Alþýðublaðið - 12.05.1945, Page 8

ALÞYÐUBLAÐBP
Laugardaginn 12. maí 194S,
nTJARNARBlðsa
Einræðisherrann
(The Great Dietator)
Gamamnynd eftir Charles
Chaplin
Sýning kl 6.30 og 9
Ferð um Afríku og
Indíaiönd
(Dangerous Journey)
Stórfalleg og fróðleg ferða|
og villidýramynd
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11
Hafnarfirði
Bláa berbergið
Dularfull og spennandi heim
leikamynd eftir skáldsögu
Erich Philippi.
Aðalhlutverk:
Constance Moore
William Lundigan
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sími 9184
Sala aðgöngum. hefst kl. 11
- —■“*alHn|TWT1"1
Hátíðarhald mikið stóð ýfir í
smábæ einum á írlandi, og voru
allir gististaðir löngu fullir,
þegar Pat mundi eftir því, að
hann þurfti að‘ fá sér nætur-
stað. Loks var hann svo hepp-
inn að fá gistingu, en varð að
gera sér að góðu að vera her-
bergisnautur hljóðfæraleikara,
sem var blökkumaður.
Kunningjum írans, sem verið
höfðu með honum á ,,rallinu“
um kvöldið, var kunnugt um
þetta og fannst betur fara á þvi,
að báðir svefnfélagarnir hefðu ■
sama lit og smurðu andlif hans
með svertu, þegar 'hann var
sofnaður.
TJm morguninn var hann vak
inn af veitingakonunni. Fór
hann fram á og leit í spegilinn.
— Ja, hvert í logandi! hróp-
aði hann upp yfir sig. — Hún
hefur þá vakið þann svarta en
ekki mig!
m oc
W. SOMERSET
allar misgerði.r' hans. Bréfið lá sjálfsagt á glámbekk, hún gat
laumazt niður og tekið það.
Loks heyrði hún bifreiðardyn. Hún kveikti til þess að sjá,
hvað framorði.ð var. Klukkan var þrjú. Hún heyrði, að þeir gengu
hljóðlega upp stigann og fóru hvor inn í sitt herbergi.
Hún beið.
Hun kveik'.i á nátll'jmpanum, til þess að hann sæi hana
strax, þegar hann opnafi dyrnar. Hún ætlaði að ’áto eins og hún
svæfi, og þegar hann lædaist áð rúminu á tánum, ætlaði hún
nð opná aagun oíurhægt og,brosta á móti honum.
Hún bcið.
1 órofa íia'turkyr* ðhm: heyrði hún, að hann h.áttaði fór upp
í 0£; siökktl ljöSið.
Hún lá kyrr um stcnd og starði tómum augurn úl í bláinn
Svo ók hún sér, dró út skútffu i náttborðinu, lét fáeinar svefn-
töflur ic-.nna úr flösku í lófa sér og gleypti þær
.,Sofni ég ekki, verð ég vitlaus.“
15..
Júlia vaknaði ekki fyrr en kluikkan vaf meira en ellefu. Með-
al bréfanna hennar var ertt, sem ekki hafði komið með póstin-
um. Hún þekkti strax hina settlegu rithönd Tomma, og reif það
upp. í því var ekki annað en pundsseðlarnir fjórir og táu shill-
inga-seðillinn.'
Henni varð dálítið illa við. Hún vissi ekki náikvæml.ega, við
hverju hún hafði helzt búizt af honum. Hún hafði gert sér grein
fyrir því, hvernig hann myndi svara þessu niðurlægjandi bréfi
og hinni háðlegu gjöf hennar. En henni hafði ekki dottið i hug,v
að hann myndi endursenda peningana. Hún var ringluð. Hún
hafði stigið feti framar en góðu hófi gegndi.
„Ég vona bara, að þjónustufólkið hafi fengið sín ómaks-
laun,“ tautaði hún til þess að reyna að sefa sig.
Hún yppti öxlum.
„Hann jafnar sig vonandi fljótlega. Hann hefur gott af þvá
að vita, að ég á fleira til en hundsblíðu og rjómamýkt.“
En hún var samt í þungum þökkum allan daginn.
í>egar hún kom í leikhúsið, beið hennar þar böggull. Hún
þurfti ekki annað en líta á utanáskriftina til þess að vita, hvað
í honum var.
Eva spurði, hvorFhún ætti ekki að opna hann.
„Nei.“
En hún var ekki fyrr orðin ein inni en hún opnaði hann
sjálf. Þarna voru ermahnapparnir, vestiáhnapparnir, perluihnapp
arnir, armbandsúrið, og ságarettuhylkið, sem Tommi hafði verið
svo hreykinn af. Allar gjafirnar, sem hún hafði getfið honum. En
ekkert bréf. Ekki stakt orð til sikýringar
Hana logverkjaði í brjóstlholið. Hún skalf frá hvirfli til ilja.
„Ég var fífi, bölvaður grasasni! Hvers vegna gat ég ekki
setið á mér?“
Hjarðað barðist í brjósti hennar með þungum, sárum slög-
um. Hún gat ekki leikið, þvS að kvöl 'hennar dró úr henni allan
mátt — það yrði hræðileg leiksýning.
tlún varð að tala við/hann, hvað sem öllu öðru leið. Það
var sími í húsinu, þar sem hann bjó, skiptisamband inn lil
hans. Hún hljóp að simanum og hringdi. Til allrar hamingju
var hann heima.
„Tommi“
„Já.“
Hann þagði ofurlitla stund, áður en hann svaraði, og rödd
hans var mjög kaldranaleg.
„Hvað á þetta að þýða? Hvers vegna sendirðu mér þetta
allt aftur?“

_ NÝJA BfÓ
Tvífari Hitlers
(„The Strange Death of
Adolf Hitler“
Sérkennileg og spennandi
mynd.
Aðalhlutverk leika:
Ludwig Donath
Gale Sondergaard
Bönnuð bömum innan 16 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
11—1 oc eftir kl. 3,30
GAMLA Blð -
VERDI
Kvikmynd er sýnir þætti úr
lífi tónskáldsins fræga.
Aðalhlutverk:
Benjamino GIGLI
Fasco Giachetti
María Cebotari
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11.
„Fékkstu peningana í morgun?“
„Já. Ég er eins og álfur út úr hól. Hef ég móðgað þig?“
„Hamingjan góða — nei — nei,“ sagði hann. „Mér þykir
bara gaman, að með mig sér farið eins og leigufriðil. Mér þykir
bara gaman, að því sé slengt frarnan í mig, að ég fói jafnvel
aurana, sem ég gef þjónustufólkinu, gefins fhá konu. Mér fannst
það furðulegast, að þú skýldir ekki líka senda mér aura fyrir
þriðja flokks facseðli til Lundúna.“
Þótt Júlía gæti varla fyrir ótta og eftirvæntingu stunið upp
orðunum, sem brutust um í huga hennar, lá við, a'ð hún hrosti
að barnalegum ásökunum hans. Hann var meira en meðalkjáni.
%CC&CW ANO CHET CHESTE.R. RMD
6WELTER M A SUT-TEENCH, A5 JAP
Cwb GQMeees attack, in a sneak
S8AIP OH TWEU2 BASE
^GrBB / WISH X
COULD &0 UPSTAIRS
WiTH THOSE JOES
AND TAK'E JAP5
APART /
SODySS I
THOUGHT ýDO'D
BE CDUMTINO-
scalps, sy now/
Nýja hjélið hans Ailans N
Dag nokkurn ákvað hann ásamt nokkrum skólabræðr-
um sínum, að þeir- skyldu koma saman á þessum stað á á-
kveðnum tíma, sem þeir tiltóku nánar, — þv*í þarna væri
einmitt hentugasti staður til þess að leika sér á. Þar væri
hægt að fara í svo að segja hvaða leik sem væri. EnBa kom-
ust þeir fyliilega að raun um, áð svo var.
Tíminn, sem fór til lestrár hjá þessum ungu mönnum,
varð stöðugt minni. Námstoækui'nar urðu, með hverjum
deginum sem leið, leiðinlegri og leiðinlegri 1 atigum þeirra.
Aftur á móti urðu leikirnir stöðugt skemmtilegri, — stór-
fenglegri og æsandi í allri sinni fjölibreytni.---— Þeir
háðu styrjaldir á sléttu enginu, — skiptu sér í fylkingar,
— mynduðu hersveitir og skipaáhafnir eftir atvikum. Og
einn daginn var háður gríðar mikill bardagi milli hvítu
mannanna í bjálkahúsinu, — áha'ldaskúr smiðanna, — og
Indíánanna úti á hinni geysistóru grassléttu. Og hinir viltu,
æðisgengnu Indíánar báru sigur út býtum.
Heima hjá sér voru drengirnir óvenju vingjarnlegir
við syistur sínar, — gleymdu öldungis að toga í hárið á
þeim og stríða þeim á annan hátt. Sannleikurinn var sá, að
þeir fengu hverskyns glingur að láni hjá stelpunum, þeg-
ar þeir þurftu að ‘búa sig út sem Indíána, — og það var betra
að hafa stelpurnar góðar en illar, úr því þær gátu veitt
einhverja hálp.
MÖT MY PETAIL, SqORCH/
BESlPES, I-HAP MI&HTy
IMPOPTAMT RESCUB
Woek' ro oo po wm
_ HERE, CHisJM 1
M

wtæ.

-, » $ c'-fSP
í
»
. V . y { f 1
L: fjjfr ' ... ,, ,
r /'
milr \p
'11 í M
/
,.0'\
hx :'-W \
k
m f
vod,
M Y N D A -
SAG A
Örn og C-het hafa leitað niður
í gryfju til að skýla sér gegn
japanskri loftárás.
CHET: „Jæja, ég vildi bara að
ég mætti fara upp í loftið og
leika svollítið við Japanina/
ÖRN: „Við erum nýir hérna —
annars myndum við--------------
Hvað?“
SODY: „Blgssaðir, vinir mínir.
Við hittumst þá í sömu gryfj-
unni.“
ÖRN: „Sody! Og ég hélt að þú
værir nú að safna japönskum
höfuðleðrum.“
SODY: „Nei, ég er ekki að þvfí.
Ég þurfti að gegna öðrum
skyldustörfum.“