Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 25.10.1936, Blaðsíða 5

A£r Þ’ÍÐUBLAÐJB
I
i
l
i
i
Herman Wildenuey:
Fyrir handan.
Um himin Drottinis mig dreymir oft.
Þar dvölánni yrði ég feginn,
því veitingamar mér vekja hroil
í Vítinu hinumegin.
Þair spúir galli, Sá gamli, að sögn,
á gestahjörðina kvalda.---
En — guð minn, að hlusta á Hallesby
á himnurn um aldir aJda!
(Stjernenes Spejl 1935.)
Friðrik IV. var staurblankur —
eins iDg DanakDnungar voru
æfinlega. Norcrass var hins vegar
frægur glæpamaður, sem ekkert
falngelsi hélt. Hvað lá því beinna
við, en að nota slíkan kjörgrip
fyrlir féþúfu.
N'jrcr 3.ss var því næst hlekkj-
aður á höndum og fótum og sett-
íur í húr, sfem haft var aimienningi
til sýnis. 1 fimmtán ár var Nor-
cross hafður í þessu búri sem
einn af helztu kjörgripum EaUp-
mánnahafnar, en góðir borgarar
greiddu ríflegan skilding í kon-
ungsfjárhirsluna til þess iað fá
uð iskoða þetta „s;krimsli.“
Norcrjss slapp þó að lokum
úr búrinu og dó í fajigfelsi 70 ára
að aldri.
Gluggasýning.
Páll litlí og bróðir hans hiafa
staðið í fimm mínútur fyrir utan
glugga kennarans hrópáð:
Herra kennari! Herra Rasmussen.
Að lokum opnast glugginn óg
höfuð kennarans kiemur í ljós.
Páll hleypur í dauðans ofbaði
fyrir húshomið, en litli bróðir
starir undrandi á manninn í
glugganum.
— Hvern fjandann eruð þið
að hrópa óþokkastrákar? hrópar
kennarinn.
— Það var hann Páll, segir litli
bróðir. Hann ætlaði bara að sýna
mér trmann, sem hefði ekkert hár
á höfðinu.
t aðalsfjölskyldanni.
Annar greifasiDnurinin gékk að
eiga fátæka stúlku af boxgaraJieg-
um ættum. Bróðir bans óskaði
honum ekki til hamingju, en siendi
Bvohljóðandi skeyti:
„Pabbi snýr sér við í gröfimni'."
■ Skömmu sleinna gékk hinn bróð-
irinn að eiga ríka kaupmanrís-
dóttur, sem ekki var heldur af
aðaiisættum. Þá fékk hann svp-
hljóðandi skeyti frá bróður síra-
um:
„Nú er pabbi búirm að snúa
sér aftur.“’
Menntagyðjur á tízku-
sýningu.
Það átti' iað vera tízkusýning
og forstjórinn kom til þess að
horfa á frumsýninguna.
— Hvað á að gera með þessar
stúlkur þama? sagði hann og
benti á hóp fáklæddra fegurðar-
dísa.
— Þiað eru hinar 9 menntngyðj-
ur, isVariaði sýningarstjórinM.
— Hvaða vitleyisa, svaraði for-
stjórinn. 9 menwtagyðjur á tízku-
sýnijingu? Við verðum að hafa
50 menntagyðjur, — 100 mennta-
gyðjur, — 150 menntagyðjur. . .
Rottuveiðar á Englandí.
Við ensku hirðina þóttu rattu-
veiðaramir virðulegir embættis-
menn fyr á tímum, og höfðu
hærri laun en margir aðrir hirð-
menn. RottuveiðaTi Gejrgs III.
bar ákaflega sikrautlegan ein-
kennisbúning úr rauðu skarlati og
voru r jttur og mýs gullbróderað-
íar í Iskrúðann.
Skakt reiknað.
Forstjórinn kallaði bókhaldar-
ann fyrir sig og sagði:
— Þér bafið víst verið Dfurlít-
ið utan við yður þessa síðustu
diaga. Þér reiknið alt vitlaust.
— Fyrirgefið, berra forstjóri.
Það er ástin sem gerir mig sturl-
aðan. Ef ég mætti vona, að for-
stjórinn vildi mæla með mér við
dóttur sína, þá i . . .
— Já, sjáið þér nú til, þarna
reiknuöuð þér aftur skakt, svaraði
forstjórinn með hægð.
Verjandinn.
Dómarinn: Hvemig getur yður
Parísarkauphöllin.
Mannfjöldinn, sem sést á þess- lokuðí nokkra daga vegna geng-
ari roynd, er úti fyrir kauphöllinni islækkunarinnar.
í París, en kauphöllin hafði verið
dottið í hug að koma með svona
stóra kylfu inn i réttaxsalinn?
Ákærði: Síðast, þegar ég var
hér, sagði dómarinn, að jægar
ég kæmi hingað næst, yrði ég
sjálfur að sjá mér fyrir verj,anda.
Hver hlutur á sínum stað.
Blaðamaður nokkur við enskt
stórblað, hafði þann sið, að fara
fram í skip Dg þjóra þar. Bar
þá stundum við, að hann gleymdi
tímanum og gætti ,sín ekid fyr
en skipið var komið út á rúm-
sjó. Hafði hann þannig farið
nokkrar ferðir til Ameríku, en
samstarfsmenn hans voru orðnir
því svo vanir, að þeir gerðu ekk-
ert veður út af því, þó að hann
væri fjarverandi mánaðartima í
einu.
Eitt sdnn hafði hann orðið eftir
í skipi, sem var að leggja af stað
í ferð umhverfis hnöttinn. Tveim
árum seinna kom blaðamaðurinn
úr ferðalaginu, gék'k inn á rit-
stjörnarskrifstDfuna, settist við
bDrðið sitt og sagði:
— Heyrið þið piltar! Hver hefir
nú ýtt ritvélinni min,ni úr staö.
Lagi sínu kam hann til Genesar-
etvatnsins og brá sér í bát út á
vatnið.
Þegar hann kom úr róðrinum,
heimtaði ræðarinn hvorki mieira
né minnia en 5 dollara fyrir vikið.
Maðurinn stundi þunigan jg sngði:
Ef þetta ier hið venjuLega verð,
þá fer ég að skilýa, hversvegna
Kristur gékk á vatninu.
Á Genesaretvatninu.
Danskur maður tók sér ferð á
hendur til landsins belga. Á ferða-
Myndin hér að ofan sýnir Kurt
Björkwall, sem ætlaði sér nýiega
að fljúga yfir Atlantshafið, en
varð að nauðlenda á hafinU-