Alþýðublaðið - 24.05.1945, Blaðsíða 8

£
ALÞYOUBLAOIÖ
Fimmtudagur 24. maí 1945.
TJARNARBfÓeac
Langf finnsl þeim,
sem failfur
(Since You Went Away.)
Hrífandi fögur mynd um
hagi þeirra, sem heima
sitja.
Claudette Colbert
Jennifer Jones
Joseph Cotten .,
, . Shirley Temple
Monty Woolley
Lionel Barrymore
Rohert Walker
Sýnd kl. 6 og 9
Á biðilsbuxum
(Abroad With Two Yanks)
Sprenghlægileg gaman-
mynd
Sýnd kl. 4
_ bæjarbíó »
Hafnarfirði
Einræðisfaerrann
(The Great Dictator)
Gamanmynd eftir
Charles Chaplin.
Aðalhlutverk leika:
Charles Chaplin
Paulette Goddard
Sími 9184
sýnd kl. 6.45
og 9.
ÞAÐ VARÐ
LÍFS.
HONUM' TIL
Sóttu tveir um sálina
sjúklingsins með „takið“.
Fjandinn þreif í fæturna,
faðirinn 'hélt 1 bakið-
Leikurinn þannig lengi stóð,
lillár fengust náðir. —
En — hvorugum sýndist sálin
góð,
svo þeir slepptu — báðir!
• ísleifur Gíslason.
henni stundum fandizt hún ekki geta afborið þær öllu lengur.
■ 0
Sannanir? Hún hafði engar sannanir- Hún hafði það bara á til finn
ingunni — svo ótvírætt, að hún var ekki i neinum vafa. Hana
langaði til þess að segja já. Það var nærri því ómótstæðileg
freisting, en samt sigraðist hún á henni. Hún mátti ekki missa
Júliu. Þetta óhræsi gat farið rakleitt til hennar og sagt henni alla
söguna, og þá var eíns líklegl, að Júlía talaði aldrei framar auka-
tekið orð við hana. Og ef hann til dæmis njósnaði um gerðir
hennar kæmu að henni óvænt? Enginn var kominn til þess að
segja, hvað kynni að gerast, ef -hún segði sannleikann-
„Nei.“
Tárin komu fram í augun á henni og byrjuðu að hrynja nið-
ur sollnar kinnainar.
Mikael vorkenndi henni. Hann sá, hve hlægileg hún var, en
hann fann líka, hve hún þjáðist, og af meðfæddri hjartagæzku
sinni reyndi hann að hugga hana.
„Ég var alltaf viss um, að iþú tryðir þessu'ekki í hjarta þínu.
Og þú veizt, hve Júliu þykir vænt um þig, svo að það er óþarfi
fyrir þig að Vera afbrýðisöm, þótt hún eigi fleiri kunnngja.“
„Það veit hamingjan, að ég öfunda hana ekkj,“ snökti hún.
,,En hún hefur breytzt svo í allri framkomu við mig upp á síð-
kastið. Hún er orðin svo kuldaleg- Ég hef þó verið einlægur og
fölskvalaus vinur hennar, Míkael.“
„Já, hamingjan góða! Það veit ég, að þú hefir verið.“
,,Hefði ég þjónað guði til hálfs á móts við hana —“
„Nei, nú ertu farin að ýkja. Svo langt hefir það þó ekki
gengið. En þú veizt, að ég er ekki þannig gerður, að ég vilji tala
um kosti konunnar minnar við aðra- í fullri hreinskilni get ég
þó sagt iþér það, að þú veizt ekki, hvað er mikilvægast i fari Júlíu.
Kynferðismálin eru alveg utan við hennar líf. Hér á árunum,
þegar við vorum nýgift, vék þessu dálitið öðru vísi við, óg hví
ekki að segja það eftir allan þennan tíma: hún þreytti mig þá á
köflum. Ég er ekki að segja, að hún hafi verið sjúklega vergjörn
eða neitt í námunda við það. En henni hætti við því að þreyta
mig á köflum- Bólið manns er gott á sinn hátt, en það er fleira
til gott og mikilsvert. Eftir að Roger fæddist breyttist þetta ger-
samlega. Barnið sefaði hneigðir hennar. Og nú beindist öll orka
hennar að leiklistinni. Þú hefir lesið bækur Freuds, Döllý —
hvað kallar hann það aftur, þegar svona kemur fyrir?“
„O—o. Míkael, hvað varðar mig um Fraud og kenningar
hans?“
„Jú, hann kallar það — orðið vefst fyrir mér. Jæja, hvað
um það- Ég heíí sétíð ímyndað mér, að það hafi einmitt verið
Detta, sem gerði hana að jafn mikilli leikkonu og hún er. Enginn
getur orðið góður leikari, nema hann fórni listinni öllum starfs-
kröftum sínum og öllum huga sinum, enda er það segin saga:
NÝJA BSÖ
£ySimerku|
söngiirittn
(„Desert Song“)
Hrífandi fögur söngva-
mynd í eðillegum litum.
Aðalhlutverkin leika:
Dennis Morgan
Irene Manning
Sýnd kl. 5, 7 og 9
GAMLA BfÓ —
Hjailfayfl
og dverpmir sjo
Snow White
and the Seven
Dwarfs.)
Hin undurfagra og
bráðskemmtilega lit-
skreytta teiknimynd
snillingsins
WALT DISNEYS
Sýnd M. 5, 7 og 9.
ert ekki svo heimskur, að þú sjáir ekki, að það er líka full
ájstæða til þess, að kjlaífitasögur 'koan.i:st á kreik. Það myndi svo
sem enginn taka til þess, ef Júlía hefði margsinnis vakið á sér
eftirteíkit með istvorua fraaníerði. En þegar hún hefir lifað kyrrlátu
lífí í fjölda mörg ár og tekur svo allt í einu upp .á þessu — ja,
.þó byrja aiuðiviftiað allir að tala tum það. Þetta getur orðiið leikhús-
inu til tjóns.“
Míkael skotraði til hennar augunum. Hann brosti ofurlítið-
,,Ég skil, hvað þú átt við, Dollý. Ég viðurkenni það, að þetta
er að sumu leyti rétt athugað, og þess vegna finn ég líka, að þér
er fullkomlega leyfilegt að 'benda á hættuna. Þú reyndist okkur
stoð og stytta, þegar við vorum að koma undir okkur fótunum,
og mér þætti ákaflega leiðinlegt, ef þú hlytir nú tjón eða armæðu
af okkur. Þess vegna 'held ég, að það væri réttast, að ég keypti
Nýja hjóliS hans Allans
ætli maður að hrinda einhverju áleiðis, verður maður að sökkva
sér niður í það. Mér gremst það, þegar almenningur gerir sér í
huigariund, að leiifearar :og leikkoiruur lifi í sviakki og munaði. Því
fer fjarri, að við getum gefið okkur tíma til þess háttar hé-
góma.“
❖
Nú reiddist hún Míkael, og þá náði íhún aftur fullu valdi
yfir sjálfri sér.
„En Míkael! Jafnvel þótt við vitum, að það sé í rauninni
ekkert ljótt við allt þetta dingl Júlíu utan í þessum armingja,
þá bitnar það þó á henni- Orðrómurinn flýgur mann frá manni.
Ykkar góða sambúð hefir þó hingað til verið ein af stærstu
dyggðum í augum ’fólksins. Allir hafa íitið upp til ykkar. Almenn
ingur var farinn að teija ykkur fyrirmynd annarra um ábyrgð-
artilfinningu og ævilanga tryggð.“
„Hvað l'íka ér óhætt, leyfi ég mér að segja.“
Þolinmæði Dollýjar 'var á þrotum.
„Ég hefi sagt þér, hvað fólk læíur sér um munn fara- Þú
Því næst hlupu drengirnir upp í kvistherbergi eitt, þar
sem þeir höfðu góða yfirsýn yfir garðinn og næsta um-
hverfið.
Svo ætluðu þeir að vaka alla nóttina og til morguns,
er birta tæ'ki. til bess að siá svo um, að enginn kæmist inn
í garðinn.
„Við skulum ekkert vera að kalla á stelpurnar bótt
einhver fingralangur geri ýart við sig“, sagði Allan. „Þær
eru alveg eins hræddar og mamrna. Við skulum heldur gera
út um málið upp á eigin spýtur.“
„En bær eru bó eldri en við,“ leyfði Goerg sér að segja
En Allan svaraði „'þú ert hræddur“, — og hann sagði þetta
í þeim tón, að Georg steinþaigði.
Þeir voru ekki lengi búnir að sitja við glu'ggann og
ráða ráðum sínum í hálfum hljóðum, þegar þeir ráku upp
niðurbælt hljóð og litu hvor á annan,
Þeir höfðu komið augá' á.eitt'hvað sem hreyfðist eftir
malarbrautinni heim að búéinu og í áttina til Verandarinnar.
Veran 'hreyfðist hægt o'g varkárlega, — eins og til þess að
ekki skvldi skr jáfa í mölinni,
Allan tók á öllu því hugrekki sem hann átti ti'l.
„Nú er um að gera að gefast ekki upp“, sagði hann og
f THI5 CÁnSÖV HÁPPEtO
t5>UE T0 DAMAG-E
T?£C£iV£P IN A FiSHT
WITH JAP PLANEíF—
<scomy \e> rdrcco
TO CPASH HÍ5- PLANE/
PAPACHUTINff rO A
^MALL PACIRC ISVc
WITHIN ENEMV
‘W&ZlTOR'/----
rf..
MYNDA-
SAGA
hátign
JAPANINN: „Já, yðar
Véilin féll í sj'óinn"
FORMGINN: „Hvað! Annar
—? Ameríski flugmaðurinn
og fainginn, sem stapp frá oíkk
ur. Það má eSdki verða. Þau
imieiga efeki finna hvort annað.
Œíaiuisar munu fiúfcia, ef To'kíó
.fréttir iaf þessu. Farðu, sfcepn
an þin, ef þú kemur efcfci aft-
ur með þessa tvo Ameríkana
Iþá sfcal óigeðslegi hauísinin á
þér ,f!á tfyrir ferði1na!“