Alþýðublaðið - 31.05.1945, Blaðsíða 8

SE.APOÚMP^OR l MAygEABLE
TO TSADE IT TP THE NATIVÉS_
li= THERE AKE ANV/ ElÖ=HT NOW/
I'P SETTEI? HUNT UP A SAFp b
v 5RPT, TO> OAT2TH 5PME ZLEEP/Æ
r-n^rrb--------—-r^srím
rOOULP HAVE besn a
CAN OF SOUP C?K EVEN'
BEANS—BUT I FINP A
wzzy thins- like thiíl
ÍVONPEP WHO IT ---
■.BEL0N&S TO 4
NOBE. sy NOW
ÆLÞYÐUBLAÐIÐ
Fimmíudagur 31. maí 1945
TJARNARBÍÓctsh
Langi flniisi þeim.
sem bíiur
(Since You Went Away.)
Claudette Colbert
Jennifer Jones
Joseph Cotten
Shirley Temple
Monty Woolley
Lionel Barrymore
Robert Walker
Sýnd kl. 6 og 9.
Þokkalea þrennhtg
Sprenghlægileg
sænsk gamanmynd.
Sýnd kl. 4.
BÆJAIIBlÓ «®§
Hafnarfirði
DIXIE
Amerísk söngva- og mús-
íkmynd í eðlilegum lit-
um. — Aðalhlutverk:
Bing Crosby
Dorothy Lamour
Sýnd kl. 7 og 9.
' Sími 9184.
HÖFÐINGLEGA BOÐIÐ
Spákonan yfir spilunum:
— Það lítur út fyrir, að þér
vinnið í happdrættinu. Þér spil
ið, er ekki svo?
— Jú, ég spila á héilmiða.
— Hamingjusami maður; Ég
öfunda yður, þér fáið fimmtíu
þúsund króna vinninginn!
— Þér skuluð ekki þurfa- að
öfunda mig. Ég skal selja yður
miðann á fjörutíu þúsundir, ef
þér borgið hann út í hönd.
# * *
Oft er gaman að gikkjum
hent,
„Ef þú vilt sverja þess dýran eið, að hann sé það ekki, þá
trúi ég þér skiljanlega."
Júlía lækkaði róminn. Hún var mjög alvarleg. Bakí við þe<nn-
an hremskilnislega svip gat engin lygi búið.
,,Ég hef aldrei logið að þér hingað til, Dollý,“ sagði. hún, „og
ég etr orðin of gömul til' þess að byrja á því nú. Ég get unnið
eið að því, að Tommi hefur aldrei verið annað en vinur mixm.“
„Þú léttir af mér þungu fargi.“
Júlía yissi, j'ö Dollý trúði henni ekki, og Dollý fann ofurvel,
að Júlía vissi það.
Hún hélt áfram:
„En vertu nu skynsöm, Júlía, fyrst þetta er svona. Það er
sjálfri þér fyrir beztu. Láttu ekki sjá þig með þessum manni
framar- Láttu hann sigla sinn sjó.“
„Nei, nei. Það gæti ég ekki gert- Það væri. alveg sama og
játa á sig sökina, viðurkenna, að fólkið hefði haft rétt fyrir sér.
Minnztu bess, að samvizka min er hrein. Ég get borið höfuðið
hátt. Ég myndi fyrirlíta sjálfa mig, ef ég léti stjórnast af illmann-
legu slúðri.“ . /
Dollý smokraði sér í skóna, tók varalit upp úr tösku sinni
og fór að li.ta á sér varirnar-
. „Jæja, góða mín. Þú ert auðvitað nógu gömul til þess að sjá
fótum þínum forráð hjálparlaust.“
Þær skildu með lítilli blíðu.
Orð Dollýar höfðu hæft mark. Júlíu sveið undan þeim. Það
olli henni talsverðum óróleika, hve kjaftasögumar voru sann-
leikanum samkvæmar- En skipti það annars nokkru máli? Fjöldi.
kvenna átti sér elskhuga — og hver tók svo sem til þess? Og
hún, leikkonan? Það ætlaðist víst enginn til þess, að leikkona væri
fyrirmynd annarra um siðferðilegar dyggðir.
„En það er þetta bölvað skírlífi mitt — fram á þennan dag.
Það er mergurinn málsms-“
Hún hafði áunnið sér það orð, að hún væri sú kona, sem
ekkert illt yrði sagt um Og nú þegar sá tími vár liðinn, var
þessi, almenna viðurkenndng, sem hún hafði hlotið, eins og fang-
elsismúr, sem hún hafði hlaðið í kringum sig.
En annað var verra- Hvernig stóð á því, að Tommi skyldi
leyfa sér að segja, að hún skriði í duftinu fyrir honum? Þetta
var mjög særandi orðalag. Bölvað fíflið. Hvernig vogaði hann
sér að segja annð eins og þetta? Hún vissi ekki, hvað hún átti
til bragðs að taka. Heízt hefði hún kosið að kryjija hann til sagna.
En hvað stoðaði það? Hann myndi auðvitað neita þessum Jbuxði
afdráttarlaust- Eina ráðið var að segja ekki neítt. Hún áfcti ekki
annars úrkosta. Hún varð að sætta sig við þetta. Það' var gagns-
laust að viðurkenna ekki sannleikann. Hann elskaði. hana ekki.
Harm var aðeins friðill hennar, af því að þannig fékk hann svalað
hégómagirnd sinni, af því að það veitti honum aðstöðu til þess
að njóta margs, sem hann þráði- Það gerði. hann að meiri ma*nni,
að minnsta kosti að því, er hann sjálfur áleit.
„Skynsamlegast væri af mér að láta hann róa.“
Hún hló gremjulega.
„Það er auðvelt að segja það,“ bætti hún svo við. „En ég
elska hann-“
En undarlegt var það, að hað var ekki konan Júlía Lamlbert,
sem kveinkaði sér sárast, þegar 'öllu var á botninn hvolft. Sú
móðgun, sem leikkonunni Júlíu Lambert hafði verði. sýnd, gekk
henni mest að hjarta. Hún hafði oft orðið þess vör, að hæfilelk-
ar hennar —- sniJi hennar, sögðu blöðin, en það var stórt o.rð í
munn að taka — segjum þá gáfur hennar, ef það er einhver
málamiðlun — hún hafði oft orði.ð þess vör, að gáfur hennar
voru í rauninni ekki hún sjálf, ekki einu sinni þáttur af henni,
heldur sjálfstæður andi, sem notaði hana, Júlíu Lambert, til
íNiYJA BfÓ
OAMLA Blö
Mikilfengleg stórmynd,
Sýnd kl. 6,30 og 9
(„Quiet Please Murder“)
Spennandi
leynilÖgr eglumynd.
.George Sanders
Gail Patrick
Börn fá ekki aðgang.
Sýnd kl. 5
mllil tveggja elda
(„Andy Hardy’s Double
Life“)
Mickey Rooney
Ann Rutherfprd
Esther Williams
Sýnd kl. 5, 7 og 9. ,
þess að túika viija sinn. Þetta var einhver æðri vilji, sem ekkert
átti skylt við efnisheiminn, er yfirs'kyggði hana og lét hana gera
það, sem hún vissi, að henni vaæ annars ómáttugt. Hún var að-
eins mjög hversdagsleg — að vísu mjög lagleg -— kona, eri
komiri talsvert til ára sinna- En hæfileikar hennar áttu sér
engan aldur. Þaö var andi, sem lék á liana, eins og fiðlusnilling-
ur á fiðlu sína. Og það var sú móðgun, sem honum hafði verið
sýnd, er hana sveið sárast.
Hún reyndi að sofna. Hún var svo vön að sofa eftir hádeg-
ið, að það mátti heita, að hún gleymdi sér á sömu stundu og
hún lagðist úl af. En í þetta skipti foylti hún sér þreyjulaust í
rúminu, gat með engu móti sofnað.
Loks varð henni litið á klukkuna. Tommi kom oft af skrif-
stofu sinni stuttu eftir klukkan fimm. Hún þráði hann. í örm-
ÆJVINTÝRI EFTIR CARL EWALD
FYRSTI KAFLI: LANDIÖ ILLA
Yzt á hjara veraldar er Landið illa.
Þar er engin gróðurmold senT korn og gras getur þrifizt
í, — svo ekki isé talað um græna skóga. Þar er ekkert ann-
að en grjót — eintómt grjót, svo langt sem augað eygir.
Hér og þar millíum steina er eilítill jarðvegur, þar sem krækl
óttur víðirinn grær ásamt mosa og fáeinum grasnálum.
Annars er ekkert þarna annað en steinauðnin. Þarna eru
gífurlega há fjöll, sem'ná langt upp fyrir skýin. Millum fjall
ann-a eru djúp gil með bröttum hamraveggjum og eyðilegir
dalir, þar sem' ískaldir lækir seytla af einum hamrastallin-
um á. annan.---------.
Aðeins þrjá mánuði ársins er sumar í þessu landi.
Þá skín sólin svo, að grjótið verður logandi heitt.
Kræklulegar jurtir vaxa upp úr gróðursnauðum jarðvegin-
um, — vanþroiská skordýr flögra millum víðigreinanna. Síð-
an kemur veturinn aftur óðar en varir. Snjónum hleður
niður, lækimir frjósa, stormurrnn fer hamförum og varla
sést til sólarinnar. Engin blóm, — engin skordýr.
Uppi á fjallstindi' á örninn sér hreiður. Hann flýgur
langa. vegu til þess að afla sér matar; oft og tíðum skríkja
ungar hans óþolir.móðir á matinn, þegar örninn er lengi á
leiðinni. — Því í Landinu illa er ekki feitan gölt áð flá.
^YNDA.
S AG A
ÖRN: „Púðurdós! Svo að það er
einhver annar á eyjunni. Ég
gæti trúað því, að hún væri
búin að fá gljáa á nefforodd-
inn sinn núna! Æskilegra
hefði verið að finna baunadós
eða sápuákál, en svu firui ég
foara þetíia! Hver skyldi hún
vera? Ég ætla að geyma þetta
og leita að henni. Annars væri
bezt fyrir mig að finna mér
góðan stað ti.l að sofa á.
0N me íra»i_,-nNO, WHERE
j WE WA.5 SEEN F0RC6D
DO\NH, SCORCrtY HA5
MAPE AN UMTXPECTEP
FINP...AN AMERICAN-
L MAPg POWPEZ COMPfiCT,
—.WHíLE UNkNÖWN TO
| HIM, JAP5 ÁRE CLOSlNG
IN TO CAPtURE THE
YANKEE PlLPr—
“Jmóiicf

•“taiinp*—-
, A GOMPACT//
1 pO THEGE IS SOMEONE
ELSE ON THIS ISLAN-З
BET 5HE HAS A SHlNy
ILL HAN& ON TO
IT...SHE MIGHT