Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 01.11.1936, Blaðsíða 2

2
A LÞÍt&U&L A » l ð
/
En úr því að þeir, sem hafa
náð markinu, þtrrfa ekki að rorra
i kenslustundunum fram yfir það,
sem þeir hafa þörf á, hvað hafa
þeir þá fyrir stafni?
Þeir fá tilsögu í aukanáms-
greinum eftir frjálsu vali, og
kennir þar margra grasa. Set ég
hér skrá yfir flestar aukagrein-
amar, eins og þær hafa verið í
vetur:
'Á fyrsta tímabili: Bókband, húsa-
málning (innanhúss), talæfingar
á frönsku, hagfræði og þjóðfé-
lagsfræði, hraðritun, bók’jald,
framköHun ljósmynda, daáZ,
teiknun og málaralist, samsetning
útvarpstækja, íþróttir, hærri efna-
fraeði, vélfræðiteiknun, kjólasnið
ög loks æfingar í ræðuhöldum.
Á öðru tímabili var mest af
því sama, en auk þess: matar-
tilbúningur, hjálp í viðlögum, æf-
ingar í leiklist, hnefaleikar og
tilraunir í eðlisfræði.
Á þriðja timabili komu auk
þess til greina: saumar, hjúkrun
I heimahúsum, eldamenska úti á
Víðavangi (camp-cooking), skáld-
skaparæ.iingar, blaðamenska,
blómarækt, og annað námskeið
i efnafræðitilraunum.
Þó að úr svo mörgu sé að
velja, er það algerlega leyfilegt,
ef nemandinn kýs það heldur, að
fara fullkomlega sinar eigin göt-
ur, t. d. með þvi að leggja fyrir
sig eitthvert verkefni í bóknifent-
um, Iistum eða vísindum. Segir
skólameistarinn, að þó að árang-
urinn verði ekki nein stórfeld
uppgötvun eða þó að það flýti
kanske ekkert fyrir náminu að
öðru leyti, þá gefi það tæki-
færi til sjálfstæðrar hugsunar, án
þess að afskifti annara komi þar
til greina.
Sem eiit lítið dæmi ura' það,
hyernig unnið er í þessum menta-
skóla, má nefna það, að einu
sinui tóku nemendur úr skólan-
um að sér að annast að öllu
leyti útgáfu á einu eintaki af all-
stóru dagblaði, og tókst það vel.
Skrifuðu þeir flestar greinarnar,
xnnnnxizínxnan
Atelier
Psmyntfarar
hafa ávalt forystuna i
smekklegri ljósmynda-
framleiðslu.
Munið það og forðist
lélegar eftirlíkingar.
Ljósmyiuíastofa
Sígurðar Guðmundssonar,
I mk.jargötu 2, Keykjavík.
söfnuðu fréttum og auglýsingum,
röðuðu efninu o. s. frv. Var þetta
mjög myndarlega gert.
¥ MARZMÁNUÐI í vor fór
fram um það atkvæða-
áður réðu. Engar einktmnir eru
lesnar upp eða birtar, engar rað-
anir fara fram. Einu verðlaunin
eru þau, að sá sem hefir lokið
ákveðnu ætlunarverki á ákveðn-
um tíma, fær ný tækifæri til að
Bo Berqman:
Klausturbréfið.
Frá klaustri blessaðrar Klöru <
með kærleik til bræðranna í Skál.
Vtor koss pg vor hjartans kveðja. :
Krfetur gleðji yðar sál. •
Styrki yður Kristur að standa
stöðugir alt til þess dags,
að hver yðar Lendfllr í Hemans
hlöðu sem þroskað ax.
Yður um leið það vér letrum,
að Lúkas, vor síkiphema trúr,
einn fljótandi ifiarm með sóma
færði í ,vort snauða búr.
BrenniVín rússneskt frá Riga,
rósavín frá Brabant,
kampavín, fímet og klaret,
kanjakk og íalikant.
En dárlegir þankar sig derra
ísem drekar í hverri gátt.
Því sendum vér, blíðu bræðiur,
til búsilags keraid smátt.
Slíkt huggiar og hefur andann,
og hjartað því fróast af.
Það er heilsubót heilögum mönnum,
en hinum verea en draf.
■<
< ►
►
►
►
< ►
< ►
<
<
<
<
Og súpum vér sjálfir stundurn,
til sálarheilla ler það.
Hvert staup með fðrun á eftir
er andanum iskírnarbað.
Svo lofum vorn Erelsara og Föður
og föstum, þegar oss ber.
Á mprgun, ó blíðu bræður,
vort brennivín fáið þér.
Nú viljum vér vaka og biðja,
því veröld :er grimim og hál.
Frá bræðrum í Klöruklaustri
með kærletk til munkanna í Skál.
greiðsla meðal nemenda, hvort
þeir vildu halda þessu fyrirkomu-
lagi áfram, og urðu 235 með,
en 40 á móti. Atkvæðagreiðslan
var leynileg. Sjálfur segir Steins-
son, að sér finnist þessi aðferð
hafa örvað nemendurna og skap-
að tilbreytni í skólastarfinu. Hann
heldur því fram, að hvatirnar,
sem knýja áfram starfið, séu
iniklu heilbrigðari en þær sem
spreita sig á öðru. Með hinum
nýju verkefnum kemst nemand-
inn oft og tíðum nær viðfangs-
efnum daglega lífsins, og þeir fá
æfingu í þvi að velja sér sjálf-
stæð viðfangsefni í tómstundum
sínum. I stað þess að keppast
við fyrirsett nám eingöngu af
iöngun til að sjá nafnið sitt í
blöðunum með hárri einkunn aft-
an við, leggur nemandinn aukna
stund á námið til þess að geta
lagt því meiri vinnu í eitthvað
annað, sem hann hefir sérstakan
áhuga á, hvort sem það er ein af
hinum reglulegu námsgreinum
eða ekki. Að því er snertir þá
nemendur, er eiga örðugra með
að komaíit áfram, virðist reynsl-
an benda til þess, að þessi til-
högun verði þeim líka til góðs,
því -að þeim er sint betur en.
ella væri unt.
Tilraunir Steinssons hafa vakið
töluverða athygli, og ýms blöð-
í Saskatchwan, Manitoba og víð-
ar hafa birt greinar um hann.
Fræðslumálastjóri fylkisins hefir
'lýst yfir því áliti sínu, að þessi
íilhögun hefði ótvíræða kosti
firam yfir þá venjulegu, og hann
hefir hvatt aðra skólastjóra við
æðri skóla til að reyna eitthvað
líkt. Er enginn vafi á því, að hér-
lendir skólamenn munu fylgja
því m'eð athygli, sem í ljós kem-
ur við tilraunir Steinssons eða
annara, sem taka upp aðferðir
'hans. Eins og þegar hefir verið
drepið á, er hér eklki um róttæka
'breytingu á reglugerð menta-
skólanna að ræða, heldur tilraun
til þess að framkvæma hana á
þann hátt, að námið komi hverj-
úm einstökum nemanda að not-
'um, betur en verða mundi, ef
reglugerðin væri framkvæmd svo
sem venja er til.
Ég vona, að Islendingum heima
þyki ávalt vænt um að heyrn
frá því sagt, þégar frændur
þeirra héma megin hafsins vinna
sér eitthvað til vegs. Með tvenniu
móti vinna landamir hérna ís-
landi gagn. I fyrsta lagi með því
að útbreiða þekkingu á landinu
éða sögu þess og vekja samúð
imeð því. í öðru lagi með því að
duga vel á hinum almenna leik-
Vangi lífsins og sýna þar með
og sanna, hvað í kynstofninuxn
býr. Menn, sem era hvorttveggja,
hugsjónamenn og athafna-menn,
verða jafnan bezt til þess fallnir,
að halda uppi hróðri þjóðarinnar,
hvort sem þeir eiga heima utan
landsteinanna eða innan. Einn
þeirra er skólameistarinn við
mentaskólann í Yorkton, S. W-
Steinsson.
Blátt áfram.
Fyrir rétti í New York stóö ný1,
lega negri sem vitni.
— Þér vitið, segir dómarinn,
— hvað skeður, ef þér segið ósatt,
— Já, svaraði negrinn.
— Og þú veizt, hvar þú lendir.
— Já, það veit ég.
— O. K. Og ef þú segir sann-
leikann ?
— Þá velt ég líka, hvað sífeeður-
— Hvað skeður þá?
— Við töpum málinu.