Alþýðublaðið Sunnudagsblað

Tölublað
Aðalrit:

Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 15.11.1936, Blaðsíða 2

Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 15.11.1936, Blaðsíða 2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ FISKIROÐUR i SEPTEMBER kyrrviðri um niðdimimaj nótt, af náttværöar drauinuin ris sæfaiadrótt og býr sig til ferðar að veiðum áð vinna, vtajnir peim störfam að sinna. 0 0 0 n 0 0 0 0 0 0 u u u 0 u u u u u u u u u u u u u u u 0 u n u u u n u u u u u u 0 0 0 0 0 ■' 0 0 0 0 m 0 '0 0000000000000000000000000000000000000000000000000nS Sv® feta fwár veginn meö farljójs i tpöndum, að fleyilnu stefna í leguböndum, tog farnytjajgögnum á frampilju raða og ferðabúnaði öllum hraða. Nú sett er á skrið með sigurpor og signingin lesin og „faðir vor“. En fjaLskuggar leggjast á lognstafa fjörðinn og leikur sér ársvali um tinda og sikörðin. Lokaðir tangarnir líða, á snið, leiðin pá bneiktkar, sem opnist hlið. Og báturinn hraðskieiður biunar fram sviöið (Og beina Leiö sbefnir á miðið. Nú blikandi gljáslæða breiðist um æginn við brosandi daginn. í»á stjömur af verði til hví'.dar sér haUa, er hefur scg dagur um bláhvetöng alla.. Nú sólgyðjan bendir með blikandi hendi sem boðskap uim dagfegurð dýra hún sendi, crg sólroða blæjunni sveipar mn fjöllin, isognandi byggðir og völlinn. Nj vakna um sæflötinn leMiörug læti, jfiandi og kliðondi af kæti; og fuglar úr hálofii í hafið sér steypa, hnenKnia par ætið og gleypa. Og hymingavöður með hreyfingum léttum á hraðsundi leika og stökkva í sprettum með skvettujn. Nú hægja peir skriðinn, pví hér eru miðin. Sjá Álfaklett ber við Uxagjána og Urðarkamb beint í ána. Nú sjöliðar allir átökin herða pá albúnir verðæ Úr bjóðum peir róta og belgimir þjóta og línan lögð er til enda, peár botnfestufcoganum senda og belgmim þdiaii síðasía henda. Til hásetakliefans nú hafin er leiðin, og hLegiö og skrafað hvort drjúg muni veiðin; ketiliinn hitaður, kaffið teygað, knerrinum hringleið um bólið sveigað. Að prem stundutm liðnum á pilfari laga, og þvf næst er byrjað að draga. Á önglinum fyrsta' agnið sér, en auður sá næsli er, «vo til fiska fjögra sér og fie.'ra og meira á eftir fer. Sjómenn glaðir, handahraðir fá ei fnest að fylla kst. í þeir beana, butela og skera, eiiinig ,peir, sem aðrir fleiri, fagna bezt að fá sem mest. Pá alt er inndregið, er piifarið pvegið, og fengurinn búlkann fyllir. Sfðdegissólin sæflötinn gyllir. Og bátnum nú beiní er til hafnar, um blávegu „DrafnaT'*. Hlaðin veiöi skundar skeið, skeljungs breáðar grandir. Styttist Mðin Ijúf og greið, láin freyðir undir. Svo opnast peún fjallahringur, fríður og viður. Fjaxöbtoginn blíðega faðmiiLi peiin, býður. Frá byggðinni ber.jsi peim, ásthlýir ómar: Velkomnir svteinar uim sæinn i bæinn. Srynjólfur Björnqson Bygðarliolti, Neskaupstað. nálgast hann. Brosleg er sagan um konu nýlendus.jórans, sem kom til kirkjunnar einn sunnu- dagsmorgun að venju, hefst upp úr eins manns hljóði og segir há- tíðLesra: Ég sá bjcrn. Kemur þá höfuð i gættina á loftgiuggar.um og segir: Ég sá hann nú fyr; ég hriúgdi ekki til mcssu núna eins og venja er til, p\í þá hleypur hann sína leið. Það var skólakennarinn sem ta'.aði. Nú, pess gerðist ' heldur engin pörf, pví ekkert vajð af kiricjugöngu, pann daginn. Bömin voru mjög sólgin í þessar sögur. Þau gleymdu aldr- •ei aó gá hvort pau sæi bjarn- -dýr, pegar peim varð titið út ó fjörðinn. Alt af höfðu þau i hýga vonina um, að einn góðan veð- urdag myndu þau sjá ísbjöm. Þegar pau voru að leikum með börnum Eskimóa, var „Nanuk" — ísbjöm — skemtilegasti leikur- inn. Einn diengurinn er ísbjörn, allir hinir era hundar, sem hefja árás, erta hann, hlaupa síðan frá sem hvatast. Kom pá fyrir að gamanið grán- aði, pví litlu Grænlendingunum, sem vora með af lífi og sál, varð það stundum á, að beita tömmnum helzt til mikið! Minstu krakkamir, sem ekki gátu verið með í leiknúm, áttu, útskoma ísbimi úr rekaspýtum, er þeir léku sér að, og fyrsta' myndin, sem peir teiknuðu á snjóinn rneð fingriraim, átti ætíð að tákna ísbjöm. Loks kom bjöminn, þegar bömin áttu hans sízt von. Betty og Joan voru i skólaherbergi sínu, niðursokkin í að lesa um fíeirtölu nafnorða. Ált í einu er barið harkalega ó eldhúshurðina. „Nanuk, Nanuki" er b.rópi'3 í eld- húsinu, „NanYk," ex hrópað úti fyrir. „Nareuk!' — Isbjöm, ísbjöm! — Böniin skunduðu út og þutu niður snarbrattar loftsstigatröpp- umar með geigvænlegum hraðá. í óðagotirai gteymdtit pau að ná sér í höfuðfðí og yfiriiafmr — pau voru með þeim fyrstu á vett- vang. Nú tók fólkið að streyma út ur kofum sínum áleiðis til strandarinnar. Frá skólanúm komu allir krakkarnir í fylkingú., Niður Bjamarskarð kom veiði- maður á skiðum og fór geyst hann stefndi á fjarðarbotninn, en par var enn landfastur is. Um öxl hans var buiidin byssa og skutul). Litlir svartir deplar voru: á hreyfingu par innfrá með all- miklu millibili, fjórir talsins. — Menrn gnpu nú til sjónauka prestsins og kom pá í ljós, að peir reyndu að komast í veg fyrir hvitan depil, er leitaði til Qalla, en átti að flæma út á ís- úm- Akafi og eftirvamting fólks-

x

Alþýðublaðið Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/53

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.