Alþýðublaðið - 17.02.1945, Blaðsíða 8

8
ALÞÝÐUBLAÐEÐ
Laugardagur 17 .febrúar 1945,.
«-.TJflRKAKS!C«
í dagrenning
(The Hour Before the Down)
Amerísk mynd eftir skáld-
sögu W. Somerset Maug-
hams „
Veronica Lake
Franchot Tone
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börngm innan 12 ára
Kl. 3
Sonur greifans af
Monfe (hrisfo
Sala hefst kl. 11
VON AÐ HANN SPYRÐI.
í byrjun heions'styrjaldarinn
fyrri fékk liðsforingi í brezkri
nýlendu i MiðiAfiiíku svohljóð
.andi skeyti frá yfirmanni sín-
um:
Óifriður haifinn. Takið fasta
alla útlendinga fré óvinaiþjöð-
unum, sem bún í nýléndúnni.
Svarið kom von bráðar:
Hefi tiökið fasta sjö Þjóðverja
þrjá Belga, trvo Frakika, fjóra
ítali, einn Austurríkismann og
ein,n Amierákana. Gerið svo vel
og segið mér, við hverja við
erum í óífráði.
* *
Aif óskum eru flestir jafn ník
ir.
i • • *
LETIVÍSUR.
Latur maður l!á í skiurt,
Oatur var hann, þear hann sart,
laitur oft fékk lítinn hiulfc,
latur þetta kveðið gait.
Steindór Finnsson í Kross..
nesi í Eyrarslveit.
Viljugan að halda hiund
hundrað ár er skárra
en latan mann um stutta stund
stundar hann gaignið fárra.
Gunnar Pállsison.
* * *
Atf litllum neista verður oft
stónt bál.
* • *■•
Ei teyna auigu, ef ann kona
manni.
miuni fyrir ungum imanni, sem þau vissu ekki einu sinni, hvað
hát.
Salankynni þeirra vionu sérstaklega viðkunnanleg. Þar var
blandað isaman fornu og nýju á þægifegani íhátt, og Iþað var satt,
seim Milkaeil sagðj: Þetta var óutmdteiilanlega virðulegt heimili.
Júlía hafði þó fcraffizt iþess, að ihún fenigi isjálf að ráða svefnher-
berginu siínu. í húsinu, sem vár allveg eins ;o|g hún igat frekast á
fcosið, og það mátti hér um biil svb að orði komast. að hiún hiefði
flutt það með isér hingað .Rúmið Oig snyrtiibongið vioru ífóðrúð Ijlós
raiuðu isáflJki, á bríikastólnum var daufbllátt áklæði. Yfir rúminu voru
litlir, giidir logagylltir varðen'glar, og í htendi eiinis1 þeirra ding-
laðá lampi með Iijósrauðri hlíf, og í kringum spegiflinm ýfir snyrti-
borðinu voru einnig imyndir alf leilkunum olg leikikonum og
koniunghomu fólki, allar í íburðarmikilumí römmum. Maðú-rinn,
isem sá um tilhöigujnina í hús-inu, Ihleyplíiti brúnuim hiálf-vandræða
leg-a, er hamm sé beitita. En beit-ta var niú sam-t eiinia vistarveran í
húsiniu, bar sem Júlía kunná reiglúilega vel við sig. Hún skrifaði
bréf sin við skriiÐborð úr rósaváðd, sirtjandi á gylltum Hamlietstól.
Nú v-ar árbítiurdnn tilbúinfe, oig þau fóru niðiur.
„Étg vona, að þér fáið nægju yðar,“ s-agði Júlía. „Við Mifcael
eruim eiiginleiga efcki isvönig." .<• '
'Hér var á borðum steákt rauðspretta, ri.fjaisiteik, spiínat og
ávaxtamaufc. iÞetha var morgunverður, sem átt-i að steðjá hung-
ur, án Iþess að fit-a of mikið. Margréit hafði látið eldabuskuna
vitia, að ,won mvudi á igesti .svo að hún hafði til viðibótar þessu
nok'ið í að brúna fáeinar karrtiöflur. Þær voru litlar, og þ-að lagði
af þeim þiægilie-gan ilm. En það v-ar aðeims ungi maðurinn sem
tó'k sér dáíírtinn sfcebf af þeirn. Júlíia horföi hikiandi á þær ofur-
liirtla sltúnd, áður en' hiún -hristi' höfuðið og afþakkaði þær. Mik-
ael horfði ISkia á þær með allýörulsiviip-, eins oig hann væri efcki
ailvieg vites um-, hvað þetta gæti nú verið, en reiif sig svo uipp frá
öllúm hieiliaibrotum og sagði: „Nei, þakfca yður fyrir.“ Þau Júi-
ía og Mik'ael sáitu sdtt við hlvort börðenda á virðuitegum, ítölisk-
u!mi, stó-lumi, en gesturinn á miili beirra á.- sitóll, sem hv-or-ki var
nærri þvlí einis þægilegur né stílhreinin, Júláa tók eftir því, að
hann hio-rfði í ikringum sig. Hún laurt ívið fram á og brositi heill-
andi.
„Hvað væri það?"
Hann stbkkroðnaði.
„Mér datrt bara í huig, 'hvort ég gærti kanntefce fen-gið brauð-
sneið.“
„Aiuðvitað.“
'Hún. gaf þjlóniinum bendingu — hann v-ar rétrt i þeisisu að
hella ihviítivlíni í -grtas Mik-aelís. Hann filýitti sér út.
..Við Mikasll 'borðum alldnei br-auið Það var friámiunalega
auiltalegrt af J-evioms að láta isér etohi dlerttia í hrtug, að bér vilduð
kannske brauð."
„Aiuðviitað er það ekki aninað en vani að borða brauð,“ sagði
Milbaal. ,,Þ-að er undravert, hvað maður er fljiótiur að venj-a sig
a!f því, ef maður er nógu vi.ljasterkur“.
„Þessi lambisr'if eru mjó eins og prjlónar, Mikael.“
„Ég ihætti efaki viið að borða bra-uð vegna þests, að óg væri
svo ihræddiur við að fitn-a af þvlí. Ég gerði það einfálídlega af því
að mér fan-nist það álþarffd. Maður, sem leggur jafnmikið á sig
og ég, gletur annaris borðað aWt, sem hann lángar í.“
Hann var enn vel á siig kominn, bótt h-ann væri á fimmtug-
aista árinu. Hann haffði á yngri árum þótrt fníð-alsti og glæsileg-
aisrti leikari- Englanldis- — með þykkrt 4dðað, kastínuj-arpt hár.,
istór, bllá auigu, ólviemjufegia fiailegan hiöiru-ndsblíæ, beint nief og
litil evriu. Það e.ina, sem lýtrti hann, vioru þunnar varirnar. Hann
v-ar rölskfegia sex ftet'a hár og vaxtartLagið allv-eg frábært. Það var
glæsib-ragur htans, sem oliii þvi, að hann hafði gerzt leikari,
__ NYJA BIO «
Leyndarmá! kvenna
(Between us Girls)
Fjörug gamanmynd, með

Robert Cummings
Kay Francis.
Jhon Boles
/
Diana Barrymore
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11
_ GAMLA BSO ma
Kátir voru karlar
(Tortilla Flat)
eftir John Steinbeck
Spencer Tracy
Hedy Lamarr
lohn Garfield
Sýnd kl. 3, 5, og 9
Sala heist kl. 11
í is-tað þelss að verða liðsfforingd eins> og f-aðir h-ans. Hárið var nú
téki'ð að g-rána, Og han.n lét klippa það mdklum mun sneggara
en áðiur. Aildlitiið var orðinn1 þykfcara en það haffði vierið og ekki
súo 'liítið hriukkóitrt. H'örundið halfði elkiki lenigur þeninan mjúka
blæ, ogi bann var orðinn rauður í andliíti. En h-ann hafði varð-
veitt falfe’gu auigun o|g fallega vöxitin-n, han-n var en gláasileigur
maður. Á strdðsámnium hafði hann tamið ,sér hermannlega fram
gögu, svo -að þeir, s'em efcki vitesu, hvað h-ann var, sem var þó
varla hægt að komast hjá þva að myndir af hönuim voru sí og
æ að birrtast í öllúm myndaMöðum), htefði hæiglaga getað áliltið,
að hann væri ihíáttlsettur li'ðsforingi. H-ann hrósaði sér af því, að
hann heffði ©kkier-t þyngst frá þivlí að hann var tvlíltugur, oig x
mörg ár hafði bann jaffn-t í bíðu veðri og stníðu farið á færtur
Fyrsta ferðalag Mogens
„Þér megið ekki fara frá mér, — því hún Amalía kem-
ur ekki aftur!“
/Maðurinn seti Mo'gens á hné sér og sagði:
„Gráttu ekki vinur, — gráttu ekki. Ég skal reyna að
hjálpa þér. En segðu mér fynst, hvað þú heitir, og hvers
vegna þú situr hér og grætur?“ v
Mogens sagði nú eins skilmerkilega og hann gat, hver
hann væri og hvaðan, sömuleiðis, hvað komið hafði fyrir,
allt frá því, að foreldrar hans fóru að heiman kvöldið áð-
ur. Svipur mannsins varð meira og meira undrandi, og
þegar hann hafði spurt Mogens spjörunum úr, eins og hann
þurfti ,sagði hann:
,Já, Mogens litli, það er vissulega eitthvað ekki eins
og það á að vera. Amalía Mýtur að hafa villzt og kemur
hklega ekki í kvöld aftur. En vertu ekki hræddur, vinur
minn. — Þú kemur þá bará með mér og sefur heirna hjá
mér í nótt, — svo skal ég síma-til pabba þíns og hann mun.
sjálfur sækja þig í fyrramálið. Sjáðu nú til: Ég á lítinn
strák, sem þú getur leikið þér með og ég á tvær litlar stelp-
ur líka. En líttu á hvað ég á hérna,“ sagði maðurinn og tó'k
öskju með piparmyntum upp úr vasa sínum. „Fáðu þér
fáeinar, Þú hefur gott af því. Þú er búinn að gráta svo
mikið. Annars gef ég engurn úr þessari öskju nema
__J'LL 9£ POSV'aÚL &LAP
Tfy ?A£T Tt-ip? COMPA^V
.._THey aín't -th'
5oa/Ai?u£' KIMP / „A
TH£M yank^ we
úrOT ASoASP AIZE
fZeíTAES$ AfífeAG-EP
COyOTBÍ ... I &ZT
A PEEEFy peelin'
wueu TME/'RE A
paííim
yoo cam paac yootz KiT
ÁMy T|M£ MÖW/ PlNTO.. . TME
PlLOf WILL PCOP 0$ OPP
PÖg A REMPEZVOUÍ ON I
er TúEpereer/
KIYNDA-
S AG A
ÖRN: „Þ,ú getur farið að taka
saman Pintó. -Fliujgmaðurinn
ætiar að lárta okkur svu'fa nið-
ur á eyðiimörkina."
PINTÓ: „Þessir piltar þarna
eru eirttlwað svo órólegir. Ég
verð eitthvað svo skrítinn inn-
vonti's, þegar þeir nálgasrt mig.‘
ÖRN: „Ég vierð mjöig feginn að
loisna við þá. Þeir er-u ekki mér
að skapi.“