Alþýðublaðið - 12.05.1945, Blaðsíða 6

0
Skógrækt rSkSsms
Tilkynning
m aihendingu trjáplanfna
' Afhending pantaðra trjáplantna hefst laugar-
i : daginn 12. mad kl. 10 f. h. á Sölfhólsgötu 9.
...v“ Þess er vænzt, að menn í Reykjavík og úr ná-
grenni bæjarins hafi sótt pantanir eigi síðar en
mánudagskvöldið 14. maí n. k., annars eiga
þeir á hættu að pantanirnar verði seldar öðr-
um.
Afhending fer aðeins fram gegn staðgreiðslu.
GÚMMÍSLANGA,
W', og 1" ■
Á. Einarsson & Funk
| ÞAKASBESTPLÖTUR,
g \ 7,8 og 9 feta slétt asbest, 8X4 fet.
L Einarsson & Funk
Járnsmiður
Okkur vantar nú þegar góðan járnsmiá vanan log-
suðu og rafsuðu, til vinnu í Hvalfirði. Séð verður fyr-
ir húsnæði og fasði á staðnum. Sömuleiðis fríar ferðir
til Reykjavikur og til baka á frídögum.
Umsækjendur komi til viðtals a skrifstotfu okkar í
Hamarshúsinu.
H.f. „SHELL"
Cokosgangadreglar
og gólfmottur
nýkomið.
G E Y SI R H . F .
Veiðarfæradeildin (
Slfpað gler
10 m/m 220X180 cm.
Aimenna byggingafélagið h.f.
jj»TW!BUBW
Glæfraferðir yfir Niagarafoss
Framh. af. 5. síðu
gáifu sig íram, —- en hættu þó
við það á isíðasta augnabliki. Að
loíkum bauð aðstoðanmaður hans
sig ifram. — Hann hét Herry
Coilcord.
Ahorfendaifjöldinn ihatfði stöð
■ugt aukizt frá jþvtí er sýninigar
iþessar hótfust, — og jþennan
ágúst- idag var faann meiri en
niokkru sinni fyrr, — eða á að
gizka 300,000 manns.
Bilondin klæddist nærstkorn-
um samtfestinigi., en Coleord var
tfærður á kjól og bvítt. — -—•
Sáðan iklifraði faann á bak
Blondins og kom sér sem bezt
tfyrir. Fagnaðarlætin keyrðu
úr hótfi fram, er þeir löigðu á
stað. Er þeir voru komnir 150
fet út á kaðalinn, sagðist Blond
in þurtfa að hvíia sig og bezt
væri, að Colcord 'færi aí baki,
Ooloord ætlaði af göfkinum að
gamga, — því þetta faalfði. faann
alls ekki tekið mieð á reikninig-
inn. En (hefði faann ekki falýtt,
hefði dauðmn verið ifaonum vís,
— og hann steig af baki, hélt
sér dauðafaaldi í Blondin og
slkaM á beinunium.
Að slkaorumri stundu liðinní
farópaði Blondin:
„Fai'ðu á bak aitur!“ Og
Golcord skreið skáltfandi upp á
faerðar Blondins. 1 annað skipti,
er þeir hvildu sig, ihólt Blondin
á faatti sínum í útréttri hend-
i:nni. Sjötíu metrum tfyrir neð-
an, á þiltfari fljótaibátsins „Maid
otf the Mist“? stóð fræg skytta,
Jofan Travis að natfni. Hann
h’leypti, af fayssu sinni. Blondin
leit á hattinn í htendi sér og
hrópaði síðan niður: „Skjóttu
áftúr!“ T.ravis skaut í annað
■sinn, — og í þri.ðja sinn. Eftir
það sveitflaði Blonodin faattin-
uim isigri hrósandi. Á honum var
aragrúi af kúlnagötum.
■ Er iþeir voru komnir út á
rniðjan kaða'linn, þar sem eng-
i,n faliðarstög voru, sóst greini-
lega, að Blondin átti erfitt með
að stilla jafnvægisistöinigina.. Og
allt í einu byrjaði. faann að
falaupa. Er hann náði fyrsta
faliðarstrengnum, jþar sem hann
faafði hugsað sér að ífavílast, kom
í Ijiós, að strengurinn var óeðli-
l&ga slakur. Einihiver ih'aifði, los-
að um endalhœlinn í bjarginu.
Blondin auðnaðist þó að halda
jafnvæginu með Colcord á bak
inu, og komist með naumindum.
til næsta hliðarstrengs, sem
var eðlilega strengdur. Þar tfór
Oolcoi-d af toaki. Og etftir.langa
hviíld komust þeir til kaðalend-
ans, þar sem tekið var á móti
þeim af grátandi mannfjlöldan-
um, ,sem fylgzt hafði með ferð
þeirra með öndina i hálsinum.
■Fjörutiu árum síðar skritfaði
Colcord:
„Minningar iþessa dags eru
hjá mér enn. Bg sé fyrir miér
fljótstoakkana, þakta aragrúa
manns, — o;g mér finnst enn
sem ég hoiifi, niður í straumið-
una Æyrir neðan mig. Ég finn
Blondin næstum iþvi málssa jiatfn
vægið sökum þess að einlhver ó
þokki faeifui- losað um ifestu hlið
arstrengsins, — eða ég finn
hann hJaupa eftir þviengimjóu.m
kaðlinum. Þetta er martröð,
sem stöðuigt fylgir mér, —
marga nóttina vakna ég' í köldu
svitaíbaði.“
Blondin fékk Jaun sín fylli-
lega greidid, er hann s.néri aftur
til Evrópu. Mánuðum saman
fylti faann KrLstalshiöllina í
Londón, kvöld eftir kvöld var
favert einasta sæti steti.ð, er 'hann
lék þar listir sínar á kaðli, ter
spenntur var þvert ytfir salinn
í 170 tfesta hæð frá gólfi. Hann
græddi tfeiiknin öll, en mikið af
þvtí var svindlað út úr honum
atftur. Árið 1897 faólt faann sýn
ingu í Beltfast, favar hann gekk
á stiklum og steypti sér koll-
hniís á strengdum kaðli í mikilli
hæð. iÞá var íhann 72 ára gam-
all. Áxi síðar lézt hann á
sóttarsæng.
AHmargir reyndu _ að feta í
fótspor Blondins. Árið 1860
gekk ítalinn Ballini eftir síllök-
um kaðalstrenig þvert yfir
Niagara með fætumar í körfium.
Hann ’hafðii einniig mann á bak-
inu. Árið 1865 gekk Ámeríku-
maðurinn Harry Lleslie eftir
stálstreng 'þvert ytfir .Árið 1876
gekk kona, ein eftir tveggja
tonna þyklkum kaðli, — og síð-
ar gekk Ihiún ytfir með ihendur
cng fætur í hlekkjium.
Engllendingurinn Matihew
Wilbb sýndi ef til vill einna
mesta hugrekkið, — ekki þó
fyrir jafnvœigiisilist sína, faeldiur
sem fíífildjartfar sundgarpur. —
hann hafði synt ytfir Etrmar-
sund árið 1883, en nú tilkynnti,
hiann, að liann myndi tfreista
þdsis að synda þvert yfir straum
iðu Niagara.
Skamimt fyrir neðan fossana
ganga bakkarnir isaman og
vatnsmergðin fellur gegnum
þrónigt igil, ,sem ekki er breiðara
en ca. 100 metrar. Straumfarað
inn er þar 65 ikm. á klukku-
stund. Enn lenigra niður með
ánni er ttúnn frægi „Norna-
ketill“, — heljarmikil straum-
röst, þar isem vatnið ólgar og
fr.eyðir baikkanna á milM.
Hilutir, sem berast með straumn
um svo langt niðureftir, faring-
snúast í isvelgnum tímanum
saman og ekki unnt að hánd-
sama þá frá ártoökkunum. Stund
um soigast þeir undir yfirborð-
ið og koma ekki í ljós fyrr en
þeir eru komnir ]anga; leið nið-
ur með ánni.
Webb steypti sér út í nna
skammt tfyrir neðan fossitm. í
fymtunrá barst íh.ann með
straiuimnuim, en reyndi þó að
synda upp á við. Skyndilega
lenti faann í straumlþuugum ál
og hvarf. Fjórum dögum síðar
fannst líik hans sundurtætt um
míllu niður með ánni frá þeim
stað, er faiann lagðist til sunds.
Bill Kendale, lögreluþjónn frá
Boston, reyndi að synda iþvert
ytfir straumiðuna árið 1886, en
faann faafði korkbelti yfiirum sig
sem hélt horium uppi.
Það var Carlisle D. Graham,
sem. fyrstur tfékk þá hugtmynd
að flláita faerast með straumnum
í tunnu. í kringum 1870 gjörði
hann þessa glaafralegu tilraun
fjórum sinnum'. í fimmta skipt-
ið sem faann reyndi þetta hreifst
hann alla leið niður í „Norna-
ketilinn“ og 'hrinigsnérilst þar í
tunnu isinni Mukkustundum
saman. þegar löfcsinis tókst að
draiga tunnuna að ártoaikkanum,
var faetjan meðvitundarlaus otg
limlest og gerði ekfci tfleiri slík-
ar tilraunir.
En ýmsir fleiri. reyndu þetta
sama. Sfeðail þeirra var leik-
konan Maud Willard. Hún tók
hundinn sinn með sér í förina.
Tunnan lenti í „Nornakatlin-
LaugardagittB 12. maí
T I L
liggur leiðip
um“ og hringsnerist þar sam-
fleybt í fimm Mukkustiujndir. Þá
var henná náð. Og í .ljós klom,
áð ieiikfoonan liafði dááð, en
faunidinum leið ágætiega.
Fifldjarfasta tilraunin var þó
sú, að steypa sér í tunnu fram
áf fosSibrúninni. Fjórar mann-
eskjur ihafa -gert þetta og þrjár
komizt flífs áf. Fyrtst var kennslu
kona ein, Annie E. Taylor að
nafni. Hún lét útbúa handa sér
sér&taka tunnu, bólstraða að inm
an, oig imeð bllýlóði í öðrum end
anum, til þesá að tryiggja það,
að fuún iskyldi frekar halflást á
annan veiginn en ihinn.
'Frötben Taylor lagðd af stað-
háilfum öðrum Mlómieter fyrir
ofan ibssbrúnina. Tunnan
barst fyrir straumnium oig fram
af fosstoúninni, — en tfóssinn er
170 tfeta ifaár. Hún bom ekki í
ljós fyrr en Ifaún ifaafði borizt
hundruð metra niður með ánni,.
Er hún var toguð að árbaitókan-
um, vai’ þar fjöldí ananna sam-
anfcominn til þess að taka á
móti fröken Taylór. Hún hafði
meiðisit mikið og bar sig aum-
lega. Hún faatfði górt ráð fyrir
þvá að græða fé á þessu. En Ihún
féfck samasem ekkert fyrir ferð
ina oig skömmu sainna lézt hún
á fátækrafaæli.
'Bobiby Leach steyptd sér fram
af foisstoúninni í stáltumiu árið
1911. Hann knébrotnaði á báð-
um fótum, kjáikabrotnaði og
varð að liggja 23 vikur á sjúkra,
faúsi. Skömmu síðar lézt hann
í ÁstraiMu. Dánarorsökin var sú,
að ihonum. varð fóitaskortur, er
hainn steig ofan á IbananafaýðL
George Stathakis steypti sér
í trétunnu fram aíf fosstorúninni.
Fimmtán tiíimum siðar náðist
'hann og var þá lártinn.
Sá síðasti, sem igerði þessa til
raun og :komst Itíifs af, var Jean
Laussin, árið 1928. Hann notaðíi
gúmmíkúlu, sem var 11 fet í
þvenmlál, treysrt með stálgrinid,
þar isem faann isjálfiur var örugg
lega festur með ólum og toönd-
um. Hann faaffði súrefndsigeytoi
með isór, sem gat enzt í 40
Mukkutíma. Aðeins 50 mínút-
um etftir að ttiann flaigði aff stað
var faonium náð að Landi skafaimt
fyrir neðan „NornaketiIinn“ og
leið iþá mjög vel, — faatfði að-
eins fengið smávægilegar sfcrám
úm.
Hér er sagan öttfl. í dag er
bann við því la'gt að gera svo
lífsfaættulegar tilraiuniLr 'fajá
Niagara.
Jörð fil söiu
Jörðin Helluvað í Rangárvallahreppi fæst til kaups
og ábúðar á næstu fardögum, ef viðunandi tilboð
• fæst. Góð tún og engjar, mest allt véltækt. Ræktun-
arskilyrði ágæt. Bílvegur heim. Skipti á faúseign í
Reykjavik æskileg. TÍlboð sendist undirrituðum fyrir
20. þ. m. Róttur áskilinn til að taka hvaða tilboði sem
er, eða hafna öllum.
Helluvaði, 10,. maí 1945.
* Gunnar Erlendsson.