Alþýðublaðið - 17.04.1945, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
ÞríðjHdagur 17. aprí! 1945
nTIARNARBÍÓ
Aflanfsálar
Western Approaches)
Kvikmynd í eðlilegum lit
um um þátt kaupskipa í or-
ustunni um Atlantshafið leik
in af brezkum farmönnum.
Aukamynd:
NORSK MYND
JAN MAYEN
FRA
Sýning kl. 5, 7 og 9.
iBönnuð börnum innan 12 ára
,,EG GENG I HÆTTU, HVAR
ÉG FER“.
Mick og Mack voru á gangi
úti í skógi: Allt i einu sáu þeir
mannýgan tarf koma þjótandi.
Þeir tóku til fótanna þegar í
stað. Mick, sem var léttari á
fæti, gat að lokum klifrað upp
í íré, en Mack stökk ofan í
gryfju, sem var rétt hjá trénu.
Tarfurinn stökk yfir gryfjuna,
en andartaki síðar kom Mack
upp aftur. Á þessu gekk dálilla
stund þangað til Mick hrópaði:
— Af hverju ertu ekki kyrr
niðri í gryfjunni, fíflið þitt?
— Það situr skógarbjörn
niðri. svaraði Mack.
VARÐ SÖNGFALL.
Það var eitt sinn í fórúðkaups
veizlu, sem 'haldin var á bæ
nokkrum í Svartárdal í Húna
vatnssýslu, að séra Stefán próf-
astur að Auðkúlu, sem var mik
ill söngmaður, sagðist gela tek
ið lagið við öl'l söngljóð. Þá gegn
ir í gleðskap Bjarni bóndi á
Kúastöðum: ,,Ég 'held þér raup
ið nú of mikið af sjálfum yður,
prestur góður. Látið sjá og tak
ið lag við: ,,Ólafur fór til and-
skotans í annarri viku góu.“
Presti varð söngfalL og vildi
ógjarna taka lag við þessar hend
ingar. Þá sagði Björn: „Já, það
grunaði mig, að þér mynduð
raupa of mikið af yður,“ og
þóttist Bjarní góður fyrir sinn
hatt.
LÍFOG
W. S 0 M E R S
LEIKDft
M A U 6 H A M
Júlía brýsti arm hennar þakksamlega.
„Það var indælt. Við sitjum arininn og smyrjum á okkur
andlitin og skröfum saman að gömlum sið.“ i
En daginn eftir hafði Dollý svo ráð fyrir gert, að þær snæddu
hádegisverð í einhverju veitingaihúsi og færu siðan til móts við
boðsgesti hennar og drykkju með þeim staup af góðri blöndu.
1 Það var fagur, heiður og hlýr sólskinsdagur. Þær voru komn-
ar út úr vagninum og Dollý var að segja bifreiðastjóranum, hve-
nær hann ætti að sækja þær. Júlía stóð álengdar og beið hennar.
Allt í einu var eins og hjartað' í ihenni hætti að slá. Spánverjinn
sjálfur kom gangandi beint á móti henni og leiddi konu við arm
sér, en við hina höndina leiddi hann litla telpu.
Henni vannst ekki timi til þess að snúa sér undan.
í þessari svipan kom Dollý og tók undir handlegg hennar.
Spánverjinn kom aðvífandi og lieit á hann. En það vottaði ök’ki fyrir
því í augnaráði hans, að hann þekkti ’hana aftur. Hanp var í
mjög innilegum samræðum við konuna, sem hann leiddi, og hélt
leiðar sinnar óhikað.
Júlía skildi undir e'ins, að hann myndi langa nákvæmlega
eins lítið til þess að hitta hana og hana langaði til þess að hitta
hann. Konan var sýnilega eiginkona hans og barnið dóttir þeirra.
Hann var kominn til Cannes til þess að vera hjá þeim um pásk-
ana.
Hvílíkur léttir! Nú gat hún skemmt sér óttalaust.
En þegar þær Dollý voru á leið til móts við gestina, varð
henni hugsað um það, hvað karlmenn gátu verið andstyggileg-
ir. Það var bókstalfilega ekki hægt að treysta þeim stundinni leng-
ur. Það var óneitanlega skammarlegl, að maður, sem átti svona
fallega konu og litla, yndislega dóttur, skyldi ekki geta á sér
setið að sofa hjá kvenmanni, sem hann hitti af tilviljun í járn-
brautarlest. Maður skyldi þó halda, að þeir væru ekki gersneydd-
ir allri sómatilfinningu, þessir karlmenn.
Svo liðu stundir, og Júlía öðlaðist aftur hugró sína. Og oft
hafði hún síðan hugsað um þetta ævintýr og haft mikið yndi af
því. Þegar á allt var litið, hafði þetta verið skemmtilegasta at-
vik. Þegar tími og tækifæri voru til, gat hún jafnvel sökkt sér
svo niður í drauma, hún endurlifði í huganum hvert smáat-
vik þessarar furðulegu nætur.
Hann hafið verið frábær rekkjunautur. Þetta var ævintýr,
sem hún gat hugsað um, þegar hún væri orðin gömul kona, Þáð
var þetta skegg á honum, sem hafði haft svo mikil áhrif á hana.
Það var svo einkennilegt, hvernig það kitlaði hana í framan, og
svo var það fruggþefurinn úr því, í senn óþægilegur og undarlega
æsandi.
í mörg ár var hún að svipasl um eftir manni með skegg, og
hún fann það, að hefði einhver skeggjaður maður leitað eftir
ástum hennar, myndi hún alls ekki hafa getað staðizt það. En
þeir voru orðnir fáir, sem gengu með skegg, enda kom það sér
__ NÝJA BiÖ
Drottning borgar-
innar
(The Woman of The
Town).
Tilkomumikil og spenn-
andi mynd.
Aðalhlutverkin leika:
Cíaire Trevor
Albert Dekker
Barry Sullivan o. fl.
Sýnd kL 5, 7 og 9
Bönnuð börnum innan 12 ára
GAMLA BÍÖ —
Sigur
unga læknisins
(Dr. Kildare’s Victory).
Lew Ayres
Ann Ayars
Lionel Barrymore
____Sýnd kl. 9,_____
Örlagarík nótt
(A Night of Adventure)
Spennandi sakamála-
mynd.
Tom Conway
Audrey Long.
Börn innan 12 ára fá
ekki aðgang.
Sýnd kl. 5 og 7.
Og út frá þessum hugsunum sofnaði hún vært.
Það liðu fáeinir dagar. Svo bar það til einn morguninn, að
hringt var að neðan og spurt, hvort herra Fennel gæti fengið
að tala við hana í símann. Hún hafði legið í rúminu og verið að
lesa leikrit.
Hún gat ekki ráðið það af nafninu, hver þetta myndi vera,
og það var að henni komið að svara neitandi. En þá datt henni
skyndilega í hug. að ef til vill væri þetta pilturinn, sem hún
hafði átt ævintýrið með. Forvitnin tæld hana til þess að segja já.
Hún þekkti strax rödd hans.
,,Þú lofaðir mér að hringja til mín,“ sagði hann vafninga-
laust. ,,Mér var farið að leiðast að biða eftir þvi. Svo afréð ég
að hringja bara sjálfur.“
Frændi gamli
Áður fyrr kom það einstöku sinnum fyrir, að Papper
gamli heimsótti vini sína o'g spilaði við þá, eða þeir komu
heim til hans. En jómfrú Jensen var ekkert um það gefið, —
hvorki að garpli maðurinn væri að fara að heiman, eða aðrir
væru að koma í heimsókn til hans. Þá var það sem hún tók
upp á því, að ntíldra í sífeilu um „stóra gula köttinn í húsi
skipstjóramsÁ — Hún þreyttist aldrei á að tala um það,
hversu andstyggiliegur sá köttur væri.
En Papper gamli hafði ví'st aldrei orðið var við neinn
kött í húsi sfcipstjórans, eða að minnsta kosti kundi hann
betur fyrir hana, því að hún var alltaf einhvern veginn miður ekki eftir því. Aftur á móti missti hann al'la löngun tiOL þess
sin í návist þeirra. Og enginn Iþeirri fáu, sem fyrir hana hafði að heimisækia Kikimtst.inrann mnn w
borið, hafði nokkru sinni reynt að bera víurnar i hana.
Hiún hefði gjafáian. villjia vdta, hvar Spánverjinn eiginlega
var. Hún sá hann eitthvað tvgim dögum seinna í veitingahúsi í
Cannes og spurði eina tvo eða þrjá, hver hann væri. En það gat
enginn þeirra levst úr spurningum hennar, og nafnlaus hafði
hann varðveitzt í endurminningum hennar.
Það var skrítin tilviljun, að hún mundi ekki heldur nafn
unga mannsins, sem hafði tekið hana þessum óvæntu tökum í
dag. Henni fannst það bara hlægilegt.
,,Ef ég vissi fyrirfram, að þeir ætluðu sér að gera sig svona
hleimlkominia við imiiig >gœti ég !þó að minnista ikoisti þeðið þá að
gefa mér nafnspjaldið sitt.“
#CPRCHY_- ON Hl5 WAY 6ACK TO
6ASE, HA5 BEEN PICKEP UP BY
A TRUCK PRtVER, CLANCV,-- A
VÉTERAN OF GUAPALCANAt____
f YES'glR — ANV
FRIENP OF
CLANCY'S
15 A FRIENP
OF MINE/
WHAT'LL IT
BE, GENTS?
að heimsækja skipstjórann upp frá þessu, úr því jómfrú
Jensen hafði talað um köt't á heimili hans. Og smám saman
hættu vinir Pappers gamla að heimsækja hann.
Göngulag Pappers gamla var harla grófgert. Hann stapp
aði einhvern veginn svo niður fótunum þegar hann gekk,
að ef blautt var um, slettust aurklessurnar upp um allar
buxnaskálmar og alveg upp á jakka. Ekki leizt jómfrú Jen-
sen vel á þetta. Það kom nefniltega í hennar hlut að hreinsa
fötin hans. Þess vegna var það víst, sem hún var stöðugt að
tála um þessa ketti, sem alls staðar voru á vegi manns, hvar
sem maður færi, — það væri varla hægt að þveríota fyrir
þeim, þessum ófétum,
Fapper gamli skildi, að hún sagði þetta til þess að vara
rá'AWTTEf?, JOE.TtmTnGS^ prCDéTOMÖ25?-_--OH TKEM/^
LOOK — 1 PO MY ÖEST.-.ANP
WHAT HAFPENS ?— I GET 0AWLEP
OUT 'CAtlSE I WAVENV GOT
THlS OR "WAT- —Y'KNOW SOME
0UYS FORGET THERE'S
A WAR ' " ^
MYNDA'
S AG A
Þegar Örn var á leiðinni til
bækistöðva sinna rann bifreið
fram á hann. Clance, sem barizl
hafði á Guadalcanal var við
stýri'ð og tók hann upp í.
CLANCY: „Jæja, hérna stoppa
ég alltaf, hvað segirðu um
það, Örn?
KUNNINGINN: „Já herra, allir
vinir Clancys eru og vinir
mínir. Hvað viljið þið kunn-
ingjar?
CLANCY: „Sama og vant er,
Jói, en' flýttu þér. — Hvað er
annars á seiði. Allt er eitthvað
svo rólegt í kvöld. Hvar eru
aliir gestirnir?“
JÓI: „Gestirnir, já, þeir. Sjáðu,
ég geri allt, sem ég get, og
hvað fæ ég fyrir? Ég tapa ö’llu
af því, að ég hef hvorki þelta
né hitt. Sjáðu, sumir hafa
gleymt því, að það er stríð.“