gera kaffi vinum til hæfis, svo að
L... LrJB hinn r é 111
kaffikeimur
haldi sér.
Þetta hefir
$ Æ G. S. kaffi-
hætir tekist.
3_\g i PjM :W\W nKJmi Munið að
* biðja næst
, | tíM nm G. S. !
kaffibætL
H Hann svíkur
engan.
•v SíKsSJsfl Reynið sjálf.
* -MP Reynslan ec
ólýgnusL