Alþýðublaðið - 21.06.1945, Blaðsíða 8
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 21. júní 1945
TJARNARBfÓt
Rödd í sforminum
(Voica in the Wind)
. Einkermileg og dularfull
amerísk mynd.
FRANCIS LEDERER
SIGRID GURIC
í myndinni eru lög eftir
Chopin og Smetana, leik-
in af píanósnillingnum
SHURA CHERKASSY.
Sýnd kl. 5—7—9.
Bönnuð börnum innan
16 ára.
_ BÆJARBfÓ •
Hafnarfirði.
ALl BABA
og hinir 40 ræn-
ingjar
Litskreytt æfintýra-
mynd
Aðalhlutverk:
JÓN HALL
MARIA MONTEZ
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
VETRARBATI.
Fyrir heiðum hlákuvind
hörfaði breiðan snjávar.
Nú er að eyða af efsta tind
alla leið til sjávar.
Páll á Hjálmsstöðum.
* * *
VORMORGUN.
Hæst á fjöllúm glóir gull,
gaukar bjöllur þeyta,
bikar þöllum barmafull
blómin völlu skreyta.
Páll á Hjálmsstöðum.
* * *
AF SJÓNARHÓLI.
Fjöllin sindra í sólargljá,
sjónarlindum nærri,
innar tindum er að sjá
aðrar myndir stærri.
Páll á Hjálmsstöðum.
,,Er þetta satt? Fáöu mér vasaklútinn þinn. Þú hefur aldrei
séð Söru Bernhardt — er það?“
,,Nei, aldrei.“
„Hún grenjaði og hrein á sviðinu eins og hún væri bandóð.“
Þau þögðu um hríð og Júlia jafnaði sig Það var eins og hún
væri orðin auðmjúkt barn við kné hans.
„Enn ert þú fállegasti maðurinn á öllu Englandi," hvíslaði
hún loks. „Aldrei mun neinn geta sannfært mig um annað.“
Hún varð þess vör, að hann rétti úr sér og skaut fram hök-
unni, og það lá við að hún kæmist við af þessu.
„Það er satt, sem þú segir. Ég hef ofreynt mig. Ég er niður-
beygð og sefasjúk. Það er einhvern veginn eins og ég sé þurraus-
in Eina ráðið er, að ég fari eitthvað burt og hvíli mig lengi..“
* •
23.
Júlía var fegin, er' hún hafði tekið Iþessa ákvörðun Vonin um
að komast brott úr þessu vandræðaástandi gerði henni strax
heldur auðveldara áð sætta sig við það. Brottför hennar var aug-
iýst, og Mikael lét fara að æfa hinn gamla uppáhaldsleik sinn
„Hjartað er tromp.“
Júliu var það ósvikm ánægja að sitja sjálf í bezta sætinu í
leikhúsinu og horfa á aðra æfa hlutverkið, sem hún lék sjáK
fyrir fáum árum. Enn sem fyrr fylgdist hún með því af eftir-
væntingu, hvernig persónurnar mótuðust og urðu til í meðferð
leikendanna. Hún kunni mætavel við sig þarna í þægilegu rökkrí
leikhússins. Það eitt, að vera innan veggja þess, veitti henni
hvíld og fró. Hvergi annars staðar var hún jafn hamingjusöm.
Þarna leið henni svo vel, að hún var hress og endurnærð, er
hún átti sjálf að fara að leika á kvöldin.
Henni skildist, að allt, sem Mikael sagði, hafði verið satt
og rétt. Hún veitti sjáifri sér meira aðhald en áður, leyfði ti.l-
finningum s'inum ekki að hlaupa með sér i gönur og náði þannig
nýjum tökum á hlutverkinu. Leiksviðið var ekki. lengur vett-
vangur, þar sem hún gat gefið tilfinningum sinum lausan taum-
inn. En það var ‘henni hugfró að hafa aftur náð fullum tökum á
listgáfu sinni Það jók kjark hennar og áræði.
En þetta kostaði, hana mikla áreynslu og gekk nærri henni, og
þegar hún var komin út úr leikhúsinu, þvarr venjulega hugrekki
hennar, og drungi færðisit yfir hana. Þá var eins og lifsfjörið
fjaraði út, og ókennilega auðmýbtarkennd setti að henni. Henni
fannst, að hennar timi væri að telja út. Þá andvarpaði hún pg
taldi sjálfri sér trú um, að enginn þyrfti, hennar við framar.
• Mikael stakk upp á því, að hún færi til Vínarborgar og yrði
þar hjá Roger, og í rauninni hefði hún gjarnan kosið það. En
samt hristi hún höfuðið.
,,Ég myndi bara tefja fyrir honum og verða honum til
trafala við námið.“ i
Hún var smeyk um, að honum myndi finnast það þreyt-
andi að eiga hana sífellt yfir höfði sér. Hann skemmti' sér, og
hún yrði. ékki annað en dragbitur á hann. Hún gat ekki búið
undir því að hann liti á það sem þungbæra skyldu sína að dragnast
með hana á skemmtistöðum og i samkvæmum. Það vaf ekki
nema eðlilegt, að hanri kysi fremur að vera með jafnaldra kunn-
ingjum, er hann kunni að hafa eignazt. i
Hún afréð að fara til Frakklands á fund móður sinnar.
Frú Lambert — Madame de Lambert, eins og Mikael kall-
aði. hana ævinlega — hafði úm mörg ár búið hjá systur sinni,
frú Falloux í St. Malo. Annars var hún vön að koma á hverju
ári til Lundúna og vera nokkra daga hjá Júlíu. En þetta árið
hafði hún ekki verið svo heil'brigð, að hún treysti sér til þess
að boma. Hún var orðin gömul komg meira en sjötiu og fimm
ára, og Júlia vissi., að það myndi verða henni hið mesta fagn-
aðarefni, ef hún dveldi hjá henni. talsvert langan tíma.
Og þegar á það var liíið: Hver myndi skeyta um enska
_ NÝJA BIÓ
Maki myrkranna
(“Son of Dracula”)
LON CHANEY
LOUISE ALLBRITTON
ROBERT PAIGE
Bönnuð börnum yngri
en 16 ára.
Sýnd kL 7 og 9.
Lilla prinsessan
SHIRLEY TEMPLE.
Hin fagra litmynd með
Sýnd kl. 5.
GAMLA Blð
Ævintýrakona
(Slighty Dangerous).
Lana Tumer
Robert Young
Sýnd kl. 7 og 9.
Unnustinn hennar
Maisie
(Maisie Gets Her Man)
RED SKELTON
ANN SOTHERN
Sýnd kl. 5.
leikkonu í Vínarborg? Þar hyrfi hún algarlega í skuggann. í
St. Malo myndi fólk á hinn bóginn bera hana á höndum sér,
og gömlu konurnar tvær myndu hafa af því mikið yndi að sýna
hana vinum þeirra og vinkonium.
„Ma fille, la plus grande actrice d’Angleterre,“ og þar fram
eftir götunum.
Vesalings kerlingarnar! Þær lifðu tæplega lengi úr þessu,
og Kf þeirra hlaut að vera tilbreyti.ngai'snautt og þreytandi.
Auðvitað myndi hepni dauðleiðast i St. Malo, 'en þeim yrði það
hreinustu sæludagar að hafa hana þar. Og einhvern veginn fannst
Júlíu, að hún hefði háifvegis gleymt móður sinni og afrækt á
hinni glæsilegu og sigursælu listabraut sinni. Nú gat hún bætt
fyrir þessa vamrækslu. Hún ætlaði að leggja kapp á að vera sem
elskulegust. Hún vár sjálfri sér gröm fyrir það, hvernig hún hafði
breytt við Mikael um margra ára skeið, en hún sá einnig, að
það var fleira, sem hún þurftí að bæta fyrir. Iiún hafði verið
GULLIÐ j
ÆVINTÝRI EFTIR CARL EWALD
Svo kom sumiarið aftur, — og enn á ný þyrptust me-nn
til Landsins dl-a svo að s'egja frá ö'llum löndumjheims,
Sama sagan -endurfók sig, — nema hvað hún var nú
öllu ægilegri en áður. Því nú var ekki ein-s auðvelt að ná
gullið og í fyrstunni. Menn urðu að hafa miklu meira fvrir
því. Og það kostaði Óhemju erfiði.
Þess vegna urðu langt um fleiri vonsviknir en í fyrra
skiptið. Fjölamargir styttu sér ald-ur. Þeim hafði reynzt
Landið illa á annan veg heldur en þeir höfðu gert sér vonir
um. Þeir höfðu haldið. að þarna gætu þeir orðið ríkir á
aúðveldan, hátt, — en það hafði ekki reynzt svo.
Um veturnætur lágu líkin hvar sem drepið var niður
fæti. Aðein-s einn maður komst, — með naumindum þó, —
til næstu, byggða landa. Hann sagði, að ekki væri meira'
gull að finna í Landinu illa.
En örninn sat hátt uppi á tindi sínum og leit á það sem
fram fór.
Fiórði kafli: Sá yngri
„Hvað varð af mönnunum?“ spurði járnið, þegar sum
arið var af-tur komið, en landið var eyðilegt og kyrrt eins
og þangað hefði -engin sála stigið fæti og ekkert gull hefði
j§3CAPlN& TNE JAPS,
WHO HOLD THE ISLAND,
SCORCHy AND STOEAA
TRAPPED THEIR LEADER.
AND SOME OF HlS MEN,
BY STARTtNG- A ROCK-
SLIDE OVER THE MOUTH
OF A CAVE IN WHICH
THEY HAD been
HIDIN&_______ vá'’'C
Oeg.U.S.Pat.O«.
AP Nóws/óatfcfO*
f/Aif- ..W-WHAT i
A LANDSL\DE/._THOSc
RQCKS/ VVE, WE'RE
TfZAPPÆDff >
THBV ÍtiJ /Yf-'V,ANKEE
FIENDS-----THEV HAVE
TRICKED R.ATSIK.I/ THEE.E
MUST BE ANOTHER WAY
OUT OF HERE/
THAT'LL hold the "
SEVEN DWARFS FOE A
WHILE/STORM/ I THINVC
WE CANNED THE BIG y
NOISE/ HIMSELF /
RATSDO ?
I-I-LOATHE
THE BEAST;
JAPANARNIR: Hvað er þetta?
— Skriða! — Við erum komn
þeitta-, — Aanierjjkímatfjia-ndiarn-
ir. — Við verðum að komast
ÖRN: Þetta héldur divergunum
sjö kyrrum eitt augnablik.
STÚLKAN: Það er að minnsta
kosti vonandi.
ir í gildru! Þau hafa gert
út héðan.