Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 25.10.1936, Blaðsíða 8

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
8 ; ; i
Aðvörun,
t sænskum fjallabæ. Rasmussen
stórkaupmaður frá Kaupmanna-
höfn ætlar að eyða sumarfríi sínu
(hppi í snjópöktum fjöllunum. —
Lappakonan stendur álengdar og
kallar til hans: Blessaðir .verið
pér nú ekki að fara petta. Þér
frjósið bara í hel og veikist má-
ske.
Víst er það skrítið, en
samt er pað satt.
Ameriskur bindindismaður á
rommtunnu líf sitt að launa.
Mörgum finst petta ef til vill
ótrúlegt, en samt er pað satt.
Einu sinni bar svo við, að bind-
indismaðurinn var á ferð eftir
St. Lawrance fljótinu. Maðurinn
datt fyrir borð og greip auð-
vitað í pað, sem næst var hendi,
en pað var tóm rommtunna.
Ó, þú æska.
I tækniskóla einum í Dublin
kveikti nemandi í sígarettu í
kenslustund í flatarmálsfræði.
Þegar pilturinn neitaði að slökkva
i sígarettunni var honum vísað
úr tímanum. Félagar piltsins, 20
að tölu, á aldrinum 14—17 ára,
yfirgáfu allir skólann og gengu
fylktu liði um bæinn, unz peir
að lokum hófu knattspyrnu í
skólagarðinum. Kennarinn varð
að láta undan.
Ast á rottum.
Ástin til dýranna getur komið
frain á margvíslegan hátt. Skó-
smiður nokkur, sem hefir verk-
js'tæði í borg einni í Noregi, hefir
safnað um sig hóp taminna rotta,
sem hann elur eins og hver önn-
ur húsdýr.
Skósmiðurinn byrjaði á pví að
gefa rottu, sem stöku sinnum
heimsótti hann á verkstæðið, en
nú eru pær orðnar 12 að tölu,
og vill skósmiðurinn ekki fjölga
peim meira. En pað er engu lík-
ara en að rotturnar viti um pessa
ákvörðun húsbónda síns, pví að í
hvert skifti, sem ný rotta ætlar
aÖ bætast í hópinn, reka hinar
hana óðara burtu. Að slíku afreki
loknu launar skósmiður peim
með aukabita.
Nú eru rotturnar orðnar svo
ve! tamdar, að pær snerta ekki
viÖ peim mat, sem skósmiðurinn
ætlar sjálfum sér.
Góð verzlun.
Spákonan yfir spilunum:
— Það lítur út fyrir að pér
vinnið í lotteríinu. Þér spilið, er
ekki svo ?
— Jú; ég spila á heilmiða.
— Hamingjusami maður! Ég
öfunda yður; pér fáið firntiu pús-
und króna vinninginn!
— Þér skuluð ekki purfa að
öfunda mig. Ég skal selja yður
miðann á 40 púsund krónur, ef
pér borgið hann út í hönd.
Átthagafræði.
Kenslukonan:
— Geturðu sagt mér, Karl litli,
hver hefir skapað öll pessi fal-
legu tré, sem hérna eru i garð-
inum?
Karl: — 111
Niels litli: — Það er ekki von,
að hann geti svarað pessu. —
Hann er ekki úr pessu bygðar-
lagi.
Börn annara.
Frú Björnson æst:
— Krakkar! Ég banna ykkur
hér eftir að leika ykkur með
börnum Andrésar, pau eru svo
illa upp alin. Leikið ykkur held-
ur með börnunum hans Áma
framkvæmdastjóra.
— Það getuin við ekki, segja
Pétur og Ninna einum rómi, —
pví að mamma peirra hefir
bannað peim að leika sér við
okkur.
Iþróttaáhugi.
A: Mér virðist box vera ágæt
íprótt.
B: Hafið pér nokkru sinni tek-
ið pátt í boxi?
A: Ég; emð pér brjálaður? Ég
er ekki boxari, en ég er tann-
læknir.
Ekki viss.
Maður nokkur hafði nýlega far-
ið á kendirí vegna ánægjulegs
fjölskylduviðburðar. Hann labbar
inn til húsbónda síns, skrifstofu-
stjórans, og segir:
— Herrar mínir; ég ætlaði
bara að tilkynna ykkur, að ég
er búinn að eignast tvíbura.
Skrifstofustjórinn: — Hvers
vegna segið pér „herrar mínir“
pegar ég er hér einsamall?
Faðirinn: — Eruð pér virkilega
einsamall? Ja, pá er víst bezt
að ég fari heim aftur og gái í
vögguna.
Gamalt fólk.
Hania Hulagic í Kobasha í
Jugóslavíu er 120 ára gömul.
Hún vinnur bæði fyrir sér og
syni sýnum, hundrað ára göml-
um, með betli. Venjulegri vinnu
græðir hún ekki nóg á. Hún hef-
ir pó enn pá svo góða sjón, að
hún getur prætt saumnál, og
fætur hennar eru sterkir og
prautseigir, pví hún gengur 2
mílur á hverjum degi.
Annað mál.
— Mamma, má ég baða mig
héma?
— Nei, alls ekki; vatnið er
svo djúpt.
— En pabbi er pó alt af að
synda hérna.
— Það er annað mál. Hann er
líftryggöur.
Huggun harmi gegn.
Þau vom úti á göngutúr að
kvöldlagi. Alt í einu hrökk hann
við og sagði:
— Hamingjan hjálpi mér! ég
gleymdi 30 krónum á borðinu.
— Ég. sá pær ekki, segir hún.
— Hamingjunni sé lof! Þær
em par pá líklega enn pá.
VEKÐ VIÐTÆKJA EK LÆGKA HÉR A
LANDI, EN f ÖÐRUM LÖNDUM ÁLF-
UNNAR.
Viðtækjaverzluntn veitir kaupendum viðtækja
meiri tryggingu mn hagkvæm viðskifti en nokkur
önnur verzlun mundi gera, þegar bilanir koma
fram í tækjunum eða óhöpp bera að höndum.
Ágóða Viðtækjaverzlunarinnar er lögmn samkv.
eingöngu varið til rekstur útvarpsins, almennrar
útbreiðslu þess og til hagsbóta útvarpsnotendum.
Talunarkið er: Viðtæki inn á hvert heimili.
Viðtæklaverzlun rikisins.
Lækjargötu 10 B. Sími 3823.
Heldur deyjá.
— Nei, herra læknir. Ég leita
ekki til annara lækna; heldur vil
ég deyja.
— Jæja, jæja. Komið pér pá til
mín.
Góð jörð.
Amerískur bóndabær Langt út á
sléttunni. Bíll kemur pjótandi og
staðnæmist á hlaðinu hjá John-
ston bónda.
— Ofurlítill jarðarskM, segir
bílstjórinn.
— Jahá, svarar Johnston, petta
er bezta jörðin í öllu ríkinu.
— Og dýr fyrir fátæklinga?
— Hver ekra er 500 dollara
virði, segir bóndinn, í von um
góða verzlun. Hafið pér hugsað
yður að isetjast að hér?
— Ekiki eiginlega pað, svaraði
gesturinn lum leið og hann skrif-
aði eitthváð í vasabók sína, en
ég er formaður skattanefndar, *>g
pér hafið kært yfir pvi, að við
höfum virt jörðina1 of hátt.
Verra gat það verið.
Gesturinn kemur æðaudi til
baka með ískökuna:
— Svona tookkuð svínarí! Vilj-
ið pér bara sjá, pað er fluga í
ísnum!
— Yss, verið pér rólegur, svar-
ar afgreiðslustúlkan; pér megið
vera ánægður. Það stendur í bliað-
inu í dag, að maður hafi fundið
heilan Mammút í ísnúm.
enn þá eina! Þú hefir
ekki kynst kreppunni enn
þá. Nei, ég nota Mána og
kemst hjá öllum hugleið-
ingum um kreppuna.
F. R. VALDEMARSSON
Ritatjóri;
Alpýðupnen tsmiðjan.