Alþýðublaðið - 09.08.1945, Blaðsíða 8

II
ALIsWUBLA©!©
Fimmíueíagitr 9. ágúsl 1945
k ÖLAPSJE ,TO KOL.V POLV—.
HOLP VOUK COUKSE ANP
FLV RJÖHT/ >OJ HÁVE
IVOOR INSTRUCTIONS—
PLAV BALL...THAX \<i
*J% '"tsALL /'!
- r*THlS 15 ROL.V J
íH POLV, COME tN,
SLARSlE—l H6AR
VOU TALWNÍwOVER
; CHECK/.—NO
i TIME TO CHlNj
CHUM...50TTO
ÖET THBCU5H,
TO KASE/
Íí?.wíe;
teg. U. S. Pat. Off.
APNewifeotoresl
THAT E-25
ftjAT&Z
..VUU 5AW
IT, TOO?
WHECE Ol£
.yE^SlR/
..Lookrs
LtkE X
©OTTHE
HANCL-
V ow/,
yOU SfiCr TH6 CO- 5ENT ^
VOU 0ACK> TO ÖtVE ME
Á HANP—ANP VOU VÆÍ?E
HUNTIN5 fO!S ME, WHEN /
X JUMPEP mCH£t^\
I TJARNARBfÓ
Hlflers-klíksn
The Hitler Gang)
Amerísk mynd um sögug
nazistaflokksins.
Bönnuð böriium innan 16|
ára.
Sýrjing kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBfÓ
Hafnarfirði.
Sigurheíjan
Bráðskemmtilegur gaman-
leikur.
Aðalhlutverk:
Eddie Brackeia
Eila Rains
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9134.
„Varst þú ekki. feiminn, þeg-
ar þú hófst bónorðið við unn-
ustuna þína?“
„Ojú, en það gekk samt'á-
gætLega. Hún sagði ekkert, og
ég sagði ekkert, en svo spannst
það svona orð af orði, þangað
tii allt komst í gott lag.“
# * *
Bóndi nol.kuir kom einu sinni
í kaupstað með skyr og bauð
lækninum til sölu. Hann vildi
ekki kaupa. Þá fór bóndinn til
prestsins og bauð >honum skyr
ið, en prestur kærði sig heldur
efkkert urh það.
„Það gerir ekkert tiþ“ sagði
bóndi.. „Ég fer þá með það til
næsta aumingja.“
fimm kom Wilhelm Gelfius, söngstjórinn, skáímandi að með klyfj
ar undir handleggnum og úttroðna írakkavasa. Strax lá eftir heyrð
i.st glamra í lyklum, og gamall dyravörður opnaði dyrnar. Hóp-
urinn tróðst inn í ganginn, fór fyriir horn og dreifðist svo með
fram grindunum. Ó, hér var heitt og indæll. Gasljósið suðaði,
það fór að rjúka upp úr votum fötum, og þreyttir fætur, hand-
leggir og herðar hölluðusl og þrýstust hvert upp að öðru á vina-
legán hátt Hver þekkti annan — allir voru tengdir saman af
einhverju óskiljamlegu, og þeir skildu hvern annan fullkomlega
jafnvel í hinum alira svæsnustu deilum. Þeir voru allii’ þyrst
ir og sólgnir í lLstir, tónlist, reynslu. Aldur þeirra var ef til vill
frá seytján upp í tuttugu ára —- og þeir voru fullkomlega ham-
i-ngjusamir í sinni Jjómandi, ólgandi. æsku. Þvi að- þetta kvöld
áttu þeiir að fá að heyra „Meistarasöngvairanina.“
Kiukkan háifsex var miðasalan opnuð. Fremst í röðinni heyrð
ust óp, sem fóru vaxandi. eftir því sem fólkinu fjölgaði. Sumum
var hieypt inn fyrir grindurnar. Þeir réðust á miðasöluna ákafir
á svip og lögðu fram peningana fyrir sætin, sem 'þeir höfðu til-
búna í hendinni. Síðan mátti hevra þá þjóta upp og taka að
minnsta kosti þrjú þrep í einu.
Ljós voru Kveikt í leikhúsinu, og það fór að fyllast. Það
vai’ farið að stilia hljóðfærin fvriL neðan. Einhvers staðar heyrð-
ist brot úr dansi iðnsveinanna. Elís gat ekki annað en brosað,
því að hendur hennar voru að verða kaldar. Um lei.ð og ég ‘heyri
hljóðfærin stillt og sé tjaldið, þá verð ég eins og gripin af hita-
sótf, Gelfius —“ tautaði hún. Hann muldraði eitthvað óskiljan-
legt ofan í textann, sem hann sökkti sér niður i með áfergju.
Dima sal hins vegar íeinrétt á slánni og starði með ljómandi,
augum niður í hina há-væru, órólegu fólksiðu. Skvn.dilega hrökk
hún við og á sömu stundu var eins og allir áheyrendur gripu and-
ann á lofti. Það heyrðist lágt hvískur, skrjáf og síðan varð þögn.
Fyrir neðan sást hinn litli og granni hljómsveiíarstjóri þjóta gegn
um hljómsvei.tina. Hann leit sem snöggvast fram eftir húsinu og
settist svo niíður. Það ljómaði á gleraugun hans í myrkrinu.
Og svo hljómuðu fyrstu tónarnir úf í þögult myrkrið.
Elís grúfði andlitið niður í hendur sór og gaf sig tónunum
á vald. Henni var náutn að því að hlusla, það var henni sælu-
víma sem hertók hana íullkomliega, sem hún gafst upp fyrir svim
andi, skjálfandi í hnjáliðunum og með undarlega sætan sviða í
hálsinum. Gelfíus hlustaði. með yfinborðs rósemi á öll 'blæbrigði
tónanna, sem ýmis voru ofsalegir eða blíðir og mildir, og hann
heyrði hana andvarpa ei'nu sinni, dpúpt og átakanlega, rétt áður
en Stolzing kallaði,: „Byrjið“. Hún beið-með næstum óþolandi ó-
þreyju eftir hinni styrku rödd Rassiems. Gelfius leit upp úr text
anum og horfði á hana. Hann varð snortinn við að horfa á li.tlu,
hvítu hendurnar hennar og höfuðið sem hvíldi í þeim í íullkom
inni leiðslu, meðan dauft, rautl Ijósi.ð lýsti mjúklega á hár hennar.
En Dima sat hin.s vegar upprétt á málmslánni, með augun gal-
opiin en róieg, og samanbitnar varir, sem voru eins og 'bei.nt sírik
í himu dökka, drengjalega andliti.
/ Svo koni hléið með hávaða og fagnaðarlátum. EIís hrökk
við þegar kveikt var eins og hún hefði verið slegin. Þögul og ein
sá hún Dimu frammi í' ganginum innan um hávæirt fólk, talandi
og japlandi fólk. Dima hafði fengi.ð hugmynd, stórkostlega hug-
mynd fyrir Isolde, d'álítið sem Rassiiem mundi hrííast af og Elís,
Gelfíus og ungfrú Lukas líka. En hún gat ekki lýsit því, aðeins
leiki.ð það. Og hún teygði út hendurnar og hélt sjálfri sér: ,,Þeg-
ar ég syng Isolde —“
Það var ekki minnzt á Rassiem, því að upp á síðkastið var
Dima orðin u'ndarleg og þrjózkufull og vildi ekki játa, nei.taði
beinlínis að viðurkenna, að hún hefði nokkurn tíma dáð hann
sem hetju. En Elis skammaðist sín hi.ns vegar fyrir að vera eim.
NÝJA BÍÚ
GAMLA BÍÚ
lénarep*
(“The Gang’s all here”)
Afburða skrautleg og
skemmtileg dans og
söngvamynd í eðlilegum
litum.
Aðalhlutverk:
ALICE FAY
PHILL BAKER
CARMEN MIRANDA
og jazzkonguriim
BENNY GOODMAN og
hljómsveit hans. Sýnd
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Amerísk stórmynd
ROBERT TAYLOR
LLOYD NOLAN
GEORGE MURPHY
Sýnd kl. 9.
Ofnrbugl
Spennar.di mynd með
Harry Piel
Sýnd kl. 5 og 7.
um þessar tilfinningar, sem urðu sífelit verri og verri, — verri og;
verri. Svo að þær þögðu um slund og háðar hugsuðu um hann:
að hann væri fallegur í dag, — ungur og dásamlegur.
„Ungfrú Kerckhoff," sagði Wilhelm Gelfius skyndilega í
næsta hléi. „Ungfrú Kerckhoff; hafið þér nokkra hugmynd um,
iivað kvartsexakkord er?“
„Ekki þá allra minnstu.“
„Já, var það ekki. Mér datt það í hug. Þér svíkist um að
læra fmmreglurnar Þér virðist ekki skeyta nei.tt um undirstöðu-
atriði. Vitið þér, hvernig þér hlustið? Eins og leikmaður í grein-
i'nmi.“
GZJLLIÐ
ÆVINTÝRI EFTIR CARL EWALD
get tæplega komið orðum að því. Og á kyöldin, þegar iokan á
skottholinu var höfð opin, gat ég heyrt hvert orð, sem sagt v&r í
stofunni. og auk þess séð örlítið út um rifuna, sem ég lá í. —
Stundum fannst mér skrýtið í meira lagi, að fólkið skyidi ekki
taka eftir mér, þegar ljósið skein á mig, þar sem ég lá í rif-
unni. En það var nú einu sinni svo, að enginn tók eftir mér.
Þanni.g liðu mörg ár, drengurinn stækkaði og alít gekk vel fyrir
þeim mæðginunum.‘‘
,,Það er þó einsdtemi11, sagði örninn og góndi.
„Þegar allt kemur til alls, ert þú sá versti af okkur öllúm“,
I sagði sLlfrið við örninn. „Þú getur aldrei hrifizl af neinu,
sem er skemmtilegt eða spennandi“,
,,0-jæja“, mælti járnið. „Látum örninn efga sig, skrjflið það
arna og lofum gulldalnum að segja frá.“
„Þarna kemur það,“ hélt, gulldahirinn áfram. „Móðir drerigs
ins varð veik. Hún hafði unnið of mikið, — að ég held. Ég heyrði,
( hana oft hósta af ákafa, einkum á kvöldin, er hún var komiinn.
! í rúmið, — því skattholið, sem ég .var i, stóð i stofunni, þár
sem hún svaf á látlum dívan. Þau voru ekki nógu vel stæð til
þess að leigja sér betri eða stærril íbúð, eins og'gefuir að skilja.
Það kom mér ekki á óvart, er hún ei.nn góðan veðurdag hafði
ekki mátt til að rísa úr rekkju. Henni varð miki.ð um þetta, einn.
ig syni hennar, sem var orðinn sextán ára. Henni. hafði aldrei
NS Y M B A -
» A6A 1
ÖRN: Þú segir að herdeildar-
foringinn hafi sent þig til að
hjálpa niér og þú varst að
leita aö mér, þegar' ég réðist
á þig, Chet?
CHESTER: Já, herra. — Það
er alveg eins og ég hafi feng-
ið — ó — ! -- Þessi B-25, sem
þú sást, hvar lenti hún —V?
ÖRN: Hættu. Við höfum ekki
tíma til neinna útskýringa. Ég
verð að komast í samband við
bækistöövarnar — strax —
Seinna í flugvél: Já, hérna er
Roly Poly — komdu Slapsie!
Eg heyri "í þér. Ég skipti!
SLAPSIE:' Já, 'ágælt. Haltu
stefnunni og fljúgðu beint. Þú
veiri hvað þú átt að. gera, —
leiktu þér. Ágætt!