Alþýðublaðið - 12.01.1945, Blaðsíða 8

«
ALfrYÐUBLAÐIP
Föstadagtir 12. janúar 194S»
wTMntuumiðH
Sendiför til Moskvu
(Missicwi to Moscow)
Amerísk stórmynd gerð eftir
hinni heimsfrægu samnefndu
bók Davis sendiherra
Aðalhlutverk:
Walter Huston
Sýnd ki. 9
Maðurinn með
sfálgrímuna
(The man in the Iron Mask)
Spennandi mynd gerS eftir
samnefndri sögu eftir Al.
Dumas
Louis Hayward
Joan Bennett
Warren Wiiliam
Sýnd kl. 5, 7
Bönnuð börnurn innan 14 ára
Eala hefst kl. 11
Presturinn sat í stólum á
xakarastofunni. Jói rakari var
sagður eiga í vinfengi við pytl-
una irueira en góðu hófi
gengdi og presturinn gat ekki
að því gert, að honum fannst
talsverður brennivínsihnur
leika um safeleysislegt andlit
rakarans. Allt í einu varð Jói
til þess að flumbra klerk óhræs
islega með hnífnum.
„Þarna sérðu Jói,“ sagði
prestur, — „þetta hefir maður
af drykkjuskapnum.“
Hárrétt, felerkur tninn,"
sagði Jói með sínu viðkunnan-
legasrta brosi. „Drykkjuskapur
inn veikir húðina áreiðan-
lega.“
• * *
Sumarið er að koma, segja
börnin í Skotlandi, þegar jóla-
tréð er tekið niður.
# * *
STAKA
Miklum vanda er ég í
—orðinn fjandi mæðinn —
get ei andað út af því
að í mér standa kvæðin.
Guttormur J Guttormsson.
• * •
Sá faðir er vitur, sem þekk-
ir barn sitt.
Shakespeare.
„Aktu rólega,“ haíði verk-
stjórinn sagt. „Stanzaðu ekki
fyrir neinum grunsamlegum
farþegum. Og stanzaðu aldrei
þar sem slagsmál eru.“
Lögregluþjónarnir þögðu um
stund.
„Hinn vagninn hlýtur að
hafa komizt, gegn,“ sagði þjónn
inn, tU yinstri. ,,Ég sé hann
hvergi.“
„Hverjir eru með hann?“
spurði hinn lögregluþjónninn,
og átti auðvitað við lögreglu-
þjónana, sem gættu hans.
„Schaeffer og Ryan.“
Aftur var þögn og vagninn
rann mjúklega áfram. Það voru
ekki mörg hús meðfram braut-
inni á þessum stað. Hurstwood
.sá ekki heldur margt fólk. Hon-
um fannst engin hætta vera á
ferðum. Hefði honum ekki ver-
ið svona kalt, þá hefði honum
fundizt hann standa sig vel.
Hann hrökk upp frá þessum
þlgsunum sínum, þegar hann
,kom skyndilega auga á beygju
fram undan, sem hann hafði
ekki búizt við. Hann slökkti fyr
ir rafmagnið og tók rösklega í
.hemilinn, en hann komst ekki
hjá því að taka mjög skarpa
beygju. Hann varð óstyrkur og
fannst hann verða að afsaka sig
en hann hætti þó við það.
„Þú verður að vara þig á
þessu,“ sagði lögregluþjónninn
,til vinstri handar við hann með
hálfgerðri fyrirlitiningu.
„Já,“ sagði Hurstwood skömm
,ustulegur.
„Það eru margar svona bugð
,ur á brautinni,“ sagði lögreglu-
þjónninn til hægri handar.
Nú sneru þeir inn á f jölmenn
ari götu. Nokkrir gangandi
menn sáust fram undan. Lítill
drengur, sem kom út um hlið
með mjólkurfötu í hendinni,
sendi Hurstwood fyrstu fjand-.
samlegu kveðjuna.
„Verkf allsbr j ótur,“ hrópaði
hann. ,,Verkallsbrjótur!“
Hurstwood heyrði þetta, en
svaraði því engu, ekki einu
sinni í huganum. Hann vissi að
hann átti eftir að fá sams kon-
ar auknefni, og sennilega mörg
verri.
Á horni lengra burtu sfcóð
maður og gaf vagninum merki
um að stanza.
„Ekiptu þér ekki af honum,“
sagði annar lögregluþjónninn.
„Hann hefur eitthvað illt í
kyggju.“
Hurstwood hlýddi. Á sjálfu
horninu komst hann að raun
um, að hann hafði á réttu að
standa. Maðurinn .hafði ekki
fyrr uppgötvað, að þeir ætluðu
ekki að stanza fyrir honum, en
hann kreppti hnefana.
„Bölvuð raggeitin þín,“ æpti
.hann.
Allmargir menn, sem stóðu
nálægt horninu hreyttu hótun-
uim og skammaryrðum á eftir
vagninum.
Hurstwood fölnaði lítið eitt.
Raunveruleikinn var samt sem
áður verri en hann hefði búizt
við.
En í nokkurri fjarlægð komu
þeir auga á einhverja hrúgu á
brautinni.
„Hérna hafa þeir látið hend-
ur standa fram úr ermum,“
sagði annar lögregluþjónninn.
„Ef til vill lendum við í ein-
hVerju klandri,“ sagði hinn.
Hurstwood ók vagninum að
hrúgunni ogstöðvaðihann. Hann
var ekki búin að því en hópur
af fólki safnaðist í kringum þá,
Það voru fyrrverandi ökumenn
og vagnstjórar og nokkrir fé-
lagar þeirra og skoðanabræður.
„Kondu niður úr vagninum,
félagi,“ sagði einn þeifra sátt-
fús. „Þú ætlar þó ekki að taka
brauðið út úr munni annars
manns?“
Hurstwood stóð við stýrið,
fölur og óviss, hvað gera skyldi.
„Burt með ykkur,“ hrópaði
annar lögregluþjónninn ðg hall
aði sér út úr vagninum. „Aí
brautinni.“
„Heyrðu félagi,“ sagði stjórn
andinn og ávarpaði Hurstwood,
en lét sem hann heyrði ekki íil
fögreglu þjónsins. „Við erum'
allir verkamenn eins og þú.
Hefðir þú verið ökumaður, og
það hefði verið farið með þig
eins og okkur, þá hefði þér ekki
líkað, að annar hefði troðizt inn
og tekið stöðu þína, eða hvað?
Þér hefði ekki líkað, að einhver
annar hefði svipt þig öllum
tækifærum?"
„Burt með ykkur, burt með
ykkur,“ hróaði annar lögreglu-
þjónninn hörkulega. „Af braut-
inni,“ og hann stökk niður af
pallinum niður í hópinn og fór
áð ýta fólkinu til hliðar. Eftir
andartak var hinn lögreglu-
þjónninn kominn við hliðina á
honum.
„Burt með ykkur.“ æptu þeir.
„Snáfið þið heim! Hvern fjand
ann á þetta að þýða? Af braut-
inni!“
Þetta var eins og býflugna-
þópur.
„Þiví eritu að ihrinda mér,“
sagði einn af verkfallsmönnun-
um ofsareiður. „Ég er' ekkert
að gera.“
„Burt með ykkur,“ æpti lög
regluþjónninn og sveiflaði kylf
unni. „Annars s'kuluð þið fá að
. NYJA BIO »
Sjáíð hana systar
mína
Deanna Durbin
Franchot Tone
Pat O’Brien
Sýnd kl. 9.
i úliakreppu
Aðalhlutverk:
Lloyd Nolan
og I
Carole Landis
Sýnd kl. 5 og 7
Bönnuð börnum innan 14 ára
6AMLA BiO .
Random Harvesi
Amerísk stórmýnd eftir skáld
>ögu
James Hiltons.
Aðalhlutverkin ledka:
Greer Garson
Ronald Colman
Sýnd kl. 4, 6.39, og 9
Aðgöngum. seldir frá kl. 1.
kenna á því/ Snáfið burt.“
„Hvern fjandann meinarðu
hrópaði annar verkfallsmaður
og ýtti á móti.
Lögreglukyfla hitti hann
beint á ennið. Hann ranghvolfdi
augunum andartak, riðaði á fót
unum; fórnaði höndum og féll
aftur fyrir sig,- Um leið fékk
lögregluþjónninn hnefahögg
undir hökuna.
Hann varð æðisgenginn af
illsku og sló um sig til beggja
handa . Félagi hans hjálpaði
honum með álíka ofsa og böl-
sótaðist kröftuglega. En ekkert
alvarlegt gerðist, því að verk-
fallsmennirnir voru svo leiknir
í því að víkja sér undan högg-
unurn, Nú stóðu þeir yfir í hlið-
argötu og vörpuðu fram hæðn-
isyrðum.
„Hvar er vagnstjórinn?“
hrópaði annar lögregluþjónn-
inn, sem kom auga á hann við
hliðina á Hurstwood. Hurst-
wood bafði horft á þennan at-
burð með meiri undrun en ótta.
„Því kemurðu ekki niður og
losar þessa steina af brautmni?'
spurði lögregluþjónninn. „Á
ihvað ertu að góna? Ætlarðu að
standa þama í allan dag, mað-
,ur? Kondu niður.“
Hurstwood tók andköf af
æsingi og stökk niður ásamt
hinum óstyrka vagnstjóra, rétt
eins og kallað hefði verið á
Jiann líka.
„Elýtið yMcur,“ sagði airrnar
lögregluþjónninn.
iÞó,tt það væri kalt í veðri;,
Fyrsia tæviniýrið.
Þakklæti bants og gleði voru meiri en frá verði sagt.
Það er ekki auðvelt fyrir mig að gefa lésanda þessarar sögu
en hugmyndin um það. hversu ánægður Eiríkur var, eða
segja frá því, hvérsu geðfellt eða öllu heldur yndislégt það
var að sjá, hvað hann varð undrandi og orðlaus af gleði.
En ef til vill gat maður lesið meira í augum hans, heldur
en hann hafði geta orðum að korntót, bótt hann hefði talað.
Eifct er vísfc, að frændi og frænfca voru frá sér numin
af hrifningu yfir Eiríki.
Fósti hans gerði enga afchugasemd við það, að hann
yrði áfram hjá þeim, honum hefði fundizt þetta hinar beztu
málalyktir, enda leið ekki á löngu unz frændi og frænka
gerðu Eirík að erfingja sínum og erfði hann hús þeirra og
aðrar eignir eftir dauða þeirra. Aldrei befi ég kunnað að
meta beimili mitt eins og þegar ég kom heim á það aftur,
að lokinni hessari æfintýmlegu ferð ,og bafi lesandi minn.
fylgst sögunni af sæmilegum áhuga, býst ég við því, að
hann geti sett sig nokkurveginn í spor mín og fundið, hvem
ig mér leiðs
I Endir.

&PTER WOCkTlNGr
DOWN THE ATTAOCIN/5-
NA2! 'BANPITS: ...
THE TWO MUSTANS-
PIÖMTER5 PÓRM AN
ESCORT B3R SCORCHy'S
AMBUUANCE PLANE, '
ANP HE CONTINUeS'
TOWAKDS PiELP-M
WITH THE EVACUATEP
yANK'S...

AP feafores
THÁT't?
XATHV... THE
C.Q. SENT 'EM
TO LOOK US
UP...ANP NONE
TOO SOON/
. . .. TO TKAN5FORT/ KJWS? TW* *
COAL TO THAT áOO**', 5CCRCKV
... WE AiN'T 60X T.ME TO PUAY
TAÓ-, WITH ANV MOfEE JERRIES
. —THIS \S STplCTLV AN
^ OVERT/ME RUN / -ýý
Sf (firH.TLR
PLANES, MAKE ME
PEEL SAPER...
THEy TAKINcS- /
US HOME ? vgfd
Muistainífivélaimar s:lást niú í
fyligd með Emi ibeim, á leið.
KATA: „Ég isr eititihvað svo ör
‘Uglg. þegar ég sé þessar orr
Misitaiifiugvélar. Þær ætla að
fylígja okkur heimleiðdis.“
ÖRN: „Það er alveg rétt Kata.
iÞær voru sendar til að hjálpa
akktur — og það var ekki von
unv fyrir.“
í ANNARI MUSTANGVÉL
INiNI: „Halló, flutniga fhigVél.
S/ettiu farttina upp Örn. Við
imiegum ekki víera að þessu
t'eguir, Vð igetum ekki verið
að effltaist mieira við nlásiztama.
'Þetta er í raiun og vem auka
vinna hjá okkur.“
/