Alþýðublaðið - 15.03.1945, Blaðsíða 8

8
ALÞYPUBLAPIP
Fimmtudagur 15. marz. 1945.

■■TJARNARBfÓn
Sagan af Wassell
lækni
Sýnd kl. 9
BönnuS fyrir börn
(14).
I
SiHurdroltmngin
(ffhe Silver Queen)
Priscilla Lane
George Brent
Brunce Cabot
Sýnd kl. 5 og 7
Bönnuð börnum yngri en
12 ára.
£IF QG
Fjórir menn voru að spila,
'en sá fimmti horfði á. Þá stegir
áhorífandinn við þann, sem sat
næstux honum, sem var ó-
hreinn um hendurnar: „Já, ef
skítur væri tromp, lagsmaður,
þá mundi ég segja, að þú hefðir
gott á hendi.“
* * *
Kona í Saurfoæ var afar nizk,
og Jón bóndi fékk litlu að ráða-
Þegar Jón var orðinn gam-
all, lagðist hann veikur og var
svo þungt haldinn, að læknir
var sóttur. Ekki sagði lænir
neitt við Jón um, hvort hann
væri hættulega veikur, en eitt-
hvað talaði hann við konu Jóns.
Seinna um daginn leggur
hangikjöltslykt inn til Jóns, og
þá biður hann guð að hjálpa
sér, því að þá vissi hann, að
konan var farin að sjóða i
,,begravelsið.“
* * *
Tveir menn, sem báðir voru
úr sömu sveitinni, hittust eítir
tíu ár í eRykjavík og sögðu
hver öðrum 'hvað á dagana
hefði drifið.
— Og svo er,.ég nú giftur og
á frísklegan og heilsugóðan
strák.
— Já, einmitt, sagði vinur
hans.
* * *
— Og svo segir fólk, að hann
sé nauðalíkur mér.
— O, kærðu þig fjandann u«
það, segði vinur hans ,bara
hann sé hraustur og heilsugéð-
ur.
S 0 M E R 9
að minnst kosti í sama landi og hann. En Ihann lét hana skilja, að
hin sanna ættjarðaráist krefðist þess, að hún héldi áfram að leika.
Og hún gat ekki hundsað þessi orð hans, sem ef til vill voru síðasta
csk hans, sem henni auðnaðist að uppfylla. Mikael naut sín vel
í hópi liðsforingjanna. Hann varð fljótléga mjög vinmargur í her-
deild sinni, og liðsforingjar gamla hersins tóku honum að kaila
mátti tveim höndum, enda þótt 'hann væri 'bara leikari.. Hann var
af hermannaættiim kominn, enda var eins og hermennskan væri
honum á blóð borin, svo létt veittist honum að semja sig að siðum
hermannanna og tileinka sér hugsunarhátt þeirra. Hann var hátt-
vis maður og prúður i framgöpgu, og hann var laginn á það að
kippa í spottann á réttu augnabliki. Það gat ekki hjá því farið, að
hann kæmist í eitthvert herforingjaráðið áður en lyki. Hann
reyndist búinn allgóðri skipulagningargáfu, og áíðustu þrjú ár
stríðsins var hann starfsmaður á aðalbækistöðvunum. Þegar
styrjöldinni lauk, var hann orðinn yfirforingi og hafði hlotið
brezka stríðskrossinn og verið gerður meðlimur heiðui'sfylkingar-
innar.
Meðan þessu fór fram lék JúJlía fjölda veigamikilla hlut-
verka og náði þeirri viðurkenningu að vera ein allra bezta leikkona
Englands. Leikhúsreksturinn gekk ljómandi vel, meðan styrjöldin
stóð, hún naut þéirra forréttinda að leika í leikjum, sem sýndir
voru mjög lengi Launin hækkuðu, og með atbeina Mikaeis tókst
htenni að herja áttatíu pund á viku út úr leikhússtjórunum. í
orlofum sínum kom Mikael heim til Englands, og Júlía var frá
sér numin af fögnuði. Enda þótt hann væri ekki í meiri Ifshættu
af völdum striðsins heldur en sauðfjárbóndi í Nýja-Sjálandi, lét
hún alltaf eins og þessi fáu dagar, sem hann gat verið hjá henni
í hvert skipti væru síðustu lífsdagar hans á þessari jörð. Hún
hegðaði sér eins og hann kæmi beint úr skotgröfunum, var eftirlát,
bllð og tillitssöm.
Það var rétt áður en stríðinu lauk, að ást hennar fékk rot-
höggið.
Hún var vanfær um þetta leyti. Mikael hafði fundizt það
hreinasta ráðleysa að standa í barneignum, einmitt um þetta
leyti, en Júlía var að vera þrítug, og ef þau ætluðu sér á annað
borð að eignast bam, þá var því varla frestandi legur. Hún hafði
getið sér þann orðstír, að hún gat mætavel horfið af leiksveiðinu
í nokkra mánuði. Og Mikael gat fallið, hvenær sem var — þótt
hann segði raunar, að hann væri alveg eins öruggur í herstöðvun-
um og heima. En þetta sagði hann víst bara til þess að sefa
hana, því að stundum kom fyrir, að jafnvel hershöfðingjar félu.
Og ætti hún að geta haldið áfram að Ifa, varð hún að eignast
barn með honum. Hún átti sín von rétt fyrir áramótin.
Aldrei hafði hún hlakkað jafn mikið til næsta orlofs Mika-
els og nú. Henni leið vel, en hana langaði ákaft til þess að halla
sér að brjósti hans. Hún var dálítið einmana, dáltið hjálpar-
vana, og hún þráði verndandi návíst hans. Hann kom og var svo
frábærlega fallegur í nýsaumuðum einkennisbúningi, með rauða
herforingjaráðsmerkið og kórónuna á axlasprotunum. Hann hafði
fitnað, já, þrátt fyrir erfiðið og volkið i aðalbækistöðvunum
— og hörundið var sólbrennt. Hann var hermaður af Ifi og sál
— snöggklipptur, sællegur og glæsilegur á velli. Hann var í mjög
góðu skapi ekki aðeins af því, að hann fékk að vera nokkra
daga, heldur einnig hinu, að -styrjöldin var fyrirsjáanlega senn
á enda. Hann hafði ákveðið að hverfa úr hernum eins fljótt og
kostur var á. Hvers vegna átti hann ekki að nota sér það tæki-
færi, sem honurn bauðst? Fjötldi ungra manna hafði yfirgefið
leikhúsin, annað hvort af því, að ættjarðarástin bauð þeim að
taka sér vopn í hönd eða þeim var ekki lengur vært við leiklist-
kia vegna föðurlandsvinanna heima fyrir, eða þá í þriðja lagi
af því, að þeim var ofaukið eftir að þau fyrirmæli höfðu verið
gefið út, að aðalhlutverkin skyldu fengin í hendur mönnum,
». NVJA BfÓ a
Bændauppreisnin
• Söguleg mynd frá Svensk
Lars Hanson,
Oscar Ljung,
Eva Dahlbeck.
Sýnd kl. 9
Bönnuð börnum innan 14 ára
Léttlynda fjöl-
skyldan
Fjörug gamanmmynd, með:
James Ellison og
Cliarlotte Greenwood
Sýnd kl. 5 og 7
mm GAMLA BlÚ
Skólalíf í Eton
(A Yank of Eton)
Miskey Rooney
Friddie Bartholomew
Tina Thayer
Sýnd kl. 9
í herbúöum

ovmanna
Squadron Leader X)
Eric Partman
Ann Dvorak
Sýnd klukkan 5 og 7.
Bönnuð börnum innan 14 ára
sem ekki væru hæfir lil herlþjónustu eða mönnum, sem hefðu
Særzt svo mjög, að orðið hefði að senda þá heim. Nú buðust hon-
um því gullin tækiíæri, dásamleg tækifæri, og Mikael sá, að
hann myndi geta valið úr hlutverkum, ef hann losnaði nógu
fljótt úr herþjónustunni. Þegar ‘hann væri orðinn nafnkenndur
meðal leikhúsgestanna, gæti þau fyrst farið að hugsa um að
stofna leikhús sjálfur. Þá væri vel verjandi að hefjast handa upp
á eigin spýtur — með þá frægð, sem Júlía hafði öðlazt, I bak-
höndinni.
Meðal ræningja.
„Heyrið mig nú ibara, góðir hálsar, — ég vil alls ekki, að
þið farið að gera þessum börnum íhið minnsta mein. Ég vil
fá að hafa þau hjá mér ti| (þess að leika mér við þau. Þú veizt,
pabbi, hvað mér leiðist að vera alltaf svona einsamall, eink-
um þegar þið éruð allir í burtu.“
„Það verður nú ekki aldeilis af því í þetta skiptið,“
svaraði faðirinn alvarlegur og ákveðinn. „Þessi 'böm em
vitaskuld þekkt hér í nágrenninu og kannast vel við sig alls
staðar hér um slóðir, — og þau myndu strjúka heim við
fyrsta tækifæri, — og þá hugsa ég, að við myndum ekki
lengi sleppa undan gálganum, skal ég segja þér, litli karl.“
Við þessi orð, hoppaði Brúnó niður af öxl föður síns,
stillti sér upp fyrir framan hann og‘ horfði alvarlégur í augu
hans.
„Faðir minn,“ sagði hann. „Meinar þú, að ég sé ekki
fær um að hafa taumhald á tveimur smábörnum, — vopn-
lauisum að auki? Ef svo er, sæmir mér ekki að heita sonur
þinn, — og þá er ég farinn og þú munt ekki sjá mig aftur.“
/ Fyrirliðinn leit hughrifinn á son sinn, sem stóð fyrir
framan hann og talaði svo dirfskulega. Svo sagði hann:
„Jæja þá, — ef þú leggur líf þitt að veði fyrir því, að
þér takist að hafa gætur á þessum krökkum, þá segi ég já.
En mundu það, að ef þau hlaupast á brott, þá getum við ékki
flúið margfalda hefnd.“
„Kæra þökfc, faðir minn,“ sagði Brúnó og var heldur en
ekki 'glaður í bragði yfir þessum málalokum. „Vertu viss,
ég skal gæta þeirra.“
WHAT GOES,SCORCH, WITH TM15
HURCV CALL FROM TH' FROG-EVE
POC—TELLIN’US TO AAAKE
TRACKS TO TH* tfAPIO ROOM f
^ l PON'T CATCH THIS ANGLE~
CHUM, BUT IT MAV BE
THE AMSWER WE’RE
WAITING FOÍZ-HOLP
IT, THERE'S OUR.
Y £@/-~THERE VOU ARE?
SIT POVVN, GENTLEMEN.
7HE 0ARONESS AND I
THOUGHT VOU SHOULP
0E HERE —WHERE VOU
WILL 0E USÉFUL--
MYNDA*
SAGA
PINTÓ: „Hvað heldur þú að
þetta eigi að þýða, Öm, að
Icalla okkur svona skyndi-
lega. — Augnatóftakarlinn
heimtar okkur strax.“
ÖRN: „Eg skil það ekki vel,
en svarið hljótum við að fá
mjög fljótlega. Sjáðu nú!
Þarna er Göbbelsinn okkar!“
DOKTORINN: „Jæja, þarna
komið þið. Gjörið svo yel og
fáið ykkur sæti. OkkMr kom
saman um að bfðja ykkur að
koma hingað. Við þurfum að
nota ykkur. Þið verðið alveg
undrandi yfir því, hversu vel
við höfum undirbúið allt.
Við höfum engu gleymt.“
I