Alþýðublaðið - 31.01.1945, Síða 8
THANKS, TONV... BUT IT'S
NOT THAT EASy...VOU.5E£,
I CAM'T SEEM TO <2rET THE
Bið’ LUð TO LOOK AT IT
/OUE WAV... BUT, l'S\ -r—'
. WORICIW& ON IT / J
MAVBE ...PEEHAP5 THE 51GN0RINA
ANP CAPTAIN SOOBCHy, WILL BE
CElEBCATE THE WEDOlN&,yES___
ÍF TOUY'S ro PIX EVER'THINð j
r SPECIAL? \------
fOOP? FOOD HE'S A SAV/
___santa aaaríat-he's mus'
BE BLiND, TWAT SCOECHV./
TONV'S CAN LOOK AFTER
FOOD...BUT THE ArtARRlA&E,
V HS'S CAN'T AÁAKEV
@ B R •
YEAH... IT SURE 5TAVS
WARAA in these italiam
HlLLS, THiS TIME OP
ygAf?... HOW ABOUT
. our fcop, roNy ? y
TJARNAIIBIÖ
Konungsveiði
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Miðvifeodagtix 31. janúar 1M&.
. NYJA BIO
HJósnariör kafbáts-
ins
Spennandá og ævintýrarík
mynd, byggð á sönnum við-
burðum.
Aðalhlutverk:
Gary Grant
John Garfield
Dane Clark
Sýnd kl. 6,30 og 9
Bönnuð bömum innan 14 ára
Sýnd kl. 6,30 og 9
[Skemmtun fyrir allaj
Sýnd kl. 5
QAMLA SiO
Flakkarar í gæfuleif]
(Happy Go Eucky)
Amerísk söng- og gamaa-
mynd í eðiilegum >Iitum,
Mary Martin
Betty Hutton
Dick Powell
Sýndi kl. 5, 7 og 9
aðrir eáu nieiltt undarlegt við
ilian'n nisma kLseðaburðinn. Flest
ir litu á (hanin sem ókunnugan
mann, sem stóð þarna og blístr
aði sér til' giaanans.
Þegar han hafði staðið þarna
á hálutúma, ifiónu nokkrar persón
ur aif séreitakri mannte'gund að
itooma í Ijóss Hér og þar í mann
fjöldanum sást heimilislaus
cmaðiur troða sér mær honum
trmsð miíklum ábutga. S.umir röltu
ytfir igötuna og gutu til hans
augiumum .Enn aðrir ráifuðu nið
ur Fimmtu Avenue, litu yfir
bópilnn og fóru svo burbu Sum
ir áræddu ekki yfir til hans
En hermaðurinn í þykkka frakk
amum getok frarn oig aftur á hom
imu o.g bliístraði, lágt.
XJm náuleytið minnkaði um
ferðáln lítið eitt. Fjörið, umhverf
is veitin galhúsin var ekki eins
máikið. Það var litoa kaidara £
veðri Á allar hliðar sáust for
viltmar venux — erns og uitan við
óisýndletgian hrilng, sem ekki væri
óhæítít að stága inn á — samtals
táu eða .tó3f. Notokmu seinna, þeg
ar kuldinn var orðinn naprari.
iánga handa á miQíli. En jafnvel
núna þuxifiti hann að líða mikjð'
andstneymi, áður en hann gat
fengið ság til að leiita til henn
ar. Hanin var sainnanleiga hungr
aður, þeigiar hasnn sagði!:
„Ég ætla að biðja hana. Hún
neírtar -mér ekki um mokkra
d!oillLara.“
ÞcEs vagna fór hanm' dag nokk
iunn til Casino leiOfibÚEGÍns og
'gekk fram hjá því hvað eftir
anmað til þess að finna dyrnar,
œm leikanarnir gengu um. Svo
íottieit hann náður í Bryand
Ekemmtigarðinum þar skammt
fxá og 'beið. „Hún gertur ekki
neiltað mér utm örlitla hjálp,"
sagði hann stöðuigt við sjálfan
dg.
>Um hálf sex leytið rölti hann
eins oig skuggi fyTir framam
dyrnar, sem sneru út að Þrít-
uguisitu oig náundu götu, og hann
Cét £tm hamn væri að flýta sér
áÆraim, en siamt var hamn dauð-
hræddur um að miíssa af henni.
Harm var Mka dáOátið óetyrkur,
þegar stundin var komim, em
hann var >bæði máttfarinn og
hunigTaður Loks sá hann, að
flieikaramir fóru að kotna, og
óstyrkur hans jókist, oig honium
fannst sem hann gæiti ekki af
tooriíð rniMu meira.
Einu sinni sýndist homutm
hanin sjá Carrie, og hamni tók við
toragð, en svo sá hann, að hon
um hafði skjáflazt
,,Nú hlýitur húm að fara að
'k)omm,“ isagði hamn við sjálfan
sdg. Hamm toveið fyrir að hitta
hama, en samt kvaldist hann af
Iþeimnt órtta, að hún toefði farið
irun um aðrar dyr Hann verkj
aði á ma'gann aff sufliti. '
Ótal1 menn gangu fram hjá
hotnucnn, næetum allir vel klædd
ir og aflliÍF kærulaiusir gagnvart
honuim. Hann sá vaigma aka hjá,
auömenm og hefðarkonur —
ekemmtanir fcvöldsins voru að
.hefjast á leiMiúsuim og veiitimga
húlsum
'Syndiieiga nam vagn staðax
rétt hjá honum, og öfcuimaður
inm sitökk niður til þess að opna.
Áður en Hurstwood igat haífzt
nokkuð að, stukku itvær stúlkur
yfir ganigstéttána og ihurfu inn
á ILeikhúsið Hornum sýndist hann
sjá Carrie, en ,það var svo ó
vænt, og hún var svo glæsileg,
isvo fjariæg, að.jhamin ,gat várla
um iþað saigt. Hanrn beið um
sitund, ötnmagna af suflitj, og isivo
sá hann, að dymar voru ekfci
lengur opnaðar, oig nú voru á
horfendurnir að fcoona, svo að
Ihanm ályktaði, að iþeitfa (hlyti að
hafia verið Carrie, og hann 'gefck
burt
,,Guð miinn góður," sagði
hanp:, og flýtti sér tourt úr þess
ari götu, þar sem úði og grúði
af haimin;gj.U£Ömu cfiólki irEitt
hvað verð ég að gera.‘
Um þietta leyti ó fcvaldih, 'þeg
ar Brooadway er iðandi aí lífi,
•v.ar undarle'gur náiungi vanur að
taka sér Etöðu á hominu á Tutt
rgiuDtu þig sjiöttu götu og Broad
way Það var um það leytið
'seim leifchús'jn voru að fyllast
áhor'íendumi. Ljósmerki og aug.
■lýsinigar, sam gáifiu til kynna
í.krmoitanir kvöddisims,, Ijómuðu
ó aflJar :hliðar Vagnar og fcerrur
með ljiéskerum, sem 'ljómuðu
eins og gul ’augu, iþutu áfram.
Þriiggjia cig fjögra manna hópar
blönduðust saman við mann
Ifjicfld'ann', isem leið áfram hlæj
andi og 'fcaHamidi Á ffömanffu
A/venue voru nofcfcrir í sfcemmti
göngu — veizlusfclæddiur nánigi'
rnieð sitásscmey sér við ihlið, og
nJokkrir aðrir, sem gegnu á
miiLLi klúibba. 'Hinum megijn við
gjötuna glampaði á óital gLuigga
sttóru gistihúlsarma. Kafifis'totfu'm
ar og toiKLiardísalirnilr 'Voru troð
fullir af hóglífu og velbúnu
fólki. Yfir allt þetta hvelfdist
nóttin, þrungin þrám eftir gleði
og lífi —- hin undarlega löngun
stórborgarinnar til þess að finna
hamingjuna á fjölmarga mis-
munandi vegu.
Þessi uradarlegi náungi vaa*
hvorki meira né minna en fyrr-
verandi hermaður, sem nú var
orðinn heittrúaður. Hann hafði
þjáðst af ósanngimi þjóðffélags
ins, og (Lofcs hafði hann ályktað,
að s&ylda hans gagnvart giuði
væri tfiólkin í því að hjálpa með
toræðrum sinum. Aðiferð hans til
hjálpar var frumleg, og hug-
mjyndiJna átti hann sjálífur Hún
var þanniig, að (hann tryggði
hinum heámiLLsIausu nœiturstað,
enida iþóíit hann sjállifiur ætti
vanla næga pieninga til' þess að
ifiá siér 'hiúlaEkjóI.
Hann var vanur að standa
rnitt tí þeisEium gLeðekap, klædd
ucr á þyfckan yfirfrakka með
toarðaetióran hatt á höfðinu.
Þarna ifoeið hann eftdr hin'Um,
heimilMausu ^isiem höfðu á ýms
an hátt komizt í kynni við vel
igerðir hans Um stunid stóð hann
aleinn og hortfði á umferðina
og 'Mfið í krinigutm sig. Þetta
kvöld gekk lögnsgluíþjónn fram
hjá honum og beiLsaði honum
vingjarnlega: „Goitt kvöld höf
uðtimaður." Götustr'ákur, sem
haifiði oift séð hamn áður, nam
staðar og góndi á hiann En engir
mr mba-
’ S AG A
TONY: ,,Ef höfuðsmaðurinn og
ungfrúin vilja halda sérstak-
lega vel upp á giftingu sína,
þá skal ég búa allt ákaílega
vel í haginn." ‘
KATA: „Þakka þér fyrir, Tony,
að vera blindur, drengurinn,
er að hugsa um mat,. en
gleymir giftingunni, drott-
inn minn, já, já, Tony skai
sjá um matinn."
(Kungajakt)
Spennandi sænsk mynd
frá dögum Gústafs HI.
Inga Tidblad
Lauritz Falk
Sýning kl. 5, 7 og 9
Biinnuð bömum innan 12 ára
en þetta er nú ekki alveg-
svona einfalt. Sjáðu til, það
er ekki víst að ég geti fengið
liamingjudísina til að haga
þessu svona, en ég er þó að
hugsa um þetta.“
ÖRN: „Já — annars finnst
mér ári heitt hérna í fjöllun-
um um þetta leyti árs.
Hvernig gengur það með
matinn okkar, Tony?“
TONY: „Matinn, hann hlýtur
FRAMFÖR í Kl/RTELSI.
írtsfcur maður kom inn í skrif
stafu forseta ILiinols járnbraut
ariinniar roorgun nokkurn og
sagði:
„Nafn mit: er Cascy. Ég vinn
héma úffi á jémt-rauiir.n. “ í*vj
stanzaði hrm , 'en bæ’.í. svo v(ð
,ÍMér þætiti gatt a‘; geta feng:ð
ókeypis far tii St L >uii“.
dugnaði smum, Maðurinn, sem taann hafði bjargað, var
enskur sjómaður. Hann hafði yfirgefið skip sitt, sem var
að því kornið að sökkva. Ásamt tveimur félögum sínum
hafði hann verið stadur á smábát, sem rekizt hafði á sker
í bokunni og brotnað í spón. Síðan hafði hann borizt upp
á skerið bar sem Þorkell fann hann liggjandi, ósjálfbjarga.
Hann hafði fótbrotnað á báðum fótum og annar handlegg-
ur hans farið úr liði. En smátt og smátt batnaði honum
og eftir tveggja mánaða legu komst hann heim til Eng-
lands, — en þar var kona hans og böm. Áður en hann
fór, lofaði hann Þorkeli því, að hann skyldi skrifa honum,
— og aldrei skyldi hann gleyma litla, góða drengnum, sem
bjargað hefði lífi hans.
Og hann gekk ekki á bak orð» sinna.
Þegar Þorkell og foreldrar hans voru famir að búast
við bréfi frá honum, kom sending frá útlöndum til Þor-
kels, einn góðan veðurdag. í henni var fallegt gullúr með
gullkeðju. Á baki þess stóð nafn Þorkels og „Jólakvöld
19—.“
Þetta var gjöf frá enska sjómanninum, — þakklæti
fyrir lífgjöfina.
ENDIR
„Þér eigið ekki.að fara svona
að þvá að biðja um ókeypis far“,
svaraði forsetinn. ,J>ér eigið að
kynna yður kurteislega. Kom-
ið til baka eftir klukkustund
og reynið aftur.“
Um kvöldið kom trinn til
baka. Hann tók ofan hattinn og
spurði „Eruð þér sami maður-
inn og ég sá í morgun?"
„Ég er hann.“
„Nafn mitt er Patrick Casey.
Ég hefi unnið hérna úti á járn-
brauitinni”
„Það igLeður mig að kynnast
yður, herra Casey. Hvað get ég
■gert fyrir yður?“
„Ég er búinn að fá vinnu og
ókeypis far til St. Louis. Þér
getið farið til helvítis!“
• m m
— EF þú vilt giftast mér,
skal ég uppfylla þínar minnstu
óskir.
— Þær minnstu? Ég hefi
meiri áhuga á að fá hinar upp-
fylltar.
Ónæðissöm jólanótt
v
I V*