Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 05.12.1936, Blaðsíða 7

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
1
Píus páfi XI. hefir venð veikur undanfarið og var um skeið ótt-
ast um líf hans.
Þjóðsagnir úr Eyjum.
höfn. En trúið mér! Hér eftir
munum við, ég og hinn ágæti
stýrimaður sjá svo um, að slíkt
bg þvílíkt endurtaki sig ekki. Og
ef illa fer um okkur hér, þá
'minnist þið þess, að það er ykk-
ur að kenna. Við þvoum hendur
okkar.
Að svo mæltu gekk hann í
gegnum hópinn og hásetamir
viku lotningarfullir til hliðar.
Stýrimaðurinn, sem hvíslað hafði
hverju orði að skipstjóranum,
þurkaði sér um augun og gekk
'á eftir hónum. Báðir hurfu ofan
i káetuna.
Mikið var rifist í hásetaklefan-
um þennan dag og átti þó sam-
komulagið eftir að versna.
Nú var úti um sátt og sam-
lyndi. Alt var á tjá og tundri í
hásetaklefanum og hver kendi
öðrum um ófarirnar. Það var
ekki verandi þar lengur.
En skipstjóranum. og stýri-
manninum leið ágætlega. Þaö
kom þeim ekki við, þó að óá-
nægja væri meðal skipshafnar-
innar.. Þeir áttu enga sök á því.
En enginn hugði á breytingu.
Það hafði verið gert það sem
hægt var, og skipstjórinn hafði
lofað skipshöfninni að ráða.
Nú urðu menn að halda sér í
skefjum. Skipið lá á hættulegum
stað, en þar varð það að liggja
— og það liggur þar enn þá.
— Hundrað ár eru nú liðin frá
því að óbeliskinn var reistur í
Parfs. Hann er 25 metra líár, og
alíur úr einum isteini og vegur
240 ‘smál. Áður en hann var flutt-
ur til Frakklands frá Egypta-
landi, hafði hann 'staðið í Luxor í
3000 ár.
— Vínarborg er húseigandi svo
að að því kveður. Borgin á kjálf
'70 045 íbúðir og 3825 sölubúðir.
Borgin eignaðist mest af þessu
húsnæði meðan jafnaðarmenn
stýrðu borginni.
Haltibætir
i>að er vandi
að gera kaffi
vinum til
hæfis, svo að
hinn rétti
kaffikeimur
haldi sér.
Þetta hefir
G. S. kaffi-
bætir tekist.
Munið að
biðja næst
nm G. S.
kaffibætL
Hann svíkur
engan.
Reynslan er
ólýgnust.
Eeynið sjálí
Aku r dr a ugurinn
Einhverju sinni var það fyrir
löngu, að bóndinn, sem bjó á
Ey stri-G jábakka í Vestmamniaeyj-
um, bað viinnumann sinn, sem var
búimn til kirkjugöngu á jóladag-
imn, að fara austur á Urðir og
bjarga upp tré, sem rekið væri í
Rekabás.
Vimniunaður tók illa undir
þetta, og varð þeim bónda mjög
sundiunorða út af förinni. Þó lauk
viðureign þeirra, fyrir harðfylgi
bómda, á þá lund, að vinnu-
maður hafði fatiaskifti og fór á
rekamn, icn annað neimilisfólk fór
til Landakirkju að hlýða messu.
Vinnumaður druknaði þarna
í básnum, er hann var að eiga
við tréð, og gékk hann aftur,
eins og títt er um menn, sem
létust með heiftarhug til eim-
hvers. Þegar kirkjufólkið kom
aftur heim frá messu, sá það
vinnumann á bæjardyrabitanum,
þar sem hann skemmti sér við
að flá kött. Af afturgömgu þess-
.ari urðu svo mikil brögð, að
reimleikum á Eystri-Gjábakka,
að bóndi flýði af bænum með
skyldulið sitt, því að honum var
þar ekki við vært. Eftir Jþað var
þar ekki búið um nokkum tíma,
þar til Abel sýslumaður flutti
þanrj^.
Telja menn, að draugurinn
hafi aðallega haft hæli sitt í
móanum austur af Eystri-Gjá-
bakka, en einnig í Landahelli.
Áttu eimhver undirgöng að liggja
á milli þessara staða.
Abel sýslumaður var mikill
búsýslumaðiur, og hóf skömmu
eftir að hann kom að Giábakka
tilraunir til akurvrkiu í móan-
um austan við bæinn, þar sem
draugurinn átti að hafa hæli sitt,
og síðan hefir verið nefnt Akur.
Lét sýslumaður Svein Hjalta-
son vinnumann sinn starfa að
landbrotinu. Draugurinn tók
þetta illa upp, og urðu ásóknir
hans við Svein svo magnaðar
að hann sturlaðist á geði.
Ekki heppnuðust akuryrkjutil-
raunir sýslumanns, og var dnaug-
iinum kennt um það.
EKKI ERU ALT SELIR, SEM
SÝNAST.
Áður fyrr var svo háttað um
allan reka í Vestmannaeyjum,
að sá, sem fyrstur fann, hlaut
happið. Var þvi mikið kapp um
rekagöngur. Venjulega var far-
ið í þær fyrir dögun, svo aðrir
yrðu ekki fyrri á rekanum. Of-
ainbryggjarar gengu á reka í
Klaufinni. Víkinni iog Brimurð.
Bnihverju sinni fór bóndi nokk-
ur af einhverjum bænum fyrir
ofan Hraun fyrir dag á reka
suður eftir, eins og venja var.
Hann kom ekki heim aftur um
daginn og var þá farið að leita
hans. Fanst hann meðvitundar-
lítUI og máttlaus, liggjandi fyrir
ofan Klaufarskálina. Dó hann
skömmu síðar og fékk ekki
málið fyrri andlátið, nema hvað
menn þóttust heyra, að hann
segði, þegar reynt var að spyrja
hann bess. hvernig hann hefði
orðið svo á sig kominn; „það eru
ekki alit selir, sem sýnast.“
„Blik“, 3. tbl.
Utanríkisráðherra Argentínu,
Lamas, sem fékk friðarverðlaun
Nobels fyrir árið 1930.
— Fyrir tæpum mánuði hljóp
iaf stokkunum í Hull togarinn St.
•Goran, og er það 27. togarinn, er
ðætist við togaraflotann í Hull á
þessu ári, en hann er allur um
hálft þriðja hundrað. St. Goran
getur borið 1200 smálestir (gross
tonnage 564). Hann er 172 feta
iangur, 29 feta breiður. Gufuvélin
1000 h.a. Eyðir 15 smál. af kolum
á dag, þegar gufuvélin er látin
ganga sem mest hún má. Gengur
hlaðinn 12,3 sjóm. Miðunarstöð
og bergmálsdýptarmælir er í
skipinu, enn fremur vönduð
bræðslustöð. St. Goran kostaðí
554 þús. kr.
— Norðmenn eru farnir a?)
senda kælt kanínukjöt nýtt ti|
Englands. . j
Alíslenzkt félag.
Sjövátryggingar,
Brunatryggingar,
Rekstursstöðvnn-
artryggingar,
Húsaíeigutrygg-
íngar.
Lifstryggingar.