Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 06.08.1939, Blaðsíða 5

5
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
...-• '
íbíi í lyfjabúðina Gg fékk hann
lyfsveininum.
„Já; petta verður tilbúið eftir
tuttugu mínútur.“
Jóakim gamli var kominn út
að.dyrum, en svo dokaði hann
við, eins og hann hefði eitthvað
sérstakt í huga.
„Var pað annars eitthvað
fleira?“ spurði lyfjapjónninn.
Jóakim gamli var á báðum
áttuin, en loks sagði hann hik-
andi: „Já; mig langaði að vita,
hvað petta muni kosta.“
Pilturinn leit aftur á seðilinn.
„Fjórar og fimmtíu. — Sælir!“
Gamli maðurinn gekk pegjandi
út. Hann prammaði niður götuna,
fooginn í baki, og gráa hárið hans
rufsaðist niður undan kaskeitinu
og niður á úlpukragann.
Hann var að velta pví fyrir sér,
hvort hann ætti að fara að eyða
síðustu aurunum sínum fyrir
petta meðalagutl, sem liann átti
aið taka inn með skeið, rétt eins
©g krakki. Hann Jóakim Jósafats-
áon var óvanur slíku verklagi,
©g varla var vert að fara að
byrja á pví í ellinni. — En með-
ulin varð hann víst að fá, ef
honum ætti eitthvað að skána
fyiir brjóstinu.
Jóakim gamli rölti í hægðum
^ínum heim til sín. Hann opnaði
litla útskorna kistilinn sinn, sem
alltaf var læstur. Enginn vissi,
| nema gamli maðurinn sjálfur,
hvað í honum var. Mér er sama
; pó að ég segi ykkur leyndarmálið
núna, pví Jóakim gamli er fyrir
nokkru dáinn. — Jóakirn hafði
eignast rommpela nokkru eftir að
bannið komst á. Hafði hann læst
pelann niður í kistilinn sinn og
geymt hann öll pessi ár. Ekki
»r mér vel kunnugt um, til hvers
hann geymdi pelann, en ef til vill
má geta sér nokkurs til um pað
af pví, að lítilli stund áður en
Jóakim gamli dó, bað hann um
pelann til sín í rúmið. Og pegar
Jóakim gamli Jósafatsson gaf
upp andann, var hann vel hreyf-
ur af gömlu og góðu rommi. En
petta var útúrdúr.
Jóakim gamli tók upp fimm-
krónuseðil, sem lá niðri á kistil-
botninum, 'Og stakk honum í vasia.
súm. SíÖan lagði hann rommpel-
ann gaumgæfilega niður í kistil-
inn, læsti honum og lét hann á
s*in stað.
Jóakirn gamli rölti út. Hann
kreisti fimmkrónuseðilinn í pvalri
hendi sinni. Þetta voru öll auð-
eefi hans í svipinn. Gamli mað-
inrinn gekk í áttina að lyfjabúð-
inni. Hann var enn á báðum átt-
■m. — „Þessi meðui,“ muldraði
hann; „nei, fari ég pá í græn-
golandi."
Nú var teningunum varpað og
í sumar fóru norsku krón-
prinshjónin, Ólafur Hákonarson
og kona hans, Martha, dóttir
Jóakirn gamli Jósafatsson gekk
nú hratt og ákveðið inn í lyfja-
búðina.
Hann fleygði seðlinum á borð-
ið. — „Láttu mig fá brennslu-
spritt fyrir fimm krónur, kunn-
ingi; mann pyrstir svo af pessari
eilífu soöningu."
Dufþnkr.
Gull og jörð.
Merhileg, sögules kvikmynd
frá guliœðisárunum i Ameríku.
NÝJA BIÓ byrjar að sýna
núna um helgina nýja stór-
mynd, sem ails staðar hefir vakið
fádæma athygli og vinsældir. —
Myndin er gerð af Warner Bros.,
og aðalleikendurnir eru George
Brent og Olivia de Havilland,
hvort tveggja heimskunnir leik-
arar.
Að vonum spyrja menn um
efnl slikrar myndar, sem svo
mörg fögur orð eru sögð um. í
fáum orðum sagt, er efnið tekið
úr hinni æfintýraríku sögu, sem
fjttllar um gullnámrð í Ameriku,
Carls Svíaprins, á heimssýn-
inguna í New York. Myndin er
tekin í tilefni af förinni.
baráttuna milli gullsins og jarð-
arinnar, milli jarðræktarhu,gsjóna
bóndans og æðis gullnemanna,
sem engu eyrðu, ef nokkur von
var um gull.
Einhver hörmulegasta sagan
um pessa viðureign er frá land-
námsárum Kaliforníu, pegar
landnemarnir höfðu gert hinn
vilta og safaríka gróður jarðar-
innar sér undirgefinn, pegar peir
höfðu rutt skógana og skapað
víðáttumikla akra, ’þar sem áður
voru svartar skógaborgir, sem lítt
voru færar. Þá barst sú fregn
eins Ojg pruma allt í einu út yfir
Ameríku, að gull hefði fundizt
í Jandinu, eins og örskot steymdu
tugir púsunda manna alls staðar
að, ekki aðeins frá Ameríku,
heldur einnig frá Evrópu, brutust
yfir landið eins og engisprettur,
eyðilögðu lífsstarf brautryðjand-
ans og gerðu hann réttlausan á
sínu eigin landi. Og gullæðið
greip einnig marga bændur, svo
«ð peir stukku frá jörðinni og
reektuninni og freistuðu hamingj-
unnar við bjannann frá hinum
rániðiit, dým málmi, sem pó var
oft og tíðum að*ins í dmUm9jón-
’MMé hlÉSÉM
Einhver áhrifarikasta sagan
gerðist í hinum frjósama Sacra-
mento-dal,. og pá sögu segir
kvikmyndin á áhrifaríkan hátt.
Bændurnir sigruðu að lokum með
dómi, sem er frægur orðinn, og
hljóðaði í lauslegri pýðingu, á
pessa leið:
„Það verður að líta svo á, að
ræktun jarðarinnar sé meira
virði og hafi meiri pýðingu en
námurekstur. Gull er ef til vill
blóÖ pjóÖarinnar, og pess vegna
er ekki hægt að vera án pess, en
jörðin sjálf er hjarta pjóðarinnar
og sál. Landið er eign fólksins,
pað breytir sér ekki, og pau auð-
æfi, sem það felur í sér, þegar
pað er ræktað, eru ótæmandi."
Brauð, sem orðið er hart, má
nota saman við kjötdeig. Myljið
það niður, hellið mjólk yfir það og
látið það linast, hnoðið það síðan í
deigið, og af því verður ágætt
bragð.
Hafi komið hvítur hringur á
borðið eftir flösku eða glas er bezt
að ná honum af með vindlaösku og
matarolíu, sem þér blandið sama»
og nuddið síðan blettinn með.
ÞvottadHft
hinna vandlátu.