Alþýðublaðið - 12.05.1945, Blaðsíða 5

Laugardaginn 12. maí 1945.
ALÞTÐUBLAilP
Og enn urðu ólæti — Ljósmyndarar á ferðalagi —
Brezki flotinn ræðst á bækistöðvar Fálkans — Bréf um
tvo fermingardrengi — Útivistimar og börnin.
OG ENN, á sigurhátíðardegi
Rússa, urðu óspektir í Reykja
vík. Sjóliðarnir 'hugðu á ihefndir
gegn einhverjum og unglinga lang
aði enn í tusk við einhverja. Tára
gas var notað til að jsefa og rúð-
ur voru brotnar í tugatali. Vinir
mínir. .Svavar í Fálkanum . og
Þorsteinn ljósmyndari (nú fæ ég
víst mál á mig) óðu um hæinn
á miðvikudag og tóku ljósmyndir
af knúsuðum rúðum. Ég hitti Svav
ar og hann var eins og eðlilegt
var ákaflega hneykslaður yfir fram
ferðinu. Svo skaust hann inn fyr-
ir dyrnar hjá sér með filmu 'nar,
fór víst að framkalla og retlaði
víst að stilla út í gluggann sinn,
fallegan og stóran.
EN ENGINN VEIT, hvað nótt-
in færir manni. Næsta dag var
rúðan hans í méli, blöðin í hrúgu
og myndirnar,. sem skreytt höfðu
gluggan og margir höfðu skemmt
sér við að Skoða, í algerum graut.
Ekíki veit ég hvort Svavar hefur
tekið myndir af þessum glugga.
Það hefði ég þó gert. Það var
mierkilegur kafli- í aögu blaðsins,
þegar brezki flotinn gerði skipu-
lagða árás á bækistöðvar þess.
OG SVO ER BEZT að hætta að
ræða uim öll þessi friðarólæti. Það
ter komið meira en nóg af svo
góðu, bæði ólátunum og rablbinu
um þau. Vonandi er þetta bara
saga, sem dkki á eftir að éndurtaka
Big. Eftinmálin eru nú að koma.
Einhver verður að borga aHlar rúð
urnar. Athyglisvert !er Iþað að
'Verstu dagar hernámsinis urðu
fyrstu ófriðar dagarnir. Eins er
hægt að segja, að fyrstu friðardag
amir urðu verstu ófriðardagarn-
ir — í Reykjavík.
ÞÓRÐUR HELGASON skrifaði
mér nýlega bréf, sem mun vera
rétt mynd, af því sem bréfið seg-
ir frá, en sem betur fer víst eins
dæmi. Eg get því miður ekki birt
bréfið allt, en það sem hægt er
að birta fer hér á eftir: ,,Ég er
ekki gamall að árum, en samit get
ég ekki stilt mig um að segja þér
frá smá atviki sem fyrir mig kom
eitt laugardags'kvöld njjlega. Ég
fór ásamt nokkrum kunningjum
mínum á dansleik að Hótel Borg.
Vinveitingar voru eins og venja
er tii og var óvenju mikið drukk-
dð. Ég sat við borðið og sé ég þá
bvar komu tveir strákar eftir út-
1-iti að dSéma um 18 ára að aldri.
Þe'ir slögðuðu báðir og slengdust
upp að -borðinu hjá mér og töluðu
saiman. Heyri ég þá að annar seg-
ir ,,það á að ferma mig' á morg-
nu, mikið hel. . . . verð ég tirnbr-
aður.“
*•
MÉR BRÁ SVO VIÐ að heyra
þetta, að ég fóra að Veita dr.engj-
unum athygli og segir þá hinn
„All í lagi með það. Ég var fermd
ur á sunnudaginn var þó dó ég kl.
10 á laugardagskvöldið. Ég fór um
borð í skip sem lá hér í höfnirmi
og kom heim kl. 8,30 f. h. á sunnu
dagsmorguninn.“ — Ég fór nú að
spyrjast fyrir um, hvaða dr.engir
þetta væru, og fékk svör við spurn
ingum minum. Þegar ég fer að
rifja þetta upp þá man ég eftir
að hafa heyrt þess getið í útyarp-
inu í gærkvöldi að Mæðrafélagið
hafi fagnað því að ungmenmadóm
-stóllinn hafi verið lagður niður.
En vill þá Mæðrafélagið segja mér
og öðrum kvað á að gera við svona
ungmenni?”
ÞAÐ ER ÓÞARFT að bæta
nokkru við bréfið. Ég vil aðeins
segja það að það er ekki aillt af
rétt að ásaka foreldra um það, er
börn þeirra leiðast út í vandræði.
Lausung er svo mikil í lífi Reyk
vikinga að flest svífur í lausu
lofti — og ekki sízt heimilin. Úti
visst barna á kvöldin er til dæm
is hér svo algeng, að furðu sætir.
Þau heimili, sem ngita börnum sín
um um að dvelja á götunni frarn
undir miðnætti vinna mjög gott
staff. Það ætti að vera sem almenn
ast að börn kæmu inn á vetrum
kl. 8 og á sumrum í síðasta lagi
kl. 9,30.
EF HEIMILIN gera þetta, verð
ur að bíða þess, að þau fari að
Iþekkjast úr heimilin, sem þykj-
'ast hafa ráð á því að leyfa börn-
um sínum að stíga fyrstu sporin,
sem geta leitt þau út í glötunina.
Kyrrð á heimilunum róar taugaf
barnanna og skapa jaifnvægi í huga
þleirra. Óeðlileg útivist í ólátum
og' salli spillir hugarfarinu, veikl-
ar taugarnar og brýitur niður sið
ferðisþrekið.
Hannes á horninu.
vantár frá 14. maí í
Tjarnarcafé h.f.
Herbergi fylgir.
Upplýsingar í skrifstofunni. —- Sími 5533
Skrifslofustúlka. Framlíðaralvinna
Vön skrifstofustúlka óskast, þarf að geta tekið að
sér fullkomið bókhald. Ennfremur að sjá um út-
borganir til starfsfólks.
Eiginihandarumsókn «merkt: „Framtíðaratvinna“
sendist Alþýðublaðinu fyrir 15. maí n. k.
Verðlaunaðir kvikmyndaleikarar.
Kvikmyndaakademíið í Hollywood verðlaunaöi nýl-ega þessa þrjiá kvikmyndaleikara fyrir
beztan leik á kvikmyndum árið 1944. Það eru, talið frá vinstri: — Barry Fitzgerald, Ingrid
Bergman og Bing Crosby.
Glæfrafer
OFURHUGAR hatfa jafnan
freistazt af hinum ómót-
[Stæðilega Niagara-tfosisi. 'Fjöldi
fífldjarifra manna og kverma
íhiefur lleikið sér að dauðanum
með því að ganga eftir mijóum
kaðli, strengdum þvert ýfir foss
i:nn, —> kasta isiér niður með
vatnsfallinu í tunnum, eða að
synda þvert yfir strauminn
skamrnt loifan við fass;brúnina.
Margir (haía Ilát'ið Mfið við þess
ar tijraunir, — en furðu marg-
ir (hatfa þó 'komizt 'lífandi úr
'þelssium igfætfratferðum.
Aðeins einn maður (hetfur orð
ið riíkur ag 'heimsfrægur fyrir
viki.ð. Það var Frakkinn Blond-
in, isem „vegna heiðurs Frakk-
landis“ — og fyrir peninga —
lét tillieiðast að leika jafnvæg-
iisilistir lá kaðli, istrengdium yfir
fossinn. Þetla var sumurin 1859
og 1860. Meðal þeirra, sem á
hiartfðu ifilá ibáðum bökkunum,
voriu prinisinn aif Wales, Millard
Fillimar.e íyrrv-erandi tforiseti., og
auik þeiirra fjiöMi landsihöfð
inigija, miiljónamiærimga og ann-
arra Ihiáttsettra imanna, isem fógn
uðu afurlbuganium atf áfcefð. Tíu
þú-sund mannis ikoimu á staðinn
till Iþess að sjiá Blondi.n lieika
listir isínar, — en það gerði
hann istunduim með biun-dið fyr-
ir lauigun, — i 70 metra hæð
ytfir istraiumiðunni. Fjiártfúlgum
var veðjað um jþað, 'hvort hann
kæmist lítfs alf, í hvert, skipti,
er bann lagði aif istað út á kað-
alinn. Og 'upplhæðinar voru
mlörgum sipnum hærri en þær
sam Bliondin fékk, er aðstoðar-
men-n hans létu satfna fé handa
híonum meðal óboitfsndanna.
Sagt ier, að einn sá, er veðjaði,
haifi kulbbað sundur ei.tt hliðar-
stagið till þess að -Bl'o.ndin félli.
•
Blondin hét raunverulega
Jean Francoils Gravelet. í aðir
'hiams ihaíði ibarizt í liði Napole-
ams. Hafði Blltonidin .getið sér
frtægð ifyrir leifeni síma víða í
Evrópu. lÞeg®r hann gaf í. sfeyn,
að (hann Ihefði lákveðið að ganga
'edEti.r kiaðli Iþvert ytfir Niagara,
gerðu bæði ameríísk og evrópísk
blöð mikið úr (því. Á leiðinni til
Bandaríkjanna kastaði hann sér
eift sinn tfyrir barð ag bjargaði
rafoss
ETIRFARANDl grein er
eftir William F. Mc Der
mott. .Birtist hún .fyrir
skömmu í norska tímaritinu \
„Fram“. Segir hér frá mönn-
um þeim og konum, sem gert
hafa fífldjarfar og lífshættu
legar fimleikatilraunir . við
Niagarafossinn í Ameríku.
sjóimanni, sem tfalMð hafo;' út-
byrðis.
Bliondin istremgdi þriggja
tonna þykkan kaðal þvert yfir
Niagara ag hi,n)uinf emdanum var
haildið af vindiuttfé, sem snúið
var upp á með hestatfli. Enda
þótt kaðallinn væri svo mnkið
strer.gdur stmi 'hægt var, var
hanm mifelu læigri í miðjunni.,
Sett víqkiu hliðanstög til beggja
enda og tfest með hælum inn í
bergið eiras ag annar kaðalend-
inn. í hliðanstagum þessum
bénigu 'Saltpolkar til þess að
stnekikja á þeim. 'En h'liðarscög
þdssi náði efeki saiman á miðj-
um kaðilinum, iheldiur var oll-
langur fealfd i miðjunni, þar sem
kaðalli.nn vár aðeins eiinpættur
og lók til oig fná tfyrir vindinum
eius oig heraginúm.
iÞegar Bl!ondii.n tifkynnti, að
hann myndi, leika liistir sínar í
íynsta skipti 30. júmí 1859, varð
uppi ifiótur. og tfit um gjöirvalla
Amerfeu. Báðir bakkarnir við
Niagana urðu þaktir af mann-
mergðinni, og borgaðar voru
geyisiháar f jlácrupphæðir fyrir þá
staði þaðan sem foezt .sásl til
mn JBA' gBfgoA •siuisuumuiiBisiit
það, hvont Blondin myndi hatfa
þetta af — eða imiissa móðinn
oig 'getfast upp á síðustu stundu
með Iþvd að hætta við að leggja
út lá fcaðalinn.
En Blondin kunni ekki að
hræðast. Á tiiltéknium tíma gekk
hamn út á kaðalinn tfrlá bakkan-
um Bandarífcja- magin ag hélt
á 50 punda jafnvægilsstöng í
hiömdiunum. Þanniig hét hann á-
fram unz hann va'r korninn
miðja vega út á kaðalinn. Þar
settisit hann niður, stóð á fætur
aftur, gekk nokkur skref álfram
en lagðiist síðan niður á kaðal-
inn og lét jafnvægiisstögina
hivíla þvensum á brjósti sér. Síð
an reis hann á fætur aftur,
steypti sér kollhnis atftur á bak
og Ihélt síðan átfraim göngunni
unz ihann komst á foakkann
Kanada- megin. Kanadisk ’norna
sveit uppfoiótf Marseillaisinn, en
fagnaðarlæti manntfjöldans yfir
gnæfðu hornablásturinn algjör
lega.
lElftir 20 mínútná hvíld hóf
Blondin göngu sína til baka og
hafði mú stól meðferðis. Á miðj-
um kaðlinum 'setti hainn stólinn
niður, lét foann foalda jafnvægi,
settist isíðan niður, — og ,h.víldi‘
siig. Síðan hélt hann áfram að
bafckanum Bandaríkja- megin,
rólegur ag öruggur, nákvæm-
iaga einum klukkutíma eftir að
foann llagði atf stað.í íyrsta skipt
ið. ')
*
Blondin gerði a'ðra tilraun
sína þanin 4. jiúlí og þá þriðju
á Bastilludeginum, 14 júlí. Síð
an rak Ihver sýningin aðra, —
þar sem hann lék sér að því að
standa á höfði á kaðlinum, —
darasa, — eða foann tók með sér
btorð, stól og matföng úi á
kaðalinn og settist þar að snæð
ingi. Hann lék lilstir sínar stund
um. að næturlagi við bjarma frá.
eiimreiðarljiósi, — og er hann
var koiminn rniðja vegu voru
ljósin slökkt, en hann lauk við
foáltfnaða þrautina í kolníða
mynkri.
’Stuindum fór hann eftir kaðl
inum með bundið fyrir augun
eða með fœturna í körfum.
Tvisvar sinnum tfór hann yfir
kaðalinn atfturáíbak, — og einu
sinni á stiklum! Einu .sinni lét
hann tflösku isiga niður í kaðli,
deif foenni í vatnið, foataði hana
upp atftur og teigaði úr henni,
— |þar sem foann stóð kyrr á
meðan í sömu sporum á þveng
mjóum fcaðlinum.
En mesta taugaæsingu vakti
fo'ann, er foann bar mann á bak-
inu miilli árbaíkkanna. Blondiiv
foét Iþeim manni miklum laun-
uam, sem þyrði að gefa sig fram
til þess að vera borinn eftir
endilöngium feaðlimuim. Margir
FVii. á ð. síðu
/