Alþýðublaðið - 19.12.1927, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Beztu og ódýrustu
fáið þið í útsöludeildinni hjá
EIiiffirs®yssf & Co.
[alþýbublaðið]
5 kemur út á hverjum virkum degi. [
J Afgreiðsla í Alþýðuhúsinu við [
j Hverfisgötu 8 opin frá kL 9 árd. |
J til kl. 7 siðd. t
j Skrifstofa á sama stað opin kl. j
J 9»/s—101/* árd. og ki. 8—9 siðd. I
j Simar: 988 (afgreiðslan) og 1294 j
| (skrifstofan). . j
< Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,50 á j
3 mánuði. Auglýsingarverðkr.0,15 j
hver mm. eindálka. j
Prentsmiðja: Aipýðuprentsmiðjan j
(í sama húsi, sömu simar). j
Atvinnuleysið.
PulltTÚaráö veTklýftsfélaganna
hefir gert tilraun til að grafast
fyrir um, hver brögð væru að at-
vinnuleysi verkalýðsins í borg-
ixmi og hverjar væru ástæður at-
vinnuleysingjanna. Við skráningu
í 4 daga að eins hafa gefið sig
fram 132 atvinnulausir menn, en
að öðru leyti er ekki búið að
vinna úr skýrslunum.
Sjálfsagt má telja, að ekki hafi
nærri allir atvinnulausir menn
gefið sig fram, og að fjölda-
margir, sem hafa einhvem vinnu-
reiting, hafi slépt að segja til
sín. Þegar litið er til pess, er tal-
an óhúgsanlega há. Það má geta
nærri, hvernig er líðan pessara
manna og fjölskyldna þeirra, sém
surnar em stórar, með hinum lágu
tekjum, sem verkamenn haía, þeg-
ax þeir hafa þó vinnu, og hinu
háa nauðsýnjaverði, sem hér er.
Það eru áreiðanlega ekki skemti-
'leg jól, sem þeir horfa fram á.
Engum, sem íhugar þetta, ætti
að blandast hugur um, hver nauð-
syn er á, að efnt sé til opinberra;
atvinnubóta hér í borginni um
skammdegistímabilið.
Fnlltrúinn í kirkjunni.
Um hátiðimar um næstsíðustu
áramót fór ég í kirkju sem oft-
ar og heyrði til fjögurra presta
og þar á meðal til eins þeirra á
nýjársdagskvöld. Mintist hann
ársins, sem væri að kveðja, og
hins, sem væri að heilsa, svo sem
venjulegt er um tímaskifti. 1 sam-
bandi við það mintist hann á fá-
tæktina, og hversu mörgum þætti
hún þungbær. Alt í einu segir
hann orðrétt þessum orðum: „Fá-
tæktin er bara blessun,” án þess
þó að reyna að færa nokkur
minstu rök fyrir því, í hverju
sú blessun lægi eða gæti legið.
Þessi orð hans er vart mögulegt
að skilja öðru vísi en svo, að
fátæktin sé undantekningarlaust
blessun. Með þessu heíir hann
slegið því föstu, að fátæktin sé
blessun og sem andstæða við það
hiýtur auðlegðin að vera bölvun.
Jafnaðarmenn hafa haldið því
fram, að auðvaldið notaði kirkj-
una ásamt löggjafarvaldinu —
sem það reyndi að hafa sem mest
tök á — sér til eflingar, og þaö
feiddi aftur af sér fátækt og
eymdarkjör hjá mjog miklum
hluta manna, og að þeir berðust
gegn henni sem böli, í hverri
mynd sem hún birtist.
Það er því auðsætt, að ef nota
á kirkjuna í þágu auðvaldsins,
þá verður að gera fátæktina sem
glæsilegasta og jafnvel eftirsóknar-
verða í augum fjöldans, en það
verður ekki ' betur gert á
annan hátt en þann, að
kalia fátæktina biessun. Það
verður þvi ekki betur séð en að
hérlent auðvald eigi dyggan full-
trúa innan kirkjunnar, sem ótví-
rætt hefir sannað, að ádeila jafn-
aðarmanna sé rétt. Það mætti því
vænta þess, að prestur þessi gerði
það, sem honum væri unt, til að
vama því t. d., að fólk tengdist
inníauðvaldsættir og þáekki sízt,
ef það stæði nálægt honum að
einhverju leyti. til þess, ef verða
mætti, að það fengi þá fremur
að hljóta blessun fátæktarinnar!
En er það biessun, að barni
hefir ekki sökum fátæktar verið
Jeitað lækningar á sjúkdómi fyrr
en of seint eða ekki, og það hefir
svo sökum þess lifað við heilsu-
tjón alla æfi? Er það blessun, að
maður sckum fátæktar verði áð
lifa á svikum i viðskiftum við
aöra eða jafnvel leiðist út í iþjófn-
að? Er það blessun, að miklir
hæfileikar, andlegir eða likam-
legir, verði að engu sökum fá-
tæktar, og að sá, er þá hefir,
verði að auðnuiausum ræfli sér
og öðrum til leiðinda? Er það
blessun, að bam lifi við andlegan
og líkamlegan skort sökum fá-
tæktar og geti því hvorki gert
sér né öðrum gagn á fullorðins-
árunum? Er það blessun, að
maður drýgi glæp á þeim, sem
hann hyggur að valdi fátækt
hans og neyö? Er það blessun,
að maður geti ekki veitt bág-
stöddum meðbróður sínum hjálp
sökum fátæktar, þótt hann hali
sterka löngun til þess?
Það er rétt að geta þess, að
ég hefi síðan heyrt annan prest
minnast á fátæktina í stólræðu,
og segist honum svo: „Fátæktin
getur í einstöku tilfellum verið
blessun, en hún er !íka oft og
tíðum blátt áfram bö vun." Mér
gazt frekar vel að þessum orð-
um. En sá galli fanst mér á gjöf
Njarðar hjá pxesti þessum, að
harn reyndi ek.>i að færa nein
r;k fyrir þessum orðum sínum.
Mér hefir oft fundist prestar vera
i vandræðum með útskýringar á
dæmisögunni um hinn rika og fá-
taka. Annars virðist mér hún vera
viðvörun og jafníramt hvöss á-
deila á auðvald allra tíma, og
fara þá vandræði prestanna að
verða skiljan’egri eftir því, sem
reynslan hefir sýnt.
Það virðist ekki úrhættis, að
íólk færi svolítið að athuga, hvað
að er, sem prestarnir segja i
stólnum, og láti það, sem því
flnst órökstutt þvaður feða
hneykslanlegt, birtast á pnenti, svo
að þeir gætu séð, að ekki væru
Njósiiarinn sænski.
Myndin hér að ofan er af ung-
um sænskum liðsforingja, er
njósnað hefir fyrir Rússa um ýms
sænsk hernaðarieyndarmál, eins
og getið hefir verið í skeytum.
allir fast sofandi undir ræðum
þeirra.
Léikmaður.
M sjénaisslBS.
Óðum líður að jólum; allir eru
önnum kafnir við undirbúning.
Mikið er hugsað um, á hvern
hátt menn bezt fá glatt vini sína.
Heimilin eru fáguð og prýdd og
menn hlakka til að gleöjast með
ástvinum sínum, og allir óska, að
mega vera heima um jólin.
Ein er stétt manna, sem öðrum
fremur fer á mis heimilisþæginda
og verður að stríða oft og tíð-
um erfiðari og strangari baráttu
en margan þann grunar, sem ekki
heíir reynt.
SjómaðuTÍnn er stöðu sinnar
vegna fjærri heimili og ástvinum,
ekki siður á jólum en endranær.
VeJgengni vor og margt það,
sem vér gleðjum oss .við, er beint
eða óbeint að þakka hinu dáðrika
stáríi sjómannsins.
Um jólaleytið eru oftast hér á
höfninni erlend og innl-nd skip,
og á þeim auðvitað fjöldi manns,
— sem ekki eiga heimiii hér.
Sjómannastofan helir undan
farin ár leitast við að gera þess-
um mönnum glaða stund o£ á
J>ann hátt reynt að bæta Jxeim að
nokkru þá heimilisgleði og á-
nægju, sem þeir annars fara á mis.
Norðmenn og Danir hafa árlega
sent jólaböggla til úthlutunar
meðal sjómanna frá J)eim löndum,
en bæjarbúar hafa séð fyrir öðru
tii hátíðarinnar og bcgglum handa
sjómönnum annara þjóða.
í fyrra voru á þessum samkom-
um auk íslenzkra sjómanna Dan-
ir, Farreyingar, Norðmenn, Svíar,-
VatHSfllÖS frá 0,35.
VínfllÖS þrjár teg.
Ostaskálar m. íoki.
Snjðrskálar.
ljðlkurkönnur(itrjrst.)
Avaxtaskálar (do.)
Mutau-skálar.
ðlfllös á fæti.
Veflflmpdir, seit
með niðursettu
verði til ^Jóla.
VerzL ÞÖRF,
Hverfisgðtu 56. Sími 624.
Finnar, Þjóðverjar, Englendingar
og menn frá Afriku.
Húsakynni þau, sem vér höfuros:
tíl umráða, eru hvorki stór eða
skrautleg, en vér höfum gert oss
far um að gera þau eins hlýleg
og heimilisleg og unt er, svo að
þessar stundir geti orðið til sem
mestrar gleði og ánægju.
Fagurt hefir verið að sjá við
slík tæklfæri, hvenxig þessir
hraustu og djörfu drengir, sem:
dáglega eiga í hinni ströngustu:
baráttu við hin sterku öfl storma
og sjávar, verða sem böm, er þeir
taka höndum saman og syngjandí
leiðast í kring um tendrað jóla-
tréð. Gleði og ánægju má lesa úr
andlitunum og innilegt þakklæti
skín úr augum þeirra. Hámarki
sínu nær gleðin, þegar úthlutun
bögglanna fier fram, og ekki sízt.
þegar viðkomandi fær í bögglin-
um bréf með jólakveðju að h im-
an frá landi sínu og skrifai á
móðurmáiinu. Síðan er saínast i m
fagnaðatrboðskap jólanna; ómar
þá sami sálmurinn oft á mörgum