Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 08.11.1936, Blaðsíða 5

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
lekfcert að hugsa um skóinn. Ég
var að hugsa uxn það, hvort það
vaeri mögulegt, að Dísa vildi sjá
íótækan, umkomulausani maim,
eins og mig. Mér þótti það harla
ólilklegt. Ég hrökk upp úr þfessum
hugleiðingum við það, að Dísa
sagði, að hérna væri nú húsið.
VSð námum jStaðar og störðum
hvort á annað. Mig langaði tíl
að kyssa hana, því mig grtjn^ði
að ég myndi ekki sjá hana' oft
eftir að hún kæmi í rJu sitt. En
mig brast kjarkinn. Ég rétti
henni hendina og bauð góðá nótt.
Dísa spurði hvar ég ætlaði að
halda til meðan ég dveldl í bæn-
um. Ég sagði henni það. Þá
kvaddi hún mig mjög hlýlega
og þakikaði mér fyrir hjálpina.
Hún sagðist búazt við þvi, að
við sæumst aftur. Svo hvarf Dísa
fein í húsið.. Ég stóð eftir á göt-
unni, einn tog yfirgefinn, eins og
fábjáni á Sokkaleistiniun á ann-
ari löDEÚnni. en ieðurskó á hinni.
Þegar ég gékk niður Hverfisgöt-
toa var ég í þungium hugsunum.
Sarnt fann ég skóinn sem ég. liafði
smevgt af fætinum. Ég tök hann
spp og nélt á honum1 í ^.endinni
vestur í bæ, þar ætlaði ég að
hjalda til. Ég fékk g$5ar viðtökur
hjá kunningja mínum og fór rétt
istrax í háttinn. Míg langaði að
sqfna sem allra fyrst. En það
gekk ekki greitt. Hugurinn vék
ekki frá Dísu. Ég komst að þeirri
niðurstöðu að Disa vridi ekki sjá
mann eins og mig. En hún myndi
hafa haft gaman af að skemta
aér við að gera gys að okkur,
mér og piltunum tveim. Mig
hefðí hún valið til að fylgja sír,
því ég hef'ði auðsjíanlega verið
hrlfntis ur og kunnað verst að
dylja það. Svo datt múr í hug
Bkórinn, sem ég Iét detta á göt-
unni. Hún hefir hlotið að taka
eftir þvi. Það befír heniii þótt
gaman. Nei, nú ætlaði ég eklki
gera mig að fífli lengur.. Þetta
Rétta, rajiika gljáami
fáið þér aðeins með
Lofther Breta.
Englendingar eru nú sem óðast
að efla lofther sinn og búa sig
undir næstu styrjöld. Hafa þeir
bygt fjöldann allan af gríðar-
stórum hernaðarflugvélum, sem
eru búnar öllum nýjustu uppgötv-
unurn hernaðartækninnar. Mynd-
: in hér að ofan er af tveim hern-
aðarflugvélum, stærstu flugvélum
í heimi af þejrri gerð. Þær eiga
brábum að fljúga til Singapore.
var þýðingarlaust — þýðingar-
laust. Undir morgun sofnaði ég.
Um niu leytið var ég vakinn.
Mér var sagt, að mjólkurpóstur-
inn frá Aðaihóli hefði komið og
átt að skila frá ungfrú Dísu, að
hún vonaðist eftir því að hún
fengi að sjá mig á Aðalbóli eft-
ir hádegið. Ég varð sem þrumu
Lostfen. Ég gat varla trúað þessu
og efaðist þó ekki um það. Ég
varð afar kátur sem snöggvast.
Svo fór ég að hugsa mig um.
Niðurstaðan varð sú, að ég á-
kvað að láta hana eikki halda
á mér neina svningu heima á
Aðalbóli. Hún ætlar bara að sýna
þennan bjána á Leðurskónum,
vestan úr Súgandavík. Og ég fór
pldrei í heimsóknina. Hefi aldm
séð hatia síðan."
Ég réttí Bjarna flöskuna. Hann
tók við og saup drjúgan sopa.
Sw> ®agði hann:
„Já, belvískir leðurskórnir."
Happdrætti.
— Græddirðu nokkuð i happ-
drættinu tun daginn?
— Nei, en það lá næni. Hefði
5 staðið fyrir 4 og 2 fyrir 6,
hefði ég fengið 10 000 krónur.
Myndin hér að ofan er af for-
ingja belgisku rexistanna, Leon
Degrelle, í hópi blaðamanna. —
Rexistunum var nýlega bannað
að halda útifundi í Briissel.
tvíbura. Nú hefir kona hans
skenkt honum son og dóttur —
og 10 000 dollara í bemhörðum
peningum.
Tryggingar.
Ástarkvæði.
skáld og tönskáld og orti til
hennar lag og kvæði og sendi
henni. Hún sendi honum það aft-
ur og bað hann að setja það út
fyrir karlakór.
Mána-bóni
William J. Prinœ í Kalifomiu
hefir keypt sér 10000 dollara
tryggingu gegn því að eignast
Allir piltar voru ástfangnir í
henni og létu hana aldrei i fribi.
Unnusti hennar var bæði ljób-
— Finnst þér ekki skeggið fai®
mér vel?
— Jú, það hyíur andlitið.