Alþýðublaðið - 28.03.1945, Blaðsíða 8
8
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Miðvikudagur 28. marz 1945
■.TJARNARBÍÓ
Eins og gengur
/
(„True to Life“)
Sprenghlægilegur
gamanleikur
ura ástir og útvarp.
Mary Martin
ÓVENJULEG KRISTNIBOÐ-
UN
„Hann hét Einar og var mor-
móni,“ segir karl. „Ég kom'eitt
sinn að honum, þar sem hann
hafði dottið niður um ís og
hékk á skörinni. Gekk ég þá
að honum og spurði, hvort hann
vildi ekki taka rétta trú. „Nei,“
sagði hann. „Ég vil ekki taka
rétta trú.“ Deyf ég honum þá
aftur ofan í, hélt honum niðri
og spurði svo: „Viltu nú taka
rétta trú?“ „Nei, ég vil ekki
taka rétta trú,“ sagði hann.
Deyf ég honum þá enn og hélt
honum lengi niðri. Er hann
kom upp, spurði ég: „Viltu nú
taka rétta trú?“ „Já, ég vil taka
rétta trú,“ sagði Einar. En af
því að ég var ekki viss um, að
hann mundí halda trúna og
vildi, að hann dæi í réttri trú,
þá ýtti ég honum undir skör-
ina.“
• • 0
Fyrr skulu menn fá sér brauð
en brúður.
* * *
Færri deyða last en lífga það.
H* * ❖
Færri myndu illt tala, ef
færri vildu heyra.
• * •
Garður er granna sætt.
=5: =15 «
Frægur verður sjaldan sá fá-
vísi.
« « *
Fús er dárinn í fárin.
„Auðvitað jafnast ekkert á við nuddið, það hefi ég alltaf sagt.
En það er lika sjálfsagt að vera varkár um mat. Það er ekkert
efamál.“
„Mat!“ hugsaði hún. „Þegar ég er orðin sextug, ætla ég
að gera það, sem mig langar til. Ég ætla að iborða eins mikið af
brauði og smjöri og ég hefi lyst á. Ég vil fá volga brauðhnúða
með morgunkaffinu. Ég vil kartöfluur með morgunnaatnum og
kartöflur með hádegismatnum — kartöflur og öl! Ó, hvað öl er
gott! Og baunir og tomatsúpu og síróps'búðing og kirsuberjatertu.
Rjóma, rjóma, rjóma. Ég borða ekki spínat alla ævi.“-
Þegar nuddinu var lokið. kom Eva með tebolla og þurrt, brún
að brauð. Júlía fór i fötin isín og varð Míkael samferða í leik-
húsið Hún vildi helzt vera komin þangað klukkustund áður en
sýning hófst. Mikael hélt áfram. Hann ætlaði að snæða með
kunningjum sinum.
Eva hafði farið á undan þeim í leigubifreið. Það var því
aHt'til ibúið, er Júlía kom. Hún afklæddi sig í annað sinn og fór
í slopp. Svosettist hún við snyrtiborð sitt og byrjaði að farða
sig. Allt í einu tók hún eftir nýjum blómum, sem komin voru í
ker á borðshorninu.
„Hæ! Hver sendi þessi blóm? Frú de Vries?“
Dallý sendi alltaf ókjörin öll af blómum, þegar frumsýning-
ar voru, eða þegar leikur var sýndur í hundraðasta eða tvö hundr
aðasta skipti, ef svo bar til. Þess utan sendi hún alltaf eitthvað
af blómum, þegar hún þurfti að kaupa blóm hvort eð var.
„Nei“ '
„Karl lávarður?“
Karl Tammerlev lávarður var elzti og þolbezti aðdáandi Jul-
íu, og það var siður hans, ef hann átti leið fram hjá blómabúð,
að láta senda henni fáeinar rósir.
„Hér er spjaldið,“ sagði Eva.
Júlia leit á það: Tómas Fennell, Tavistock-torgi.
„Það var þá staður! Hver skollinn getur þetta verið, Eva?“
„Þessi blóm hafa sjálfsagt kostað heilt pund. En Tavistock-
torg — það lætur hálfilla í eyrum. Aumingja maðurinn verður
líklega að svelta sig alla vikuna eftir þessi blómakaup.“
„Haldið þér það?“ 1
Júlía nuddaði feiti á kinnarnar á sér.
„Þér. eruð svo hugmyndasnauðar, Eva. Þér skiljið ekki, hvers
vegna mér eru send blóm, þó að ég sé komin af tvítugsaldrinum
Égihefi þó fallegri fætur heldur en flestar fermingartelpur.“
„Farið iþér enn að tala um fæturnar á yður,“ sagði Eva.
„í hreinskilni sagt finnst mér það vel á haldið, að ungir
menn skuli enn senda mér bílóm, — mér, sem er orðin gömul.“
„Hann gerði það ekki, ef hann sæi yður núna — svo framar-
lega sem ég þekki karlmenn.“
„Hvaða fjandans þvættingur er þetta!“
En þegar hún var búin að farða sig eins og henni líkaði og
Eva hafði fært hana í sokkana og skóna, settist hún við skrifborð-
ið. Hún átti enn nokkrar mínútur til stefnu. Hún tók blað og
skrifaði á það fögur þakkarorð til Tómasar Fennel fyrir hin
yndislegu blóm, er hann haf ði sent henni. Hún var kurteis að eðlis-
fari, og þar að auki hafði hún alltaf haldið fast við þann sið að
svara bréfum aðdáenda sinna. Á þann hátt hélt hún uppi sam-
bandi við marga.
Þegar hún hafði skrifað utan á umslagið, henti hún spjald-
inu í pappírskörfuna. Nú var ekki annað eftir en fara í kjólinn,
sem hún átti að vera í fyrsta þáttinn. Aðstoðarmaður leikstjór-
ans hljóp fram og aftur um ganginn og barði að dyrum búnings-
klefanna.
„Gerið svo vel. Þér eruð fyrst á sviðið.“
Það var eins og straumur færi um hana, er hún heyrði
mm, NÝJA BÍÓ on
Ofjarl skemmdar-
varganna
(They Cam to Blow up
Ameríka)
Óvenju spennandi og ævin-
týrarík mynd.
George Sanders
Anna Sten
Ludwig Strössel
Aaukamynd:
Frjáls SvípjóS -
hernuminn
Noregur
Myndir fró Svíþjóð og Noregi
Sýning kl. 5, 7 og 9
Siðasta sinn.
Það var eins og hún
lífrænni blæ.
burt frá öllum
þessi orð sem voru henni þó svo gamalkunn.
hefði tekið inn styrkjandi lyf. Allt fékk nýjan og
Nú var hún að stiga inn í heim veruleikans,
sjónhverfingunum.
lH
Daginn eftir snæddi Júlía hádegisverð með Karli Temmerley.
Faðir hans, markgreifinn af Dannorant, hafði kvænzt ríkri konu
og fengið með henni mikinn heimanmund. Júlía kom oft í há-
degisbóð hans.
Heðal ræningja.
var hann mjög klaufalegur við æfingarnar og fannst ræn-
ingjasyninum meira en lítið gaman af að sjá tilburði Jóseps.
Sjálfur var hann vanur við að umgangast vopn frá því
hann var smábarn og notaði sverð föður síns fyrir hest.
Smám saman vöndust ræningjamir við það að telja
systkinin óaðskiljanlegan hluta af þeirra félagsskap og urðu
á flestan hátt frekar góðir x viðmóti við börnin. Sömuleið-
var faðir Brúnós furðu eftirlátur við þau, því hann vissi,
að sonur hans hafði ánægju af nærveru þeirra. Þau fengu
nóg að borða og höfðu all-sæmilegt viðurværi, — en þrátt
fyrir það voru þau aldrei laus við einhverja innibyrgða
hræðslu og jafnvel viðbjóð á lifnaðarháttum ræningjanna.
En þau reyndu að leyna hugsunum sínum af fremsta megni,
samkvæmt, ráðleggingum og hótunum Brúnós. '
Þannig liðu tæp fjögur ár. Brúnó var þó nokkuð far-
inn að reyna á mátt sinn og meginn og geklc daglega til
veiða inn í skóginn. Stundum fylgdist hann með ræningj-
unum í svaðilförum þeirra.
Föður Brúnós likaði það þó ekki allskostar vel að taka
hann með í slíka leiðangra. Hann fékk oft ákaft samvizku-
bit út af því á eftir, isökum ;þess að hann hélt, að sonurinn
hefði raunverulega il'lt af því að taka þátt í illverkum ræn-
ingjanna. *
Jósep fannst sem Brúnó hlyti að hrylla við aðförum
ræningjanna. Jósep og hann voru nú orðnir mestu mátar
og voru mjög hreinlyndir hvor við annan. En Brúnó vildi
helzt aldrei ræða um þetta mál við Jósep.
*___ S.SLEEPV__SCORCHV----OL'
PINTO'S POWFUL TIREP---CAN'T
0)0'_TO___SLEEP____CAN'T---
IS GOOVÍ— NOW SAY
WHAT I TELL YOU —-
YOU REPEAT NOW'
TRAtSSPORT
7-3-2-í CALLIN&
PATROI___CALLING- j
v, PATROL----/
... KIN
HEAH
■YOU--
TÍREO--
QUIET__HE
15 RELAXEP-
—CAN YOU
HEAR ME, MY
FRIENP---
CAN YOU ?
...YEAH
5CORCH
HE'S O.K
AN' I'M
SLEEP—
SLE'-- .
JA~. YOU SLEEP
MY FRIEND----
SLEEP-__WE ARE
FRIENPS NOW
___YOU CAN f
SLEEP/ J
PINTÓ:,, — Sof — Sof — Sofna
— Gm — öm — Pintó er voða
lega þneyttur. — Get ekki
— get ekki verið — veiið
að sofna — iget ekki-----------“
viraur minn 'Siofðu, nú enum við
vinir, þú skalt sofna.“
PINTÓ: „Já, Öm. Hann er á
gætur og ég teofna----“
BARONESSAN: „Þú ert snill
irugur, doktor! Stnák fiflið sef
DOKTORINN: ,Hægan — Hann
er faliiinn í dá. Heyrir þú, hvað
ég segi vinur minin —H Getur
þú það.‘
PINTÓ: „Ge — þú — óg þreytt
ur-------.
DOKTORINN: „Það er gott.
Nú skáltu segja það sem - ég
segi íþér. Endurtaktu: Flug
vtöillur 7 — 3 — 2 —1 —
Kalla — Hkxstið — Kalla —
Hlustið. .
DOKTORINN: „Já þú sefur
ur aiveg eins og bam.“