Alþýðublaðið - 10.06.1945, Blaðsíða 4

9
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Sunnudag'ui- 10. júní 1945.
7 WE OP HI0 FAU, VvW'T 3£
—so xoj see, ir~ ir sesms
L\\4Z yEAES/1 WAS TCAvELLIMS
HE42E, WHE.M JAPAN TDOK THE
ISLAND...I SÍCAPBD THEM...
THEY DJDN'T KNOV/ OF THESE
—----------1 CAVES. A-AND...
O0'M "
BCORCWA
TAILING- ME^AWV MOKE/ NOV/.
HOW'S -ABOUT puttino a &UV
STRAi&HT ON WHy T PINP A
&IRL L005E IN THESE PARTS ?
POZGOT ALL ABOUT THAT'
5UNKER...'?OU GAV'E M&
THS HIGh SIGN, JUST iN.
^~T*twwr TIME/ mr.aaawg
R90- U. 5. Pot. Off.
WMrdttrtnm
TJARNARBlÓe
Mfaldar skaða-
bælur
(Double Indemnity)
Sýnd kl 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
í háalofti
(Sensations of 1945).
Bráðskemmtileg músik-,
dans- trúða- og fim-
leikamynd
ELEANOR POWELL
DENNIS O’KEEFE
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11.
_ BÆJARBIÓ —
Hafnarfirði.
Langf finnsi þeim,
sem bíður
(Since You Went Away)
Hrífandá fögur mynd um
hagi þeirra, er heima
sitja.
Aðalhlutverk:
Claudette Colbert
Jennifer Jones
Joseph Cotten
Shirley Temple
Monty Woolley
I4onel Barrymore
Robert Walker
Hækkað verð!
Sýnd kl. 3, 6 og 9.
Sími 9184.
Aðgm. seldir frá kl. 11.
GÓÐAR HÆTTUR
Lífið fátt mér Ijær í hag,
lúinn þrátt ég glími.
Koma máttu um miðjan dag,
mikli háttatími.
Gísli Ólafsson.
* * *
SJÁLFSLÝSING
Labba ég grár með lítið hár
lífs á náraskæði,
villtur, þrár, að viti smár.
Von þótt sárin blæði.
Hallgrímur Sigfússon
,,Það var áfeaflega faltega gert af yður að tooffna íhinigað (tál
mín. Ég ier smeiik um, að það sé elkiki ilistinmi fyritr að faxa i þeíss-
ium ileik, en þegar rnaðiur er að íbyrja, verður að taika öfliu, sem
ibýðst með iþöMoumí Ég vax i vaffa, hvað ég eetd. að igera, iþegair
mér var tooðið (þetta, en samt var eiititjhivað við þetta hkntverk,
sem tfreiistaði m(ín.“
„Þér leikið það dásamlega vel,“ sagði Júlía.
„Það er ákaflega fallega gert af yður að segja þetta. Ég
vildi óska, að við hefóum getað æft dálítið betur. Ég hefði sér
í lagi viljað geta s-ýnt yður hvað í mér býr.“
,,Eins og þér vi.tið hefi ég fengizt dálítið við Iþessa hluti all-
mörg ár. Og ég er sannfærður um, að þeir, sem toúa yfir ein-
hverjum hæfileikum, geti ekki annað en sýnt það. Haldið þér
það ekki Iika?“
,,Ég veit, hvað þér eigið við. Vitaskuld skortir mig alla
reynslu — það er mér ljóst — en i rauninni er það ,þó ekki annað
en boðlegt tækifæri, sem múg vantar. Ég veit, að ég gæti leikið
En ég jþyríti bara að fá hlutverk, sem ég gæti spreytt mig á-“
Hún þagnaði til þess að gefa Júlíu tækifæri til þess að segja
að hún hefði einmitt i huga hlutverk, sem myndi hæfa henni
eins vel og á yrði kosið. En Júlía hélt áfram að horfa brosandi
á hana. Júlíu var illkvitnisleg ánægja að því að láta tala við sig
eins og prsetsmadömu, sem frúlin óðalseigandans er sérstaklega
elskuleg við.
,,Hafið þér fengizt lengi við leiklist?“ spurði hún loks. „Það
er svo skrítið, að ég minnist þess ekki að hafa heyrt yðar getið-“
„Jú, sjáið þér til. Ég lék í revýum um skeið, en svo fannst
ihér það bara vera tímasóun. Siðastliðið ár ferðaðist ég með
leikflokki. Nú vil ég helzt geta setzt að í Lundúnum, ef þess er
nokkur kostur.“ *
„Ég býst við, að hér sé hverf nýtilegt hlutverk umseti.ð,“
sagði Júlía-
„Ég veit það. Það er hér um bil vonlaust að komast að, nema
njóta einhverrar aðstoðar. Ég hefi heyrt, að þér ætlið bráðum
að byrja að æfa nýjan leik “
„Já“
Júlía brosti enn, og bros heranar var hér um bil óhugnan-
lega ástúðlegt-
„Væri þar eitthve’*t hlutverk handa mér, er mér það upp-
fylling allra vona að fá að leika með yður. Mér þykir leitt, að
lierra Gosselyn skyldi ekki geta komið hingað í kvöld.“
„Ég skal tala við hann um yður.“
„Haldið þér í alvöru, að ég geti gert mér vonir um að hljóta
iappið?“
Gegnum allt sjálftraust henniar, gegnum alla þessa yfirlætis
fullu framkomu, er hún reyndi að blekkja Júlíu með, gægðist
kvíðablandin ákefð.
„Það væri mér mikil stoð, ef þér vilduð tala máli mínu,“
bætti hún við-
Júlía leít á hana fjarrænum augum.
,,Ég fer oftar að ráðum mannsins míns heldur en hann
að mínum,“ sagði hún brosandi.
Þegar þau fóru út úx klefanum til þess að Avice Crichton
gæti. skipt um búning fyrir þriðja þátt, veitti Júlía því athygli,
að hún renndi spurnaraugum til Tomma um leið og hún bauð
honum góða nótt. Júlía varð þess vör, þótt hún sæi það ekki, að
hann hristi höfuðið ofurlítið. Skynjun hennar var mjög glögg á
þessari stundu, og í huga sínum færði hún hið þögla mál þeirra
í orð-
„Kemur þú á eftir og borðar með mór náttverð?“
„Nei, því er skrattaras verr, að ég get það ekki. Ég neyðist
til þess að fylgja henni heim.“
Júlía horfði á þriðja þáttinn þung á brún. Raunar var þetta
^ NÝJABfO
AL! BABA
ræn-
m
ðngjar
Litskreytt æfintýra-
mynd.
Aðallhlutverk:
JÓN HA'LL
MARIA MONTEZ
THURAM REY
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
_ GAMLA BlÓ >
Leyndarmál Hörfu (
(The Affairs of Martha)
MARSHA HUNT
RICHARDCARLSON
Aukamynd: Frétta-
mynd, sem sýnir
UPPGJÖF ÞJÓÐVERJA
Sýnd kl. 9.
Hroi Höttur
Litmynd með
ERROLL FLYNN
OLIVTA DE HAVIL-
LAND
BASIL RATHBONE
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
ekki heldur neinn gamanleikux, svó að hún þurfti ekki að hlæja.
Þegar sýningunni var lokið og grár og gugginn höfundurinn hafði
flutt óáhevrilega tölu, spurði Tommi hana,hvoi-t hún vildi heldur
fara beina leið heim eða borða náttverð með sér-
„Við skulum fara heim að skrafa saman dálitla stund,“ sagði
hún. „Sértu svangur, get ég áreiðanlega fundið eitthvað handa
þér í eldhúsinu.“
„Heim til þin — áttu við það?“
„Já.“
„Jæja.“
Hún varð þess vör, hve honum létti, er hún bar ekki fram
neina ósk um að fara heim til hans-
GULLIÐ
ÆVINTÝRI EFTIR CARL EWALD
nótt gerði hann það ekki. Hann virtist ekki muna lengur
eftir henum, en starði í sífellu á gullið, sem var margfalt
fegurra í augum hans en stjörnurnar á himilhvelinu.
„Sjáðið iþið nú það sem ég sagði ykkur frá,“ krunkaði
öminn.
,,Ég 'Skín,“ sagði gulknolinn.
„Enginn tékur eftir mér,“ kjökraði blýklumpurinn móðg
aður.
Svo l'eið nóttin við stjörnuskin og fegurð og fyrirheit
hins rauða málmis, og ekkert hættulegt kom fyrir.
Svo var það, að yngri ferðamaðurinn varð allur annar,
en hann hafði áður verið.
Það var óskiljanlegt, hvemig það atvikaðist, — og allra
sízt skildi hann sjáifan sig. Hann kamst aldrei til botns í
sjálfum sér. svo lengi sem hann lifði eftir betta. En þar
sem hann sat yfir vini sínum sofandi og horfði næturlangt
á tindrandi gullið, varð hann einkennilegri með hverri mín-
útunni sem leið.
Hann hafði jafnan elskað vin sinn meira en nokkuð ann-
að, Svo mikil hafði tryggð hans verið. að hann hafði með
öllu fyrirgefið honum afbrot hans fyrir sitt leyti. Sjálfur
hafði hann alltáf lifað sómasamlegu lífi pg því mjög erfitt
fyrir hann að vita til bess. að vinur hans varð uppvís að

MYNOA-
8 A G A
ÖRN: „Ég gfeyimdi alrweig iþess
um kvikindum. Þú aðvaraðir
mig aJjveg miáit-ufeiga. Hvoriki
hann né félagi hans munu ó-
náða okkur framar- Jæja, hvað
Iségirðiu uim að sikýra mér frá
öllu saman? Þetta er svo und-
arfegt.
STTJiLiKAN: „Og 'þu sikiiliur. Mér
finnlsit. dns og éig Ihiatfii iverjð hér
heilan mannsaldur. Ég var hér
á ferð, þegar Japanir tóku
leyna. Eg slapp friá iþeian Þeir
Viissu ettdki af þesisuan hellirum
— ag —; Ó, Örn!“