Alþýðublaðið - 31.01.1945, Síða 8

Alþýðublaðið - 31.01.1945, Síða 8
THANKS, TONV... BUT IT'S NOT THAT EASy...VOU.5E£, I CAM'T SEEM TO <2rET THE Bið’ LUð TO LOOK AT IT /OUE WAV... BUT, l'S\ -r—' . WORICIW& ON IT / J MAVBE ...PEEHAP5 THE 51GN0RINA ANP CAPTAIN SOOBCHy, WILL BE CElEBCATE THE WEDOlN&,yES___ ÍF TOUY'S ro PIX EVER'THINð j r SPECIAL? \------ fOOP? FOOD HE'S A SAV/ ___santa aaaríat-he's mus' BE BLiND, TWAT SCOECHV./ TONV'S CAN LOOK AFTER FOOD...BUT THE ArtARRlA&E, V HS'S CAN'T AÁAKEV @ B R • YEAH... IT SURE 5TAVS WARAA in these italiam HlLLS, THiS TIME OP ygAf?... HOW ABOUT . our fcop, roNy ? y TJARNAIIBIÖ Konungsveiði ALÞYÐUBLAÐIÐ Miðvifeodagtix 31. janúar 1M&. . NYJA BIO HJósnariör kafbáts- ins Spennandá og ævintýrarík mynd, byggð á sönnum við- burðum. Aðalhlutverk: Gary Grant John Garfield Dane Clark Sýnd kl. 6,30 og 9 Bönnuð bömum innan 14 ára Sýnd kl. 6,30 og 9 [Skemmtun fyrir allaj Sýnd kl. 5 QAMLA SiO Flakkarar í gæfuleif] (Happy Go Eucky) Amerísk söng- og gamaa- mynd í eðiilegum >Iitum, Mary Martin Betty Hutton Dick Powell Sýndi kl. 5, 7 og 9 aðrir eáu nieiltt undarlegt við ilian'n nisma kLseðaburðinn. Flest ir litu á (hanin sem ókunnugan mann, sem stóð þarna og blístr aði sér til' giaanans. Þegar han hafði staðið þarna á hálutúma, ifiónu nokkrar persón ur aif séreitakri mannte'gund að itooma í Ijóss Hér og þar í mann fjöldanum sást heimilislaus cmaðiur troða sér mær honum trmsð miíklum ábutga. S.umir röltu ytfir igötuna og gutu til hans augiumum .Enn aðrir ráifuðu nið ur Fimmtu Avenue, litu yfir bópilnn og fóru svo burbu Sum ir áræddu ekki yfir til hans En hermaðurinn í þykkka frakk amum getok frarn oig aftur á hom imu o.g bliístraði, lágt. XJm náuleytið minnkaði um ferðáln lítið eitt. Fjörið, umhverf is veitin galhúsin var ekki eins máikið. Það var litoa kaidara £ veðri Á allar hliðar sáust for viltmar venux — erns og uitan við óisýndletgian hrilng, sem ekki væri óhæítít að stága inn á — samtals táu eða .tó3f. Notokmu seinna, þeg ar kuldinn var orðinn naprari. iánga handa á miQíli. En jafnvel núna þuxifiti hann að líða mikjð' andstneymi, áður en hann gat fengið ság til að leiita til henn ar. Hanin var sainnanleiga hungr aður, þeigiar hasnn sagði!: „Ég ætla að biðja hana. Hún neírtar -mér ekki um mokkra d!oillLara.“ ÞcEs vagna fór hanm' dag nokk iunn til Casino leiOfibÚEGÍns og 'gekk fram hjá því hvað eftir anmað til þess að finna dyrnar, œm leikanarnir gengu um. Svo íottieit hann náður í Bryand Ekemmtigarðinum þar skammt fxá og 'beið. „Hún gertur ekki neiltað mér utm örlitla hjálp," sagði hann stöðuigt við sjálfan dg. >Um hálf sex leytið rölti hann eins oig skuggi fyTir framam dyrnar, sem sneru út að Þrít- uguisitu oig náundu götu, og hann Cét £tm hamn væri að flýta sér áÆraim, en siamt var hamn dauð- hræddur um að miíssa af henni. Harm var Mka dáOátið óetyrkur, þegar stundin var komim, em hann var >bæði máttfarinn og hunigTaður Loks sá hann, að flieikaramir fóru að kotna, og óstyrkur hans jókist, oig honium fannst sem hann gæiti ekki af tooriíð rniMu meira. Einu sinni sýndist homutm hanin sjá Carrie, og hamni tók við toragð, en svo sá hann, að hon um hafði skjáflazt ,,Nú hlýitur húm að fara að 'k)omm,“ isagði hamn við sjálfan sdg. Hamm toveið fyrir að hitta hama, en samt kvaldist hann af Iþeimnt órtta, að hún toefði farið irun um aðrar dyr Hann verkj aði á ma'gann aff sufliti. ' Ótal1 menn gangu fram hjá hotnucnn, næetum allir vel klædd ir og aflliÍF kærulaiusir gagnvart honuim. Hann sá vaigma aka hjá, auömenm og hefðarkonur — ekemmtanir fcvöldsins voru að .hefjast á leiMiúsuim og veiitimga húlsum 'Syndiieiga nam vagn staðax rétt hjá honum, og öfcuimaður inm sitökk niður til þess að opna. Áður en Hurstwood igat haífzt nokkuð að, stukku itvær stúlkur yfir ganigstéttána og ihurfu inn á ILeikhúsið Hornum sýndist hann sjá Carrie, en ,það var svo ó vænt, og hún var svo glæsileg, isvo fjariæg, að.jhamin ,gat várla um iþað saigt. Hanrn beið um sitund, ötnmagna af suflitj, og isivo sá hann, að dymar voru ekfci lengur opnaðar, oig nú voru á horfendurnir að fcoona, svo að Ihanm ályktaði, að iþeitfa (hlyti að hafia verið Carrie, og hann 'gefck burt ,,Guð miinn góður," sagði hanp:, og flýtti sér tourt úr þess ari götu, þar sem úði og grúði af haimin;gj.U£Ömu cfiólki irEitt hvað verð ég að gera.‘ Um þietta leyti ó fcvaldih, 'þeg ar Brooadway er iðandi aí lífi, •v.ar undarle'gur náiungi vanur að taka sér Etöðu á hominu á Tutt rgiuDtu þig sjiöttu götu og Broad way Það var um það leytið 'seim leifchús'jn voru að fyllast áhor'íendumi. Ljósmerki og aug. ■lýsinigar, sam gáifiu til kynna í.krmoitanir kvöddisims,, Ijómuðu ó aflJar :hliðar Vagnar og fcerrur með ljiéskerum, sem 'ljómuðu eins og gul ’augu, iþutu áfram. Þriiggjia cig fjögra manna hópar blönduðust saman við mann Ifjicfld'ann', isem leið áfram hlæj andi og 'fcaHamidi Á ffömanffu A/venue voru nofcfcrir í sfcemmti göngu — veizlusfclæddiur nánigi' rnieð sitásscmey sér við ihlið, og nJokkrir aðrir, sem gegnu á miiLLi klúibba. 'Hinum megijn við gjötuna glampaði á óital gLuigga sttóru gistihúlsarma. Kafifis'totfu'm ar og toiKLiardísalirnilr 'Voru troð fullir af hóglífu og velbúnu fólki. Yfir allt þetta hvelfdist nóttin, þrungin þrám eftir gleði og lífi —- hin undarlega löngun stórborgarinnar til þess að finna hamingjuna á fjölmarga mis- munandi vegu. Þessi uradarlegi náungi vaa* hvorki meira né minna en fyrr- verandi hermaður, sem nú var orðinn heittrúaður. Hann hafði þjáðst af ósanngimi þjóðffélags ins, og (Lofcs hafði hann ályktað, að s&ylda hans gagnvart giuði væri tfiólkin í því að hjálpa með toræðrum sinum. Aðiferð hans til hjálpar var frumleg, og hug- mjyndiJna átti hann sjálífur Hún var þanniig, að (hann tryggði hinum heámiLLsIausu nœiturstað, enida iþóíit hann sjállifiur ætti vanla næga pieninga til' þess að ifiá siér 'hiúlaEkjóI. Hann var vanur að standa rnitt tí þeisEium gLeðekap, klædd ucr á þyfckan yfirfrakka með toarðaetióran hatt á höfðinu. Þarna ifoeið hann eftdr hin'Um, heimilMausu ^isiem höfðu á ýms an hátt komizt í kynni við vel igerðir hans Um stunid stóð hann aleinn og hortfði á umferðina og 'Mfið í krinigutm sig. Þetta kvöld gekk lögnsgluíþjónn fram hjá honum og beiLsaði honum vingjarnlega: „Goitt kvöld höf uðtimaður." Götustr'ákur, sem haifiði oift séð hamn áður, nam staðar og góndi á hiann En engir mr mba- ’ S AG A TONY: ,,Ef höfuðsmaðurinn og ungfrúin vilja halda sérstak- lega vel upp á giftingu sína, þá skal ég búa allt ákaílega vel í haginn." ‘ KATA: „Þakka þér fyrir, Tony, að vera blindur, drengurinn, er að hugsa um mat,. en gleymir giftingunni, drott- inn minn, já, já, Tony skai sjá um matinn." (Kungajakt) Spennandi sænsk mynd frá dögum Gústafs HI. Inga Tidblad Lauritz Falk Sýning kl. 5, 7 og 9 Biinnuð bömum innan 12 ára en þetta er nú ekki alveg- svona einfalt. Sjáðu til, það er ekki víst að ég geti fengið liamingjudísina til að haga þessu svona, en ég er þó að hugsa um þetta.“ ÖRN: „Já — annars finnst mér ári heitt hérna í fjöllun- um um þetta leyti árs. Hvernig gengur það með matinn okkar, Tony?“ TONY: „Matinn, hann hlýtur FRAMFÖR í Kl/RTELSI. írtsfcur maður kom inn í skrif stafu forseta ILiinols járnbraut ariinniar roorgun nokkurn og sagði: „Nafn mit: er Cascy. Ég vinn héma úffi á jémt-rauiir.n. “ í*vj stanzaði hrm , 'en bæ’.í. svo v(ð ,ÍMér þætiti gatt a‘; geta feng:ð ókeypis far tii St L >uii“. dugnaði smum, Maðurinn, sem taann hafði bjargað, var enskur sjómaður. Hann hafði yfirgefið skip sitt, sem var að því kornið að sökkva. Ásamt tveimur félögum sínum hafði hann verið stadur á smábát, sem rekizt hafði á sker í bokunni og brotnað í spón. Síðan hafði hann borizt upp á skerið bar sem Þorkell fann hann liggjandi, ósjálfbjarga. Hann hafði fótbrotnað á báðum fótum og annar handlegg- ur hans farið úr liði. En smátt og smátt batnaði honum og eftir tveggja mánaða legu komst hann heim til Eng- lands, — en þar var kona hans og böm. Áður en hann fór, lofaði hann Þorkeli því, að hann skyldi skrifa honum, — og aldrei skyldi hann gleyma litla, góða drengnum, sem bjargað hefði lífi hans. Og hann gekk ekki á bak orð» sinna. Þegar Þorkell og foreldrar hans voru famir að búast við bréfi frá honum, kom sending frá útlöndum til Þor- kels, einn góðan veðurdag. í henni var fallegt gullúr með gullkeðju. Á baki þess stóð nafn Þorkels og „Jólakvöld 19—.“ Þetta var gjöf frá enska sjómanninum, — þakklæti fyrir lífgjöfina. ENDIR „Þér eigið ekki.að fara svona að þvá að biðja um ókeypis far“, svaraði forsetinn. ,J>ér eigið að kynna yður kurteislega. Kom- ið til baka eftir klukkustund og reynið aftur.“ Um kvöldið kom trinn til baka. Hann tók ofan hattinn og spurði „Eruð þér sami maður- inn og ég sá í morgun?" „Ég er hann.“ „Nafn mitt er Patrick Casey. Ég hefi unnið hérna úti á járn- brauitinni” „Það igLeður mig að kynnast yður, herra Casey. Hvað get ég ■gert fyrir yður?“ „Ég er búinn að fá vinnu og ókeypis far til St. Louis. Þér getið farið til helvítis!“ • m m — EF þú vilt giftast mér, skal ég uppfylla þínar minnstu óskir. — Þær minnstu? Ég hefi meiri áhuga á að fá hinar upp- fylltar. Ónæðissöm jólanótt v I V*

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.