Alþýðublaðið - 15.07.1945, Blaðsíða 4

*fc f
AKJÞVDIIBLAíDVÐ
MVEÍJLLET'S <ýET MCfiAU&f
THIS NOTE FEOMTHE OLD
MAN.REQUESTS BOTH OF US
‘TO SEE HIM ANO REPORT QN
.thE RESCUE • 'na/ iti i nrHl
UUST A HUNCH, X GUESS/SHE
ACTED KINO OF MVSTEplOUS
ABOJT A FEW TH1N6S---- ,
y'lCNOW^ SHE STILL REMINDS
ME OF SOMEONE IVE
SEEN-------
HERES WHERE X GET FULLED
OOWN FOR DEQPPING THAT'
PLANE OVES3- THE ISLAND/
• 1P X COULD ONLy RECAUL ^
HER FACE/ T~-----------®
yOU THINK THERÉ^ MORE,TO .
storm's being on that UAPHELD
ISLAND—WHATMAKESVOU
FIGURE THAT, SCORCHy ?
-ssAMOtlei.
I (2yöod/
StmaHJtíagur 15. júlá 1MK
TJARNARBIÓ
Bramudís
(Lady in the Ðark)
Skrautmynd í eðlilegum
Etuim
Ginger R&gers
Ray Miilami
Warner Baxter
Jon Hall
Sýning kl. 3, 5, 7, 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
«. BÆJAiiBfO ->
Hafnarfirði.
b
Nta er herinn
(This is the Army)
Stórfengleg músikmynd í
eðlilegum litum.
Ljóð og lög eftir
Irving Berlin
Aðalhlutverk:
George Murphy
John Leslie
og hermenn úr Bandaríkja
hernnm.
Sýnd kL 7 og 9.
Ast i skömmtum
(You Can’t Ration Love)
Amerísk söngva- og
gamanmynd;
BETTY RHODES
JOHNNIE JOHNSTON
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. lí.
Simi 9184.
„. . . Mér er hugsjón fram-
kvæmd. Ég spyr að leikslokum
en ekki vopnaviðskiptum . . .“
(Steirm EHiði í „Vefaranum
.mikla“ eftir H. K. Laxness).
* * *
ORT UM KARLMANN
Þegar síðast sá ég hann,
sannlega fríður var hann.
Allt, sem prýða má einn mann
mest af lýðum :bar hann.
gæfilega á hann, og það var ekki laust við, að hún. væri dálitið •
kvíðafull, þvi að hann var svo alvarlegur. Henni fannst helzt
eins og hann væri að veita einhverju framrás, sem legið hefði
árum saman á honum eins og farg. Hún hafði. aldrei á ævinni
heyrt hann segja svona miidð í einu.
„Áttu við það, að ég sé ekki annað en í>lekkingarnar?“
„Ekki kannske nákvæmlega. En ímyndunin og uppgerðin er
sannleikurinn i augum þinum, alveg eins og smjörliki er smjör í
vitund fólks, sem ekki þekkir smjör.“
Það var ekki laust við, að sektartilfinningin segði til sín.
Hvað sagði drottningin í Hamlet: „Og láttu mig kremja hjarta
þitt, því að það geri ég. ef það er gert af mótanlegu efni.“
Hugur hennar ftaug váða.
(„Mér þætti. gaman að vita, hvort ég er orðin of gömul til
þess að leika Hamlet. Siddons, og Sara Bernhardt léku Hamlet
Ég hef betri fætur heldur en nokkur karlmaður, sem ég hef séð
i þvi hlutverki. Ég ætla að spyrja Karl, hvað hann áliti. Auðvitað
er þetta bölvað stagl og asnalegt af Shakespeare að semja þetta
svona. Ég gæti auðvitað leikið hann á frönsku -— í franska þjóð-
leikhúsinu. Drottinn miiöi dýri, hvað það vasri gaman!“)
Hún sá sjálfa sig í svörtum kufli og siðum siikihosum.
„Æ, vesalings Jorick.“
En svo áttaði hún sig.
,,Þú getur þó að minnsta kosti. ekki sagt, að faðir þinn sé
ekki annað en reykur. Hann hefur þó leikið sjálfan sig siðustu
tuttugu ái'in.“
(„Mikael gæti leikið konunginn, auðvitað gæti hann ekki
leikið á frönsku. En hann gæti það, ef við gerðum filraun í þessa
átt hér i Lundúnum.1')
„Aumingja pabbi! Hann vinnur vefk sitt áreiðanlega vel, en
hann er sjálfsagt ekki sérlega skarpskyggn. Hann er svo önnum
kafinn við það að vera fallegasti maður Englands.“
,,Mér finnst það ekki fallegt af þér, að tala svona um föður
þinn.“
„Hef ég sagt eitthvað. sem þú veizt ekki?“ sagði hann ill-
kvitrJslega.
Júlíu langaði til þesss að brosa, en leyfði sér það ekki, því
það hefði stungið of mikið í stúf við virðulega hneykslunina,
sem speglaðist í andlití, herinar.
„Það er veikleiki okkar en 'ekki' st.yrkur, seiri gerir okkur
hvort öðru /svo kær,“ sagði hún. '
„í hvaða leik sagðir þú þetta?“
Hún sagði þessi orð alveg ósjálfrátt, en um leið og hún sleppti
beim út úr sér minntist hún þess, að þau voru í raun og veru
úr hlutverki, sem hún hafði eitt sinn leikið. Bölvaður kjáninn!
En þau hljómuðu mjög eðlilega á vörum hennár.
• „Þú ert miskunnarlaus,‘‘ sagði hún ávítandi.
Henni fannst hún standa í sporum móður Hamlets.
„Þykir þér vænt um mig?“
„Mér gæti þótt vænt um þig, ef ég gæti fundið þig sjálfa,“
sagði hann. „En hvar ertu og hvað ertu? Það kærni í Ijós, ef þú
værir klædd úr hjúpnum, ef þú værir svipt þessum dularklæð-
um, sem þú býst, ef þú værir hýdd eins og laukur, þar til ekkert
væri eftir af uppgerðinni og látalátunum. Eða myndi ekki loks
finnast einhver sál, þegar öll þessi brotabrot af gömlum hlutverk-
um og öll þin upplognu geðbrigði. væru rokin út í veður og
vind?“
Hann horfði á hana, þungbúinn og alvarlegur, en þó votíaði
fyrir þunglyndislegu brosi á vörum hans.
„Mér þykir áreiðanlega vænt um þig,“ bætti hann við.
„Heldurðu, að mér þyki vænt um þig?“ *
„Á þinn hátt.“
Aridlit Júlíu varð allt í einu fjarskalega þreytulegt.
NÝJA BlO
VelraræfMýri
(„Wintertime**').
Framúrskarandi viðbnrða
rík mynd:
Aðalhlutverk leika:
Sonja Henie
Jack Oakie
Ceser Romero
S. Z. Sakall
Helene Reynolds og fl.
Sýningar kl. 3, 5, 7 og 9
Aðgöngnmiðar seldir frá
kl. 11.
GAMLA BIO .
Þrir blSar
(Three Hearts for Julia)
Amerísk músifcmynd meÖ
Melvyn Douglas
Ann Sothera
Lee Uowmawi
Sýnd kl. 7 og 9.
Gildersleeve á
Breadway
(Gildersleeve on Broadway)
Aðalhlutverk:
Harald Peary
Sýnd kl. 3 og 5.
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11 f. h.
„Þú ættir bara að vita, hve angistarfull ég var, þegar þá
varst veikur. Ég veit ekki, hvað ég hefði tekið til bragðs, ef þú
hefðir dáið.“
„Þú hefðir leikið fagurlega móðurina, sem stóð við líkbörur
einka'barnsins sins.“ ^KÉI
„Og þó ekki nærri því eins fagurlega og ég hefði getað, ef
GVLLIÐ
ÆVINTÝRI EFTIR CARL EWALD
vegna þess, að hann gat ekiki skaffað heimili sínu brýnustu
nauðsynjar. Ég heyrði hann segja okraranum, að hann ætl-
aði að gera bað. Daginn eftir las okrarinn um bað í dag-
blöðunum án þes.s svo mikið sem skipta um svip.“
„Hræðiilegt,“ sagði örninn. „Og þetta kallar þú ekki
jafn viðburðaríka sögu og sögu embættisbróður þíns?“
„Ég var nú svo stuttan tima hjá þessum handiðnaðar-
manni. Og ef maður ætti að gráta yfir öllu, myndi maður
hafa nóg að gera með það eitt úm ævina. Stærsta ævintýrið
var það, að mörg árin næstu þar á eftir lá ég í peningakistu
ofcrarans. En samt sem áður vissi ég þó alltaf eitthvað um
umheiminn.“
„Segðu frá!“ mælti járnið.
„Segðu frá, — segðu frá!“ mæltu blýið, koparinn og.
silfrið.
-.Sjáið þið ti'l. — Á hverju einajsta kvöldi og jafnveí
oft á dag, lauk hann kistunni upp, — en ekki nema þegar
hann var einsamaTl, skiljið þið, og vissi, að enginn sá til
hans. Þá tók hann alla gulldalina fram og breiddi okkur
á borðið, Við vorum margir gúlTdalimir, — og auk okkar
voru þarna seðiar og ávísanir í tugataii, sem jafngiitu auð-
vitað rauðu gulli.“
YNDA-
3A6A
FORINGINN: En heídur þú, að
hún vili eitthváð, sem hún hef
ur *ekki ljóstrað upp?
ÖRN: Mig grunar það hálfveg-
is. Hún talaði undir og ofan
af um sumt. — Hún minnir
mig slundum á stúlku, sem ég
kem ekki fyrir mig, hvar ég
FORINGINN: Hugsum ekki um
þelta. — Komum!
sa.