Alþýðublaðið - 10.03.1945, Síða 8

8
AJLÞYÐUBLAÐIÐ
Laugardagur 10. marz 1945
oiTJARNARBlÓn
Sagan af Wassell
lækni
Sýnd kl. 6,30 og 9
Bönnuð fyrir börn (14).
Silfurdrollningin
(The Silver Queen)
Priscilla Lane
George Brent
Brunce Cabot
Sýnd kl. 3, 5,
Bö»*uð böriaum yngri eu
12 ám.
Salan hefst kl. 11
Kálfagerði heitir næsti bær
fyrii’ utan höfuðSbélið Möðru'-
velli í Eyjafirði. — Þar er sagt
að Guðmundur ráki hafi haft
kálfa sína, og þar voru hinir
nafnkunnu Kálfagerðisbræður,
er teknir voru af Iífi í Möðru-
fellshraun. Karli. einum sem bjó
þar, þótti nafnið óvirðulegt, og
sagði því jafnan, er hann var
spurður, hvar hann ætti heima:
„Ja, ég á nú reyndar heima,
skal ég segja þér, í kotinu
þarna í kringum Möðruvelli.“
Meira hafðist ekki upp úr hon-
um.
* * *
Karl nokkur var að lýsa reið
hesti sínum: „Hann flýgur á-
fram eins og ör af boga,“ sagði
hann, „én verður þó aldrei fóta
skortur, enda kann ég ekki við,
að ríðá þeirn hirossum. sem alltaf
eru á fjórum falum undir
mér.“
Ekki
þrátta.
mun vitur um óvíst
Ekki er
hálffest sé.
happ hlolið, þótt
Sýndu útlending bróðurelsku
eins og landanum.
• • *
Eitt það göfugasta í heimi
þessum er móðir rík af ást, en
einkum þolinmæði til ‘barn-
anna.

\U
LEIEU
M A i S H A
„Jafnvel fína fólkið er kynhvötinni undirorpið.“
„Þú skilur það ekki,“ sagði Júlía hálf-vandræðalega.“
„Og ég skal ábyrgjast, að þú gerir það ekki heldur.“
Júlía virti hann ekki einu sinni svars. Hún var mjög vansæl.
,,Ég segi þér, að ég get ekki lifað án 'hans. Hvað á ég eiginlega
til bragðs að taka, þegar hann er farinn.“
„Vertu kyrr hjá mér. Ég skal ráða þig eitt ár enn. Ég hef
heilmikið af nýjum hlutverkum, sem þú mátt gjarnan sitja fyrir,
og ég hef augasiað á ungum manni, sem er í raun og sannleika
fær um að leika. Þú munt verða forviða, þegar þú kemst að raun
um, hve það er miklu léttara að leika á móti manni, sem eitthvað
hefur til brunns að bera. Þú skalt fá tólf pund á viku.“
Jú'lía stóð upp og gekk alveg að honum og 'hvessti á hann
augun.
„Hefur þú gerl allt þetta til þess að halda mér eitt ár enn?
Hefur þú helsært hjarta mitt og rænt mig lífshamingjunni til
þess að geta haldið mér í þessu skrattans fjósi þínu, sem þú
kallar leikhús?“
„Nei, að því get ég unnið eið. Ég vil hafa þig, og ég dáist að
þér. Leikhúsreksturinn hefur gengið betur þessi seinustu tvö ár
heldur en nokkru sinni áður. En þvílíkt hrekkjabragð myndi
ég aldrei hafa gert mig sekan um, fjandinn fjarri mér.“
„Lygalaupur, bölvaður lygalaupur.“
„Ég gæti unnið sáluhjálpareið að þessu.“
„Sannaðu að það sé satt,“ sagði hún ógnandi.
„Hvernig get ég sannað það? En þú veizt, að það hefur alltaf
verið hægt að raiða sig á orð min.“
„Borgaðu mér fimmtán pund á viku; þá trúi ég þér.“
„Fimmtán pund á viku! Þú veizt, hvað afraksturinn af öllu
baslinu er mikill. Hvernig gæti ég það? En gott og vel. Segjum
það þá bara. En ég varð auðvitað að taka þessi þrjú pund af
rhínu eigin kaupi.“
,,Á sama stendur mér.“
6
Eftir fjórtán æfingar var Mikae.l látinn hætta við hlutverk-
ið, sem hann hafði verið ráðinn til að leika, og næstu þrjár til
fjórar vikur fékk hann að ganga um með hendur í vösum, unz
tilhEéllst hlutverk, sem honum hæfði skár. Þá fékk hann að
spreyta sig á ómerkilegu hlutverki í leik, sem ekki reyndist ger-
legt að sýna nema einn mánuð í New York. Síðan var leikflokk-
urinn sendur í ferðalag, en það misheppnaðist líka, og loks var
hann kvaddur heim aftur. Eflir nýja bið fékk hann nýtt hlutverk
í ævintýraleik, þar sem glæsiibragur hans naut sín svo vel, að
ekki bar eins hörmulega á allsleysinu í leik hans. Og þannig
lauk leikárinu. Það var ekki á það minnzt að framlengja samn-
ing hans. ‘Leikstjórinn, sem hafði ráðið hann, var mjög gramur.
„Ég vildi óska þess, að ég kæmist einhvern tíma í tæri við
þennan Kóbba Langton,“ sagði hann, „þann bölvaðan ref. Hann
vissi víst, 'hvað hann var að gera, þegar hann tældi mig til þess
að ráða þennan drum'b.“ ^
Júlía skrifaði Mikael hvert bréfið af öðru, hverja síðuna af
annarri, allt tómt ástarrugl og kjaftasögur. Hann svaraði bréfum
hennar ævinlega einu sinni í viku, og bréf ’hans voru alltaf ná-
kvæmlega ^afn löng, réttar fjórar síður, og rithöndin settleg og
áferðarfalleg. Hann endaði alltaf á því að senda henni ástar-
kveðju — „þinn Mikael“. Annars voru bréf hans fremur frétta-
bréf en ástarbréf. Samt beið hún þeirra með mestu óþreyju og
marglas þau ætíð. Hann var ávallt glaður og reifur, en um leik-
störf sín var hann jafnan fáorður, nema hvað hann vék að því,
_ nýja Bfó
Vort æskulff er
leikur
(„Mister BIG“)
Fjörug söngva og gaman
mynd. Aðalhlutverk:
Gloria Jean
Peggy Ryan
Donald Connor
Sýning kl. 3, 5, 7 og 9
Siðasta sinn.
Sala hefst kl. 11
GAMLA BfÖ
Skólalíf í Efon
(A Yank of Eton)
Miskey Rooney
Friddie Bartholomew
Tina Thayer
Sýnd kl. 3, 5, 7
Sala hefst kl.
og 9
11
að hlutverkin, sem hann hafði fengið, væru fátækleg, og þau,
sem honum stæðu til boða, fyrir neðan allar hellur. En fiski-
sagan flýgur, og Júlía vissi ofurvel, að hann hafði lítið aukið
hróður sinn.
„Það er víst viðbjóðslegl af mér,“ hugsaði hún. „En guði
sé iof! iGuð- sé samit lof!"
Þegar hann sagði henni, hvenær hann hefði afráðið að leggja
af stað heim, gat hún ekki lengur haldið gleði sinni i skefjum,
Hún fékk Kobba til þess að haga sýningum þannig, að hún gæti
farið á móti honum til Liverpool.
Ef skipið ke-mur seint, verð ég líklega um nætursakir í Liv-
Meðal ræningja.
anum. Þau þurftu einmitt að geta hvílt sig í forsælu eins
og hér.
María lagði höfuð sitt í fang Jóseps og innan skamms
var hún sofnuð,
Jós'ep hefði ætlað sér að halda sér vakandi til þess að
hafa gát á, að þau notuðu ekki tíimann til einskis, meðan
bjart var. En hitinn, ásamt þægilegri hvfldinni í hellinum
olli því, að hann var óðara sofnaður og svaf fast. Hann hafði
ekki minnstu hugmynd um það, hverisu lengi hann hafði
sofið, er hann vaknaði við skröltandi 'hljóð og mannamál, —
og hann var á báðum áttum með bað, hvort hann ætti að
taka það sem svefn eða vöku. Þaö sem hann fyrst og fremst
sá, var, að í fremri hluta hellisins voru saman komnir marg-
ir menn, og hafði hver þeirra hnífa bundna við mittisólarn-
ar og byssur í höndum.
Auðsjáanlega voru þteir ekki ásáttir um það, sem þeir
Voru að ræða. bví þeir voru háværir 'hver við annan og
notuðu allskonar 'handapat og Tíkamshreyfingar til áherzlu
því sem þeir sögðu. Auk þess voru þeir önnum kafnir við
að útibúa og ganga frá vopnum sínum, — hlaða byssurnar
og treysta mittisólárnar sem rýtingarnir voru festir við.
Jósep skildi strax á tali þeirra, að þarna var um ræn-
ingjafTokk að ræða, — og drtengurinn gat hvorki hreyft ltegg
né lið sökum hræðslu fyrst í stað. En innan skamms't herti
MYNDA-
SAGA
PINTO: „Og svo vinur kær,
skilurðu Pinto þinn eftir og
ferð í útreiðartúr með barón-
essiunni? Hvers végna grófstu
faana ekki niður i sandinn og
fórst að ná i hjálp?“
ÖRN: „Hún vissi, að hún þurfli
ekkert að óttast. Hver sá sem
leggði þannig út í eyðimörk-
ina myndi deyja úr þorsta áð-
ur en hann næði til unnarra
stöðva. Heyrðu, það er ein-
hver að koma.“
OMAN: „Fyrirgefið, herra
minn, en ég var sendur til að
sesia vkkur að barónessan vill
fá að tala við ykkur strax.“
ÖRN: „Allt i lagi, herra minn.
Það er kominn timi til þess,
að byrjað sé á þessu. Það lít-
ur svo út, sem nú eigi það að
ske.“
i