Alþýðublaðið - 27.05.1945, Blaðsíða 4

stóran hatt í Berlín. svó að
en bað áður var.
WONDEK. tp l'A\THE ONUV'
&UV ON THIS iéLANP---
HEV/ A MONK.EV—THANNS
PAU, ANVTHIN& VOU EAT Á
15 O.K. &y ME_~X'OS5S§Á
1T OOWN / 5---
//ú/BBWi-Dl -15 51&NAU
LEFT &Y VANK.EE WE
SEBK-_HA5TENWE
AMJST DESTKOV 5AN\Ey
HE WILL NOT ESCAPE ri
US NOW/7—.
* HOPE ICAN A\1L< THESE
COCOANUTS, AFTEK AU~
TH.E TKOUÖLE T HAO TO
&ET THSM— 30% THEY
SUI^E AKE_____^
v TOUfirH / JvSwT'A.T'"
vona að ég geti.
ORN
HLWÐUBLAPIP
Stmnndagur 27. mal 1945.
•nTMRHARBMa
Langf finnsf þeim,
sem bíður
(Sínce You Went Away.)
Hrífandi fögur mynd um
hagi þeirra, sem heima
sitja.
Claudette Colbert
Jennifer Joues
Joseph Cotten
Shlriey Temple
Monty Woolley
Lionel Barrymore
Robert Walker
Sýnd kl. 3, 6 og 9.
Sala hefst kl. 11
BÆJARBÍÓ
Hafnarfirði
6óður gestur
Áhrifamikil stórmynd.
Aðalhlutverk:
PAUL ROBESEN
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð fyrir börn
innan 16 áxa.
Sjáliðar
(The Navy Way)
Saga frá æfingaher-
búðum ameríska flot-
ans við Vötnin miklu.
Aðalhlutverk:
Robert Lowery
Jean Parker
Sýnd kl. 3 og 5.
Sími 9184.
Aðgöngumiðasala frá
11 f. h.
Mörgum hefur þótt stjórnin
fullaðgerðarlítil fyrsta lýðveldis
árið, að minnsta kosti á sumum
sviðum. T. d- sést kórónan enn
á öllum einkennishnöppum,
málmmynt og mörgum opin-
berum skjölum. Þetta hefur
orðið orsök til kveðskapar og
vísugerðar. 1
Þó við séum miklir menn,
minnum á forna kappa,
með kórónu við krýnum enn
koparmynt og hnappa.
(Þröstur)
LÍF 06
ekki á móti því borið, að það var ekki beinlínis þægilegt að vita
fólik hlæia að sér.
Hún spurði sjálfa sig, hvað Míkael myndi gera, ef sannleik
urinn rynni upp fyrir honum. Hann gæti með góðu móti skilið við
hana, en haldið samt áfram að nota starfskrafta hennar- Ef heil
brigð hugsun kæmist að í höfði hans, myndi hann loka augunum
fyrir gerðum hennar. En Míkael var að ýmsu leyti séxvitur, og
það gat komið fyrir, að hann risi upp á afturfætuma og setti
á sig herralegan svip. Hann gat allt eins verið til með að segja,
að hanra yrði að gnípia tiil þteirra) úrræða, sem mamíná í hans stöðu.
sæmdi. Slíkir aular voru margir karlmenn. Þeir voru allir sjálf
um sér verstir.
Oig auðvitað sifciþti jþetta ekJd svo miMu máili fyrir hiana, þegar
öllu var á botninn hvolft. Hún gat farið til Vesturheims og leik-
ið þar eitt ár, og þá yrði hneyiktflið gteymt, er hún kæimii heimi
aftair, svo að hún gæti hæigilega gengið í féliaig váð eánhivern ann
am leikhússitjora. En þetba yrði samt l-eiðindaimól.
Og svo vai-ð hiún Ilca að hiuigisa uim Roigier. Honiuim myndi
auðviitað þykijia mJestta miininikiuin að þeislsiu öEiu, liitla skiniminu, og
það svo sean eðfliOegt. Það var gaignslaulst að bera á móti þvi, að
það var diáMtið tvfeigigjjlað fyrir konu á hiennar allidri að síkiílja við
manninn sinn vegna tuttugu og þriggja ára gamals pilts. Vita-
s.kuld yrði h.ún eikki só græningi að giifitast horuum.
En sky ldi Kfliii viitja kvænast hietnini:?
‘Hkin' snieri sér við í sætimu og virrti hann fyrir sér í dimm
uinni. Hann haÆði áruim samian verið virti síniu fijisér aif ást til
hennar. Hann var emn af þessum riddaralegu aulum, sem hver
kocna gat vatfið um ffinigur sér að vilid. Etf til vil væri homum ekki
á móti skapi að geraist aðili að þessu hjönaskiilnaðartmáli í stað
Tomma? Það var kaminiskie snjafcæði. Dárvairðsifrú — koma Karils
Tamerleys ‘lávarðar — lady Tamíerfley. Tdtllarnir hjómuðu fagur
lega.
En tiil viR hfltfði hún verið óvadkár. Hiún hatfði ekki, alltatf
igiætt sám slem skyfldá, þegar hún var að hieimisækja Tomma i íbúð
hans, og ef tiil viM hiölfðu menmirnir í biifireiðaskýlinu séð hama
fara þaingað inn eða koma þaðan út oig driegið siíma ályktanir af
því. Fóilik eins og 'b.iifre.iðaistjórar var sivo llágt og aulvirðMegt í
húigsum. Hivað riælturlklúlbibunum við vék, þá viar henni enigin etftir
sjón að þeim. Fiegiin viilidi 'hún íar,a mle.ð honum á kyrrflátaíri staði,
iþar sem þau gáu verið samain, án þesis að þeim væri veiitt telj
andi arthyigttii. En þalgað viflidi hiann ekkí fara. Hann vi'ldi vera í marg
menininu og berast á, sjá tigið og auðuigt fótfk og láita það sjá sig.
Hbnum þótti nietfnifega gaman að sýma sig og hana.
„O, fjiamdinm d# það,“ sagð h'ún við sjáltfa sdg.. „Fjandinn eigi
það a-lflt."
Júláa skeimmti sér eklki eins vel i kjvilkmyndahfÚKiiinu og hún
•hafði vonazt til.
18-
Haiginn eáMr siimaði. Júfliía. tffl Dollýjar.
„Eliekan mdn, mér finmlst Mðin 'hleill ehllúfö stíðam ég sá þig
siðast. Hivað heíurðu eiginíilegt hatft fynLr startfmi aEam þennan
tímia?“
„Eíkki mledittf, sem sé I frásögur fæivand'i."
Máirlómur hiemnar var ‘imdarilega kuldaflegur.
„Heyru mliíg. Rogier keimiur hl&im á morlgun.. Þú veizt, að harun
hleÆur lokið náimi í Etön. Ég sendi bdfreið efitir honum ttOmanliaga,
Oig óg vona, að þú kiomiir oig borðir með oikkur (hádegis.verð. Engir
aðrir igelstir. Bai-a þú o|g ég, Mikael og Roger.“
„Éig er toöðim amnað tím hládeffið á morffun.“
í tuittuigu ár hatfði það ekki komfflð
» NÝJA BK>
Eyðimerkur-
sðnðurinn
(„Desert Song“)
Hrífandi fögur söngva-
mynd 1 eðillegum littun.
Dennis Morgan
Ireue Manning
Sýnd kl. 7 og 9.
LIST.4MANNA-
BRÉLLUR
(“Larceny with Music”)
Söngva- og gamanmynd.
Allan Jones
Kitty Cariisle
Leo Carillo
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11 f. h.
GAMLA Blð
Panama Hafiie
Amerísk gaman- og
mynd
Red Skelton
Ann Sothern
Sýnd kl. 7 og 9.
og dvergarnir sjð
Sýnd kl. 3 og 5
Sala hefst kl. 11 f. h.
hivert einaisita boð Jútóu. Röddin, óem nú bairst gegnum simamn,,
var bókstatfílega fjándsamfeg.
„'Hvemig gcturðú fsngáð atf þér að vena svona óvingjarxáeg
við mig? Roger verður fyrir hræðfflegum vonbrigðum. Þetta er
fynsiti daigurinn, sem hann verðúr hedma. Þar að auk laingar mig.
svo tiíL þess að sijá þig- Það er oxðið stvo ónalangt siðam ég sá
þig síðast og ég er farin að sakna þín svo hræðilega. Geturðu ekki
bneytt til í þertta eima sfkojpitá., efekam mdn? Það er sVo maxgit, sem.
mig lamgar tffl að maisa við big í næði.“
Nýja ijéli hans Allans
segja fyrir utan og um leið kom harm með andlitið að rúð-
unni óg mínútu seinna höfðu drengirnar opnað bakdyrnar
og hleypt Vandal inn.
„Hvað er eiginlega um að vera héma?“ spurði hanp
„Þið á fótum sv'ona snemma og hér í eldhúsinu?“
„Pabbi, — við héldum, að j>ú værir innbrotsþjófur,‘‘
svaraði Allan hálf-hlæjandi en dálítið skömmustulegur.
„Ó iá. — óg var nú kominn á fTemsta hlunn með að
brjótast inn í mitt eigið hús“, svaraði stórkaupmaðurinn og
rák upp skelliMátur svo heyrðist um allt húsið, •— kvenfólk
ið vaknaði og rak höfuðin inn um gættina.
Frú Vandal hringdi borðklukkunni í stofu sinni því.
hún hafði einnig vaknað við hávaðan o'g orðið hrædd,
' Að lokum var öll fjölskyldan samankomin í veröndinni
og hófust síðan spumingar og frásagnir, sem aldrei ætl-
uðu enda að taka. Stórkaupmaðurinn hló að öllu saman, svo
hann gat tæpiega staðið á fótunum og fékk sér sæti.
Það var ekki von. að Allan békkti föður sinn úti í garð-
inum, því stórkaupmaðurinn hafð keypt sér voskufl og barða
t hans var altt öðru vísi nú
P\FTER SETT/N& OUT A 'S/3/UAL,
TO &U/PE POSS/SLE PEECUERS
...SCOZCtíy FACE6 THE FROBLE/Vt
OF SURV/VAL ON
YfsSDA’
S AG A
Öm hetfur sett út merki tid þess
að tóðbema þeirn sem myndi
reyina að bjarga homuim. Og nú
tfær hiarrn að reyna hivað það
ex að lenda á eyði ey.
fenjgið mjólk úr þestsiuimi kokos
Imetúim, etftir aUa þá fyrfehöfn
sem ég hatfði við ’að, ná þeian
En drottunn minn hvað þær
æitlla að reynaft ólbilgjamar.
skyldi ég annars vera eina
maninieislkjain! hér. Hwað! Api?
Áigætit viniur! Allt sem þú értur
er tfullillgO'tt hamda mér — Hentu
JA.PANI: „Sko, þarna er merk].,
siem Amíerakanimn hlófur sett
npp. Við skiulíuim flýta okkur
að ná í hann og eyðileggja
merkið.
/-iiAn-i.i-1.11